Czy wiecie, ile czasu minęło od mojego ostatniego wpisu? Pierwszy raz od ponad pół roku (!) kliknęłam dziś na „nowy post“. Przerwa od blogowania dobrze mi zrobiła i myślę, że w takiej formie, jak do mojego poprzedniego wpisu, z taką regularnością i zaangażowaniem już tu nie wrócę.

Nie gonię za liczbą polubień, fanów i czytelników. Jeśli coś napiszę, sfotografuję, nagram, to tylko i wyłącznie z głębokiej ochoty. Blog dał mi bardzo wiele, pomógł mi sprecyzować moje cele zawodowe i zmienił moje nastawienie do wielu spraw. Nie tylko pomógł mi odkryć nowe smaki, zdecydować się na weganizm, rozwijać się kreatywnie, ale dodał mi również odwagi i wiary w siebie. Dzięki niemu przekonałam się, że można wziąć sprawy w swoje ręce, można wyjść do ludzi z tym, co ma się do zaoferowania, a znajdą się odbiorcy i docenią trud. Zauważyłam, że nie ma momentu, w którym jesteśmy perfekcyjni, gotowi do osiągnięcia sukcesu. Tak naprawdę, zawsze jest się jakimś etapie. Zebrane doświadczenie jest może nieco większe od początkujących blogerów, ale z drugiej strony ma się przed sobą całą masę niedoścignionych geniuszy. Ważne jest, aby zaakceptować to, co i jak się robi, podziwiać innych, uczyć się od nich, ale nie zazdrościć. Oni na to zapracowali. Zaczynali od pierwszego posta i doszli do pewnego etapu. Każdy może pójść w ich ślady i coś zbudować. Z całą pewnością warto. Blog dla większości z nas nie jest finansowo lukratywny, wkłada się w niego niesamowitą ilość pracy i jeśli od czasu do czasu wpadnie coś do portfela za wpis sponsorowany, jest to zaledwie mała kropelka, z której nie da się żyć. Są oczywiście osoby, które osiągnęły ogromny sukces, zarabiają dużo, ale też ciężko na to pracują. Nie da się porównać tego z normalną pracą, aby wiele osiągnąć i nie da się robić tego „po godzinach“. To praca non-stop. Ważniejsza jednak od pieniędzy jest motywacja. Nie znam lepszego sposobu na osiągnięcie życiowego celu niż blogowanie. Komentarze i reakcje czytelników dają nam poczucie, że jesteśmy na dobrej drodze i dodają nam skrzydeł.

Jeśli nie prowadzicie jeszcze bloga, zacznijcie najlepiej już dziś. Piszcie o Waszej pasji, o tym, co was nurtuje.

Wszystko zaczyna się od pierwszego posta :-)

P.S.

Jakie są Wasze ulubione kwiaty? Dla są to zdecydowanie piwonie, nigdy nie uświadomiłabym sobie tego, gdyby nie blog!

Pewnie przygotowania do zabawy już się u Was rozpoczęły, ale może jeszcze zdążę Wam w ostatniej chwili podrzucić pomysł na pyszną sałatkę. Najlepsze w niej jest to, że jej głównym składnikiem są odpady. Przygotowałam wczoraj napój z wywaru z czerwonych buraczków z sokiem pomarańczowym, a same buraczki świetnie nadają się do dzisiejszej sałatki. Ostatnio jestem zafascynowana takim oszczędnym gospodarowaniem, bo jest to dobre dla środowiska, dla portfela i dla zdrowia. Smacznego i miłej zabawy dzisiejszej magicznej nocy!

Przepis przygotowałam dla czasopisma VEGE

2 ugotowane i obrane buraki
1/2 kostki naturalnego lub wędzonego tofu
2 łyżka oliwy z oliwek
3 łyżki octu balsamicznego
sól do smaku
garść świeżych malin
garść świeżej rukoli
garść świeżych ziół:

Na dnie miseczek umieścić listki rukoli, na nich pokrojone na kawałki buraczki, a na wierzchu pokrojone w kostkę tofu. Wszystko polać oliwą wymieszaną z octem. Na wierzchu umieścić jeszcze kilka dodatkowych listków rukoli i świeże maliny. Całość posolić, posypać posiekanymi ziołami i natychmiast podawać.

Moi drodzy! Starego roku zostało już bardzo niewiele, czy dopadły Was sentymentalne myśli? Czy spełniły się Wasze oczekiwania? Jakie macie wspomnienia? Mój kończący się rok był dla mnie bardzo dobry. Wyobraźcie sobie, że miałam tylko jeden, bardzo ważny cel i ten udało mi się osiągnąć! Sama w to nie wierzę i muszę Wam się przyznać, że na początku, kiedy sobie ten cel stawiałam, też miałam już wątpliwości. Pomyślałam jednak, że skoro specjaliści polecają pewną skuteczną metodę, to warto jej zaufać.

Jaka to metoda? Metoda S.M.A.R.T., którą poznałam czytając i oglądając porady tego trenera mentalnego. Tu możecie zobaczyć filmik.

Może miałam więcej szczęścia niż rozumu? Nie wykluczam, ale moje postanowienie osiągnęłam.

Jest jeden minus tej całej sprawy, niestety. W moich notatkach z zeszłego roku, na samym dole, znalazłam taki oto zapisek: mniej czasu poświęcać na blogowanie ;-(

To postanowienie niestety również zostało spełnione, ale to chyba dobrze, ponieważ Jędrzej i o tym głosi. Aby osiągnąć cel, należy określić priorytety. Czasami trzeba zaniedbać niektóre sprawy, aby osiągnąć sukces w ważniejszych. Co Wy na to? Trochę smutno, ale nasze możliwości są niestety ograniczone. Coś trzeba wybrać. Moim celem jest rozwój mojej firmy, to od niej zależy moja egzystencja, więc wybaczcie, jeśli czasami musicie nieco dłużej czekać na nowe kreacje kulinarne.

Ponieważ blog mimo mojego ograniczenia czasowego nadal istnieje, musi być dziś znów coś pysznego. Mam dla Was napój z buraczka i soku pomarańczowego. Pycha na gorąco i na zimno. Myślę, że świetnie nadaje się na Sylwestra, a jutro będzie przepis na sałatkę z tego, co zostanie po przygotowaniu tego napoju. Też będzie pysznie i niestandardowo. Pa!

Przepis przygotowałam dla czasopisma VEGE

1/2 szklanki soku z buraka (może być surowy lub gotowany)
1/2 szklanki świeżo wyciśniętego soku z pomarańczy
plasterki pomarańczy i listki świeżej mięty do dekoracji

Jeśli zdecydujecie się buraka ugotować, koniecznie zachowajcie go na jutro. Będzie pzrepis na sałatkę :-)

Wpis nie jest sponsorowany.

Moi Drodzy, życzę Wam Wesołych Świąt w dosłownym znaczeniu. Wielu uśmiechów i miłych chwil w rodzinnym gronie! Życzę Wam, aby Wasze stoły uginały się od wegańskich potraw, a pod choinkami znalazły się Wasze wymarzone prezenty.
Śniegu też Wam życzyć? Pewnie się nie spełni, ale można spróbować :-)
Trzymajcie się ciepło i odpoczywajcie na Waszych wygodnych kanapach!
Merry Xmas!

Witajcie! Czy myślicie już powoli o przygotowaniach przedświątecznych? Jest jeszcze sporo czasu, ale jestem pewna, że wielu z nas święta jak zwykle zaskoczą. Tak więc, jeśli natkniecie się na łatwe przepisy, zapisujcie koniecznie, później w stresie nie będzie wiadomo w co ręce włożyć. Pieczone jabłka świetnie nadają się na cały jesienno-zimowy sezon, są pyszne, tanie i pewnie jest milion pomysłów na ich przygotowanie. Jeśli dodamy do nadzienia przyprawy typowe dla świątecznych smakołyków, możemy w bardzo łatwy i szybki sposób zaskoczyć gości. Już widzę, jak siedzicie z całą rodziną, przy oświetlonej choince, miłej muzyce, może z rozpalonym kominkiem w tle i zajadacie soczyste, smakowite jabłka. Zapraszam!

4 jabłka

4 łyżki mleka ryżowego
2 łyżki płatków owsianych
2 łyżki ekspandowanej quinoi
2 łyżki ekspandowanego amarantusa

2 łyżki syropu z agawy
1/2 łyżeczki przyprawy do pierników
cukier puder do posypania

Odkroić górne części jabłek, wydrążyć środki i wypełnić nadzieniem z wymieszanych pozostałych składników. Przykryć odkrojonymi częściami, wstawić do naczynia żaroodpornego i piec przez 30 minut w temperaturze 200 ºC. Podawać na gorąco, posypane cukrem pudrem.

