veggieola: bez glutenu

bez glutenu

Najszybsze mini-pizze pod słońcem

11/23/2017

bez glutenu

Modra kapusta z jabłkami i marchwią z dodatkiem cynamonu

10/05/2017

bez glutenu

Bezglutenowe placki z dyni z kompotem śliwkowym

10/04/2017

bez glutenu

Budyń z kaszy jaglanej

8/23/2017

bez glutenu

Co ja właściwie cały dzień robię i wegańskie ciasteczka biszkoptowe, bez glutenu

7/13/2017

Czas ucieka, to jest pewne, ale żeby aż tak szybko? Pamiętacie moje tiramisu? Wpis był tu już bardzo dawno temu, a ja do dziś nie znalazłam czasu na opublikowanie przepisu na biszkopty. Co za skandal! Ci z Was, którzy regularnie czytają czasopismo Vege byli w lepszej sytuacji, ponieważ tam przepis znaleźli.

Pewnie pytacie, co ja takiego robię, że nie nadążam? To proste – cały dzień pracuję i to wcale nie w jakiejś obcej firmie, tylko w mojej własnej! Wszystko kręci się wokół fotografii, przepisów, ciasteczek i projektowania graficznego. Ostatnio nawet wykonuję zlecenia związane z fotografowaniem wnętrz. Już sama ilość poszczególnych „działów“ mojej firmy daje do myślenia. Wszystkie te moje działania są ze sobą spokrewnione i wymagają kreatywności, a z żadnego z nich nie chcę zrezygnować, bo wszystkie je lubię. Tak więc, nie dziwcie się, że czasami ledwo zipię.

Na szczęście każdego kolejnego ranka wstaję pełna nowej energii i działam. Inaczej nie potrafię. Od kiedy sięgnę pamięcią, byłam moim własnym szefem (z krótkimi przerwami wymuszonymi sytuacjami nie ode mnie zależnymi), sama siebie nakręcałam do nowych projektów i sama je realizowałam.

Pewnie myślicie, że mam jakąś wyjątkowo komfortową sytuację finansową, mogę sobie na to pozwolić, aby nie chodzić do pracy i tak sobie kreatywnie dłubać, od czasu do czasu czerpiąc inspiracje w promieniach popołudniowego słońca na pobliskiej łące. Nic podobnego. Praca na własny rachunek, to praca od rana do wieczora, często za dużo mniejsze pieniądze niż na etacie. Od czasu do czasu zdarza mi się nawet wstać w środku nocy, „bo coś mi się przypomniało“! Samodzielność to też duża odpowiedzialność i umiejętność radzenia sobie z wymaganiami klientów. Tego wszystkiego trzeba się najpierw nauczyć i czasami trzeba za tę totalną wolność płacić wysoką cenę.

Mimo wszystko, nie zamieniłabym się z nikim i mam nadzieję, że moja praca nigdy mi się nie skończy. Takie myślenie wyróżnia ludzi z własną firmą, natomiast wielu zatrudnionych pracowników budzi się rano z brakiem motywacji i marzy jedynie o urlopie. Na szczęście są wyjątki, przynajmniej na początku.

Dla mnie moja własna praca, z moimi własnymi zasadami, to cudowne uczucie, ale jestem pewna, że nie jest to dobre rozwiązanie dla każdego. Jeśli komuś zależy na pewności sytuacji, regularnej pensji i nie chce sobie zawracać głowy tym, skąd weźmie zlecenia, lepiej niech pracy nie rzuca. Ale... jeśli ktoś z Was zastanawia się jakby to było... to zachęcam! Może najpierw warto założyć bloga o tematyce dotyczącej wymarzonego zajęcia. To dobry sposób na sprawdzenie, czy produkt lub usługa cieszy się zainteresowaniem. Daje to też możliwość budowania nowej kariery krok po kroku, nie rezygnując na początku z zatrudnienia. W moim przypadku, założenie bloga było decydujące. Kiedyś wiedziałam, że chcę fotografować, ale żaden temat nie był dla mnie wystarczająco interesujący. Dzięki blogowaniu odkryłam fotografię kulinarną i potem wszystko poszło jak z płatka. Z czasem moje niepoważne zajęcie stało się sposobem na zarabianie pieniędzy.

I co? Narobiłam Wam ochoty? Mam nadzieję. Do dzieła!

150 g margaryny wegańskiej

100 g skrobi kukurydzianej

60 g mąki kukurydzianej

40 g mąki kokosowej

10 g mąki z tapioki

70 g cukru

60 ml mleczka kokosowego

50 ml aquafaby (wody po cieciorce)

1/2 TL proszku do pieczenia bez glutenu

wanilia lub cukier waniliowy

Wersja czekoladowa

dodatkowo 2 łyżeczki ciemnego kakao

Mąki, proszek do pieczenia i wanilię wymieszać. Do wersji czekoladowej dodać również kakao. Margarynę utrzeć z połową cukru na puch. Ucierać dalej dodając na zmianę po trochu mieszankę mąk i mleczko kokosowe. Wodę po cieciorce ubić na sztywną pianę z pozostałym cukrem, dodać do ciasta i delikatnie wymieszać łyżką.

Ciasto umieścić w rękawie cukierniczym lub woreczku foliowym z odciętym rogiem i wyciskać ciastka o okrągłym kształcie na blachę wyłożoną papierem do pieczenia.

Piec przez ok. 9 minut we wcześniej nagrzanym piekarniku w temperaturze 200 ºC. Brzegi ciasteczek powinny być lekko rumiane.

Ciasteczka podawać do popołudniowej kawy lub herbaty albo wykorzystać do przygotowania deseru ze świeżymi owocami. Świetnie nadają się również do tiramisu.

bez glutenu

Kempingowe gotowanie, obiad w 15 minut, makaron ryżowy i szpinak

5/25/2017

Dziś ciąg dalszy mojej kempingowej relacji, będzie o tak pięknych naczyniach kempingowych, że aż szkoda ich używać oraz propozycja na błyskawiczny, pyszny obiad, nie tylko kempingowy.
Zacznę od tego, że pakowanie przyczepy to oddzielna gałąź wiedzy. Należy pamiętać, aby ciężkie rzeczy znajdowały się w miarę nisko i najlepiej w środkowe części, tam, gdzie jest oś, ewentualnie z przodu. Dzięki temu przyczepa będzie o wiele spokojniej jechała i nie przejmie władzy nad ciągnącym ją samochodem. Oczywiście nowoczesne przyczepy mają specjalne systemy zabezpieczające, więc nie skaczą i jadą dość równo, ale jednak to przyczepa. Najistotniejszą sprawą jest ilość kilogramów, które możemy ze sobą zabrać. Każda przyczepa ma inne parametry, ale nawet, jeżeli teoretycznie możemy ją porządnie obciążyć, należy starać się ograniczyć wagę do minimum, ponieważ każdy kilogram przekłada się na ilość spalonego paliwa. Jadąc kilkaset kilometrów możemy wiele zaoszczędzić pakując tylko to, co niezbędne.

W naszym przypadku z przeładowaniem nie ma problemu, ponieważ nasze podróże są krótkie, zabieramy mało rzeczy i większość szafek świeci pustkami. Uwielbiam taki widok, szkoda, że w domu takiego stanu nigdy nie udaje mi się osiągnąć. Sporo ciężkich rzeczy, na przykład wór z karmą dla zwierzaków pakujemy do samochodu. Okazuje się, że najcięższe przedmioty jadą w kuchni, która na dodatek mieści się na końcu przyczepy, czyli w najmniej korzystnym miejscu. Szczególnie talerze i kubki potrafią być baaaaardzo ciężkie i ogromna była moja radość gdy okazało, się, że istnieją bardzo lekkie, przepiękne naczynia GreyLine firmy Gimex, przystosowane specjalnie do kempingu. Ich wygląd jest niesamowity, aż szkoda mi ich używać, ale oczywiście będę i to z ogromną przyjemnością. Znając nas, mielibyśmy niezłą zbieraninę naczyń, których w domu już nie używamy, czyli istny optyczny bałagan, a tu nagle dzięki sklepowi sklep.centrumcaravaningu.pl mamy po prosty designerską, urlopową kuchnię! Już widzę miny innych kempingowców, kiedy pojawię się z moim zestawem w publicznej zmywalni. Z pewnością będą zazdrościć :-) Do tej pory zmywaliśmy je w przyczepie, gdyż nie było tego wiele, ale gdy nazbiera się więcej, wygodniej jest wybrać się do zmywalni i nie liczyć każdej kropli zużytej wody.

Naczynia wykonane są z lekkiej melaminy i oczywiście się nie tłuką, jednym słowem idealnie nadają się do zabrania w podróż, na piknik, czy do domku letniskowego (swoją drogą, turkusowy zestaw byłby idealny do naszego domku, już o nim marzę). Zestaw dla jednej osoby może składać się z dużego talerza, małego talerza śniadaniowego, talerza do pasty, miseczki oraz kubek z łyżeczką. Do tego można dokupić również dużą miskę do sałaty. Najpiękniejszy jest talerz do pasty, jego prosta elegancka forma powoduje, że ciągle mam ochotę na makaron. Jest dość duży więc można go też używać jako paterę do słodyczy lub owoców. Naczynia te są dostępne w kilku kolorach w połączeniu z antracytem. Nasze są ciemno-różowe.
Jeśli jesteście miłośnikami kempingu, koniecznie odwiedźcie ten sklep, oprócz naczyń znajdziecie wiele innych, przydatnych produktów.

W ramach prezentacji moich nowych naczynek, mam dla Was bardzo szybki, bezglutenowy i (oczywiście) wegański obiad, który nadaje się jak najbardziej do codziennego wykorzystania w domu.

Nie potrzeba do tego więcej czasu niż 10 do 15 minut, ponieważ tyle właśnie zajmuje przygotowanie makaronu ryżowego, którego nawet nie trzeba gotować, wystarczy zalać wrzątkiem.

Kamperowe ciasteczka zostały upieczone w mojej wegańskiej manufakturze allvege, a dekoracyjne kwiatki urosły na pobliskiej łące.

makaron ryżowy (tasiemki)

świeży, młody szpinak

1 cebula

2 łyżki oliwy z oliwek

kilka małych pomidorków

sól

tabasco lub chili

curry lub kurkuma (opcjonalnie)

Makaron zalać wrzątkiem i pozostawić pod przykryciem na czas podany na opakowaniu. Cebulę pokroić w kostkę, smażyć przez kilka minut z oliwą, po czym dodać szpinak (jeśli liście są duże, należy je pokroić) i smażyć przez kolejne kilka minut. Makaron odlać, wymieszać ze szpinakiem i podawać z pomidorkami.

Wpis sponsorowany

bez glutenu

Test patelni tytanowej WOLL i klopsy z cukinii i cieciorki

5/17/2017

Czy Wasze szafki kuchenne pękają w szwach od wypełniających je niezliczonych patelni? U mnie niestety tak jest. Kilka szuflad służy mi do przechowywania tylko i wyłącznie patelni, ale problem polega na tym, że dużej części z nich nie używam, ponieważ nie są one uniwersalne. Do jednej wszystko się przykleja, ale to ulubiona mojego męża, więc niech sobie ją ma, innej nie można myć w zmywarce, jeszcze inna miała za cienkie dno, więc się wykrzywiła i nie za bardzo nadaje się do płyty ceramicznej, kolejna nadaje się tylko do płyty indukcyjnej, więc wywieziemy ją niebawem na zawsze do domku letniskowego, jeszcze inna nadaje się już do wyrzucenia, ponieważ jej teflonowa powierzchnia całkiem się porysowała. To nie wszystko co mnie do tej pory trapiło, ale pewnie nie muszę dłużej wyliczać, bo znacie to na pamięć. Tak więc, szukałam jednej, uniwersalnej i porządnej patelni, która będzie nadawała się do wszystkich moich kulinarnych eksperymentów. Trochę nie dowierzałam, kiedy właśnie taką miałam przetestować. Jest to patelnia niemieckiej firmy WOLL.

Na wszelki wypadek upewniłam się, czy rzeczywiście wszystkie moje wymagania będą spełnione, przede wszystkim, czy mogę umieszczać ją w piekarniku, mimo, że chwyty są z plastiku. Zapewniono mnie, że można piec w niej dania, i że zarówno sama patelnia, jak i pokrywka przystosowane są do wysokiej temperatury, aż do temperatury 250 ºC. Można również bez obaw myć ją w zmywarce, choć w praktyce okazało się, że nie jest to aż tak konieczne, gdyż wystarczy przetrzeć ją wilgotnym ręcznikiem papierowym i gotowe. Od czasu do czasu pewnie umyję ją w zmywarce, ale na co dzień nie będę blokować niepotrzebnie miejsca. Już mi nawet po głowie chodzi, że będę ją na urlop z naszą przyczepą kempingową zabierała, bo jak wiadomo, podczas takich wypadów zmywanie naczyń potrafi być istną zmorą.

Nareszcie nie muszę się też zastanawiać nad rodzajem kuchenki, ponieważ nadaje się ona do wszystkich, zamieściłam specjalnie fotkę, abyście mogli się przekonać. Dla mnie to ważne, ponieważ w domu mamy płytę ceramiczną, w domku letniskowym indukcyjną, a w przyczepie kempingowej gazową. Tak więc, będzie to pewnie nasza główna patelnia „dyżurna“ :-)

Na razie przygotowałam w niej pyszne placki z cukinii i cieciorki oraz smażone ziemniaki. Wszystko udało się rewelacyjnie, patelnia rozgrzewa się dość powoli, ale później trzyma ciepło, więc można znacznie zmniejszyć temperaturę i ze spokojem wszystko usmażyć. Bez przypalania, bez przywierania i na dodatek oszczędzając energię.

Nie muszę też zawracać sobie głowy plastikowymi czy drewnianymi łopatkami, ponieważ producent zapewnia, iż powierzchnia jest bardzo wytrzymała, a nawet, jeśli się zarysuje, nie jest to szkodliwe dla zdrowia i spokojnie można patelnię dalej używać.

Moja patelnia to SZAFIR wysoka (patelnia do smażenia bez tłuszczu), więc jest szczególnie wszechstronna. Można w niej nie tylko smażyć, ale również dusić i smażyć na głębokim tłuszczu. Doskonale nadaje się też do przygotowywania dań jednogarnkowych.

Czyli co? Jednym słowem, taka patelnia to istna wolność i całą energię można poświęcić gotowaniu :-)

Zebrałam dla Was plusy i minusy choć nad minusami musiałam się nieco nagłowić:

Duże plusy:

- nadaje się do wszystkich rodzajów kuchenek

- stabilny materiał mimo, iż patelnia nie jest bardzo ciężka (dla mnie to ogromna zaleta)

- specjalna powierzchnia zapobiegająca przywieraniu

- odporność na ścieranie i zarysowania, w przypadku uszkodzenia, patelnię można dalej używać

- łatwe czyszczenie, wystarczy opłukać gorącą wodą z płynem do zmywania naczyń lub przetrzeć mokrym ręcznikiem papierowym

- możliwość zmywania w zmywarce

- możliwość smażenia bez tłuszczu lub z jego minimalną ilością

- wytrzymałość wszystkich elementów na wysoką temperaturę do 250 ºC

- 25 lat gwarancji na równość dna

- 2 lata gwarancji na powłokę i uchwyty

Małe minusy:

- szkoda, że w malutkiej broszurce dołączonej do produktu nie ma tłumaczenia na język polski

Jeśli nie znajdziecie języka, którym płynnie władacie, kieruję Was na stronę jedynego dystrybutora tej marki w Polsce.

- dość wysoka cena

Sporo kosztuje, ale jestem pewna, że przy normalnym użytkowaniu będzie służyć przez wiele lat. Jak pomyślę ile patelni już kupiłam, wypróbowałam i potem byłam rozczarowana, myślę, że warto się na nią „szarpnąć“, tym bardziej, że mam dla Was kod rabatowy:

VEGGIE10

(10% rabatu na całość, kod ważny jest przez 30 dni)

Jeśli szukacie nowej, solidnej patelni to z czystym sumieniem polecam, ta jest najlepsza ze wszystkich, które miałam kiedykolwiek okazję wypróbować.

1 cukinia

1 cebula

1 puszka ugotowanej cieciorki (240 g po odcedzeniu)*

6 czubatych łyżek mąki gryczanej + nieco do obtoczenia

sól

chili

curry

czosnek

świeże zioła

Cebulę pokroić w kostkę, usmażyć na złoto z odrobiną oliwy i dodać startą na tarce o grubych oczkach cukinię. Wymieszać i smażyć przez 3 minuty. Lekko przestudzić, a w tym czasie zmiksować cieciorkę na gładką masę. Wszystko wymieszać, formować małe klopsiki, obtoczyć w mące i smażyć powoli z obu stron z odrobiną oliwy. Klosiki można łatwiej uformować stosując rękawiczki kuchenne.

Podawać ze smażonymi ziemniakami, sałatką i ulubionym sosem.

*wodę po cieciorce warto zachować i upiec ciasto:

ciasto z kremem

kokosowe babeczki z karobem bez glutenu

weganska pavlova

Wpis sponsorowany

bez glutenu

Ciasteczka z cieciorki i awokado (bez glutenu)

5/12/2017

bez glutenu

Kanapeczki z guacamole i pieczoną cieciorką

2/26/2017

bez glutenu

Wegańskie ciasto walentynowe z kremem (bez glutenu)

2/13/2017

bez glutenu

Wegańskie pączki z ziemniakami (bez glutenu)

2/03/2017

Po drożdżówkach z ziemniakami przyszedł czas na pączki i ich dodatkiem. Doskonale udadzą się z z takiego samego ciasta, z którego były drożdżówki, ale tym razem zamieniłam mąki na bezglutenowe i odpowiednio dopasowałam pozostałe składniki. Nie byłam pewna, czy wyjdą, ale jak widać są nie tylko ładne, ale i pyszne. Mąki bez glutenu są nieco trudniejsze w obróbce i nie dają się tak łatwo formować w kulki, ale wpadłam na pomysł z zastosowaniem łyżki do lodów i kładzenia ich od razu na gorący olej. Udało się, są nawet dość okrągłe. Z wypełnieniem też nie było normalnie. Miałam w planie uformowanie placków i zapakowanie w nich dżemu, ale w związku z tym, że ani kulek ani placków nie dało się zrobić, usmażyłam pączki bez nadzienia i wstrzyknęłam do nich dżem za pomocą rękawa cukierniczego wykonanego ze zwykłego woreczka foliowego. Po tych całych improwizacjach z przyjemnością usiadłam z kubkiem herbaty, żeby w końcu spróbować jak smakują i okazało się, że są bardzo interesujące, jakby lekko karmelowe. Nie są bardzo słodkie, jeśli lubicie, możecie dodać podwójną porcję cukru. Zapraszam do wypróbowania, bez względu na to, czy wolicie wykorzystać zwykłą mąkę, czy też odważycie się przetestować ten przepis.

2 opakowanie suszonych drożdży

1/2 filiżanki ugotowanych ziemniaków (ilość po zmiksowaniu)

2 filiżanka letniej wody po ugotowanych ziemniakach

1/8 filiżanki cukru

1 łyżeczka soli

1/4 filiżanki margaryny roślinnej

2 filiżanki mąki z bananów warzywnych (plantanów)

1 filiżanka skrobi kukurydzianej

0/5 filiżanki mąki ryżowej z kleistego ryżu

olej dosmażenia (tyle, aby pączki mogły pływać)

Dodatkowo:

cukier puder

dżem

Ziemniaki i wodę zmiksować na gładką masę, wymieszać dokładnie z pozostałymi składnikami do ciasta i pozostawić w ciepłym miejscu pod przykryciem na około 1 godzinę. Ciasto powinno podwoić swoją objętość. Jeśli używamy automatu, wystarczy umieścić w nim składniki i wybrać program „ciasto“ (bez pieczenia).

Rozgrzać w dużīm garnku olej i nakładać ciasto łyżką do nakładania lodów. Smażyć powoli z obu stron, a po wyjęciu położyć na papierowym ręczniku, aby pozbyć się nadmiaru tłuszczu.

Przed podaniem wstrzyknąć dżem przy pomocy rękawa cukierniczego i posypać cukrem pudrem.

Podobne pączki prezentowałam tutaj.

bez glutenu

Polenta z grzybami (bez glutenu, bez laktozy)

11/10/2016

Coś mi się wydaje, że ze wszystkimi moimi wpisami jestem spóźniona. Czy są jeszcze kurki? Sama niestety grzybów nie zbieram, ponieważ się na nich kompletnie nie znam i wolę nie ryzykować. W moim supermarkecie cały czas można je dostać, więc już całkowicie straciłam orientację. Jakie macie informacje, są jeszcze kurki u Was w lesie? Jeśli są, to zachęcam oczywiście do spaceru. Nawet jeśli Wasze zbiory nie będą zbyt obfite, warto się wybrać. Nie ma nic piękniejszego od jesiennych kolorów, zapachu i szelestu liści. U mnie spadł już śnieg, ale liście na drzewach nadal jeszcze są, więc widok jest przepiękny, las wygląda jak zaczarowany. Taka sytuacja nieczęsto się zdarza, w każdym razie ja jeszcze nie miałam okazji widzieć. Jeśli znajdę chwilę, wrzucę kilka zdjęć na drugiego bloga.

Tymczasem zapraszam na przepis z kurkami. Ci, którzy regularnie czytają magazyn VEGE już dawno go widzieli i może nawet wypróbowali?

P. S.

Przypominam o konkursie, jeszcze możecie wziąć udział i wygrać wspaniałą książkę.

mała blaszka 24 x 24 cm

125 g polenty

200 g kurek (ewentualnie można zastąpić innymi grzybami)

400 ml bulionu roślinnego, można ewentualnie użyć wodę

1 cebula

nieco oliwy z oliwek

sól

rozmaryn

Polentę wymieszać z bulionem i doprowadzić do wrzenia ciągle mieszając. Przykryć pokrywką i gotować bardzo powoli, uważając, aby się nie przypaliła, od czasu do czasu mieszając. Powinna być być bardzo gęsta. Wyłożyć ją na wysmarowaną oliwą blachę, wygładzić i pozostawić do ostudzenia. Cebulę usmażyć na złoto z oliwą, dodać oczyszczone i pokrojone na kawałki grzyby oraz przyprawy i smażyć do czasu, aż woda z grzybów odparuje. Ułożyć grzyby z cebulą na polencie i lekko lekko je przydusić. Piec przez około 30 minut przy temperaturze 200˚C we wcześniej nagrzanym piekarniku.

Podawać z sałatką i ulubionym sosem do sałatek lub z warzywami.