Pozostajemy w słodkich klimatach i eksperymentujemy bezglutenowo. Od czasu, kiedy gluten został u nas w domu ograniczony, nie poruszamy się jeszcze swobodnie w świecie słodkości. Desery, owszem, ale ciasta trzeba najpierw trochę potestować. Tym bardziej, że nie możemy sobie używać, jak większość bezglutenowców, mielonych migdałów, czy orzechów, ze względu na alergię. Jedynie niewielką ich ilość mogę przemycać. No i jajek też nie używamy, bo ma być przecież wegańsko. Tak sobie wczoraj siedziałam i myślałam, że fajnie byłoby upiec muffinki z wykorzystaniem moich różnych mąk, nazbieranych do pieczenia chleba. Była to akcja absolutnie spontaniczna, bez przepisu po prostu na wariata. Muffinki najpierw super urosły... a potem całkowicie opadły. No i nie chciały odkleić się papierki. Ale za to w smaku! Istne niebo. Tak więc, natychmiast wystartowałam powtórkę, ucząc się na własnych błędach. Wiedziałam, że musi być placek i że ma być niski, żeby nie miał dokąd opaść ;-) I tak powstało moje pyszne ciasto, bezglutenowe, wegańskie i niesamowicie pyszne. Jest wilgotne i dość słodkie, jeżeli nie lubicie, możecie użyć nieco mniej cukru. Te opadnięte muffinki zniknęły, zanim nowy placek się dopiekł, nie wiem, czy o tym pisać, ale częściowo razem z papierkami!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Moi Drodzy, powoli mijają dni wolne i wracamy do naszych codziennych obowiązków. Na szczęście powoli, dzięki temu, że przed nami jeszcze weekend. Czy łatwy jest dla Was ten powrót? Dla mnie chyba nie, choć odpoczywałam w dni wolne, mam wrażenie, że jeszcze jedna taka ich porcja przydałaby mi się, aby całkowicie zregenerować siły. Pewnie wielu z Was odczuwa jeszcze lenistwo, więc korzystajmy z tego, że nie musimy na razie rozkręcać się pełną parą. Odpoczynek jest niezwykle ważny, nie samym jedzeniem w końcu człowiek żyje.
A skoro o jedzeniu, to mam dla Was pyszny sernik z kaszy jaglanej. Oczywiście nie smakuje on całkiem identycznie jak taki klasyczny z twarogu, ale muszę powiedzieć, że jest całkiem dobry i nawet porównywalny. Upiekłam go bez przepisu, moją bazą była ugotowana według przepisu na opakowaniu kasza jaglana i dodatki takie, jakie pamiętam z czasów, kiedy piekłam klasyczne serniki.
Koniecznie spróbujcie, nawet jeżeli nie interesujecie się dietą wegańską, gdyż kasza jaglana zawiera całe mnóstwo cennych składników, którymi żaden organizm nie pogardzi. No i oczywiście jest to raj dla bezglutenowców.

Na koniec składam Wam życzenia naworoczne, aby spełniły się Wasze marzenia, aby udało się Wam zrealizować plany i mam nadzieję, że ten nadchodzący rok spędzimy znów razem, tu na blogu!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Dziś będą obiecane jasne ciasteczka bezglutenowe. Jasne z sensie, że bez czekolady, bo nie wszyscy lubią. A nawet ci, którzy czekoladowe lubią, skuszą się może na takie waniliowe?
Wszystkich zbulwersowanych informuję, że futro też jest wegańskie bo sztuczne, cudowne, mięciutkie, w sam raz na zimowe wieczory na kanapie z takim chrupiącymi ciasteczkami oraz kubkiem herbaty. No i z kotem, obowiązkowo. Czy już w Waszych domach robi się przytulnie? Już niedługo...

