Witajcie po świętach, mam nadzieję, że odpoczęliście i nabraliście nowych sił. Mój plan się powiódł, udało mi się skupić prawie wyłącznie na odpoczywaniu, ale pewnie tylko dzięki okropnej pogodzie. Było zimno, deszczowo, w sam raz do siedzenia na kanapie i leniuchowania. Jak obiecałam, udało mi się wypróbować moje piórka i tusz.

Tym czasem wiosna cały czas się rozkręca, mimo, że u mnie spadł dziś w nocy świeży śnieg i wcale nie znika. To tylko taka zmyłka, zobaczycie, że pewnego dnia będzie pięknie i ciepło. 

Wiosną i latem rośnie nasz apetyt na świeże warzywa i wszelkie sałatki, więc pomyślałam, że przydałby się update sosu. Już kilka przepisów na sosy tu prezentowałam, ale przyda się nowa wersja podstawowa. Pierwszy przepis powstał w czasach, kiedy jeszcze byłam wegetarianką, więc już dawno do niego nie wracam. Sos za nasion słonecznika też jest pyszny, ale wymaga nieco więcej czasu i dobrego blendera. Sos szczawiowy jest wspaniały, ale nie zawsze mamy szczaw pod ręką. Wersję koktajlową oczywiście też polecam, ale nie zawsze nam pasuje do dania. Tak więc mam nadzieję, że moja najprostsza na świecie i szybka wersja Wam się przyda.

Dobry sos do sałatki to podstawa i koniecznie zachęcam Was do dodawania go do wszystkiego. Na przykład do smażonych, pieczonych lub grillowanych warzyw i ziemniaków lub do pasztetów. To nic, że warzywa są gorące a sos zimny. Sos możecie wzbogacić o dowolne dodatki, na przykład czosnek, świeże zioła, pesto, imbir lub chili. Zapewniam, że polubicie.

250 ml śmietany roślinnej

2 łyżki octu jabłkowego lub winnego

2 łyżki oliwy z oliwek

2 łyżki musztardy (domowej wystarczy 1/4 łyżki)

1/2 łyżeczka cukru

sól

Wszystkie składniki dokładnie wymieszać. Podawać do różnych dań na ciepło lub na zimno.

Świetnie zastąpi majonez w każdej w sałatce warzywnej. Pasuje też do sałatek z pieczonymi 

warzywami, do burgera domowego i do wielu innych dań.

Moi Drodzy! Ostatni wpis przed świętami i mnóstwo życzeń dla Was, abyście miło je spędzili

i porządnie odpoczęli.

Jakie będą moje święta? Mam nadzieję, że leniwe. Ostatnio bardzo dużo pracowałam, dlatego zamierzam dla równowagi w te wolne dni nie robić nic. W moim wykonaniu nic-nierobienie to oczywiście i tak pełno planów, ale będą one niezobowiązujące. Może w końcu uda mi się nieco porysować, piórka oraz tusz są już zakupione i mam nadzieję, że jeszcze pamiętam, jak się je używa :-) Efekty, o ile będą tego warte, pokażę Wam na moim drugim blogu. Aparat i komputer raczej schowam w najbardziej odległym kącie i postaram się sięgnąć po nie dopiero w przyszłym tygodniu.

Kulinarnie będzie również bez stresu, przygotuję pewnie sałatkę ziemniaczaną (z wegańskim majonezem i bez jajek, za to z zielonym groszkiem), pasztet (zamiast pomidorów dodam oliwki i włoskie przyprawy) i może jakąś wiosenną zupę. (W mojej książce znajdziecie przepis na bardzo łatwą i pyszną zupę groszkową). Do tego pewnie będzie sernik jaglany.

Najważniejsze jednak jest to, że święta będą bez jajek. Jedyne jajka jakie będziemy jeść, to te ciastkowe, zamieszczam Wam na zdjęciach.

