© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

wpis sponsorowany

© Mariola Streim to zdjęcie możesz kupić tutaj

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Czy u Was też czas tak bardzo przyśpiesza? Koniec roku zawsze jest u mnie ekspresowy, nie wiem w co ręce włożyć, a zadań z dnia na dzień przybywa, ale mam zasadę, że nie może na tym ucierpieć nasze odżywianie. Od zdrowego jedzenia zależy, ile mamy energii i jak sobie z tymi wszystkimi przedświątecznymi obowiązkami poradzimy. Nie znajdziecie więc tu pewnie w najbliższym czasie pracochłonnych, skomplikowanych dań, raczej będą one błyskawiczne i łatwe – jak dzisiejsza zupa. Całość trochę ciągnie się w czasie, ale sama praca nie trwa długo, więc zachęcam do spróbowania. A... i moje teksty chyba też teraz będą krótsze, bo po prostu czasu nie mam :-)

© Mariola Streim

Bardzo często słyszę i czytam, że brukselka nie cieszy się zbyt dużym uznaniem, a szkoda, ponieważ zawiera ona bardzo dużo cennych witamin i koniecznie powinniśmy od czasu do czasu po nią sięgnąć. Dla wszystkich, którzy kręcą nosem, mam dziś brukselkę w niekonwencjonalnej wersji czyli w formie klopsików. Mam nadzieję, że Was zaciekawiłam, a wszystkich zatwardziałych przeciwników tego warzywa namówiłam do spróbowania. Dajcie jeszcze jedną szansę tym zielonym kulkom, a jeśli i w tym daniu jej nie polubicie, to znaczy, że naprawdę jesteście beznadziejnym przypadkiem, Założę się, że większość z Was nigdy nie zgadłaby, że właśnie z niej są dzisiejsze burgery. Jeśli chodzi o fasolkę mung, chyba nie muszę nikogo do niej przekonywać, smakuje delikatnie i rewelacyjnie sprawdza się jako baza do wszelkich klopsików i smarowideł. Przygotowałam ją po raz pierwszy i polubiłam natychmiast. Zapewniam, że będzie pojawiać się tu często.

© Mariola Streim

Jesienią mamy większy apetyt na słodycze i do każdej popołudniowej herbatki chętnie chrupiemy pyszne ciasteczka.
Ze mną jest oczywiście podobnie, a skoro najczęściej jest u nas bezglutenowo, powstały te oto ciasteczka. Dzięki mące kokosowej, nikt nie oprze się ich delikatnemu aromatowi.
Jeśli nie musicie unikać glutenu ze względów zdrowotnych, możecie niektóre składniki zamienić. Na przykład użyć normalny proszek do pieczenia. Mąki też możecie zamienić na inne, ale wtedy mogą się nieco zmienić proporcje. Bez względu na składniki, których użyjecie, ciasto musi być dość mięciutkie, ale w miarę dać się formować w kulki. Zapraszam, w sam raz na dzisiejsze, niedzielne popołudnie.

© Mariola Streim

Dziś mam dla Was kolejną propozycję na zdrowe i smaczne śniadanie do pracy. Jest równie łatwe do przygotowania, jak ostatnio prezentowana sałatka z quinoa. Wystarczy tylko pamiętać wieczorem o zalaniu mlekiem lub śmietaną nasion chia, a rano dodać owoce. Cała trudność w przygotowywaniu takich posiłków nie tkwi w technice, tylko w konsekwentnym pamiętaniu o nich. Ile to razy oglądacie pewnie takie wartościowe dania w internecie i postanawiacie, że będziecie zdrowiej się odżywiać, ale takie postanowienie jest zbyt ogólne i mogę się założyć, że już następnego rana w pośpiechu pakujecie nudne kanapki, albo nawet nic i potem w pracy jecie, co Wam wpadnie w ręce. Najczęściej nie jest to nic, z czego cieszy się Wasz organizm. Doskonale to znam i kiedy jestem w dużym stresie, brakuje mi koncentracji, żeby zadbać o porządny posiłek. Dlatego warto zaplanować sobie to wcześniej, bez pośpiechu i potem ewentualnie tylko dokończyć. Dla ułatwienia zadania można przygotować sobie w weekend plan posiłków na nadchodzący tydzień, zorganizować potrzebne składniki i potem trzymać się ustaleń. Po jakimś czasie zabieranie sałatek do pracy będzie rutynowe. Gorąco Was do tego zachęcam!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