© Mariola Streim

Dzisiejsze ciasteczka nie są bezglutenowe, gdyż powstały dość długo przed świętami, kiedy jeszcze nie testowałam kuchni bez glutenu. Przygotowałam je do grudniowego wydania czasopisma Vege, a że nie wszyscy moi czytelnicy muszą ograniczać gluten, postanowiłam je Wam tu zaprezentować. Dla bezglutenowców też jeszcze będą obiecane jasne ciastka, właśnie ciasto chłodzi się w lodówce i myślę, że jutro pojawią się tu na blogu. Zapraszam po przepisy, mimo przedświątecznego zabiegania dacie radę je upiec bo są bardzo szybkie.

© Mariola Streim

© Mariola Streim zdjęcie z tej serii możesz kupić tutaj

Przepis został opublikowany w wegańskim czasopiśmie Vege

Bez glutenu nie znaczy bez ciastek. Oprócz chleba, jednym z większych problemów w diecie bezglutenowej są ciasta i ciastka. Są wprawdzie gotowe słodycze, ale ceny ich są raczej słone, a czy w smaku są takie rewelacyjne? Przyznam, że nie wiem, bo od razu postanowiliśmy postawić na domowe wypieki. Jakoś tak już sam regał bezglutenowy mnie odstrasza. Człowiek zaraz czuje się jakiś chory, gdy przed nim stoi.
Jak się okazało ciastka nie są trudne, na pierwszy rzut poszły czekoladowe, ale są w planach jeszcze inne. Zapraszam do wypróbowania, są kruche i pyszne.

© Mariola Streim

Witajcie znów na słodko. Jest w tej chwili sezon na pyszne śliwki, więc koniecznie musiałam upiec nasze ulubione ciasto, z cienkim ciastem drożdżowym i dużą ilością kruszonki. Wegańskie oczywiście. Już prezentowałam Wam kiedyś drożdżówkę bez jajek i masła. Ta jest na jej bazie, z małymi modyfikacjami i z dużą nowością. Otóż, po raz pierwszy miałam możliwość spróbowania oleju z awokado, jest on wyśmienity do sałatek, smażenia i pieczenia. Na początek dodałam go do mojego ciasta. Efekt był pyszny, olej ten sprawdza się w wypiekach doskonale, nie czuje się jego smaku. Sam w sobie, smakuje dość intensywnie, co niewątpliwie będzie jego zaletą jako dodatek do sałatek. O tym będzie jednak innym razem, dziś zapraszam Was na moją pyszną drożdżówkę. Jeżeli dziwi Was ciemny kolor ciasta, wyjaśniam, że użyłam surowego, nierafinowanego cukru trzcinowego oraz zmielonych ziarenek siemienia lnianego, stąd to ciemniejsze zabarwienie.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Lato trwa i staram się z całych sił na nim skupić, żeby znów jesienią nie stwierdzić, że jakoś tak mi uciekło. Czy Wam też tak się zdarza, że zanim zdążycie dobrze się przyzwyczaić, powyciągać wszystkie komplety bikini z szafy i poparadować się w każdej parze sandałków, jest już po wszystkim? Zdecydowanie za krótko to zawsze trwa. Na dodatek u mnie tutaj, klimat jest dość zmienny i muszę łapać każdą słoneczną chwilę, bo za kilka dni, a nawet godzin, pogoda może być znów do niczego.
Jagody to typowo letnie owoce i choć sklepy nas powoli odzwyczjają od sezonowości, staram się jak mogę, kupować świeże i delektować się nimi ile się da :-)
Zapraszam Was na pyszne ciasto, jest szybkie i bardzo łatwe. można robić je z dowolnymi owocami.
Bardzo niecierpliwi mogą użyć gotowego budyniu, wtedy ciasto jest jeszcze łatwiejsze, chociaż ja namawiam do ugotowania budyniu z poniższego przepisu.