Do zobaczenia po świętach!

wpis sponsorowany

Może przyda Wam się na święta? U mnie bywa na co dzień. Mamy taką umowę: im więcej uda mi się przygotować pysznych dań mogących zastąpić dania mięsne, tym mniej mięsa spożywa moja druga połówka. Tak więc staram się i cieszę się, że ta metoda działa. Pasztety i klopsy bywają więc u nas bardzo często. Oczywiście są jeszcze inne możliwości przygotowania dań mięsopodobnych, pewnie jeszcze lepiej imitujących mięso, na przykład z dodatkiem seitanu czy soi, ale ich stosowanie jest u nas prawie niemożliwe. Soję używam, ale w małych ilościach ze względu na alergię, natomiast seitan to czysty gluten, więc mogę jedynie od czasu do czasu przygotować dla siebie. Jeśli możecie spożywać gluten, zachęcam do spróbowania seitanu na zasadzie interesującego doświadczenia. Jest to jasny proszek, który po zmieszaniu z odrobiną wody, natychmiast przybiera konsystencję gumowatą i dość zbitą. Potem można pokroić na kawałki, przyprawić i smażyć podobnie jak kawałki mięsa. Można też przygotować sos, dodać warzywa i w ten sposób otrzymamy świetny gulasz. Myślę, że to bardzo ciekawy składnik i pewnie coś Wam tu wkrótce zaprezentuję.

Tymczasem zachęcam do wypróbowania pasztetu, jest bardzo aromatyczny i nadaje się do podania na ciepło lub na zimno. Sama oczywiście nie miałabym ambicji naśladowania dań mięsnych, ale jak wiadomo życie pełne jest kompromisów, a przy okazji powstają tak zwane dania wspólne, które każdemu bardzo smakują, bez względu na dietę.

Przed świętami wszyscy szukają inspiracji i przepisów na słodkie wypieki, tak więc śpieszę z łatwymi, bezglutenowymi babeczkami. Oczywiście nadają się one na każdy dzień, nie tylko na świąteczny. Ich główną zaletą jest szybkie wykonanie, a o pysznym, nieco karmelowym smaku nawet nie wspomnę. Kto jeszcze nie próbował karobu, niech to szybko nadrabia. Niepowtarzalny smak, świetna alternatywa dla osób z nietolerancjami, na przykład histaminową.

Dziś mam dla Was coś łatwego i pysznego, wszyscy wielbiciele słodyczy proszeni są o uwagę. Nie wykluczając mnie oczywiście, gdyż skłonność do słodkich smaków mam chyba zakodowaną genetycznie. Wprawdzie zmieniły się moje upodobania od kiedy bardzo zwracam uwagę na to, aby moje posiłki były pełne wartościowych składników i nie jadam byle czego, ale jednak dzień bez małej słodkiej przekąski to dzień stracony. Jeśli macie nagłe napady apatytu na słodycze i w dodatku trudno jest zachować Wam umiar, polecam po pierwsze wykreślić całkowicie z jadłospisu pszenicę (i gluten), zaprzestać kupowania gotowych słodyczy oraz wprowadzić do jadłospisu większą ilość warzyw. Jestem pewna, że te trzy małe zmiany Wam pomogą. Przy okazji, jak za pomocą magicznej różdżki zniknie Wam kilka zbędnych kilogramów. Przy tym nie trzeba wcale rezygnować ze słodkich przekąsek, ważne jest tylko, aby zawierały zdrowe składniki i były proste. Żadnych snickersów i innych batonów, jeśli czekolada, to ta uczciwa, czyli ciemna, z dużą zawartością kakao i krótką listą składników. U nas w szufladzie znajdziecie tylko taką właśnie czekoladę, suszone owoce (szczególnie daktyle uwielbiamy) i to właściwie wszystko. Dodatkowo kupuję jeszcze masło orzechowe i nie przejmuję się jego kalorycznością, ponieważ orzechy w diecie roślinnej są bardzo ważne oraz melasę buraczaną, którą dodaję do wielu różnych dań. Melasa jest wprawdzie słodka i kaloryczna, ale zawiera dużo żelaza, jeśli więc słodzić, to już tak, aby coś nasz organizm z tego miał.

Ostatnio, moją ulubioną przekąską stały się wafle ryżowe, posmarowane masłem orzechowym i polne melasą. Szczególnie wafle z solą morską idealnie do tego pasują. Zachęcam do spróbowania i jestem pewna, że na jednym waflu się nie skończy, nie martwcie się jednak, to nic strasznego. W przypadku prostych w składzie słodyczy, nasz organizm łatwiej rozpozna stan sytości. Może nie od razu, ale kiedy wykluczycie z Waszych codziennych posiłków złe przyzwyczajenia, po pewnym czasie stan nasycenia i głodu stanie bardziej wyrazisty i łatwiej przez Was rozpoznawalny.

