Cały dom pachnie. Dziś nie będzie obiadu, dziś będzie świeży, jeszcze ciepły, chleb cebulowy z pysznym twarożkiem, z dodatkiem szczypiorku prosto
z ogródka. Będzie mały piknik. Nie gdzieś tam daleko z taszczeniem kosza przez las, lecz zaraz pod domem, w ogródku, na trawie, przy stawiku, pod małym białym parasolem, na starych, podartych leżakach. Biały motyl już tam jest, cały dzień lata sobie od kwiatka do kwiatka, trochę nas dziwi, że bez koleżanki/kolegi ze swojego gatunku. Może to taki motyl samotnik, nie mam pojęcia o życiu motyli, więc nie zastanawiam się nad tym dłużej i patrzę, jak sobie usiadł na pokrzywie (oj, oj, pokrzywy w ogródku cywilizowanym!).

© Mariola Streim

Moi drodzy! Zniknęłam na dłuższą chwilę, zupełnie niespodziewanie, bez uprzedzenia. Otóż postanowiłam odwiedzić nasz kraj ojczysty i niestety obietnice takiej jednej firmy telekomunikacyjnej (nie będę pisać jakiej, ale ma ona pomarańczowe logo, więc chyba wszyscy się domyślają) okazały się wyssane z palca (już chyba po raz setny w moim przypadku) i w ten oto sposób zaliczyłam odwyk internetowy. Dopadłam wprawdzie od czasu do czasu jakiegoś Wi-Fi, gdzieś mieście, ale o pisaniu, albo innych aktywnościach internetowych nie było mowy. Może to i dobrze, myślami byłam zupełnie gdzie indziej, mogłam jeść niezdrowo, byle jak i byle gdzie, bez stresu i martwienia się, czy to się oby dobrze na zdjęciu będzie prezentowało. Żadnych fotorelacji, żadnego kreatywnego pichcenia. Z drugiej strony, jednak mi Was brakowało i z radością tu wracam, starając się szybko nadrobić zaległości.
W międzyczasie sporo się tu działo, ale z jednej wiadomości ucieszyłam się bardzo, bardzo, bardzo! Otóż, ku mojemu zaskoczeniu, mój przepis, wygrał konkurs z nagrodą w tle. Bardzo dziękuję Violi za zorganizowanie konkursu, za przyznanie mi nagrody i mam nadzieję, że jej moje danie smakowało. Jest to dla mnie wielki zaszczyt i już nie mogę się doczekać, kiedy będę mogła użyć szafranu w moich przepisach. Mojej „drugiej połówce“ przypadnie w przydziale czarne spaghetti (już się cieszy), ze względu na niewegetariański skład. No zobaczę, może w drodze wyjątku zaprezentuję również jego danie ;-)




Na to jednak przyjdzie Wam trochę poczekać, bo inne, pilniejsze sprawy czekają w kolejce, na przykład wywiad z Martą, który już baaaardzo się opóźnił. Zapraszam Was więc w najbliższych dniach do zaglądania do mnie, postaram się, by było ciekawie :-)

Do tej pory prezentowałam tu bardzo mało spaghetti. Jak to możliwe?
Przecież bardzo lubię i często robię. Jednak jakoś tak za normalnie mi się wydawało – po prostu spaghetti – przecież to zbyt banalne. Dopiero, gdy zobaczyłam u Violi zaproszenie do wspólnego gotowania ze spaghetti w roli głównej, z nagrodą w tle, obudziła się we mnie chęć do działania.
Od razu wiedziałam, że chcę wypróbować coś niecodziennego, czego jeszcze nie robiłam. Bo i okazja jest niecodzienna, a nagroda niezwykła. Wybór padł na słodką zapiekankę, doskonałą na rodzinną kolację. Samo przygotowanie jest, jak zwykle, bardzo łatwe, potem trochę trzeba na efekt poczekać, zanim się upiecze, ale jest na co czekać. Mam nadzieję, że Wam się spodoba. Nam smakowało, szczególnie na ciepło.