50 g kaszy jaglanej

Kilka dni temu zostałam zapytana, czy nie brakuje mi mojego ukochanego kakałka, takiego, jakie wszyscy znamy z dzieciństwa. Po krótkim zastanowieniu odpowiedziałam, że nie i nawet sama się trochę zdziwiłam. Moje odżywiane uległo ostatnio bardzo dużym zmianom. Nie tylko dlatego, że jest ono wegańskie. W dużej mierze przyczyniło się do tego wykluczenie glutenu. Myślicie, że bezglutenowy weganin ma ciężkie życie? Uważam, że nie. Wystarczy tylko wypróżnić jedną szafkę w kuchni i wypełnić ją produktami bezglutenowymi. Nawet nie podejrzewacie jak się ona zapełni i jak duży jest wybór. U mnie jest to głęboka szuflada, czasami stoję sobie przed nią, przyglądam się mojej pokaźnej kolekcji i myślę nad kuchennymi eksperymentami. Rozwiązania przychodzą same i czasami tworzy je przypadek, podobnie jak tym razem. Kasza gryczana stała sobie obok paczki daktyli i słoika z gorzkim kakao. Nie było się nad czym dłużej zastanawiać, sprawa była oczywista.
Zapraszam do wypróbowania, jeśli zrobicie gęste, może z powodzeniem zastąpić budyń.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Czyli ciasto idealne. Czasami zastanawiam się nad tym, jak myśli większość ludzi o ciastach wegańskich lub bezglutenowych. Nad wegańsko-bezglutenowymi pewnie nikt się nie zastanawia, bo pierwsza myśl jaka się nasuwa, to ta, że takie nie istnieją. A nawet jeśli istnieją, to lepiej omijać je z daleka i pozostawić ich degustację tym biedakom na dietach, którym zabronione jest delektowanie się pysznymi wypiekami. Ale pomyślcie nad jedną istotną kwestią. Tradycyjne ciasta z mąki pszennej, masła, jajek i cukru piecze się od wielu lat. Gospodynie domowe już od dawna prześcigają się w poszukiwaniach TEGO najpyszniejszego ciasta. Miliony prób (niektóre z nich lądują w koszu) lata doświadczeń przynoszą efekty. Nic dziwnego, że takie ciasta najczęściej się udają i dobrze smakują.
Ciasta wegańskie nie mogą pochwalić się takim długim stażem rozwoju, więc nic dziwnego, że pierwsze próby nie zawsze nas zachwycają. Nie znaczy to jednak, że pyszne ciasta roślinne i bez glutenu nie istnieją. Po prostu trzeba tak długo szukać, próbować, zmieniać, aż będziemy zadowoleni z efektów. Moje dzisiejsze ciasto uważam właściwie już za idealne. Słowo właściwie zostawia mi jednak furtkę otwartą, może jeszcze da się upiec ciutkę lepsze? Pewnie, że się da, ale nawet jeśli moja edukacja w tym temacie miałaby stanąć na tym etapie, nie będzie źle. To ciasto zniknęło w 3 minuty, więc musi być pyszne, spróbujcie. Kokosowy smak jest bardzo delikatny, prawie niewyczuwalny. Warto o tym wspomnieć, bo wiem, że niektórzy nie przepadają za tym smakiem. Mąkę i mleko kokosowe można oczywiście zastąpić innymi.