Tu mam dla Was kolejny typ, może nie jest on ostatnio bardzo popularny, ale w moim przypadku się sprawdza. Zapomnijcie o kilku małych posiłkach w ciągu dnia, najedzcie się porządnie rano, w południe i wieczorem, jak robiły to nasze babcie i zobaczycie, że zniknie frustracja i stan wiecznego niedosytu. Wasz układ trawienny też się ucieszy, gdyż potrzebuje on przerwy pomiędzy posiłkami, aby mógł dobrze funkcjonować, a burczenie w brzuchu jest bardzo pożądane i oznacza, że w Waszych jelitach jest właśnie akcja sprzątania. (Informacje zaczerpnięte z książki „Darm mit Charme: Alles über ein unterschätztes Organ“, Autorka: Giulia Enders).

Zapraszam na chrupiące wafle!

wpis sponsorowany

Spaghetti to jedno z najpopularniejszych dań, pewnie ze względu na swoją prostotę i dużą swobodę interpretacji podczas jego przygotowywania. Nie ma osoby, która nie potrafiłaby go ugotować, ale są osoby, które ze względu na dietę bezglutenową nie mogą go spożywać. Świetną alternatywą dla nich jest spaghetti z warzyw. Nie uwierzycie, jak dobrze smakuje i jak szybko się je robi.

Dziś przygotowałam dla Was wersję z kalarepy z wegańskim sosem bolognese (przepis znajdziecie tutaj) i jest to już moje drugie takie danie w ciągu kilku dni, ponieważ po pierwszym teście oszalałam totalnie na jego punkcie. O zaletach nie muszę nikogo przekonywać, można włączyć je do każdej diety; odchudzającej, wegańskiej, bezglutenowej, paloeo, surowej i oczywiście mieszanej. Już dawno o takim daniu myślałam, ale brakowało mi odpowiedniego narzędzia. Okazało się jednak, że marzenia się spełniają, wystarczy tylko intensywnie o nich myśleć. Tak więc, myślałam o tym spaghetti, myślałam, aż pewnego dnia w mojej skrzynce mailowej znalazła się propozycja wypróbowania spiralizera firmy Benriner. Oczywiście nie odmówiłam!

Teraz już nie wyobrażam sobie mojej kuchni bez tego urządzenia i już mam w planach całe mnóstwo świderków z różnych warzyw z rozmaitymi sosami. W kilka minut „makaron“ jest gotowy, a jego grubość i długość zależy od rodzaju nożyka, jaki zastosujemy i sposobu umieszczenia kawałka warzywa. Krótkie kawałki śiwetnie sprawdzą się do przygotowywania sałatek lub do krojenia cebuli.

Bardzo praktyczny pomocnik kuchenny, szczególnie podoba mi się jego prostota i niewielkie rozmiary, z pewnością zabierzemy go latem na urlop.

Ciekawi jesteście jak dzisiejsze danie smakuje? Pysznie! Lepiej niż tradycyjne spaghetti.

Pieczone ziemniaki należą do jednych z moich ulubionych dań i przygotowuję je bardzo często, w wielu różnych wersjach. Na blogu były już kilka razy, między innymi tutaj. Dziś mam dla Was wyjątkowy przepis, świetnie nadający się na co dzień, ale również możecie miło zaskoczyć nim gości. Smak jest bowiem delikatny i wyszukany, a sposób przygotowania bardzo łatwy i szybki. Inspirację znalazłam wiele lat temu w mojej ulubionej restauracji i jakoś tak sobie teraz przypomniałam, i nieco zmodyfikowałam, dodając na przykład awokado. Zapraszam i życzę smacznego.

Czy macie czasami ochotę na coś niezdrowego? Na coś, czego na co dzień nie tkniecie? Ostatnio widziałam program w telewizji, o osobach tak bardzo wkręconych w ideę zdrowego odżywiania, że trafiają one do kliniki, gdzie uczą się jeść „normalnie“. Czyli niby mania zdrowego odżywiania może stać się chorobą porównywalną z anoreksją. Co o tym myślicie? Dla mnie sprawa nie jest jednoznaczna. Sama chcę decydować o tym co jem, podobnie, jak o innych sprawach dotyczących mojej osoby i nie lubię, jak ktoś mi próbuje wmówić, że w jedzeniu pełnym dziwnych składników nie ma nic złego. Zaraz mam wrażenie, że za tymi terapiami stoi przemysł spożywczy, walczący o każdego z nas, widzący w nas tylko i wyłącznie potencjalnego klienta. Każda „nawrócowna“ osoba, będzie przecież przynosić zyski przez długie lata swojego życia. Tak więc bardzo sceptycznie nastawił mnie ten program i po krótkim zastanowieniu, stwierdziłam, że zostaję przy swoich poglądach. 

Z drugiej strony nie ubię żadnego fanatyzmu i skoro sama nie chcę, aby mi się ktoś wtrącał, staram się nie przekonywać innych do zmian w jadłospisie. Nie jest to łatwe, ponieważ czasami ponosi mnie entuzjazm i opowiadam znajomym o cudownych zmianach w naszych organizmach, od kiedy wykluczyliśmy z naszej diety gluten. Bo jak nie fascynować się kilogramami, które tak po prostu poszły w las, jak nie dziwić się energią, pozwalająca nam pracować produktywnie przez cały dzień, a nie tylko przez pół, jak było to kiedyś? Takie właśnie są nasze doświadczenia ze zdrowych odżywianiem, ale nie oznacza to, że dla każdego jest to idealna droga. Każdy z nas jest inny i musi sam zdecydować o swoich sprawach. Przede wszystkim należałoby zastanowić się, co „zdrowe odżywianie“ oznacza. Każdy z nas ma pewnie zupełnie inne wyobrażenie na ten temat. Jedno jednak jest pewne, ze zdrowym jedzeniem jest podobnie jak z hałasem, jeśli raz uświadomimy sobie, że nam przeszkadza, nie ma sposobu, aby był nam obojętny. Czasami zastanawiam się, co byłoby, gdybym zrobiła takie bardzo niezdrowe zakupy? Przede wszystkim kupiłabym całe góry słodyczy, trochę gotowców, puszek, zup w proszku, mrożonek (w tym pizzy) i to wszystko bez jednego spojrzenia na składniki... Niby mogę, bo kto mi zabroni, ale muszę Wam powiedzieć, że wcale nie chcę. Czy weganie i wszyscy, którzy czytają etykietki powinni rezerwować sobie miejsce w klinice? Czy może jednak nie ma w tym niczego złego, wręcz przeciwnie, może warto zadbać o temat tak ważny, jak nasze codzienne posiłki? Piszcie, co o tym myślicie. Czy spotkaliście się z opinią, że jesteście dziwakami?

Dziś mam dla Was danie, za którym może wielu z Was tęskni, ale w dość zdrowej wersji, z niezdrowym (z mojego punktu widzenia) elementem w postaci glutenu. Zapraszam!

Moi Drodzy, już za chwileczkę, już za momencik! Wielkimi krokami zbliża się premiera książki.

Nie będę pisać Wam o tym, co dzieję się tu za kulisami, bo chyba każdy może sobie wyobrazić, że panuje stan podekscytowania.

Książka pod tytułem „Wege – Tu się kroi coś pysznego“ skierowana jest właśnie do Was. Przepisy utrzymane są w mojej sprawdzonej konwencji, czyli są łatwe i szybkie, co pozwoli każdemu korzystać z nich na co dzień. Książkę tę kieruję do wegan, wegetarian, ale też do osób, które szukają możliwości ograniczenia spożycia produktów pochodzenia zwierzęcego. Kto wie, może część z nich przekona się, że nie jest to trudne i zafascynuje się wegańskim stylem życia? Również osoby z nietolerancjami znajdą przepisy dla siebie, gdyż wszystkie są bez laktozy, a wiele z nich bez glutenu. 

Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zawarte w książce przepisy przygotować razem z dziećmi, większość przepisów jest, jak to się mówi, dziecinnie łatwa.

Dla każdego, coś pysznego!

Mam nadzieję, że moja książka przypadnie Wam do gustu, jest kolorowa, ze zdjęciami

i ilustracjami. Podzielona jest na sałatki, pasty i dipy, zupy, dania główne oraz desery.

Można zamawiać ją u mnie na blogu. Zapraszam!

 

Patroni medialni:

vege

vege runners

wege maluch

ulica ekologiczna

czytamy etykiety

samouzdrawianie

wegetarianski świat

Wszystkim, którzy pomogli mi w tworzeniu książki oraz tym, którzy przejęli nad nią patronat bardzo dziękuję.

