Moi Drodzy! Święta już za chwilę, więc jest to już ostatni wpis przed Wielkanocą. Życzę Wam aby było u Was miło i oczywiście smacznie.

Jeśli macie jeszcze nieco czasu, zachęcam do upieczenia domku z pierników. Zamieszczam szablon oraz przepis i zapewniam, że nie jest to trudne. Całość zajmie Wam około 4 godzin i może okazać się idealnym prezentem po choinkę.

Domek przygotowałam do magazynu VEGE.

260 g mąki

130 g margaryny wegańskiej

70 g cukru pudru + do nieco do dekoracji

1 łyżeczka ciemnego kakao rozpuszczonego w odrobinie wrzątku 

szczypta proszku do pieczenia

20 g syropu z agawy

czubek łyżeczki przypraw do piernika

Wszystkie składniki wymieszać i wyrobić na gładkie ciasto. Rozwałkować podsypując mąką i wycinać nożem elementy domku. Najlepiej wyciąć najpierw szablony z papieru, przyłożyć je do ciasta i wycinać wzdłuż krawędzi szablonów. Aby elementy się nie zdeformowały, można rozwałkowywać każdy z nich na kawałku papieru do pieczenia i wraz z papierem przenosić na blachę. W każdym elementów wyciąć grubą słomką dziurki. W elementach do dachu wystarczą po dwie dziurki na dłuższym boku.

Piec 9 minut przy temperaturze 220 °C we wcześniej nagrzanym piekarniku. Po upieczeniu pozostawić do ostygnięcia.

Z cukru pudru i odrobiny wody zmiksować lukier, umieścić w woreczku foliowym z odciętym rogiem i ozdobić elementy domku. Pozostawić je do wyschnięcia przynajmniej do następnego dnia. Przy pomocy wstążeczki połączyć elementy i gotowy domek umieścić na talerzu posypanym cukrem pudrem. Można podświetlić od wewnątrz światełkami LED.

UWAGA! Nie należy umieszczać prawdziwej świeczki, ponieważ domek mógłby się zapalić!

Nareszcie nadszedł czas przedświąteczny, a wraz z nim przemiła atmosfera przepełniona zapachem przypraw i domowej krzątaniny.

Dla niektórych z nas jest to czas pośpiechu i zabiegania, inni delektują się nim i cieszą każdym kolejnym przygotowanym własnoręcznie daniem. Pierwsza grupa pewnie jest o wiele liczniejsza, ale wszystko jeszcze przed nami. Każdego roku powtarza się ta sama procedura, możemy więc wyciągnąć odpowiednie wnioski i postarać się, aby najbliższe przygotowania przebiegły sprawniej niż poprzednie. Koniecznie należy trzymać się łatwych i szybkich przepisów, gdyż to znacznie pozwoli nam zaoszczędzić cenny czas oraz sprawi, że gotowanie i pieczenie będzie przyjemnością. Poza tym ważne jest wcześniejsze zaplanowanie bożonarodzeniowego menu, to pozwoli nam również znacznie skrócić czas jego przygotowania. Świetnie sprawdza się również podział zadań wśród członków rodziny, może Wasi goście mogą przejąć ugotowanie niektórych potraw? Dzięki temu nikt się nie przepracuje i każdy będzie miał szansę na zbieranie pochwał przy świątecznym stole.

Tymczasem służę łatwym przepisem na pierogi, skoro ja sobie z nimi poradziłam, poradzi sobie z nimi każdy :-)

Ciasto:

1 filiżanka mąki ryżowej

1 filiżanka mąki owsianej

1/2 filiżanki mąki z tapioki

1 i 1/2 filiżanki wody

1 saszetka suszonych drożdży

1 łyżka oleju

1 łyżeczka soli

1 łyżeczka cukru

1/2 łyżeczki gumy quar

Nadzienie:

1 cebula

200 g brązowych pieczarek

200 g kiszonej kapusty

nieco oleju do smażenia

sól 

pieprz (opcjonalnie)

Wszystkie składniki na ciasto wymieszać łyżką w dużej misce, a następnie wyrobić ręką na gładko i odstawić przykryte ściereczką w ciepłe miejsce na około pół godziny. W tym czasie usmażyć z olejem pokrojoną w drobną kostkę cebulę. Pieczarki pokroić na małe kawałki, dodać do cebuli i również usmażyć. Kapustę posiekać i również dodać do całości. Smażyć jeszcze kilka minut, przyprawić i pozostawić do ostudzenia. 