© Mariola Streim to zdjęcie możesz kupić tutaj

Skąd bierzecie pomysły na Wasze obiady? Moje są często zlepkiem kilku inspiracji. Tak właśnie było z tymi plackami.
Dawno, dawno temu, kiedy byłam jeszcze wegetarianką w obcym mieście (czyli kimś nie z tej ziemi, bo wtedy niewiele mówiło się o wegetarianizmie), znalazłam stołówkę w szkole muzycznej, w której podawano wegetariańskie obiady. Może nawet do tej pory takie tak podają? Może nawet wegańskie?
No wiem, ziewacie już pewnie, bo to nic szczególnego, ale zapewniam Was, że wtedy było to coś niesamowitego. Tam właśnie po raz pierwszy jadłam pyszne, chrupiące kotlety z gotowanego ryżu (z jakiem, ale w tamtych czasach jeszcze nie miałam aż tak wygórowanych wymagań).
Stąd pomysł na zastosowanie ryżu w różnych plackach. Już kiedyś robiłam z cukinii, również godne polecenia.
Z kolei kalafior to takie nieforemne coś, więc nie przychodzi nam od razu pomysł na placki. Bo jak się za to zabrać? Zetrzeć na tarce jak ziemniaki? No nie. Zmielić maszynką do mielenia mięsa? Absolutnie nie. Przecież takiego sprzętu nawet nie mam, a słowa mięso w usta nie biorę.
Rozwiązanie jest oczywiście bardzo proste. Wystarczy go najpierw ugotować i rozgnieść widelcem, co da nam ciasto niemalże idealne.
Reszta jest już dowolna, bo przyprawy możecie dodać te, które lubicie. U mnie powstała wersja w indyjskim stylu. Zachęcam do spróbowania.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Czy lubicie dziki ryż? Kiedyś za nim nie przepadałam, ale ostatnio odkryłam jego cudowne zalety oraz smak i często używam go do różnych dań.
Dziki ryż to nasiona wodnej trawy rosnącej na bagnistych obszarach Ameryki Północnej.
Zawiera sporo cennych wartości odżywczych, o wiele więcej niż biały ryż, przy tej samej kaloryczności, warto więc po niego sięgać. Posiada dużo białka, wiele egzogennych aminokwasów i dwa razy tyle witaminy B2 i niacyny niż ryż biały. Poza tym ma niski wskaźnik glikemiczny, można go więc polecić cukrzykom. Jeśli jesteście na diecie bezglutenowej, możecie jeść go bez obaw.
Bardzo polecam, ponieważ charakteryzuje się dość intensywnym, orzechowym smakiem, dzięki czemu świetnie pasuje do egzotycznych smaków.
Podany w postaci małych klopsików, sprawdzi się idealnie jako fingerfood na Waszej kolejnej imprezie.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Jedna cebula, a tyle jedzenia. pewnie jedliście te pyszne krążki w pewnej fastfoodowej restauracji, ale wierzcie mi, te domowe smakują o niebo lepiej. Panierkę możecie przygotować według własnych upodobań, ważne, aby miała konsystencję gęstego ciasta naleśnikowego. Wystarczy wymieszać mąkę z wodą, przyprawić i gotowe. U mnie była wersja bezglutenowa i bardzo polecam ją wszystkim, gdyż mąka z cieciorki nie tylko idealnie pasuje smakowo, ale i jest niesamowicie chrupiąca.
Moje dzisiejsze krążki były zaplanowane jako dodatek do sałatki, ale zapomnijcie! Zniknęły natychmiast, już a tego roboczego talerza, wyłożonego papierem kuchennym dla odsączenia nadmiaru tłuszczu. Cóż, sałatka będzie na kolację, bez krążków, bo więcej cebuli już dziś nie mam, a w naszym cudownym kraju, sklepy w niedzielę są zamknięte. Muszę przyznać, że brakuje mi tych niedzielnych zakupów, które uskuteczniałam, kiedy mieszkaliśmy w Polsce. Niedziela, to jedyny dzień, kiedy mamy na to czas.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Nasiona chia robią ostatnio zawrotną karierę na blogowym forum i nic dziwnego. Od dawna się im przyglądałam, aż w końcu moja ciekawość nabrała tak ogromnych rozmiarów, że musiałam je w końcu kupić. Muszę przyznać, że mój pierwszy budyń zjadłam, owszem, nawet ze smakiem, ale nie mogłam zrozumieć, co takiego jest w tych kuleczkach, że wszyscy za nimi szaleją. Następnego dnia musiałam je znów przygotować i następnego również. Zanim zdążyłam się obejrzeć, stałam się ich totalnie uzależnioną fanką. Są po prostu genialne. Wystarczy zalać je wodą lub mlekiem i pozostawić samym sobie na kilka godzin. Reszta zrobi się sama. Uwielbiam takie produkty! Nie dosyć, że nie trzeba gotować, to jeszcze na dodatek nasiona chia to tak zwany superfood. Niektórzy nawet twierdzą, że posiadają one właściwości lecznicze. Pewnie jest, że korzystnie wpływają na przewód pokarmowy i są bardzo dobrym źródłem błonnika, białka, witamin, antyoksydantów, minerałów, oraz omega-3 oraz omega-6.
Koniecznie zachęcam do wypróbowania, będziecie zachwyceni prostotą i smakiem.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Ajvar to pyszna pasta, którą można spotkać głównie w kuchni bałkańskiej. Do tej pory kupowałam gotową, w sklepie tureckim, ale pomyślałam, że najwyższy czas spróbować zrobić ją domowym sposobem. Okazało się, że to nic trudnego. Dwa podstawowe składniki to oberżyna i czerwona papryka, resztę można dodać według własnych upodobań. Warto zrobić więcej i zamknąć w słoiczki, bo jest to idealny dodatek do wszystkiego. My podajemy najczęściej dodatek do smażonych warzyw, ale równie dobrze można użyć jako sos do spaghetti lub pastę do chleba. Ostatnio odkryłam, że jest świetnym dipem do snacków błonnikowych firmy SONKO. Wszystkie smaki pasują do ajvaru idealnie i już wiem, że tej kombinacji nie może zabraknąć na naszym najbliższym urlopie, gdzie nie będziemy mieć wielkich możliwości kucharzenia. Ajvar zapakuję w słoiczki, a snacki są zupełnie bezproblemowe w podróży. Będziemy z pewnością zabierać je na nasze piesze wycieczki, ponieważ praktycznie nic nie ważą. Błonnikowe to nowość w asortymencie firmy SONKO, można je kupić w czterech różnych smakach (włoskie, 7 warzyw, pizza i bruschetta), więc każdy znajdzie coś dla siebie. Zarówno snacki, jak i ajvar nie zawierają glutenu.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim