Witajcie. Dziś właściwie nie ma przepisu, a raczej przypomnienie – jedzcie owoce! To niby oczywiste i banalne, ale wiem, jak to jest. Kupujemy niby owoce, leżą niby w zasięgu ręki, ale jakoś niektórzy mają na nie długie zęby. Jak temu zaradzić? Apetycznie je podać. Pokrojone i podane z lodami lub jogurtem, będą smakowały nawet najzacieklejszym niejadkom. Każdy owoc smakuje inaczej, a połączone razem uzupełniają się wzajemnie i są po prostu pyszne. O tym, że zdrowe wspominać chyba nie muszę. Zapraszam!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Pomysł na taki budyń przyszedł mi nagle i nie wiadomo skąd. Jak zwykle, w chwilach, kiedy powinnam robić coś innego (ważniejszego), mój umysł usamodzielnia się i tworzy zupełnie niepytany o zdanie, nowe kreacje. Jak on to robi? Skąd wie, że mam w lodówce otwarte mleczko kokosowe, że w szafce dżemie mąka kukurydziana, i że niedawno dostałam w prezencie cudowny sok malinowy (domowej roboty, oczywiście)? Taki system nawet mi odpowiada, ja tu sobie funkcjonuję w życiu codziennym, a mój mózg sam wykonuje tę dodatkową robotę, ja tylko muszę szybko ugotować, ciach, ciach, pstryknąć fotki i jest. Na szczęście parę malin gdzieś mi się w ogródku znalazło, też nie wiadomo skąd, bo nikt ich u nas nigdy nie sadził :-)

© Mariola Streim

Mleko owsiane jest w tej chwili już dość popularne i nikogo nie dziwi. Do niedawna je kupowałam, zadowolona, że nie było aż tak strasznie drogie i nie zawierało wielu dodatkowych składników. Nie zawierało? Niby nie, ale... Zacznę od początku. No więc kupowałam to mleko owsiane, bez zastanowienia, bo przecież jest roślinne i sprawa załatwiona. Używaliśmy je do wszystkiego, bo świetnie zastępuje mleko krowie i sprawdza się w każdym przepisie. Głównie jednak było podstawowym składnikiem naszego porannego musli, ale pewnego dnia doznaliśmy olśnienia. Zaraz, zaraz... mleko owsiane, a do tego płatki owsiane? Przecież to masło maślane, a w dodatku kupujemy rozwodnione (i to porządnie, bo zawartość płatków wynosi na przykład tylko 8%), więc dlaczego w ogóle je kupujemy? W ten sposób zakończyła się era noszenia kartonów z wodą, minimalną ilością płatków, za to z niewiadomą ilością czegoś tam. Od tej pory kupujemy tylko delikatne płatki owsiane, miksujemy na gładko, dolewamy tyle wody ile chcemy i gotowe. Robię zawsze trochę na zapas, wstawiam do lodówki i mam do wszelkich sosów, deserów, naleśników i wszystkich innych dań. Zauważyliśmy ogromną różnicę w zawartości cukru. Musli z mlekiem kupnym nie dosładzaliśmy, natomiast z domowym konieczna jest przynajmniej 1 łyżeczka cukru na miseczkę, aby miało podobny smak. To nam pokazało, że naprawdę nie warto sięgać po gotowe, bo w tej chwili sami możemy regulować ilość cukru. Wiadomo, że smak można wytrenować i z czasem mniej słodzić dania, bez poczucia, że czegoś nam brakuje. Mleko, które ja przygotowuję nie jest odcedzane, miksuję je po prostu długo i na gładko. Jeżeli przeszkadza Wam lekko ziarnista struktura możecie odcedzić przez czystą ściereczkę, a resztki wykorzystać na przykład od upieczenia ciastek lub zrobić pyszne batony.

© Mariola Streim

© Mariola Streim to zdjęcie możesz kupić tutaj

Lato to idealny czas na wspólne grillowanie. Obojętnie, czy mamy miejsce w ogrodzie, na balkonie, na łące, czy w miejskim parku, zawsze czerpiemy wiele przyjemności z takiego spotkania. Nie tylko o jedzenie tu chodzi, w końcu trzeba zorganizować i wspólnie ustalić, na co mamy ochotę. Musimy przybyć odpowiednio wcześniej, bo przecież zanim się to rozpali i temperatura będzie odpowiednia to trochę potrwa. Czas czekania spędzimy na miłych rozmowach z przyjaciółmi i właśnie to jest najfajniejsze – grillujemy zawsze w grupie, w miłym towarzystwie. Ogień i te sprawy, to jak zwykle męskie zajęcie. Na co dzień ciężko niektórych zaangażować w kuchni, ale w plenerze mężczyźni ulegają dziwnej metamorfozie i za nic nie oddadzą dowodzenia grillowaniem. Nic nie szkodzi, za to my, dziewczyny, mamy czas na to, aby ze spokojem poplotkować i ponadziewać pyszne warzywa na patyczki tworząc różnorodne, wegańskie szaszłyki.
Grillowane warzywa zdecydowanie różnią się od tych z patelni. Nic nie zastąpi dodatkowego aromatu, który doskonale komponuje się i dopełnia smak.

© Mariola Streim

Przepis został opublikowany w wegańskim czasopiśmie Vege

Kompot z czereśni jest delikatny i nawet bez dodatkowego cukru wystarczająco słodki. Prawdziwy, letni smak tylko z dwóch składników – woda i owoce. Prościej już się nie da. Tak więc, nie będzie dziś zbędnych historii i zanudzania, nawet przepisu nie będzie, bo wystarczy tylko parę minut pogotować i wszystko. Zostawiam Was sam na sam z tą minimalistyczną pysznością :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Zmierzyłam czas i taki obiad możecie przygotować w czasie krótszym, nić pół godziny. Razem ze wszystkim, włącznie ze sprzątnięciem kuchni. Czyż nie jest to dobra wiadomość? Dla tych, którzy zostali zarażeni w czasach przedszkolnych niechęcią do szpinaku, zapewniam, że ta pyszna, lekka zupa nie ma nic wspólnego z zieloną pampą, którą próbowano Wam wciskać.
Już kiedyś była u mnie tutaj zupa szpinakowa, ale w tedy z mrożonego szpinaku. Jest ok, jeżeli nie mamy świeżego, ale jeżeli jest tylko taka możliwość, korzystajcie ze świeżych warzyw i owoców.
Właściwie już zapomniałam o tej zupie, ale zadzwoniła do mnie siostra z pytaniem, jak gotuję zupę szczawiową, bo całą furę szczawiu kupiła. No więc ja tam produkuję się i tłumaczę, a tymczasem niepotrzebnie, bo okazało się, że to szpinak :-) Przepis zadziałał i na szpinak, a zupa była podobno pyszna. Postanowiłam więc i ja ugotować. Tym bardziej, że u nas w sklepach pojawiła się śmietana ryżowa i koniecznie musiałam ją wypróbować.

© Mariola Streim

Czy lubicie proste dania? Takie najprostsze? Niektóre z nich są tak oczywiste, że dziwię się, dlaczego dopiero teraz na nie wpadłam. Czasami nie wiem, czy to co wymyślam jest nowe, czy też powszechnie znane, bo jak to możliwe, że kalarepa w takim wydaniu nie jest jadana zawsze i wszędzie? Najczęściej gotowałam kalarepę w sosie śmietanowym z dodatkiem ziół, a tym razem jakoś tak sięgnęłam po sos pomidorowy i przyprawiłam podobnie do sosu do spaghetti.

© Mariola Streim

Lato trwa i staram się z całych sił na nim skupić, żeby znów jesienią nie stwierdzić, że jakoś tak mi uciekło. Czy Wam też tak się zdarza, że zanim zdążycie dobrze się przyzwyczaić, powyciągać wszystkie komplety bikini z szafy i poparadować się w każdej parze sandałków, jest już po wszystkim? Zdecydowanie za krótko to zawsze trwa. Na dodatek u mnie tutaj, klimat jest dość zmienny i muszę łapać każdą słoneczną chwilę, bo za kilka dni, a nawet godzin, pogoda może być znów do niczego.
Jagody to typowo letnie owoce i choć sklepy nas powoli odzwyczjają od sezonowości, staram się jak mogę, kupować świeże i delektować się nimi ile się da :-)
Zapraszam Was na pyszne ciasto, jest szybkie i bardzo łatwe. można robić je z dowolnymi owocami.
Bardzo niecierpliwi mogą użyć gotowego budyniu, wtedy ciasto jest jeszcze łatwiejsze, chociaż ja namawiam do ugotowania budyniu z poniższego przepisu.

© Mariola Streim

Przepis został opublikowany w wegańskim czasopiśmie Vege

Czy lubicie batoniki własnej roboty? A czy lubicie poziomki? W obu przypadkach słyszę jednoznaczne TAK, więc w sam raz dla Was jest moja dzisiejsza propozycja.
Przepis zobaczyłam na blogu FoodPornVeganStyle i od razu zapałałam chęcią do działania. Pierwsza porcja rozeszła się w mgnieniu oka, o zdjęciach nie było mowy, chyba, że interesowałyby Was jakieś okruszki. Tak więc dziś powtórka, a że nasze cudowne poziomki znów obdarowały nas owocami, nie musiałam długo zastanawiać się nad owocowym dodatkiem. Spróbujcie koniecznie, po prostu pycha!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Jaka jest Wasza ulubiona pizza? Moją faworytką jest zdecydowanie pizza margherita z dodatkowym ananasem. Już od bardzo dawna taką za każdym razem zamawiam i niektórzy już się ze mnie śmieją, że coś innego w końcu mogłabym spróbować ;-) Tu jednak nie dam się namówić na eksperymenty, bo wiem, że żadna inna jej nie dorówna.
Pizza dla wegan może być dość problematyczna, dlatego proponuję Wam moją domową, wegańską wersję. Bez oregano to nie pizza, więc dodajcie je koniecznie, najlepiej świeże :-)

© Mariola Streim

Przepis został opublikowany w wegańskim czasopiśmie Vege

Czy nie nudno jest pisać o sałatkach? Niby taka sałatka to nic ciekawego, a jednak napiszę Wam o tej pysznej propozycji, bo naprawdę warta jest spróbowania. Gruszka jako owoc nie zachwyca mnie za bardzo, natomiast w roli warzywa sprawdza się doskonale. Warzywem nigdy nie będzie, ale kiedy zapomnimy, że jest owocem i dodamy ją do innych warzyw, to wtedy genialna kombinacja smaków jest murowana. Lubię, kiedy jej słodycz dopełniona jest przez kwaskowy lub ostry smak innych składników. Przekonajcie się sami :-)

© Mariola Streim

Znów jestem zła na siebie, że tak długo czekałam na realizację tego pysznego syropu. Jakoś zawsze mi się sezon na kwiaty za szybko kończył. Poza tym, odkładane zadania mają to do siebie, że rosną w naszych głowach do niesamowitych rozmiarów i w końcu przychodzi taki moment, że rezygnujemy, myśląc, że nigdy temu nie podołamy. Dotyczy to oczywiście wszystkich zadań, nie tylko kulinarnych ;-) Tak więc ten megatrudny i skomplikowany przepis tak mnie skutecznie odstraszał, że niewiele brakowało, a nie nie pojawiłby się na moim blogu, mimo, że z kuchennego okna codziennie widzę krzak dzikiego bzu, a na nim pełno kwiatów. W końcu odwagi dodała mi Zuza, bo uświadomiła mi, że to kompletna prościzna. Nawet nie wyobrażacie sobie, jaka wielka była moja radość, gdy ogarnęłam w końcu wzrokiem moje słoiczki ze złotym syropem! Pomyśleć, że jeszcze do niedawna marudziłam mojej „drugiej połówce“, że nie lubię tego krzaczora, bo to zielsko niemożliwe, takie wiejskie i ma go wyrwać razem z korzeniami. Jak to dobrze, że z czasem zakładamy inną parę okularów i patrzymy na zwykłe, szare rzeczy z innej perspektywy :-)

Nasi milusińscy mają niedługo święto. Większość z nich pewnie na co dzień zajada za dużo niezdrowych słodyczy, dlatego postanowiłam wymyślić nieco zdrowszą alternatywę. Stworki są tak łatwe do wykonania, że można je zrobić razem z maluchami. Większość z nich uwielbia działać razem z rodzicami i pomagać w kuchni, do dzieła :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Przepis został opublikowany na www.elegancka.pl

Spotykając ludzi, spotykamy nowe doświadczenia. Z rozmowy zabieramy nie tylko słowa, ale czasami także i smaki. Tak właśnie było u mnie, kiedy odwiedziłam moją przyjaciółkę. Zna mnie. Wiedziała, jaki podarunek mnie najbardziej ucieszy. Kombinacja smaków mnie nieco zdziwiła, co mnie jeszcze bardziej ucieszyło – uwielbiam odkrywać nowe połączenia. Tego podarunkowego już oczywiście dawno nie ma. Zniknął w mgnieniu oka, a ten na zdjęciu jest już z własnej produkcji. Dżem ten jest tak prosty i tak smaczny, że zachęcam Was gorąco do zrobienia. Smakuje rewelacyjnie do wszystkiego, nie tylko jako klasyczne smarowidło do chleba. Ostatnio jedliśmy ze smażonymi kwiatami dzikiego bzu i mówię Wam – pycha!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Zainspirowana i zachęcona wpisem Avki o miksach warzywnych, postanowiłam wreszcie przejść od planowania i wzdychania do działania. Sama nie wiem, dlaczego tyle czasu trwało, zanim w mojej głowie zrobiło klik i teraz to już nie ma odwrotu – będzie tu miksów co nie miara. W przeciwieństwie do Avki, poszłam od razu na żywioł, jak wiecie, nie dla mnie ścisłe przepisy i odmierzanie. Przed weekendem zrobiłam całą furę warzywnych zakupów i miksowaliśmy codziennie. Bardzo nam nasze nowe odkrycie smakowało i na dodatek wymyśliliśmy dla naszych miksów ciekawe zastosowanie. O tym będzie w innym poście. Zaglądajcie więc tu, bo zanosi się warzywnie, smacznie i na dodatek tanio. O tym, że nie kosztuje to dużo, przekonał mnie program telewizyjny (możliwe, że film da się odtworzyć tylko na terenie Niemiec), który zobaczyłam zupełnie przypadkiem, mniej więcej w tym samym czasie, co wpis u Avki. Dołączcie więc do mojej nowej fascynacji miksowania czego popadnie, nie pożałujecie. Łączyć można wszystko, również warzywa z owocami, raj dla tych, którzy lubią smakowa eksperymenty.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Wczoraj była pasta do chleba, a dziś sam chleb w roli głównej. No nie sam, bo właśnie z tą wczorajszą pastą super smakuje. Wielokrotnie wspominałam, że już od dawna nie kupujemy chleba. Nie mamy zamiaru zajadać tych wszystkich polepszaczy i innych dziwnych składników, po których niestety często mieliśmy kłopoty z brzuchami. Już ponad 10 lat temu, jak tylko pojawiły się automaty do pieczenia chleba, sprawiliśmy sobie taki i piekliśmy. Najpierw sporadycznie, ale potem, jak nabraliśmy rutyny, to szło jak z płatka. Kiedy nam maszyna ducha wyzionęła, myślałam, że to zbyteczne kupować nową, że dam radę tak, ręcznie. Jednak jeżeli chcemy konsekwentnie samodzielnie piec chleb, będzie nam to kulą u nogi, jeżeli nie mamy automatu. Mówię z doświadczenia. Kupiliśmy więc nową maszynę i przeważnie w weekend piekę chleb, czasami dwa, po schłodzeniu kroję w kromki i zamrażam. Oczywiście najlepiej smakuje świeży, więc kto ma czas powinien piec jeden i dopiero kiedy się skończy, piec następny. My jednak, w ciągu tygodnia mamy tyle spraw na głowie, że postanowiliśmy to w ten sposób rozwiązać i mogę tylko polecić. Wyjmujemy z zamrażalnika tyle kromek, ile potrzebujemy, tostujemy w tosterze i są jak świeżo upieczone. Chleb taki smakuje genialnie, można samemu decydować o rodzaju mąki i innych dodatkach. Zdecydowanie odradzam kupowanie mieszanek do chleba, bo znów nie mamy pewności, czy nam czegoś dziwnego po cichu nie domieszano. Najlepiej kupić mąkę, dodać pozostałe składniki i gotowe.

© Mariola Streim

© Mariola Streim to zdjęcie możesz kupić tutaj

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Moja przyjaźń z groszkiem była taka sobie. Raczej nie przepadałam. Nie przeszkadzał mi szczególnie, ale gdyby nie istniał, pewnie nie zauważyłabym tego. Potem lubiłam coraz bardziej, a teraz to już jestem jego totalną fanką! Szczególnie, kiedy naczytałam się, że ma on wiele cennych witamin i przede wszystkim wegetarianie oraz weganie powinni go często spożywać. Zabrałam się więc z projekt groszek, niestety mrożony, bo tu jakoś nigdzie nie można dostać świeżego, a u mnie w ogrodzie to raczej nic porządnego nie wyrośnie, jedynie ślimaki by się ucieszyły. Niezależnie od groszku, nurtuje mnie od dawna sprawa past do chleba. Już kilka z nich mam opracowanych, ale jednak chciałabym mieć większy wybór i całkowicie zrezygnować z kupnych, ze względu na ich nie zawsze ciekawy skład. Tak więc moje dwa życzenia połączyłam w jedno i wykombinowałam przepyszną pastę, jest w prawdzie do chleba, ale najchętniej jadłabym ją samą, łyżkami, jak kiedyś taki jeden niezdrowy krem na literę n. Spróbujcie, jestem pewna, że polubicie. Jutro będzie o pysznym chlebie do tej pasty, zapraszam.

Dziś już dawno obiecany wpis o tym dlaczego nie przepadam za metodą mrożenia dań. Stosuję ją, ale tylko w przypadkach, kiedy nie mam innej możliwości. Mam w zamrażarce owoce takie jak jagody, maliny i wiśnie, bo brakowałoby mi ich gdybym miała czekać do sezonu, oraz warzywa takie jak zielony groszek i bób, bo trudno je tu w Niemczech kupić w świeżej postaci. Zamrażam również chleb, bo jemy go w małych ilościach i nie podobałoby mi się gdyby spleśniał. Zamrażać można prawie wszystko i jest to bardzo praktyczne, w dodatku zachowane są prawie wszystkie witaminy. Dlaczego więc nie przemawia do mnie ta metoda? Może to co napiszę jest trochę abstrakcyjne i pomyślicie, że to jakieś czary, ale mrożonki wychładzają nasz organizm. Tak przynajmniej wynika z filozofii kuchni chińskiej. Oparta jest ona na tezie, iż nasze dania zapamiętują energię, która została im dodana lub odjęta i my spożywając to danie, spożywamy zapamiętaną energię wraz z daniem. Niby brzmi zaczarowanie, ale coś w tym jest, w końcu całe nasze otoczenie oparte jest na procesach fizycznych, a energia w naturze nie ginie tylko jest motorem dla interakcji między poszczególnymi elementami.
Według filozofii chińskiej powinniśmy dążyć od równowagi w naszym organizmie, również jeżeli chodzi o równowagę między zimnym a ciepłym. Jeżeli jesteśmy osobą drobną, bladą, której często jest zimno, to powinniśmy raczej spożywać dania rozgrzewające, najlepiej takie, które były dość długo gotowane. Wiem, jest to zupełnie sprzeczne z tym, czego uczyliśmy się przez wiele lat, że witaminy giną, że takie rozgotowane, to nic nie warte... Ale nie musimy każdej filozofii starać się przyswoić w 100 %. Wystarczy się nią zainspirować. Spowoduje to, że zmieni nam się perspektywa i może zamiast bezmyślnie sięgać po mrożonki, pomyślimy, czy mamy możliwość zorganizowania danego składnika w świeżej postaci.
Podobnie jest z napojami. Ileż to ja się nagłowiłam, co tu pić, jeżeli ograniczę spożycie czarnej herbaty. Piłam jej takie ogromne ilości, że musiałam znaleźć alternatywę. I wiecie co znalazłam? Po prostu gorącą wodę! Dodaje mi pozytywnej energii, bo jako wieczny zmarźlak muszę się rozgrzewać, nie zawiera żadnych szkodliwych substancji, nie kosztuje wiele, ma same zalety, spróbujcie! Jeżeli sama woda wydaje Wam się nijaka, może ją „oswoić“ odrobiną soku z cytryny lub kilkoma listkami melisy albo mięty.
Nasze babcie już dawno to wszystko wiedziały, kiedyś zawsze piło się gorące napoje, zarówno zimą, jak i latem. Do dziś jest tak w krajach arabskich.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Placki to chyba najwspanialszy wynalazek ludzkości. Jak myślicie? Ja tam je lubię, bo można je robić dosłownie ze wszystkiego i zawsze się udają. Dziś zrobiłam je z polenty z dużą porcją czekolady. Już kiedyś robiłam podobne, ale te są jeszcze prostsze. Jeżeli szukacie przepisów bez glutenu, to koniecznie Wam polecam. Ostatnio tak czytam i czytam o tym glutenie i coś mi się wydaje, że nie zaszkodzi od czasu do czasu poszukać alternatywnych rozwiązań do mąki pszennej. Chociażby dla urozmaicenia, dla lepszego apetytu, samopoczucia, albo tak po prostu. Co za dużo to nie zdrowo, więc starajmy się od czasu do czasu zrobić sobie urlop od codziennych przyzwyczajeń.

© Mariola Streim

Czy jesteście bardzo oszczędni? Ja chyba jestem. Przynajmniej staram się. U nas w kuchni nic się właściwie nie wyrzuca, jak coś zostaje, to najczęściej przerabiam na inne danie. Częściowo zamrażam, ale nie jest to moja ulubiona metoda, bo jak niektórzy z Was pewnie wiedzą, zamrożone produkty wychładzają nasz organizm, a to nie dodaje nam energii, wręcz ją nam odbiera. To dość obszerny temat, więc tym razem nie będę go rozwijać, jeżeli jesteście zainteresowani, mogę przygotować dla Was oddzielny wpis z zakresu filozofii chińskiej.
Wracam do tematu właściwego, czyli do oszczędzania. Pytacie pewnie, dlaczego warto oszczędzać, w końcu nie zbiedniejemy tak strasznie, wyrzucając kilka łyżek ziemniaków, które zostały z ostatniego obiadu. No niby nie, choć ziarnko do ziarnka... Dla mnie jednak jest to styl życia. Weganizm to nie moda, czy dieta, która ogranicza się do rezygnacji z jedzenia produktów pochodzenia zwierzęcego. Weganizm to również świadome zarządzanie naszymi zasobami, niekupowanie rzeczy, których nie potrzebujemy i przemyślane wykorzystywanie rzeczy, które już mamy. Dotyczy to wielu dziedzin życia, również naszych ubrań, a nawet naszych zwierząt domowych. Dla mnie jest nie do pomyślenia, abym miała kupić szczeniaczka, wyprodukowanego specjalnie dla mnie. Gdzie popyt, tam i podaż. Tak więc nasze zwierzaki zawsze ratujemy z jakichś okropnych warunków i wierzcie mi, są najcudowniejsze na świecie.
O tym chyba też muszę napisać oddzielny wpis :-) Zapraszam na moje recyklingowe, pyszne klopsiki, do których użyłam ziemniaki z poprzedniego dnia.
Przepis jest trochę na oko, ale wierzcie mi, jest bardzo łatwy i uda się każdemu, na konsystencję można wpłynąć ilością mąki.

© Mariola Streim

Witajcie po małej przerwie świątecznej, jak zwykle wszystko zbyt szybko minęło i codzienność wciągnęła nas w swoje wiry. Ale wiecie co? Chyba lubię tę codzienność, tę krzątaninę, pośpiech, blogowanie, wymyślanie nowych projektów... Tylko czasu trochę więcej by się przydało. Nie jestem jedyną blogerką, która na to narzeka, może trzeba gdzieś jakąś zbiorową petycję o przedłużenie doby złożyć? Gdybyście wiedzieli, gdzie się takie rzeczy składa, to dajcie znać, a tymczasem zapraszam na placki, szybkie, bo jak mamy mało czasu, to nie ma co się tam długo w kuchni bawić.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Nawet nie wyobrażacie sobie, ile miałam blogowych planów na świąteczne tematy. Pełno pomysłów, za to czasu bardzo mało. Tak więc, jak zwykle, zdziwiona jestem, że to już. Plany będą sobie spokojnie czekać w szufladzie na przyszły rok, a tymczasem mam dla Was ekspresowy i bardzo atrakcyjny deser. U mnie w wersji wielkanocnej, ale oczywiście nadaje się on na każdą okazję. Jeżeli spędzacie święta z dziećmi, to proponuję zaopatrzyć się w porządny zapas czekolady lub polewy czekoladowej oraz w balony i wykonać takie miseczki wspólnie z nimi, będzie niezła zabawa. Balony wystarczy nadmuchać, czekoladę rozpuścić w kąpieli wodnej, a następnie zanurzać dolne części balonów i umieszczać je na talerzykach. Pozostawić do stężenia ostrym narzędziem przebić balony i gotowe. Podawać w nich lody u inne zimne desery. Budyń ugotowałam według własnego przepisu i wiem, że wielu kręci nosem na taki domowy budyń, że taki blady i bez wyrazu. I na to znalazłam sposób – dodałam ociupinkę kurkumy i proszę, wygląda jak ze sklepu, ale oczywiście jest o niebo lepszy.