We wspólnym, konkursowym gotowaniu brali udział: 

• Viola autorka bloga Fun & Taste – organizatorka konkursu
• Tomasz autor bloga Tomek gotuje 
• Wiera autorka bloga Jedz mnie 
• Emma autorka bloga Mój Ogródek
• Daria autorka bloga Polish Foodie
• Marta autorka bloga Z zapachem wanilii we włosach
• Bee autorka bloga Walnut Kitchen
• Dzikowiec autorka bloga Dzikowiec od kuchni

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Mamy lato, przynajmniej kalendarzowe, czas spotkań ze znajomymi przy grillu
i pewnie nie raz zastanawiacie się, co przygotować dla gości. Nie macie ochoty przez cały czas stać przy piecu, a jednocześnie sam grill, to trochę za mało.

Jak wiecie, preferuję wygodnictwo w kuchni, ale nie kosztem smaku. Czyli pora na kolejne, dość szybkie i łatwe danie z piekarnika. Znakomite na letni wieczór ze znajomymi. Możecie ze spokojem przygotować je wcześniej, wstawić do piekarnika i gdy goście przychodzą, macie czas, żeby się nimi zająć. Wrzucacie coś na grilla, a Wasze papryki się robią. Potem stawiacie je na stole i goście nie mogą wyjść z zachwytu. Pochwałom nie ma końca. Takiemu cacku nie da się oprzeć.

Nadzienia mogą być bardzo różne, ja jednak zdecydowałam się na prostotę,  na niedocenianą kalarepę i zwykłą marchew. Efekt był warty powtórzenia :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Impreza i po imprezie, prawie jak w rzeczywistości. Czas poukładać wszystko na swoje miejsca i poklekotać trochę o tym, jak było. A było miło. Bardzo dziękuję Wam za Wasze słodkie komentarze. Zredukowałam je do esencji, przecedziłam
i oto przedstawiam jako listę postanowień:

w przyszłości możecie spodziewać się, że będą tutaj:

• dania z makaronami (cała przyjemność po mojej stronie, uwielbiam)
• konkursy
• zdrowa żywność
• proste przepisy 
• szybkie dania
• sezonowe składniki
• nieznane warzywa
• zachęcanie do gotowania (nawet tych opornych)
• inspiracje obiadowe
• inspiracje kuchnią turecką
• ciekawe dekoracje

Mam nadzieję, że uda mi się wzorowo wywiązać z tych zadań, a oprócz tego przecież jeszcze tyle mi innych pomysłów powstaje w mojej głowie.

© Mariola Streim

Minął rok, a ja mam wrażenie, że mój blog dopiero powstał, że jeszcze tak niewiele z moich pomysłów udało mi się dotychczas zrealizować i tyle jeszcze mam do ugotowania. To dobra wiadomość dla Was. Wygląda na to, że jeszcze wiele będzie tu do obejrzenia, do przeczytania i do wypróbowania.

© Mariola Streim

Z okazji urodzin kuchnia oczywiście zamknięta, trzeba przecież świętować.
Nie zapomniałam jednak o Was i przygotowałam konkurs urodzinowy, z nagrodą w postaci wywiadu. Pamiętacie? Już kiedyś podobny organizowałam (klik),
ale tym razem nie będzie to zagadka, lecz poważne sprawy.

Chcąc wygrać wywiad należy:

Jaka pogoda, takie lody. Raz zimno, raz gorąco. Połączenie niczego sobie, kiedy doda się nieco smaku waniliowego. Moje ostatnie lody bardzo Wam się podobały, a nam bardzo smakowały, więc dziś dla wszystkich wielbicieli lodów, powtórka w nowym wydaniu. Teraz, jak już odkryłam, jak je robić, będą pewnie tu często. Mam nadzieję, że i Wy zarazicie się lodowym szaleństwem :-)

© Mariola Streim

Zakaz jedzenia frytek panuje u nas w domu od dawna. Przynajmniej tych gotowych, które kupuje się zamrożone i piecze w piekarniku. Na początku trochę było nam trudno, bo przecież frytki są takie smaczne. Jednak nie dawała nam spokoju świadomość, że są one powlekane jakimiś niewiadomymi tłuszczami oraz substancjami powodującymi ładniejszy kolor i chrupkość. A przecież mieliśmy
o wiele lepszą alternatywę – pieczone ziemniaki. Robiliśmy je dość często
i lubiliśmy, ale jakoś te gotowe frytki cały czas nas kusiły i od czasu do czasu łamaliśmy naszą zasadę. Pewnego dnia zrobiło nareszcie w naszych głowach klik i wiedzieliśmy, że zapadła ostateczne decyzja. Absurdem wydało nam się kupowanie zamrożonych, przerobionych w fabryce ziemniaków. Nie dość, że kosztuje to tyle energii (zamrażanie, potem pieczenie), to na dodatek jest o wiele droższe. Tak naprawdę, kupne frytki absolutnie nie dorównują tym naszym, domowym pieczonym ziemniakom. Jedyne, co nas do nich ciągnęło, było chyba zwykłym przyzwyczajeniem.

Ziemnaiki pieczemy bardzo często, w różnych wersjach, w małym piekarniku do pizzy. Nawet zupełnie bez tłuszczu smakują wspaniale. Dziś zrobiłam dla Was
z przyprawami włoskimi, trochę na ostro.

© Mariola Streim

Jak myślicie, jaki powinien być placek? Płaski, przede wszystkim płaski, jak placek. Taki właśnie upiekłam. Bez przepisu. Żeby nie było, że źródła nie podaję. Jedyne istniejące źródła, to blade wspomnienie z dzieciństwa, zagubiony z powodu 150 przeprowadzek notatnik z przepisami i rozsądek (o tym czy zdrowy, nie będę lepiej pisać ;-)
A, o jednym źródle prawie zapomniałam. Moja druga połówka i ja, jesteśmy wielbicielami placków z kruszonką, ale najlepiej takich bez placka. Czyli samej kruszonki. Na każdej imprezie rzucamy się na placki z kruszonką i za każdym razem to samo rozczarowanie. Zaburzone proporcje. Za dużo placka w stosunku do kruszonki. I owoców też przeważnie za mało. Taka jest historia dzisiejszego placka. Koniec rozczarowań, jest 100 % kruszonki i 100 % owoców, czyli 200 % zadowolenia :-)
Kalorii też jest 200 %, ale od czasu do czasu, chyba można sobie pozwolić.

© Mariola Streim

Ostatnio nieprzyjemnie się w blogosferze porobiło i koniecznie muszę o tym napisać, bo kiedy, jeżeli nie teraz. Otóż chodzi o tak banalną sprawę; nie kopiuj przepisów i zdjęć z innych blogów. Możesz pisać o Twoim ulubionym kocie lub misiu, ale nie przywłaszczaj sobie czyjejś pracy, nie kopiuj wpisów bez podania źródła. Jeżeli jesteś młodą, niedoświadczoną osobą i nic absolutnie nie wiesz na temat praw autorskich, to pomyśl logicznie. Jeżeli ktoś cały dzień stoi przy garach, w studiu fotograficznym i przy laptopie, to zasługuje przynajmniej na uznanie (jeżeli udostępnia czytelnikom wpisy za darmo). Napisz więc, kto jest autorem i wklej linka.

Do napisania o tym skłoniły mnie dwa wydarzenia.
Wydarzenie pierwsze – ten oto wpis i ten na blogu nietypowewypieki.blogspot.com.
Nieuczciwa blogerka, o której mowa na nietypowych wypiekach, usunęła już te dwa skopiowane przepisy. Biedaczka, niedługo już żadnego wpisu nie będzie miała, jak tak po kolei szydło z worka wyjdzie.

Dzieją się jednak rzeczy jeszcze gorsze, bo na poziomie komercyjnym, a to już skandal kompletny.
Wydarzenie drugie – otóż niektórzy wpadają na genialny pomysł napisania książki kucharskiej. Super sprawa. Ale skąd tu przepisy i zdjęcia wziąć, przecież to tyle pracy. A co tam, od czego blogi są?
O tej historii dowiedziałam się od Froszki, a dokładniej możecie przeczytać tu, tu
i tu.
Mam nadzieję, że po tej aferze książka będzie się jak po maśle sprzedawać.

Trochę jest tego do czytania, ale temat bardzo ciekawy.

Pamiętajcie, jeżeli nie będziemy się bulwersować, to znaczy, że wszystko jest ok.

© Mariola Streim