Jak wiecie, oprócz przepisów na pasztety, kolekcjonuję też przepisy na smaczne pasty. Od kiedy nie jadamy żadnych serów ani twarożków, stanowią one bardzo ważny element w naszej kuchni. Gotowe pasty ze sklepu kupowałam tylko na początku, aby zobaczyć jakie są, jak smakują i jaki mają skład. Wtedy też nie miałam jeszcze opracowanej rutyny. Po latach sięgania do lodówki po żółty ser, musiałam wyrobić sobie nowe przyzwyczajenie, czyli miksowanie. Większość past, które w tej chwili przygotowuję robi się bardzo szybko i z bardzo małej ilości składników. Tak też jest dziś.

Bardzo lubimy serca karczochów, ale często zdarza się, że znajdują się w nich nieco twardsze włókna, co nas zawsze do nich zniechęca. Smak uwielbiamy, więc zmiksowanie ich jest idealnym rozwiązaniem. Tak więc, dziś zmiksowałam kilka serc ze słoika wraz z tofu naturalnym. Właściwie te dwa składniki już wystarczą, ale można sobie nieco wzbogacić smak dodając garść świeżych ziół. U mnie bazylia, pietruszka i szczypiorek. Smarowidło wyszło pyszne, zachęcam do spróbowania. Świetnie pasuje do wafli ryżowych, polecam, szczególnie jeśli unikacie glutenu. Przepisu dziś nie podaję, bo na dwa składniki?

Dziś kolejna propozycja na łatwy i szybki w realizacji walentynkowy deser. Najlepiej zabierzcie się za przygotowania już teraz, do jutra wszystko dobrze stężeje i niespodzianka będzie udana. Pracy jest niewiele, a wasze szanse na zdobycie serca wybranej osoby tymi smakowitymi łakociami są bardzo duże, przekonajcie się sami. U mnie wszystko jest już gotowe i dobrze ukryte w odległym kącie lodówki, za stertą warzyw :-)

Dla tych, którzy nie są świadomi – Walentynki już jutro!

Warto zaskoczyć bliską osobę i przygotować jakieś pyszne danie lub coś wyjątkowego na deser. Słodkimi pysznościami nikt nie pogardzi, więc uśmiech obdarowanej osoby na ich widok mamy gwarantowany. Najmilsze niespodzianki są te zrobione własnoręcznie, często też nie wymagają dużo czasu i nie musimy sięgać głęboko do portfela. Wystarczy dosłownie kilka składników, aby wyczarować fajne, niepowtarzalne, domowe słodycze. Jak zwykle znajdziecie u mnie łatwe przepisy, takie, które zdążycie przygotować na ostatnią chwilę. Dziś lizaki, a jutro panna cotta i cukrowe serduszka.

Przepis został opublikowany w aktualnym wydaniu wegańskiego czasopisma Vege

W tym całym nawale pracy, zapomniałam zupełnie, że obiecałam Wam nowy, szybki przepis na domową musztardę. Już nadrabiam zaległości. Zapomnijcie o tych wszystkich musztardach, które możecie kupić w sklepie. Jest to dla mnie zagadką, dlaczego musztarda ze sklepu nawet w połowie nie jest tak ostra, jak domowa. Niby łagodne ziarna, niby z czasem nieco traci na ostrości, ale jeśli chcecie wiedzieć co o tym myślę, to Wam powiem. Myślę, że podobnie jak wiele innych produktów, część musztardy, czyli masy z ziaren gorczycy zastępowana jest emulgatorami. Co to są emulgatory? Są to substancje chemiczne, które doskonale zagęszczą wszystko, co tylko chcecie. Czyli możecie zrobić produkt z wody, farby spożywczej, chemicznie wyprodukowanej substancji naśladującej dowolny smak i oczywiście wszechmogącego emulgatora. Wielu producentów różnych produktów korzysta z tego chytrego sposobu, aby sprzedać nam w słoiczku nieco produktu i dużo wody z emulgatorem. Czy chcecie czymś takim się żywić? Ja zdecydowanie podziękuję i co tylko umiem, robię sama. Wymaga to czasami kilku prób, ponieważ nie zawsze uda się domowym sposobem zrobić coś, co przypomina produkt, do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Tak więc, na razie nie mam idealnego rozwiązania na przykład na ketchup. Mój domowy smakuje już całkiem nieźle, ale mimo wszystko nieco inaczej. Sposób na tę rozbieżność – kolejne próby i stopniowa zmiana przyzwyczajeń smakowych. Od czasu do czasu kupuję jeszcze produkt w sklepie w ramach fazy przejściowej i przeplatam go z domową wersją. W końcu pewnego razu stwierdzamy, że kupna wersja wcale nam nie smakuje i po sprawie. W czasie adaptacji, domowy przepis zostaje dopracowany i kolejny produkt powstaje w naszej domowej kuchni. Zachęcam, jest to często o wiele tańsze i wcale nie zajmuje dużo czasu, jak pokazuje poniższy przykład. Już kiedyś prezentowałam przepis, ale ten jest zdecydowanie łatwiejszy. Zapraszam na musztardę i uwaga – jest bardzo ostra!