Nasz wegański biegacz Michał (https://www.facebook.com/biegajacyroslinozerca) przypomina mi nieustannie o moim postanowieniu, że i ja w końcu ruszę w drogę, ale muszę się Wam przyznać, że ten klej, za pomocą którego przymocowana jestem do komputera, jest silniejszy ode mnie. A przecież to takie proste – tłumaczę sama sobie – świeże powietrze jest przed drzwiami, wystarczy tylko wskoczyć w buty, jakieś wygodne klamoty i już. Może stworzymy tu na blogu wirtualną grupę (byłych) leni i ruszymy wspólnymi siłami? Co o tym myślicie?

Michała przekonywać nie trzeba, on po prostu biega jak nakręcony. Ostatnio robił to nawet w Chinach! To kolejny dowód na to, że dla chcącego nie ma nic trudnego. Michał był tam w celach zawodowych, ale znalazł oczywiście czas na obligatoryjne kilometry na nieznanym terenie. Myślę, że bieganie w obcym miejscu może mieć szczególny urok, gdyż jesteśmy o wiele szybsi niż normalni piesi, więc możemy sporo zobaczyć, nie siedzimy zamknięci w jakimś dusznym metrze, a przy okazji się ruszamy. Przemyślcie tę kwestię przed kolejną delegacją, może w Waszej walizeczce znajdzie się trochę miejsca na sportowe obuwie?

O sportowych wyczynach Michała możecie poczytać na jego profilu FB i tutaj na blogu.

Tymczasem mam dla Michała i dla Was, pyszne i zdrowe kanapeczki z trzema różnymi pastami. Jako bazę polecam pumpernikiel, gdyż jest to szczególny rodzaj pieczywa. W jego skład wchodzi tylko gruboziarnista mąka żytnia i zakwas (jeśli jest dobrej jakości). Piecze się go bardzo długo, nawet ponad 20 godzin, w niskiej temperaturze, dzięki czemu powstaje typowy, słodkawy smak. Właśnie dzięki tej powolnej produkcji, bardzo korzystnie wpływa on na pracę układu trawiennego. Duża zawartość błonnika powoduje, że szybko czujemy się najedzeni, a uczucie sytości utrzymuje się dość długo. Do jego smaku może na początku trzeba się trochę przyzwyczaić, ale jak już raz polubicie, to już na całego :-)

Dziś przygotowałam trzy nowe pasty i zapewniam, że tym kanapeczkom nie oprze się nikt!

Do miksowania przydał mi się niezawodny blender ręczny HBD801BK firmy Blaupunkt.

Zapraszam również do przeczytania poprzednich wpisów na ten temat i skorzystania z przepisów:

wegańskie śniadanie dla biegacza

wegański obiad dla biegacza

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Wartości odżywcze:
waga 381 g
Wpis sponsorowany

Czy też macie wrażenie, że wszystkiego wokół nas jest za dużo? Za dużo hałasu, za dużo pośpiechu, za dużo rzeczy materialnych, za dużo śmieci... Wszędzie robi się ciasno. Nasz czas również jest zaśmiecany, przede wszystkim zbędnymi informacjami przekazywanymi nam przez media. Czuję, że nadeszła pora na wielkie wyzwolenie i zastąpienie nadmiaru zwykłą prostotą pod każdym względem. Ostatnio przeczesuję wszystkie obiekty znajdujące się w moim domu, sortuję, wyrzucam i sprzedaję co tylko się da. Stałam się wielką fanką sprzedawania, ponieważ wiele rzeczy jest w zbyt dobrym stanie, aby je wyrzucić. Oddając je w dobre ręce, nawet nieodpłatnie, chronimy środowisko, ponieważ wszystkie te rzeczy zostały wyprodukowane, pochłonęły materiał i energię. Najlepiej mieć to na uwadze już podczas zakupów i nie otaczać się zbędnymi przedmiotami, ale nie jest to łatwe i co jakiś czas każdy z nas powinien pozbyć się nadmiernego balastu.

© Mariola Streim