Z ciasta formować małe kulki, spłaszczyć je i umieścić w na każdej nieco nadzienia. Sklejać pierogi i piec w temperaturze 220 °C przez 15-20 minut we wcześniej nagrzanym piekarniku.

Uwaga: pierogi są bardzo chrupiące, należy podawać je natychmiast po upieczeniu, na gorąco. Jeśli ostygną i stwardnieją, należy odgrzać je na parze. Wlać do dużego garnka nieco wody, doprowadzić do wrzenia, umieścić w nim pierogi na sitku i przykryć pokrywką. Po kilku minutach będą podgrzane i miękkie.

Jest grudzień, więc musi być grzaniec, nawet, jeśli temperatura na zewnątrz wcale do tego nie pasuje. Napojów z alkoholem nie było tutaj jeszcze wcale, przynajmniej nie pamiętam, a myślę, że niektóre z nich zasługują na uwagę. Wino i weganizm to nie jest łatwy temat i szczególnie nie-weganie oraz początkujący weganie są zaskoczeni słysząc, że nie każde wino jest wegańskie. Wielu producentów soków i win używa w procesie produkcyjnym żelatyny do ich klarowania. Nie musi być ona deklarowana na opakowaniach, ponieważ produkt końcowy jej już nie zawiera. Koniecznie sprawdźcie przed zakupem, czy wino po które sięgacie zostało wyprodukowane bez użycia żelatyny. Nie jest to wcale łatwe i mamy dwie możliwości. Albo zaopatrujemy się w wina z pewnego źródła, czyli w sklepach z wyłącznie wegańskimi produktami, albo pytamy producenta i liczymy na jego uczciwą odpowiedź.

Jak co roku, na nic nie zdają się moje obiecanki-cacanki, że o wszystkim pomyślę wcześniej, i że spokojem zajmę się przygotowaniami na święta. One są jak magiczny magnez, który przyciąga wszystkie możliwe wydarzenia i skupia je właśnie w tym czasie. Zapewniam Was, gdyby święta były w styczniu, z pewnością nic by mi to nie pomogło, bo i tak wszystko zwaliłoby mi się na głowę właśnie wtedy. Błagam, pocieszcie mnie i napiszcie, czy ten przedświąteczny czas też tak szybko Wam ucieka? Czy też w ostatniej chwili szukacie prezentów? Ja jeszcze nie mam ani jednego i pomyślałam, że może w tym roku wcale nie będą ich szukać tylko od razu przejdę do działań kulinarnych i rozdam to, co powstanie w mojej kuchni. Od jakiegoś czasu piekę i dekoruję już piernikowe domki, ale nie ukrywam, że wymagają one nieco czasu. Dla tych, którzy mają go jeszcze mniej niż ja, może przydać się dzisiejszy przepis na praliny. Czas przygotowania jest bardzo krótki i najlepiej robić je tuż przed samymi świętami, ponieważ za długo nie można ich przechowywać. Czyli w sam raz pomysł dla spóźnialskich. Zapraszam!

100 g pełnoziarnistych płatków orkiszowych Sonko fit + garść do obtoczenia pralinek

100 g wiórków kokosowych

10 daktyli

1 łyżka rozpuszczonego oleju kokosowego

8 łyżek syropu z agawy

100 ml wody

1 łyżeczka ciemnego kakao

szczypta cynamonu

2 łyżki cukru pudru

2 łyżki mąki kokosowej

Daktyle zalać wrzątkiem i moczyć przez pół godziny aby zmiękły. Płatki orkiszowe, wiórki, odcedzone daktyle, olej kokosowy, syrop z agawy i wodę zmiksować na gładką masę. Podzielić masę na dwie części. Do jednej dodać cynamon, a do drugiej kakao. Uformować z mas małe kulki. Jasne obtoczyć w mące kokosowej i cukrze, a ciemne w rozdrobnionych płatkach orkiszowych. Gotowe kulki wstawić do lodówki. Wyjąć ok. pół godziny przed planowanym podaniem.

Więcej smacznych inspiracji mojego autorstwa znajdziesz na stronie Sonkofit

Moi Drodzy, ostatnio sporo pisałam o braku czasu, o projektach, które mi ten czas pochłaniają i oto nadszedł czas, kiedy z radością mogę Wam jeden z takich projektów pokazać. Dziś tylko zapowiedź, ale w najbliższym czasie będę zamieszczać tutaj przepisy i zdjęcia, które stworzyłam dla nowych produktów SONKO. Już teraz wszystkie smaczne inspiracje i zdjęcia można zobaczyć na stronie http://sonko.pl/sonkofit

Zapraszam!

Dziś jeszcze typowo jesiennie, ponieważ nic oprócz kalendarza nie wskazuje na to, aby zbliżał się czas przedświąteczny. W tym roku porządnie wykorzystujemy sezon na dynię i choć niewiele ostatnio tutaj prezentowałam, wierzcie mi, jadamy ją bardzo często. Głównym powodem jest oczywiście jej smak, ale drugim, bardzo ważnym jest to, że nie uczula. Tak więc, jeśli macie w domu alergika, możecie się dzisiejszym daniem zainspirować. U nas papryka niestety też jest zakazana, ale w niewielkich ilościach mogę ją przemycać, więc dodałam nieco żółtej i czerwonej do smaku a także dla koloru. Brązowa soczewica pasuje do tego wszystkiego idealnie i sprawia, że danie to pewnie zasługuje na miano superfoodu. Chciałam Wam przybliżyć trzy najważniejsze zalety soczewicy, ale podczas szperania w internecie okazało się, że pożytecznych właściwości jest tyle, iż nie wiadomo od czego zacząć. Najlepiej uwierzcie mi na słowo, że soczewicę, bez względu na odmianę warto jeść bardzo często. Najważniejsze trzy zalety, które ja postanowiłam sobie zapamiętać to: duża zawartość błonnika, duża zawartość żelaza oraz duża zawartość wysokiej jakości białka.

4 bardzo małe dynie hokkaido

200 g ugotowanej brązowej soczewicy

kawałek czerwonej papryki

kawałek żółtej papryki

1/2 czerwonej cebuli

1 łyżeczka płatków drożdżowych

1 łyżka soku z cytryny lub octu

1 łyżka oliwy z oliwek

czubek łyżeczki mielonego kardamonu

nieco chili (opcjonalnie)

sól

świeże listki kolendry

Odciąć górne części dyń i wydrążyć łyżką pestki oraz miąższ. Paprykę i cebulę pokroić na drobno i wymieszać z pozostałymi składnikami. Wypełnić dynie, przykryć pokrywkami, wstawić je do naczynia żaroodpornego i piec przez około 40 minut przy temperaturze 200 ºC we wcześniej nagrzanym piekarniku. Podawać z sałatką i ulubionym sosem do sałatki.

Moi Drodzy, z małym poślizgiem nastąpiła ta wyczekiwana przez Was chwila, kiedy to dowiecie się, kto otrzyma książkę Minimalist Baker. Niesamowicie się staraliście i każdy z Waszych komentarzy zasłużyłby na nagrodę, ale książka jest tylko jedna. Wybór był dla mnie trudny, wszyscy piszecie o tym, jak ważne jest dla Was roślinne odżywianie i dla wszystkich pełna jestem podziwu. Jednak jeden komentarz zrobił na mnie nieco większe wrażenie niż pozostałe, jest to wypowiedź Joanny S. Pisze ona, iż do weganizmu przekonała ją córka. Czyż nie jest to godna nagrody postawa? Przeważnie jest tak, że dzieci uczą się od rodziców, niekiedy zdarza się, że dzieci nie słuchają tego, co radzą im rodzice i robią swoje. Tymczasem moja czytelniczka słucha rady córki i w dodatku wprowadza je w życie! Dla mnie to postawa pełna respektu dla drugiej osoby i oczywiście dla zwierząt, dlatego właśnie Joannie S przyznałam nagrodę. Gratuluję, życzę miłego wspólnego gotowania i bardzo proszę o kontakt mailowy. 

info(at)grafik-und-design.com

zamiast (at) wstaw @

Wszystkie komentarze możecie przeczytać pod wpisem konkursowym oraz pod wpisem na FB

Po tym konkursie nasuwa mi się taki ogólny wniosek dla nas wszystkich. Słuchajmy uważnie tego, co mówią do nas inni, może warto skorzystać z ich rady?

Tymczasem kolejna recenzja i konkurs zbliżają się już wielkimi krokami :-)

Coś mi się wydaje, że ze wszystkimi moimi wpisami jestem spóźniona. Czy są jeszcze kurki? Sama niestety grzybów nie zbieram, ponieważ się na nich kompletnie nie znam i wolę nie ryzykować. W moim supermarkecie cały czas można je dostać, więc już całkowicie straciłam orientację. Jakie macie informacje, są jeszcze kurki u Was w lesie? Jeśli są, to zachęcam oczywiście do spaceru. Nawet jeśli Wasze zbiory nie będą zbyt obfite, warto się wybrać. Nie ma nic piękniejszego od jesiennych kolorów, zapachu i szelestu liści. U mnie spadł już śnieg, ale liście na drzewach nadal jeszcze są, więc widok jest przepiękny, las wygląda jak zaczarowany. Taka sytuacja nieczęsto się zdarza, w każdym razie ja jeszcze nie miałam okazji widzieć. Jeśli znajdę chwilę, wrzucę kilka zdjęć na drugiego bloga. 

Tymczasem zapraszam na przepis z kurkami. Ci, którzy regularnie czytają magazyn VEGE już dawno go widzieli i może nawet wypróbowali? 

P. S.

Przypominam o konkursie, jeszcze możecie wziąć udział i wygrać wspaniałą książkę.

mała blaszka 24 x 24 cm

125 g polenty

200 g kurek (ewentualnie można zastąpić innymi grzybami)

400 ml bulionu roślinnego, można ewentualnie użyć wodę

1 cebula 

nieco oliwy z oliwek

sól

rozmaryn

Polentę wymieszać z bulionem i doprowadzić do wrzenia ciągle mieszając. Przykryć pokrywką i gotować bardzo powoli, uważając, aby się nie przypaliła, od czasu do czasu mieszając. Powinna być być bardzo gęsta. Wyłożyć ją na wysmarowaną oliwą blachę, wygładzić i pozostawić do ostudzenia. Cebulę usmażyć na złoto z oliwą, dodać oczyszczone i pokrojone na kawałki grzyby oraz przyprawy i smażyć do czasu, aż woda z grzybów odparuje. Ułożyć grzyby z cebulą na polencie i lekko lekko je przydusić. Piec przez około 30 minut przy temperaturze 200˚C we wcześniej nagrzanym piekarniku.

Podawać z sałatką i ulubionym sosem do sałatek lub z warzywami.

Uwaga, tej zupy lepiej nie jedzcie wieczorem. Chyba, że wybieracie się na nocne patry halloween. Poza tym raczej namawiam do spożycia jej w ciągu dnia, najlepiej do godziny 15.00, ponieważ imbir i kardamon nieźle Was rozgrzeją i przede wszystkim dodadzą Wam energii. Kiedy my zjedliśmy ją na kolację, spędziliśmy ponad pół nocy na czytaniu książek, bez cienia zmęczenia. Za to następnego dnia... co tu dużo mówić, zmęczenie było i to niezłe. Zupa ta wcale nie jest bardzo ostra, jej smak jest bardzo wyważony, a i tak świetnie zapobiega jesiennym chłodom. Oczywiście możecie dodać też nieco chili, jeśli lubicie.

U mnie w tym roku nie będzie żadnych makabrycznych przepisów, żadnych strachów, chociaż bardzo żałuję. Może w przyszłym roku w końcu zdążę na czas :-) A na razie mam dla Was tę zupę i BOO! Trzymajcie się nie dajcie się wystraszyć.

Przepis przygotowałam do czasopisma Vege.

1 mała dynia

2 małe marchwie

2 małe, kwaśne jabłka

Co my tutaj dziś mamy? Nową, wspaniałą książkę znanej autorki jednego z najpopularniejszych amerykańskich blogów o tym samym tytule, co jej książka: Minimalist Baker. Dana Shultz i jej mąż John już od dawna należą do grona moich blogowych ulubieńców, więc bardzo ucieszyłam się z propozycji napisania recenzji ich książki. Przepisy w niej zawarte całkowicie pokrywają się z moją filozofią – ma myć prosto, smacznie i wegańsko. Taki właśnie jest podtytuł książki. Nic dodać nic ująć, no może należałoby dodać, że przepisy łatwo można dostosować do diety bezglutenowej, co dla mnie jest dodatkowym plusem.

Książka jest bardzo ładnie wydana (jak oni to zrobili, że okładka ma taką śliczną, matową i gładką powierzchnię?), ma prawie 300 stron i oprócz samych przepisów znajdziecie w niej cenne wskazówki, idealne dla początkujących wegan. Na przykład dowiecie się, jak zrobić wegański parmezan lub bitą śmietanę. Nawet jeśli macie już szeroką wiedzę na temat wegańskiego gotowania, pewna jestem, że niektóre rzeczy Was zaskoczą.

Moim mega-odkryciem było ciasto z batatów. Od razu postanowiłam je dla Was upiec i teraz to właśnie ono, a raczej jego nadzienie wylądowało na pierwszym miejscu moich słodkich, wegańskich hitów. No powiedzmy, że to pierwsze miejsce podzieliłam między tym ciastem a wegańską pavlovą, ale pavlova kojarzy mi się z latem, natomiast ciasto z batatów cudownie osłodzi jesienne i zimowe wieczory. Przepis jest bardzo łatwy, ale wymaga nieco czasu, jeśli chcecie wykonać ciasto od samego początku, jak zrobiłam to ja. Z doświadczenia jednak wiem, że piekąc ciasta z przepisów innej osoby robimy to nieco wolniej, bo musimy czytać, zastanawiać się, skupiać się aby czegoś nie pokręcić. W dodatku musiałam nieco zmodyfikować spód, ponieważ zabrakło mi mąki ryżowej. Za drugim razem pójdzie zdecydowanie szybciej. W przyszłości postanowiłam też zrezygnować ze spodu i zapiekać w foremkach sam krem batatowy, ponieważ jest on po prostu niebem w gębie. Gdy podałam tartę mojemu królikowi doświadczalnemu, czyli „drugiej połówce“, usłyszałam: mmmm... karmelowe ciasto!

Tak, na tym chyba mogłabym właściwie zakończyć moją recenzję :-)

Dodam jednak dla informacji, że w książce znajdziecie również przepisy wytrawne. Dania podzielone są na następujące kategorie: śniadania, przekąski i dodatki do dań, dania główne, desery oraz napoje.

Książka ukazała się na łamach wydawnictwa Pascal, któremu bardzo dziękuję za udostępnienie książek.

KONKURS

Jeśli nabraliście apetytu, zapraszam do udziału w konkursie. Napiszcie mi w komentarzach tutaj lub na FB, dlaczego książka powinna trafić do Was i czekajcie na wyniki.

Ogłoszę je 15.11.2016, a zgłoszenia przyjmuję do 14.11.2016.

Zapraszam, naprawdę warto!

Uproszczona i nieco zmieniona wersja przepisu:

Krem:

1 kg batatów (słodkich ziemniaków)

60 ml syropu klonowego

55 g brązowego cukru ekologicznego lub cukru kokosowego

120 ml niesłodzonego mleka migdałowego

15 ml (1 łyżka) oliwy z oliwek

20 g skrobi kukurydzianej

1 łyżeczka mielonego cynamonu

1/4 łyżeczki soli morskiej

Spód:

200 g mąki (u mnie 70 g mąki ryżowej, 70 g owsianej, 45 skrobi ziemniaczanej i 15 z tapioki)

1/4 łyżeczki soli morskiej

100 g zimnej margaryny wegańskiej

1 łyżeczka gumy ksantanowej do spojenia, opcjonalnie (u mnie guma quar)

ewentualnie 2 – 5 łyżek lodowatej wody (pominęłam)

Bataty ugotować, wystudzić, obrać i pokroić na duże kawałki. Dodać pozostałe składniki potrzebne do kremu i wszystko zmiksować dokładnie na gładki krem.

Składniki na spód wyrobić ręką (nie za długo, aby ciasto nie zrobiło się ścisłe) i wylepić ciastem wysmarowaną tłuszczem formę do tarty. Krem z batatów wyłożyć na ciasto i piec przez 1 godzinę przy temperaturze 175 ºC we wcześniej nagrzanym piekarniku.

Ciasto świetnie smakuje na ciepło, wtedy lepiej upiec je w małych foremkach i od razu w nich podawać. Upieczone w dużej formie należy dobrze schłodzić przed krojeniem, najlepiej przez noc.