Już sobie planuję, że świetnie smakowałaby z dodatkiem mango, jak zrobię, to Wam o tym napiszę.

Obecnie w mojej kuchni jest podobnie jak z pogodą. Nie mogę się zdecydować, czy to jeszcze zima, czy też już nieśmiałe początki wiosny. Jeszcze w weekend cieszyliśmy się dość głębokim śniegiem, a dziś mamy piękny, słoneczny dzień i głośno ćwierkające ptaki. Moje dania też przeplatam. Znajdziecie tu jeszcze typowo zimowe, sycące przepisy, ale już powoli powinniśmy przygotować nasze figury do nadchodzącego lata.

Odkąd podjęłam decyzję o tym, że będę weganką, dużo się zmieniło w moim sposobie odżywiania. Zawsze zwracałam uwagę na to co jem, ale mój weganizm potraktowałam jeszcze poważniej i celowo kupuję produkty, które mają odżywić mój organizm i dodać mu sił witalnych, a nie tylko zaspokoić głód. Pewnie nie uwierzycie, ale twierdzę, że zdrowe odżywianie może uzależnić. Im więcej wartościowych składników znajduje się na moim talerzu, tym bardziej mam na nie ochotę i tym mniej ciągnie mnie do tych rzeczy, które nic dobrego dla organizmu nie wnoszą. Tak więc moja szuflada z zapasem gotowych słodyczy już dawno została zlikwidowana, powstała nowa z suszonymi owocami, nasionami i orzechami. Podobnie jest z owocami. Kiedyś wpadałam w panikę, kiedy w domu nie było czekolady (tej byle jakiej, z małą ilością kakao i dużą ilością cukru), a teraz nie czuję się komfortowo, kiedy duża misa z owocami zaczyna świecić pustkami.

Często przygotowuję sałatki owocowe, ponieważ wyglądają one zawsze bardzo zachęcająco i nawet ci, którzy za świeżymi owocami nie przepadają, sałatki nigdy nie odmówią (sprawdzone wielokrotnie). Jeśli dodamy do niej na przykład kaszy, otrzymamy pełnowartościowy posiłek nadający się na każdą porę dnia. Dziś wypróbowałam nowy produkt – kaszę owsianą pęczak. Są to całe ziarna, prażone, więc szybko się gotują. Pół godziny wystarczy na przygotowanie całości, bo tyle czasu potrzebuje kasza, a w tym czasie zdążymy pokroić owoce. Koniecznie spróbujcie, kasza jest bardzo łagodna w smaku, więc można dodawać ją zarówno do dań słodkich, jak i wytrawnych.

Witajcie. Prowadzenie bloga ma tę ogromną zaletę, że mam możliwość testowania wielu nowych produktów i robienia tego co lubię, czyli wymyślania nowych przepisów. Z drugiej strony wszystko to musi być zjedzone, w związku z tym, zwykły obiad składający się z gotowanych ziemniaków, surówki i klopsów, bywa u nas bardzo rzadko. Mimo, że lubię te wszystkie eksperymenty, przyznam, że czasami mam ochotę właśnie na ten polski klasyk. Tak więc, zabrałam się do pracy. Ziemniaki, surówka z kiszonej kapusty, marchewki i jabłka (to niezwykły wyczyn, ponieważ tutaj nie ma dobrej kapusty kiszonej na każdym kroku) i klopsy. Możliwości na zrobienie pysznych klopsów roślinnych jest wiele, kilka z nich już Wam tu prezentowałam, ale dziś proponuję wam spróbowanie mojego nowego odkrycia. Nie twierdzę, że udają te klasyczne mięsne, bo wcale nie mam zamiaru ich naśladować, ale pewne jest, że smakują. Możecie dzisiejszy przepis przetestować na osobach, które z dietą roślinną nie mają nic wspólnego, ciekawa jestem ich opinii.

Będziecie pozytywnie zaskoczeni małą ilością składników i błyskawicznym czasem przygotowania. Nie licząc czasu smażenia, możecie przygotować klopsy w kilka minut. Do tego najlepiej smakuje oczywiście domowa musztarda. Nowy, błyskawiczny przepis następnym razem.

Nigdy wcześniej nie przygotowywałam sushi i również do tej pory nie jadłam. Nawet nie miałam zamiaru go jeść, myślałam, że to nie dla mnie. Tymczasem okazało się, że to świetna zabawa i pyszna przekąska. Smakuje bardzo ciekawie, jeśli jedliście, to nie muszę Wam o tym pisać, a tym, którzy jeszcze nie próbowali powiem tylko, że ma smak morza... Szczególnie lubię z dodatkiem awokado, ale pewnie każdy z Was znalazłby swoją osobistą kombinację smakową.

Witajcie, już nie mogłam się doczekać, aż będę miała czas o tym Wam napisać. Czy próbowaliście kiedyś komosę ryżową na słodko? Do niedawna jadałam ją jako dodatek do dań wytrawnych, ale w postaci słodkiej sałatki odkryłam ją dopiero niedawno i mówię Wam – mogłabym ją jeść codziennie.

Zachęcam Was gorąco do spróbowania, ponieważ oprócz zalet smakowych, zawiera ona bardzo dużo cennym  substancji, więc nasze organizmy w środku zimy będą nam wdzięczne. Sałatka jest bardzo łatwa i szybka, można przygotować ją wieczorem, żeby rano nie tracić czasu, jest też idealna do spakowania i zabrania ze sobą w drogę. Nadaje się na każdą porę dnia – na śniadanie, na drugie śniadanie, na deser i na kolację.

Dzisiejszy chlebek piekłam już za dawnych czasów, gdy wegetarianizm był dość mało popularny,  książek na ten temat na polskim rynku można byłoby szukać ze świeczką, a i tak pewnie nic by się nie znalazło. Wtedy zupełnie nieoczekiwanie dostałam od mamy moją pierwszą książkę z wegetariańskimi przepisami pod tytułem „Kuchnia wegetariańska“, której autorką jest Sarah Braun. Z dzisiejszego punku widzenia nostalgiczny egzemplarz. Oczywiście książka posiada typowe dla tamtych czasów błędy drukarskie, to znaczy część stron brakuje, za to inne strony są wydrukowane dwa razy. To były czasy! Nawet się człowiek nie denerwował, tylko cieszył, że w ogóle udało mu się coś dostać.

Mój dzisiejszy przepis odbiega znacznie od oryginału, ponieważ dopasowałam go do moich aktualnych potrzeb i zweganizowałam. Jest słodki, więc nie trzeba go już niczym dodatkowo smarować, mięciutki i pełen zdrowych składników. Dzięki mące kokosowej i szczypcie cynamonu jest niesamowicie aromatyczny. Długo zachowuje świeżość, a dzień po upieczeniu smakuje nawet lepiej, można więc ze spokojem przygotować poprzedniego dnia wieczorem. Jeśli lubicie wilgotne ciasta, jest to przepis dla Was. Nie przejmujcie się, jeśli nie wyrośnie Wam wysoki i puszysty, taka już jego uroda.

Śniadanie to najważniejszy posiłek. To dzięki niemu mamy energię na nadchodzący dzień, więc bardzo ważna jest jego zawartość. Śniadania warto też urozmaicać, wtedy nam się one nie znudzą, a naszemu organizmowi dostarczymy w ten sposób wiele pożytecznych substancji. Niektórzy preferują śniadania wytrawne, ale wiele osób sięga rano po słodki posiłek i nie ma w tym nic złego, jeśli jest on wartościowy.

Jeśli nie jesteście miłośnikami słodkości o poranku, możecie bez problemu zabrać go do pracy lub szkoły i zjeść podczas przerwy. Po takiej pysznej przekąsce ogrom pracy, a nawet nieoczekiwane nadgodziny nie będą Wam straszne. Świetnie sprawdzi się też w podróży lub w innej sytuacji, kiedy brakuje możliwości przygotowania innego posiłku.

