Ciągle kombinuję z dodatkami do chleba. Odkąd nie kupuję sera, koniecznie potrzebuję alternatywę w postaci pysznych i pożywnych past. Kupne są dość drogie, pałaszujemy je na jeden raz, a skład nie zawsze jest cudowny.

© Mariola Streim

Ja tu znów z tym groszkiem wyskakuję, jak Filip z konopi, ale nie mogę się powstrzymać. Wiem, że wielu z Was go nie lubi (groszku, nie Filipa), ale ja nie przestanę Was do niego zachęcać. Stanowi on cenne źródło ważnych witamin. Niedawno robiłam pastę, ale dziś, z braku czasu, dosłownie podczas blogowania, zrobiłam jej błyskawiczną, pyszną wersję. Czas przygotowania to ok. 7 minut. Smak genialny, wartości odżywcze idealne, kolor piękny. Pasta smakuje cudownie z chlebem pełnoziarnistym, własnej produkcji (polecam podstawowy przepis, na jego bazie można piec dowolne chleby, można dodać też zakwasu). Zapraszam.

© Mariola Streim to zdjęcie możesz kupić tutaj

Moja przyjaźń z groszkiem była taka sobie. Raczej nie przepadałam. Nie przeszkadzał mi szczególnie, ale gdyby nie istniał, pewnie nie zauważyłabym tego. Potem lubiłam coraz bardziej, a teraz to już jestem jego totalną fanką! Szczególnie, kiedy naczytałam się, że ma on wiele cennych witamin i przede wszystkim wegetarianie oraz weganie powinni go często spożywać. Zabrałam się więc z projekt groszek, niestety mrożony, bo tu jakoś nigdzie nie można dostać świeżego, a u mnie w ogrodzie to raczej nic porządnego nie wyrośnie, jedynie ślimaki by się ucieszyły. Niezależnie od groszku, nurtuje mnie od dawna sprawa past do chleba. Już kilka z nich mam opracowanych, ale jednak chciałabym mieć większy wybór i całkowicie zrezygnować z kupnych, ze względu na ich nie zawsze ciekawy skład. Tak więc moje dwa życzenia połączyłam w jedno i wykombinowałam przepyszną pastę, jest w prawdzie do chleba, ale najchętniej jadłabym ją samą, łyżkami, jak kiedyś taki jeden niezdrowy krem na literę n. Spróbujcie, jestem pewna, że polubicie. Jutro będzie o pysznym chlebie do tej pasty, zapraszam.

Dziś powtórka z rozrywki. Nie myście sobie, że ten majonez, który Wam ostatnio prezentowałam, ma być tak oszczędnie podawany. Ostatnio nakładam go zwyczajnie na kanapki. Zamiast niewegańskiego twarożku. Mmm... pycha, wystarczy tylko porządnie przyprawić i aż mi wiosną zasmakowało. Szczypiorku tylko brakuje, niestety nie miałam pod ręką, może następnym razem. Jak jeszcze nie wypróbowaliście, to najwyższy czas :-)

© Mariola Streim

Jak radzą sobie weganie bez majonezu? Różnie. Jednym pewnie przychodzi to łatwo, inni motają się i szukają produktów zastępczych. Taki los spotkał i mnie, bo majonez uwielbiam ponad wszystko i dodaję go do wszystkiego. Piszę, że dodaję, bo rzeczywiście mam jeszcze w lodówce majonez i jest to chyba jedyna rzecz, z której nie mogłam do tej pory zrezygnować. Znalazłam w sklepie wegański majonez na bazie soi, który jest nawet niezły, ale jego konsystencja nie jest wystarczająco gładka.
Tak więc myślałam, myślałam i wymyśliłam. Już widzieliście go na zdjęciu w poprzednim wpisie. Dla mnie jest to już naprawdę świetna alternatywa do normalnego majonezu, w smaku jest super, jedynie kolor jest zielonkawy, zamiast żółtawego. Ale co tam kolor, to tylko nasze przyzwyczajenie mówi nam, że majonez musi być jasnożółtawy.
Bardzo gorąco zachęcam Was wszystkich do spróbowania. Weganie będą zachwyceni, a dla nie-wegan jest to niezłe urozmaicenie. Jak wiecie, moje produkty są testowane na osobniku mięsożernym, więc są uniwersalne. Do dzisiejszego dipu można dodawać różne inne składniki, na przykład czosnek lub pasujące kolorem wasabi.