© Mariola Streim

Przepis został opublikowany w wegańskim czasopiśmie Vege

Mam dziś dla Was absolutny hit. Ciasto, które możecie zrobić na poczekaniu. Wprawdzie z jakiegoś powodu nie wyszło mi takie wysokie, jak autorce bloga gęba w niebie, pewnie coś pokręciłam z ilością składników, ale nie ma to znaczenia. Wiem, że będę je często robić, gdyż można dowolnie kombinować z dodatkami. U mnie była wersja podstawowa, czyli normalnie ugotowana kasza manna z dodatkiem wanilii. Ciastka kupiłam pełnoziarniste, bo jak wiecie, nie ma prawie u mnie w kuchni białego pieczywa.
Tak sobie myślę, że w takiej płaskiej wersji mógłby nawet być nowoczesnym mazurkiem, dla spóźnialskich, żeby nie mieli wymówki, że czasowo się nie wyrobili przed świętami ;-)

Napatrzyłam się na te piękne, okrąglutkie cuda, najczęściej posypane cukrem pudrem i myślała, że to dla mnie nie osiągalne. Gdzie tam – ja i pączki. Przecież to trzeba starannie i dokładnie się z tym ciastem obejść, żeby takie ładne wyszły, a jednocześnie nie umęczyć ich, żeby twarde jak kamienie nie były (niestety piszę to z własnego doświadczenia). W dodatku jakaś wersja wegańska przecież by się przydała. Pierwsza próba była nieudana. Wciągnęliśmy je, bo my wszystko zjadamy, nawet kulinarne niewypały, ale dla Was się nie nadawały i nie dawało mi to spokoju. I tak sobie chodziłam, pod nosem kombinowałam, myślałam i w końcu podjęłam kolejną próbę. Bazowałam na moim przepisie na wegańską drożdżówkę, ale dodałam 2 łyżki zmielonego siemienia lnianego i dosłownie na czubeczku łyżeczki trochę proszku do pieczenia. No i stało się! Wspomogłam się automatem do pieczenia chleba, włączyłam na program ciasto i czekałam co będzie. Nie musicie używać automatu, jestem pewna, że jak zrobicie ciasto ręcznie, efekt będzie taki sam, ale piszę o tym dlatego, żebyście mogli sobie lepiej wyobrazić, jak to ciasto wyrosło. Otóż tak bardzo, że dosięgnęło przykrycia i musiałam je przed upływem czasu wyjąć, bo inaczej całe by wykipiało. Skoro takie puchate mi ciasto wyszło, to już nic z nim nie kombinowałam, tylko dwiema łyżkami nakładałam na rozgrzany tłuszcz i przyglądałam się, jak rosną :-) Koniecznie spróbujcie, nie mają wcale tak dużo kalorii, jak tłuszcz będzie dobrze rozgrzany, to nawet dużo się nie napiją. Słowo!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Ufff... zdążyłam. Już myślałam, że nie będzie u mnie niespodzianki walentynkowej, bo wczoraj nic mi nie szło, a dziś, tyle spraw na raz do załatwienia... Ale udało się, oto mały torcik w kształcie serca i do tego kilka muffinek. Pozwólcie, że torcika pokażę Wam tylko w całości, bo krojony będzie przecież dopiero uroczyście wieczorem. Pozdrawiam Was Walentynkowo i jeżeli jeszcze nic nie macie, to polecam ten przepis, jest błyskawiczny, a w dodatku wegański. Świetna okazja, aby Wasze drugie połówki przekonać do wegańskich wypieków, jeżeli nie są jeszcze w pełni przekonane :-)
Przepis bazuje na tym, ale jest nieco zmodyfikowany, aby ograniczyć ilość proszku. Przepysznie smakuje, wierzcie mi!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Prawie perfekcyjny :-) Może nawet już całkiem, ale ja jakoś wiecznie coś chcę ulepszać. W każdym razie to najlepsze ciasto wegańskie, które wyszło spod mojej ręki, nie-weganie to również potwierdzają. Będzie więc pewnie jeszcze nie raz powtarzane w wielu wersjach, bo jak wiecie, najważniejsza jest dobra baza, a potem, można popuścić fantazji wodze...
Przepis jest od Avki, autorki bloga zielone love, a przepis na biszkopt od Kasi, autorki bloga matka weganka.
Dlaczego marudzę, że nie jest perfekcyjny? Przecież wyrósł przecudownie, puchaty jest i sprężysty, da się idealnie kroić, w smaku też rewelacyjny. Świetny przepis. Jest jednak jedna sprawa w wegańskich ciastach, która mi nieco nie daje spokoju. Otóż, z niczego nic nie ukręcisz, czyli musisz dodać czegoś, aby ciasto urosło. Skoro nie ma jajek, to jedynie placek plaskaty wyrósłby, więc trzeba dodać dużo proszku do pieczenia. Spora ilość proszku odbija się na smaku. Ostatnio wyczytałam, że zamiast normalnego proszku można dodać proszek z kamienia winnego (Weinstein Backpulver). Smak jest rzeczywiście o wiele lepszy. Następnym razem spróbuję dodać nieco mniejszą ilość proszku, poproszę go aby wyrósł mi równy i zrobię więcej warstw. Wtedy powinien być idealny. Wy jednak nie czekajcie, aż ja tu zadowolę moje wygórowane wymagania, zachęcam Was do spróbowania, bo jest super i na pewno się uda, to jest już mój drugi.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Co  kojarzy się Wam z moim dzisiejszym tytułem? Założę się, że od razu myślicie o imprezie, może nawet sylwestrowej. Nie, nie moi drodzy, nie o rozrywkę tu chodzi. Raczej o to, że przed świętami nie wiadomo w co ręce włożyć, a ponieważ człowiek się nie rozerwie, należy po prostu z części obowiązków zrezygnować :-) W moim wypadku jest to rezygnacja z długotrwałych przygotowań w kuchni. Owszem musi być pysznie, ale nie musi być pracochłonnie. Prostota w kuchni doskonale sprawdza się na co dzień, więc sprawdzi się i w dni świąteczne. Wszystkim zabieganym pomiędzy zakupami, sprzątaniem, staniem w korkach, gotowaniem, pracą zawodową, karmieniem kota, czy też psa, polecam moje pyszne, ultraszybkie ciasteczka. Oczywiście wegańskie, ale w smaku takie, że hej. Niesamowicie kruche. Spróbujcie, jeszcze zdążycie.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Więcej zdjęć na ideen-depot.

Odkąd wprowadziłam moje etykietki z napisami „vegan“ i „vegetarian“, okazało się, że na razie nie pojawił się jeszcze żaden przepis wegetariański. Czyżby okazało się, że ta jedna etykietka jest bezużyteczna? Nie... myślę, że jeszcze będą wegetariańskie, ale póki co, jestem oczywiście zadowolona, że wegańskich jest coraz więcej.
Nadal jeszcze trochę testuję ciasta wegańskie, choć, te, które do tej pory piekłam są już całkiem niezłe. Pamiętacie drożdżówkę wegańską. Piekłam ją po raz drugi, z wiśniami, aby upewnić się, czy na pewno się udaje i potwierdzam – przepis jest godny polecenia. Za drugim razem drożdżówka wyszła jeszcze bardziej puszysta.
Dziś pyszne babeczki. Przepis znalazłam u Avki z bloga zielone love, nieco zmodyfikowałam i również mogę Wam polecić.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Witajcie! Nie macie pojęcia, jak się z tej drożdżówki cieszę. Nie byłabym sobą, gdybym nie snuła planów i nie myślała: „następnym razem poprawię to i owo“..., ale najważniejsze jest to, że od teraz nie potrzebuję masła, ani jajek, aby wyprodukować całkiem zjadliwą drożdżówkę! Wszystkiemu winna jest Justinka. Wczoraj wieczorem nabrałam u niej apetytu na ciasto drożdżowe i z miejsca ruszyłam do kuchni. Bazowałam na przepisie, który wcześniej już wypróbowałam, zamieniając masło na olej, a mleko krowie, na mleko ryżowe. Zamiast jajka dodałam banana. Jego smaku w gotowym cieście właściwie się nie wyczuwa. Kruszonka też jest wegańska, tę już sobie wcześniej wykombinowałam i jest jeszcze pyszniejsza niż ta tradycyjna. Jak przystało na jesień, nie mogło zabraknąć śliwek.
Koniecznie zachęcam Was do spróbowania, nawet jeżeli nie przykładacie wagi do wegańskiej diety. Kto wie, może kiedyś Wam się zdarzyć, że w lodówce nie będziecie mieć ani jednego jajka, a goście niezapowiedziani goście już tuż, tuż.

P. S.
Od teraz moje zdjęcia będą miały znaczek z napisem „vegan“ lub „vegetarian“, abyście od razu mogli rozpoznać, czy danie jest wegańskie, czy wegetariańskie. Jak Wam się ten pomysł podoba?

© Mariola Streim

Dwa małe, roczne urwisy. Bliźniaki, ale każdy z nich zupełnie inny. Mali indywidualiści. Nie potrafią jeszcze powiedzieć „mama”, ani „tata”, ale potrafią powiedzieć „auto”. Moje zadanie nie było więc trudne, od razu wiedziałam, że muszą być samochody. Kilka kostek masy marcepanowej, farbki spożywcze, biszkopt wielokrotnie wypróbowany, krem budyniowy i niespodzianka gotowa. Byli zachwyceni, podobnie, jak ich goście :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Nareszcie doczekało się realizacji. Długo już je planowałam i wielokrotnie zapowiadałam i w końcu jest. moje pierwsze ciasto marchewkowe. W dodatku od razu w wersji wegańskiej, co ma swoje zalety i wady. Zaletą jest oczywiście wegańska wersja sama w sobie, natomiast wadą jest to, że nie piekłam do tej pory żadnego ciasta marchewkowego, więc nie mam pojęcia, czy jest ono idealne. Z całą pewnością jest smaczne i jeżeli lubicie wilgotne ciasta, to będzie ono w sam raz dla Was.
Przepis wzięłam od Marty z jadłonomii, wolałam sama na razie za dużo nie eksperymentować i starałam się tym razem tego przepisu ściśle trzymać. Jak zwykle nie udało mi się to tak zupełnie do ostatniej deski, bo zabrakło mi... no czego? Marchewek! Niewiele mi zabrakło, ale jednak. Część normalnych marchewek zastąpiłam żółtymi. Kupiłam je do zupełnie innego dania, ale niestety musiały ratować ciasto i to inne danie musi znów poczekać.

Następnym razem zapraszam Was znów na coś marchewkowego, zaglądajcie tu :-)

© Mariola Streim ZAGŁOSUJ NA TO ZDJĘCIE W KONKURSIE

Nie martwcie się, nie dodaję jeszcze do ciast szczypiorku (swoją drogą, niezły pomysł, trzeba to przetestować), ale warzywa, owszem. Na razie jeszcze nie mam za dużo ciast warzywnych na moim koncie, ale coś czuję, że niezła maniaczka na tym punkcie może się ze mnie wykluć.
Zacznijmy o historii z marchewkowym. Nie ma chyba dnia, kiedy nie myślałabym o cieście marchewkowym. Bardzo je lubię, ale jeszcze nigdy sama nie piekłam. Kupuję więc wór marchewek za worem, zajadamy je ze smakiem w najróżniejszych postaciach, a kiedy zabieram się za moje marchewkowe to marchewek brak.
W ostatni weekend zaopatrzyłam się w wyjątkowo wielki worek i już, już miało być... kiedy to nagle odkryłam u Moniki cudowne ciasto z pasternakiem. No nie, temu ciastu oprzeć się nie mogłam, tym bardziej, że wiedziona jakąś opatrznością, oprócz wora marchewek, w koszyku zakupowym wylądowało również opakowanie z pasternakiem. To przecież znak z nieba! W trzy sekundy zmieniłam plan, marchewy muszą jeszcze jeden raz poczekać!

Ciacho wyszło wyśmienite, następnym razem zmieniłabym może to i owo, ale generalnie rewelacyjnie smakuje i polecam Wam gorąco, podobnie zresztą, jak Monika.
Przepis minimalnie dostosowałam do wegańskich potrzeb.
Ostatni kawałek udało mi się do zdjęcia jakimś cudem uratować ;-)

P.S. Jak tam Wasze budynie na konkurs, gotujecie? Czas ucieka!

© Mariola Streim

Placek ten da się przygotować w trzy minuty. No dobrze, w pięć. Do tego dochodzi jeszcze pieczenie, ale całość i tak nie zajmie wam więcej czasu niż udanie się do sklepu, sterczenie przed regałem ze słodyczami, czekanie przy kasie i powrót do domu. Namawiam Was do wypróbowania, można robić najróżniejsze warstwy owocowe, więc warto sobie zapisać ten przepis jako podstawowy.

© Mariola Streim

Im bliżej świąt, tym świat się szybciej kręci i czas coraz szybciej pędzi. Obowiązków przybywa nam z dnia na dzień, a tuż przed finałem czeka nas (jak co roku) pytanie, czy ze wszystkim zdążymy. Zdążymy, jeżeli nie będziemy brać sobie na głowę zbyt wielu trudnych zadań.

Postarajmy się, aby święta były dla nas radością, a nie udręką. Doskonale można ułatwić sobie życie korzystając z prostych, szybkich przepisów. Takie i tak są najsmaczniejsze, a w stanie odprężenia i zadowolenia będą nam smakować podwójnie. Proste dekoracje zrobią swoje. W bardzo łatwy sposób można je przygotować wraz z całą rodziną.

Tymczasem zapraszam Was na pyszne, świąteczne muffinki. Przepis jest już wypróbowany, więc możecie brać w ciemno :-)
Dodaję je do przepisów wielkanocnych i Was również zapraszam do dodawania propozycji na Wielkanoc, obojętnie czy słodkich, czy słonych. Jak to zrobić, opisałam tutaj.
Zapraszam. Im nas więcej, tym milej!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Już niedługo Walentynki. Pichcimy, pieczemy, staramy się, aby w ten dzień było miło i smacznie. Niestety, pewnie są tacy wśród nas, którzy nie będą mogli spędzić tego dnia razem ze swoją drugą połówką. Smutne to, ale cóż – obowiązki, obowiązki i jeszcze raz obowiązki. Pomyślałam, że trzeba temu zaradzić. Tylko dlatego, że ktoś jest daleko, rezygnować ze smakołyków? Proponuję upiec babkę w słoiku i wysłać pocztą. Jeszcze zdążycie! Wyobraźcie sobie minę obdarowanej osoby :-)

Piekłam pierwszy raz i moim zdaniem jest to absolutnie genialne rozwiązanie. Nie rozumiem, dlaczego nie piecze się standardowo babek w słoikach. Można je zrobić na zapas i dość długo przechowywać. Podobno nawet pół roku!
Od teraz jestem totalną fanką tego rozwiązania, już wiem, że będę tu prezentować kolejne wersje i Wam również polecam (bardzo, bardzo, bardzo). Taka babka to nie tylko fajny prezent. To idealne rozwiązanie do pracy, na piknik, w podróż, dla studentów, dla gości... pomysłów jest pełno. Można też zwyczajnie upiec na zapas, mieć gotową w szafce i zjeść, kiedy tylko przyjdzie nam ochota. To się nazywa wolność wyboru!

Tym razem przepis zapożyczyłam sobie od Moniki z bloga bento po polsku, ale wiele jest ciast, które można w ten sposób upiec.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim