Już rok czasu minął od kiedy przygotowałam go na zlecenie firmy SONKO i pewnie nie uwierzyłabym, że było to aż tak dawno, gdyby nie cudowne piwonie. Znów zakwitły w moim ogrodzie i nie mogę się nimi nacieszyć. Wstawiam je do wazonu, czuję ich zapach i podziwiam delikatne różowe płatki. Czy jest jakiś sposób na to by zachować je na dłużej? Ususzyć raczej się nie da... może zamrozić? Chyba nic nie da się zrobić. Utrwalam je więc na zdjęciach i dekoruję nimi wszystko, dopóki są. Moim zdaniem aktualna pora roku jest najpiękniejsza ze wszystkich, a jeśli jesienią lub zimą będę twierdzić coś innego, to przypomnijcie mi o tym wpisie :-) W tym roku jest szczególnie pięknie. Gorących dni było już tyle, ile jest ich normalnie w ciągu całych trzech miesięcy lata. Cieszmy się więc.

Zapraszam a pyszny „sernik“, idealny na letnie przyjęcie. W przyszłym tygodniu zapowiada mi się ogrodowe party, więc pewnie też przygotuję.

Czy często przygotowujecie bulgur? Pewnie nie, ponieważ nie jest jeszcze aż tak popularny jak musli czy płatki zbożowe. Moim zdaniem zasługuje on na naszą uwagę, tym bardziej, jeśli uda nam się kupić jego pełnoziarnistą wersję. Niedawno zdobyłam pełnoziarnisty bulgur gryczany, czyż to nie jest pełen luksus? Wiem, nie w każdym sklepie można wszystko kupić, ale zawsze warto się rozglądać, jakimś dziwnym cudem, nawet w najmniejszych, najgorzej zaopatrzonych sklepikach da się wyszperać jakieś skarby. Wystarczy tylko dokładnie szukać. Nawet nie wyobrażacie sobie co ukrywa w sobie mój wiejski sklep. 

Dzisiejszą sałatkę przygotowałam na śniadanie, ale oczywiście nadaje się ona na różne posiłki. Wypróbujcie, choćby z normalnym bulgurem też będzie pysznie.

3 łyżki bulguru gryczanego lub innego

1 łyżka rodzynek

1 pomarańcza obrana i pokrojona

garść winogron

cukier do smaku

mięta do dekoracji (i do smaku)

opcjonalnie: 1/2 łyżeczki kurkumy i 1 łyżeczka oleju kokosowego, oba te składniki poprawiają pracę układu pokarmowego

Bulgur zalać wrzątkiem i pozostawić pod przykryciem do czasu aż napęcznieje lub przygotować według opisu na opakowaniu. Dodać pozostałe składniki.

Jeśli skorzystaliście z mojej ostatniej propozycji i grillowaliście paprykę, to wspaniale! Jeśli była pyszna, to bardzo mnie to cieszy. Jeśli przygotowaliście ogromną ilość grillowanej papryki i mimo wilczego apetytu nie daliście rady wszystkiego zjeść to świetnie, ponieważ dziś zachęcę Was do przygotowania pasty z grillowanej papryki, która stanowi rewelacyjny dodatek do wszystkiego.

Wystarczy zmiksować ją z dodatkiem kilku składników i gotowe. Alternatywnie można paprykę usmażyć na patelni. Zapraszam :-)

2 papryki, najlepiej jednego koloru

1 cebula

1 ząbek czosnku

sól

chili

oliwa do smażenia

3 łyżki nasion słonecznika

2 łyżki płatków drożdżowych

nieco octu balsamicznego do smaku

Cebulę pokroić w piórka i usmażyć na złoto z oliwą na dużej patelni. Dodać pokrojoną paprykę oraz czosnek i smażyć powoli pod przykryciem do miękkości. Od czasu do czasu przemieszać, aby całość usmażyła się równomiernie. Lekko wystudzić, umieścić w wąskim wysokim naczyniu, dodać nasiona słonecznika i płatki drożdżowe i zmiksować. Na koniec przyprawić i pokropić octem. Podawać z lekkim pieczywem lub dowolnymi chipsami.

Czy już Wasze grille są gotowe na dzisiejsze pierwsze majowe popołudnie? Na szczęście minęły te czasy, kiedy uważało się, że to tylko dla mięsożerców. Weganie wcale nie muszą się ukrywać i pełną parą mogą konkurować z pozostałą społecznością. Penie nawet będzie się ich niektórych smakołyków zazdrościło i podkradało. Mój oddzielny grill, zakupiony tylko i wyłącznie do warzyw, również dziś zapłonie, a przygotuję pyszną paprykę oraz cukinię, a na deser banany i arbuza.

Grillowanie to czysta przyjemność, ponieważ ilość pracy jest minimalna, a czas spędzony z przyjaciółmi wykorzystany jest przy tej czynności na maksa. W dodatku, nic nie sprosta smakowi dań z grilla jedzonych na świeżym powietrzu. Jeśli nie posiadacie ogródka, możecie wykorzystać choćby najmniejszy balkonik i grill elektryczny, albo zachęcam do wybrania się na łono natury.

Przepis przygotowałam dla czasopisma VEGE.

2 żółte i 2 czerwone papryki

1 ząbek czosnku

4 łyżki oliwy z oliwek

świeże zioła (oregano, tymianek, bazylia)

ocet balsamiczny do pokropienia

sól do smaku

Paprykę pokroić na dość duże kawałki i smażyć z obu stron na grillu. Podawać natychmiast z sałatą i lekkim pieczywem.

Grillowaną paprykę można zalać oliwą i przechowywać w lodówce przez kilka dni.

Zanim jednak będą plony, minie jeszcze trochę czasu, a tymczasem zadowalam się kupnymi składnikami. Połączyłam cykorię, rukolę oraz awokado i wyszło pysznie i zdrowo. Pewnie się powtarzam, ale goryczka zawarta w rukoli i cykorii bardzo korzystnie wpływa na pracę układu pokarmowego, a zawarte w awokado tłuszcze i witaminy dodadzą nam niezbędnej energii.
Limonka pokreśli smak i spowoduje, że awokado tak szybko nie ściemnieje, a pomidorki to już prawdziwa kropka nad „i“. Zapraszam!

© Mariola Streim

1 dojrzałe awokado
1 cykoria
1 limonka
garść rukoli
kilka pomidorków koktajlowych
natka pietruszki
2 łyżki oliwy z oliwek
sól do smaku

Dziś zdradzę Wam naszą tajemnicę i przedstawię Wam nasze domowe ulubione danie. Trudno nawet je określić, bo niby to placek, ale jednak nie do końca. Jak wiecie, mieszkam w Niemczech, a ulubionym, tradycyjnym daniem w Niemczech są Klöße (kløːsə), czyli duże ziemniaczane kluchy, podobne do naszych polskich pyz (a może nawet identyczne?). Normalnie podaje się je z czerwoną kapustą i (niestety) z mięsem.

My oczywiście ich samodzielnie nie przygotowujemy, ponieważ wystarczyło, że usłyszeliśmy od naszej cioci, najprawdziwszej Niemki, jak skomplikowana jest procedura i zniechęciliśmy się na zawsze. Nawet nie potrafię Wam tego opisać, ale należy wykonać całe mnóstwo czynności, aby uzyskać idealny efekt. Jedyne rozwiązanie to Klöße z supermarketu i mamy taki jeden ulubiony rodzaj, ale najczęściej nie gotujemy ich w formie pyz lecz smażymy z nich placki i w naszym domu mają one polską nazwę: „poduszki“ :-) Na szczęście skład jest na tyle ok, że pozwalamy sobie na tego (chyba jedynego) gotowca. Smakuje on fantastycznie do wszystkich dań, zarówno na słodko, jak i wytrawnie. Oczywiście można przygotować je samodzielnie, wystarczy zmiksować na gładko ugotowane ziemniaki, dodać trochę ziemniaków surowych startych na bardzo drobnej tarce i dodać nieco skrobi ziemniaczanej. Proporcje nie mają aż tak dużego znaczenia, ponieważ takie kluchy w oryginale też występują w najróżniejszych wersjach. Masa ziemniaczana może stanowić bazę do bardzo wielu pomysłów kulinarnych. Można wykorzystać ją jako spód do bezglutenowej pizzy, usmażyć placki ziemniaczane cienkie, placki ziemniaczane grube (właśnie nasze poduszki), knedle z owocem w środku, małe kluseczki ziemniaczane rzucane na wodę lub klasyczne okrągłe pyzy. U mnie był dziś duży placek z cukrem i musem jabłkowym, takie lubię chyba najbardziej. Lekko gumowa konsystencja to szczególna cecha tego dania :-)

- uzyskuje do 90% soku z owoców

- 1l pojemnik na sok i 1l pojemnik na pulpę

- efektywność wyciskania soku nawet z najtwardszych owoców i warzyw

- silikonowe szczotki redukujące zapychanie sita

Zachęcam do wypróbowania mojego poniższego przepisu, będziecie zachwyceni różnorodnością smaku. Jest on zarazem delikatnie słodki jak i lekko kwaśny, nieporównywalny z niczym, co piłam do tej pory.

Produkt można zakupić w Autoryzowanym Sklepie Blaupunkt www.blaupunkt-sklep.pl

1 zielona papryka

1 kiwi

2 łodygi selera naciowego

10 cm ogórka

1 zielone lub żółte jabłko

świeża mięta

Wszystkie składniki pokroić na kawałki (bez obierania) i wycisnąć z nich sok. Podawać natychmiast z listkami świeżej mięty.

Moi Drodzy, obiecałam Wam jakiś czas temu temat, który mnie nurtuje i związany jest z moją złością na przemysł spożywczy i najnowszym jego odkryciem, ale temat jest dla mnie tak nieapatyczny, że nie mogę zabrać się za napisanie wpisu. Nawet nie mam pojęcia jakie zdjęcie miałby się w nim pojawić. Pewnego dnia dam pewnie radę go sklecić i będę miała za sobą, a w tym czasie oczywiście nie próżnuję. Pracowałam dużo nad sesjami zdjęciowymi dla firmy Blaupunkt, niektóre produkty pojawią się również tutaj na blogu, ale nie wszystko związane jest z gotowaniem. Ciekawych zapraszam na mój profil firmowy. No i oczywiście cały czas powstają nowe przepisy dla czasopisma Vege i dla agencji StockFood. Jak widzicie, życie blogerki wcale nie jest takie beztroskie i nawet w tym całym zamieszaniu zaniedbałam mojego drugiego bloga. Mam nadzieję, że uda mi się chociaż przed Wielkanocą kilka nowych pomysłów na dekoracje.

Dzisiejsza zupa powstała podczas mroźnych dni i już myślałam, że z publikacją będę musiała poczekać do przyszłego roku, a tymczasem po małym przebłysku wiosny, spadło dziś u nas mnóstwo cudownego, puszystego śniegu, więc takie rozgrzewające danie pasuje idealnie.

Przy okazji zwracam Wam uwagę na mój słodki garnuszek, wiecie skąd go mam? Już Wam pewnie o tym pisałam, ale dla mnie jest to niesamowite. To oryginalny garnek mojego męża z jego dzieciństwa. Jego mama zaopatrzyła go w małą patelenkę, mały garnuszek i pomagał jej przy gotowaniu stojąc na stołeczku przy piecu. Czyż nie jest to urocze wspomnienie? Drogie mamy! Bierzcie przykład z mojej teściowej, czym skorupka za młodu nasiąknie :-)

1/2 kg marchwi

50 g czerwonej soczewicy (przed ugotowaniem)

1 czerwona papryka

1 cebula

1 cm świeżego imbiru

1 ząbek czosnku

oliwa z oliwy do smażenia

2 łyżki octu winnego (lub więcej, jeśli lubimy)

1 mała puszeczka koncentratu pomidorowego

1 łyżeczka cukru

chili i sól do smaku

świeże zioła, na przykład oregano

Cebulę pokroić w kostkę i usmażyć na złoto z oliwą w dużym garnku. Dodać pokrojoną w krążki marchew, pokrojoną na małe kawałki paprykę, drobno posiekany czosnek oraz imbir i smażyć na małym ogniu pod przykryciem 3 minuty. Można dodać nieco wody i mieszać od czasu do czasu, aby warzywa się nie przypaliły. Dodać soczewicę, zalać wszystko wodą i gotować, aż soczewica zacznie się rozpadać. Lekko wystudzić i zmiksować. Dodać koncentrat pomidorowy, ocet, cukier i przyprawy, zagotować jeszcze raz i podawać ze świeżymi, drobno posiekanymi ziołami oraz pieczywem.

Wpis sponsorowany

Oczywiście znów mam mały poślizg i kolejka postów czekających na publikację nieco się wydłuża, ale jakoś to nadrobimy. Teraz najważniejsza jest dla Was wiadomość, kto otrzyma wyczekiwaną książkę GOD FOOD. Muszę przyznać, że decyzja jeszcze nigdy nie była dla mnie tak trudna jak tym razem, bo wszystkie komentarze były cudowne. Tyle napisaliście mi o sobie, o sytuacji, w której się znajdujecie, nawet wiersze tworzyliście. Co tu robić? Mam tylko jedną książkę, a tyle osób na nią zasłużyło... Mam nadzieję, Ci, którzy tym razem nie mieli szczęścia wybaczą mi i będą cierpliwie czekać na nowe konkursy na moim blogu.

Dzisiejszą nagrodę postanowiłam przyznać Margot (komentarz na blogu), ponieważ wiem, że bardzo angażuje się ona w ratowanie bezdomnych zwierząt. Inwestuje prywatne pieniądze i mnóstwo czasu, aby dać dom porzuconym kociakom i psiakom. Niestety wielu właścicieli nieodpowiedzialnie podchodzi do tematu i wyrzuca zwierzęta na bruk. Zaangażowanie osób takich jak Margot pomaga tym nieszczęsnym czworonogom przetrwać, a czasami daje szansę na nowy, cudowny dom.

Myślę, że takie działania zasługują na pochwałę i wyróżnienie.

Droga Margot, gratuluję i proszę o kontakt mejlowy :-)

Wszystkich pozostałych czytelników zapraszam do obserwowania bloga, obiecuję, że nie jest to ostania książka, którą dla Was mam.