© Mariola Streim

Niektórzy mają jeszcze wolne, ja właściwie też, ale już mnie korci, żeby coś działać, bo co za dużo to nie zdrowo. No ile można spać, włóczyć się, późno śniadaniować, filmy wieczorem do późna oglądać, książki do jeszcze bardziej późna czytać? Wszystko ładnie i pięknie, ale po pewnym czasie trzeba po prostu wrócić do rzeczywistości.
Jak wiece, kolekcjonuję wszelkie pasty do chleba, bo rezygnując z sera, muszę przecież mieć coś innego, najlepiej o niebo pyszniejszego. Oczywiście w sklepach jest coraz więcej wegetariańskich i wegańskich past, ale ich skład nie zawsze mnie zadowala, a i w smaku są często mdłe. Tak więc postanowiłam w moim kuchennym laboratorium wykreować pastę paprykowo-marchewkową i od razu mogę Wam ją gorąco polecić. Jest pyszna jako dodatek do różnych dań, choć moim głównym celem jest zabieranie do pracy, do kanapek. Tak więc przygotowałam większą ilość i pozamykałam w słoiczki. Przy okazji wymyśliłam znacznie szybszą metodę sterylizowania słoiczków, bo wiem, że niektórzy z Was (mnie nie wyłączając) na słowo sterylizacja, nie mają już na nic ochoty (o standardowych metodach napisałam szerzej tutaj).
Tak więc biorę dużą miskę i zalewam w niej słoiki i zakrętki wrzątkiem. Zostawiam na jakiś czas, w międzyczasie doprowadzam moje danie do wrzenia, wyjmuję słoiczki z wody, napełniam je, szybko zakręcam i pozostawiam odwrócone do góry dnem, do ostygnięcia. Metoda ta jest dobra jeżeli zamykamy w słoiki niewielką ilość i choć stosuję ją od niedawna, do tej pory wszystkie słoiczki się zamknęły. Oczywiście trzeba uważać, aby nie pobrudzić gwintów słoiczków i zakrętek przy ich napełnianiu. Najlepiej ich wcale nie dotykać.

P. S. Nie-weganie i nie-wegetarianie też potwierdzili pyszny smak :-)

Wybaczcie, musiałam włączyć zabezpieczenie obrazkowe przy dodawaniu komentarzy, bo mnie zaspamują na amenus. Jak tylko się trochę uspokoi, zaraz wyłączę :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Nie ma nic pyszniejszego do chleba (najlepiej własnego wypieku) od własnej roboty past. Ostatnio trochę kombinowałam ze smakami, choć czasu na wszystko jakby mam coraz mniej. Na wszystko w dokładnym słowa znaczeniu. Trochę Was zaniedbałam pod względem częstotliwości ukazywania się wpisów, ale mam nadzieję, że moje propozycje są dla Was na tyle interesujące, że Wam to w jakiś sposób wynagrodzą. Mniej wpisów na blogu oznacza, że coś tak, za kulisami dla Was produkuję, ale na razie to tajemnica, żeby nie zapeszyć :-)
Dzisiejszą pastę musicie koniecznie spróbować. Jest rewelacyjna. Fasoli kiedyś nie cierpiałam, ale teraz, z perspektywy czasu podejrzewam, że nie miałam okazji jeść jej w ciekawym daniu. Jeżeli chociaż jednego „nielubiciela“ fasoli uda mi się dziś przekonać, to już będę mieć satysfakcję, a „lubicieli“ z pewnością przekonywać nie muszę. Polecam ugotować fasolę od początku. Czyli namoczyć przez noc i dopiero na drug dzień ugotować do miękkości. Fasola z puszki może być już w ostatecznej ostateczności. Po pierwsze smakowo, a po drugie produkty z puszki generalnie nie są godne polecenia, jeżeli mamy możliwość wyboru, zawsze powinniśmy sięgać po świeże, nieprzetworzone produkty.

Pozdrawiam Was słoneczno-jesiennie i do następnego razu :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Lubicie musztardę? Dla mnie jest niezastąpiona. Już jako mała dziewczynka doceniałam jej wielkie zalety, gdyż doskonale nadawała się, w parze z pajdą chleba, do zagłuszenia smaku parówek, które wtedy jeszcze niestety musiałam jeść. Tak więc peeełno musztardy, duży gryz chleba i maciupeńki gryzek parówki. I tak na przemian, aż w końcu cała musztarda z chlebem zniknęły, a pozostała jedynie samotna resztka parówki oraz orzeczenie, iż „już nie mogę“ :-)
Teraz już nic zagłuszać nie muszę, ale musztardę nadal bardzo lubię, jako dodatek do wszystkiego. Pochłaniam jej niemałe ilości i lubię próbować różne wyszukane rodzaje i smaki. Niestety odbija się to dość pokaźnie na portfelu, bo dobre musztardy nie są tanie. Stąd mój pomysł, żeby przygotować ją samodzielnie, w takich ilościach, żeby nie musieć się krępować przy nakładaniu jej łychą na talerz. Okazało się to tak proste, że chyba już zawsze będę sama ją robić. Przede wszystkim mogę zrobić taką, jaką lubię, niemiłosiernie ostrą.
Zapraszam Was również do wypróbowania, wystarczy tylko zaopatrzyć się w ziarna gorczycy, można kupić już zmielone.

Przepis podaję na oko, bo właściwie każdy może zrobić musztardę według uznania, po prostu trzeba spróbować i w razie potrzeby dodać trochę więcej octu lub cukru. Głównie od rodzaju gorczycy zależy smak i ostrość musztardy.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Po tych wszystkich emocjach i po tym, jak niektórzy z Was gotowali moje dania, nadeszła pora, abym wróciła do codzienności i zaprezentowała Wam jakiś nowy przepis.
Każdy z nas ma za sobą (albo jest jeszcze w trakcie) uzależnienie od nutelli. Ja również przechodziłam przez tę chorobę, choć już bardzo dawno i sama się dziwię, jak ja mogłam to jeść.
Dzisiejszy krem jest o wiele smaczniejszy i tak sobie myślę, że owszem, można jeść go łyżkami, choć na świeżutkim chlebie własnego wypieku, smakuje najlepiej.
Na warsztatach w Gorzowie testowaliśmy go w pierwszej grupie i zniknął natychmiast, więc wiem, że będzie Wam smakował. Przepis też należy do moich ulubionych, czyli 3 składniki, wszystko wrzucić do miski i dokładnie zmiksować :-)

© Mariola Streim

U mnie ponownie marchewki i znów wegański smakołyk. Nawet nie miałam zamiaru być aż tak konsekwentna w moim postanowieniu odżywiania się wyłącznie roślinami, bo myślałam, że będzie to o wiele trudniejsze. Tymczasem idzie, jak z płatka. Nadal jednak pozostaje motto – nic na siłę, więc nie zawsze będzie aż tak idealnie, jak w ostatnim czasie. Tym bardziej, że jeszcze muszę zrobić kilka przepysznych rzeczy z jajkami, zanim odeślę je kompletnie w zapomnienie.
Tymczasem jednak mam ogromną frajdę w wypróbowywaniu wegańskich dań i mam nadzieję, że tak zostanie.
Zapraszam Was na przepyszną, bardzo łatwą pastę z marchewki, idealną do pracy, jak widać na poniższych obrazkach. Miłego dnia!

© Mariola Streim

© Mariola Streim ZAGŁOSUJ NA TO ZDJĘCIE W KONKURSIE

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Nadeszła u mnie era wszelkiego rodzaju past i pasztetów. Wszystko dlatego, że doszłam do wniosku, że bycie wegetarianką jest już dla mnie za mało konsekwentne i powinnam zostać weganką. Dziś nie będzie więcej wyjaśnień, za jakiś czas napiszę Wam o moich przemyśleniach. Dziś tylko tyle, że pasty do chleba pozwalają mi na rezygnację z wszelkiego rodzaju serów. Słowo rezygnacja pewnie kojarzy Wam się ze stratą, dla mnie natomiast jest to ogromny zysk, gdyż właśnie zastanawianie się, co można zjeść zamiast sera, doprowadziło mnie do tylu wspaniałych past, których nigdy w życiu pewnie nie spróbowałabym, gdyby nie to moje drążenie tematu.
Chleb oczywiście własnej produkcji, podstawowy przepis podaję tutaj.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Przeglądając sobie różne blogi, trafiłam na przepis na pesto. Już od bardzo dawna nosiłam się z zamiarem zrobienia samodzielnie tego smacznego dodatku dosłownie DO WSZYSTKIEGO, ale to to, to tamto i tak dni uciekają. Ewa w swoim wpisie o pesto z rukoli zadała TO decydujące pytanie:  „dlaczego kupujemy pesto, skoro tak łatwo je zrobić?” I tu nie wytrzymałam. Dosłownie złość mnie ogarnęła na samą siebie i od razu przeszłam do czynu. Z mojego doświadczenia wynika, że najgorszy jest ten pierwszy raz. Chodzimy koło zaplanowanego przepisu, myślimy, zastanawiamy się i wątpimy. Kiedy jednak pierwszy raz uda nam się z powodzeniem zrobić samodzielnie coś, co od zawsze kupowaliśmy, znika ta niewidzialna granica i nowy produkt na zawsze gości w naszej kuchni w naszym własnym wykonaniu. Przemysł spożywczy w jakiś zaczarowany sposób wmówił nam, że się nie da, ale nie dajmy się zmylić. Krótki rzut oka na skład i prawie wszystko da się zrobić samemu. A pesto to po prostu pestka, spróbujcie!

Pesto z rukoli smakuje bardzo intensywnie, jeżeli nie lubicie rukoli, możecie zrobić pesto z innych ziół, na przykład z bazylii. Pesto to świetny dodatek do jajek, więc dodaję do naszego zbioru przepisów wielkanocnych.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Dziś obiecane tsatsiki. Klasyka kuchni greckiej, nie może jej zabraknąć na żadnym talerzu z tego regionu. Dodaje się dosłownie do wszystkiego. Do grillowanych warzyw, do sałaty, do chleba, z oliwkami. Z dużą ilością czosnku i świeżym smakiem ogórka, świetnie uzupełni każde danie. Trochę przypomina mi się nasza polska mizeria i kojarzy właściwie z latem. Świeże ogórki byłyby idealne, ale czas mi jakoś umknął, sezon ogórkowy się skończył i teraz muszę zadowolić się ogórkiem importowanym. Wrócę jednak z całą pewnością do tematu w sezonie i powtórzę ten smakołyk we właściwym wydaniu.
A tymczasem, spróbujcie jeżeli nie mieliście jeszcze okazji, z pewnością przypadnie Wam do gustu.

© Mariola Streim

Ci, którzy wczoraj byli na moim blogu, wiedzą, że będzie dziś pyszna, ostra pasta z mango. Jest to jedna z tych past, które znam ze sklepu z hiszpańskim jedzeniem, o którym pisałam tutaj. Oczywiście nie jest ona identyczna, gdyż przepis bazuje na moich domysłach, ale smakuje bardzo podobnie. Jak inne moje pasty na bazie fety, również nadaje się do zamrożenia w małych porcjach. Ta dzisiejsza należy do moich ulubionych, mam nadzieję, że Was uda mi się również do niej przekonać.

© Mariola Streim

Moje inspiracje czerpię z wielu miejsc i podobnie jak muzyk, który gdzieś tam usłyszał ładną melodię próbuje ją później odtworzyć, tak i ja próbuję wyczarować coś, co zasłużyło na moją uwagę.
W pobliskim centrum handlowym jest taki mały sklepik z produktami kuchni... no właśnie dokładnie nie wiem jakiej. Jest napisane, że południowej, ale to trochę ogólnie. Większość produktów pochodzi z Hiszpanii, więc dla mnie jest to sklep hiszpański. Tak, jak Włosi mają swoje lady z niezliczoną ilością lodów, tak w tym hiszpańskiem sklepie można zastać całą paletę past do chleba o różnych kolorach i smakach.
Nie udaje mi się nigdy przejść obok i niczego nie kupić, ale niestety nie jest to ani tanio, ani po drodze, więc postanowiłam sama spróbować wykreować podobne produkty. Dziś pierwsza moja pasta w hiszpańskim stylu. Ole!

© Mariola Streim

Sezon na gruszki i ogórki w pełni, więc taka przekąska jest teraz idealna. Przepis znalazłam w książce „Finger Food“ (oryginalny tytuł: „The Essential Finger Food Cookbook“). Już kiedyś robiłam ten dip, przy okazji jakiejś imprezy i pomyślałam, że koniecznie muszę się tym z wami podzielić. Połącznie jest genialne, gruszka i ogórek pasują do siebie tak, że zaraz mi chodzą po głowie jakieś nowe pomysły, gdzie będę mogła to wykorzystać. Zachęcam was też do spóbowania. Strasznie mi dużo czasu zajęło pisanie tego wpisu, bo co chwilę biegam do kuchni, żeby sobie chrupnąć krakersa z dipem.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Wegetariańska kuchnia nie rezygnuje z pysznej musztardy. Niby jest jasne jak słońce, że ona jest do kiełbasek i innych mięsnych przekąsek, ale jest to również wspaniały dodatek do sosów, sałatek i warzyw.
Dziś zaprezentuję szybki i łatwy w przygotowaniu krem na chleb.

© Mariola Streim