Na wielu blogach i wielu czasopismach na początku roku znajdziecie wiele cudownych sposobów na schudnięcie. U mnie jednak nic takiego się nie pojawi, ponieważ nie jestem zwolennikiem, żadnych krótkotrwałych, zaczarowanych diet, które mają nagle okazać się tym najlepszym, od setek lat nieodkrytym sekretem na szybką metamorfozę naszego ciała. Jeśli jesteśmy za grubi (w sensie obiektywnym, bo subiektywnie pewnie większość z nasz tak się czuje), to znaczy, że coś jest nie w porządku w naszym życiu. Albo jemy za dużo, z przyzwyczajenia, niewłaściwe rzeczy, albo jesteśmy chorzy. Myślę, że ta ostatnia opcja nie jest częsta i większość z nasz ma po prostu złe przyzwyczajenia żywieniowe. Zanim więc sięgniecie po cudowne rady, spróbujcie pomyśleć co, kiedy i w jakich ilościach jecie i zmieńcie to. Zmiany należy wprowadzić powoli i etapami, ponieważ tylko w taki sposób nasz organizm będzie miał  czas na przystosowanie i unikniemy porażek. Do tego bardzo potrzebne są konkretne i realistyczne cele, na przykład: za trzy miesiące będę ważyć 3 kilogramy mniej. To niby mało, ale lepiej mało i osiągnąć wyznaczony cel, niż nie osiągnąć go wcale. Poza tym nasze oponki wokół brzucha nie pojawiły się przez noc, tylko urosły powoli, więc nie oczekujmy, że się nagle ulotnią. 

Nareszcie! Już tak dawno nie było u nas gofrów i już nawet po cichu pogodziliśmy się z tym, że nie mamy co o nich marzyć. Bo przecież normalne gofry robi się z mąki pszennej, z mlekiem i jajkiem. Wtedy wychodzą chrupiące i puszyste. Moja wersja z mąki orkiszowej i bananów była nawet niezła, ponieważ całkowicie wegańska i pyszna w smaku, ale ponieważ orkisz nie wchodzi w rachubę w diecie bezglutenowej, mogliśmy o niej zapomnieć. Wprawdzie ja mogłabym je jeść, ale co to za jedzenie bez towarzystwa, więc w ramach solidarności czekałam cierpliwie, aż uda mi się pewnego razu znaleźć rozwiązanie na ten problem. Jak to było z tymi marzeniami? Podobno się spełniają? Jestem o tym przekonana i moje dzisiejsze gofry są na to małym dowodem. Otóż dzięki uprzejmości firmy Wrażliwe Smaki, specjalizującej się w sprzedaży produktów dla alergików i osób z nietolerancjami pokarmowymi mogłam wypróbować mąkę z bananów warzywnych, czyli plantanów. W ten sposób zaczęła się w naszej kuchni nowa era. Mąka ta jest lekka i ciasto z niej wyrasta bardzo dobrze. W smaku jest neutralna i ci, którzy nie lubią smaku bananów nie mają się czego obawiać, ponieważ banany warzywne nie przypominają smakiem tych popularnych słodkich. W dodatku jest bardzo gładka, co jest jej drugim, bardzo ważnym atutem. Wypróbowałam już bardzo dużo różnych mąk, ale wiele z nich jest zbyt ziarnista, więc wypieki mogą być nieco drapiące i szybko wysychać, albo zbyt ciężka i ciasto nie wyrasta, albo jedno i drugie.

Tak więc, jeśli musicie unikać glutenu, to jest mąka dla Was. Można dodawać ją do wszystkiego. Piekłam już chleb i kilkakrotnie robiłam gofry i za każdym razem wszystko było idealne. Zachęcam do wypróbowania, nie tylko bezglutenowców.

Witajcie w nowym roku, życzę Wam, aby spełniły się wszystkie Wasze plany i marzenia. Mam też nadzieję, że porządnie odpoczęliście już po nocnej imprezie i jesteście gotowi na małe podsumowanie. Od samego początku mojego bloga, kilka moich przepisów szczególnie się Wam podoba i cały czas są przez Was najczęściej odwiedzane, testowanie i komentowane. Postanowiłam więc przedstawić Wam dziś Waszą ulubioną dziewiątkę. Oczywiście wszystkie są łatwe i szybkie, choć nie wszystkie wegańskie i nie wszystkie bez glutenu. Łatwo możecie je dostosować do Waszych potrzeb zastępując niektóre składniki, a jeśli macie nieco cierpliwości, możecie poczekać na ich wegańską wersję, którą przygotuję już wkrótce. Zapraszam!

ciasto z jabłkami

pasta ze słonecznika i suszonych pomidorów

szybkie ciasto z kaszą manną

puszyste placki z cukinii

czerwona kapusta z jabłkami

szybka sałatka ziemniaczana

krówka – szybkie ciasto bez pieczenia

bardzo szybki chleb włoski

pieczone ziemniaki