Szukacie szybkiego, kreatywnego dania na świąteczny stół? Otóż znalazłam tutaj rewelacyjny pomysł. Wczoraj wypróbowałam go dla Was i już wiem, że u mnie też będą takie grzybki.
Wiem, to nie ta pora roku, ale co tam. Trujące muchomory, wiosną? No i co z tego?
Jestem przekonana, że uśmiech gości jest gwarantowany.

Jak widać, dawne uwagi mojej babci „dziecko, nie baw się jedzeniem”, nie przyniosły żadnych skutków ;-)
I całe szczęście!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

– Proszę prosto, do salonu, zapraszam na wygodną kanapę.
Kot sobie już tam śpi, lampa świeci słabym światłem. Wiosenny wieczór, okno lekko uchylone, ptaki świergolą przekrzykując się w szarawym zmierzchu.
– Przymknąć okno, za chłodno? Proszę sobie usiąść wygodnie, tu są dodatkowe poduszki.
Muzyka sączy się nie wiadomo skąd, nie widać nigdzie radia, nie widać telewizora. Salon, choć prawie bez mebli, otula nas przytulną szarością ścian, czarnobiałe obrazy przyglądają nam się, próbując opowiedzieć swoją historię.
– Kawa, czy herbata? Herbata? Świetnie, moja najnowsza zdobycz... myślę, że będzie smakować.
Woda już bulgocze, mała twarda kulka wpada z głuchym stuknęciem do szklanego dzbanka. Krótko zasyczała zapałka, oddała płomień świeczce, a ta rozświetliła dzbanek. Woda już jest, teraz leje się gorącym strumieniem, wprost na kulkę. Kulka się rozjuszyła – jak to, tak wprost na mnie... Zaszamotała się krótko, po czym uspokoiła się, popłynęla spokojnie do góry, zatoczyła koło. Kot przeciągnął się leniwie i trochę odwrócił uwagę od kulki. Tymczasem ona rozwinęła swą piękną sukienkę, rozkwitła kwiatem, zapach jaśminu i zielonej herbaty dopełnił przytulne wnętrze. Już wiosna, wszystko rozkwita.

Do kupienia tutaj.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Dodałam do akcji:
lubię herbatę

Jakiś czas temu zaprezentowałam Wam zupę zainspirowaną kuchnią mojej tureckiej przyjaciółki.
Cieszy się ona dużą popularnością wśród moich czytelników i gdzieś tam po cichu myślałam nad powtórką w innej wersji. Wczoraj wpadłam ponownie do mojej przyjaciółki  i cóż za przypadek... znów załapałam się na zupę z czerwonej soczewicy! Wiem, to nieprawdopodobne, zapewniam Was, moja przyjaciółka nie gotuje jej codziennie ;-)
Ta wersja wręcz mnie oszołomiła, nie mogłam przestać „achować“ i „ochować“
z zachwytu. Zapisałam dokładnie przepis i oczywiście (cała JA), kartki zapomniałam zabrać. Na szczęście moja pamięć jest jeszcze w miarę niezawodna i raz zapisane na kartce, jest również zapisane w mojej głowie.

Polecam Wam gorąco!

© Mariola Streim

Marchewki są warzywem zdecydowanie niedocenianym. Jest na nie tyle sposobów, są cały czas pod ręką, praktycznie przez cały rok i myślę, że zasługują na więcej naszej uwagi. Wiem, są słodkie i niektóre dania mogą okazać się mdłe, ale od czego są wszpaniałe przyprawy i nasza fantazja.
Niedawno byłam w restauracji chińskiej, gdzie zamówiłam tofu w sosie orzechowym i od razu zaświtało mi w głowie, że sos jest wprost stworzony do marchewki. Jak najszybciej postanowiłam to sprawdzić i rezultat okazał się obłędny. Smaki uzupełniają się idealnie i jest to jedno z tych dań, którym nie można się oprzeć i z pewnością zje się za dużo. Podaję ilość składników, ale nie musicie sztywno się tego trzymać, sami zobaczcie, jaką konsystencję lubicie. Sos jest bardzo łatwy i szybki.

© Mariola Streim

Ci, którzy wczoraj byli na moim blogu, wiedzą, że będzie dziś pyszna, ostra pasta z mango. Jest to jedna z tych past, które znam ze sklepu z hiszpańskim jedzeniem, o którym pisałam tutaj. Oczywiście nie jest ona identyczna, gdyż przepis bazuje na moich domysłach, ale smakuje bardzo podobnie. Jak inne moje pasty na bazie fety, również nadaje się do zamrożenia w małych porcjach. Ta dzisiejsza należy do moich ulubionych, mam nadzieję, że Was uda mi się również do niej przekonać.

© Mariola Streim

Ten przepis jest już wypróbowany wielokrotnie, kiedyś piekłam w maszynie do pieczenia chleba, ale jakiś czas temu wyzionęła ducha i od tej pory musiałam zadowolić się kupnym pieczywem. Bardzo brakowało mi takiego domowego, ale tak sobie wbiłam do głowy, że bez maszyny ani rusz, że nawet nie przyszło mi do głowy, żeby po prostu upiec normalnie. Czasami jesteśmy niewolnikami własnych przyzwyczajeń i bezmyślności. Na szczęście doznałam olśnienia i wczoraj upiekłam aż dwa chleby. No co, jak już się wzięłam do roboty, piekarnik był już gorący, to już piekłam, jak w piekarni.
Często czytałam na blogach, że niektórzy pieką chleb w piekarniku, ale ciasto odstawiają na kilka godzin i dopiero później pieką. To mnie zawsze zniechęcało, bo jako „niecierpliwiec niesforny“, muszę wszystko mieć natychmiast. Zresztą moja maszyna też nie stała cały dzień bezczynnie, tylko wyrobiła ciasto i zaraz piekła, więc dlaczego nie mam robić tak samo. A więc, od dziś przygotowanie ciasta zajmuje mi 5 minut i kupno nowej maszyny stawiam pod znakiem zapytania. Chyba, że kupię ot tak dla luksusu, ale na pewno nie z konieczności.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Wasze cebule pewnie też już nie chcą siedzieć cicho w szafce, poczuły wiosnę i postanowiły wypuścić jasnozielone szczypiorki. Z takiej niecierpliwej cebuli nic już dobrego nie będzie, jest zwiędła i miękka, przeważnie ląduje w śmietniku. Ja jednak witam takie aktywistki z ochotą, zapewniem im zakwaterowanie na moim kuchennym parapecie i po kilku dniach mam na kolację smaczny chleb posmarowany twarożkiem, ze szczypiorkiem, lekko posolony, z dodatkiem świeżo zmielonego pieprzu. Pycha! Pomyślcie o tym następnym razem, zanim westchniecie, że cebula znów do niczego :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Cebulę należy umieścić w naczyniu z wodą, tak, aby korzonki były zanurzone w wodzie.

Sałatkę ziemniaczną lubimy chyba wszyscy, choć każdy z nas ma swój „koncent życzeń“ dotyczący składników, bo ten nie lubi tego, ten nie lubi tamtego, a jeszcze inni nie lubią jej krojenia, bo niby taka strasznie czasochłonna. Już kiedyś prezentowałam wam jedną szybką sałatkę, zrezygnowałam ze składników, które zajmują dużo czasu przy obieraniu i krojeniu. Walory smakowe takiej zredukowanej wersji wcale nie są gorsze, a ogromną zaletą jest to, że można ją robić dość często, w tak zwanym międzyczasie. Dziś bez groszku, gdzyż wiem, że sporo osób od niego stroni. Za to dodałam smażoną cebulę, nadaje ona niesamowitego smaku. Na smażoną cebulę mam swój wypróbowany sposób, otóż obieram ją (większą ilość), umieszczam w mikserze (ręcznym), który sieka mi ją na kawałeczki (nie muszą być równe kosteczki), smażę powoli na dużej patelni na złoto i po ostudzeniu zamrażam w małych porcjach. Jest to ogromna oszczędność czasu, kiedy przygotowujemy szybkie danie. Potem wystarczy ją tylko odpowiednio wcześniej wyjąć z zamrażalnika i gotowe.
Zapraszam Was więc dziś na bardzo szybką, smaczną, aromatyczną sałatkę.

© Mariola Streim