Każda minuta i każda złotówka się liczy. Sama nie mam dużych możliwości, ale staram się działać charytatywnie. Piszę regularnie i bezpłatnie artykuły do czasopisma Vege, adoptuję zwierzęta ze schroniska (w sumie już 6 i teraz jesteśmy w trakcie adopcji kolejnego pieska), przekazuję małe sumy pieniężne organizacjom pomagającym zwierzętom, propaguję kuchnię roślinną i ten artykuł też piszę oczywiście nieodpłatnie. To nie jest dużo, ale myślę, że ziarnko do ziarnka... a z czasem mogę tę pomoc w miarę możliwości rozbudować.

Pomagam głównie zwierzętom, ale coraz częściej nurtuje mnie myśl, że dzieci są tak samo bezbronne i słabe, szczególnie, gdy przychodzą na świat w niezbyt zamożnej rodzinie, albo cierpią na jakieś schorzenie wymagające drogiej terapii.

Niedawno miałam okazję poznać małą grupę prężnie działających osób pomagających właśnie takim dzieciom. Mowa o fundacji Pomocna Mama, istniejącej od 2012 i działającej w Poznaniu oraz okolicach. Mimo, że istnieje ona tak krótko, zyskała już tytuł Wolontariusz Roku 2016. Zajrzyjcie na stronę fundacji i jej profil na FB, a przekonacie się jak wielkie jest jej zaangażowanie. Na jej pomoc mogą liczyć samotne matki i ojcowie, pełne, ale potrzebujące rodziny, a także dziadkowie, którzy wychowują swoje wnuki.

Osoby i rodziny potrzebujące otrzymują tę pomoc nieodpłatnie, ale fundacja oczywiście ponosi każdego miesiąca wysokie koszty. Aby mogła działać i pomagać, sama zależna jest od naszej pomocy. Miesięczne wydatki, które umożliwiają jej egzystencję to minimum 2.300 zł. Suma umożliwiająca pomoc musi być każdego miesiąca o wiele wyższa i każdego miesiąca powtarza się stawanie na głowie, aby tę sumę zdobyć. Im większą ilością środków finansowych fundacja dysponuje, tym więcej osób potrzebujących może skorzystać z jej pomocy.

Zupy-krem cieszą się ostatnio ogromną popularnością i nic dziwnego. Można przygotować je dosłownie ze wszystkiego, a ich gładka konsystencja to istne niebo w gębie. Pod warunkiem oczywiście, że jest naprawdę gładka. Niby to oczywista sprawa, ale jednak potrzebny jest do tego mikser, który dobrze wykona swoją robotę. Dziś ugotowałam dla Was pyszną zupę marchewkową, której nie należy z góry oceniać po jej składnikach. Marchew jest słodka, więc do tej pory starałam się ten słodki smak skontrastować sokiem z cytryny, co daje niezawodne efekty. Tym razem jednak postanowiłam wykorzystać tę naturalną zawartość cukru i przygotowałam zupę o dość słodkim, ale przyjemnym smaku. Dzięki imbirowi i tabasco jest ona zrównoważona, ostra i naprawdę godna polecenia.

Jak już wspomniałam, niezbędny jest do tego dobry blender, który bardzo dokładnie wszystko zmiksuje, zapewniając najwyższą jakość kremu. Do tej pory używałam mojego starego ręcznego blendera, o którym pisałam Wam w poprzednim wpisie i myślałam, że moje zupy były kremowe... dopóki nie spróbowałam zupy zmiksowanej w moim nowym blenderze kielichowym firmy Blaupunkt TBG701. I tu muszę się Wam przyznać do małej kuchy, bo pewnie to pozwoli Wam zrozumieć, dlaczego warto mieć taki blender. Umieściłam wszystkie składniki w kielichu, przykrywką jeszcze nie przykryłam, bo jakoś tak mi umknęło i na razie wcale jeszcze nie chciałam miksować. Najpierw chciałam zobaczyć jak to działa, a ponieważ jestem okropnym leniem jeśli chodzi o czytanie wszelkich instrukcji obsługi, postanowiłam po prostu spróbować, co się stanie, jak nacisnę jakiś guzik. No i nacisnęłam. Mikser uruchomił się na natychmiast z prędkością tornado, a ja, oczywiście przestraszona, szybko go wyłączyłam. Akcja trwało pewnie nie dłużej niż pół sekundy, a co stało się w tym krótkim czasie? Całość była już zmiksowana! Na dodatek, ani kropla nie prysnęła z kielicha, mimo, iż zapomniałam go przykryć. Nikomu nie polecam takiego podejścia do pracy, przed użyciem każdego nowego urządzenia należy najpierw zapoznać się z jego działaniem i przede wszystkim przykryć kielich, aby uniknąć sytuacji, która mi się przytrafiła kilka lat temu, kiedy to cały mój zielony sos szczawiowy wylądował na suficie. Tak więc, moje pierwsze miksowanie było bardzo lekkomyślne, ale na szczęście wszystko skończyło się dobrze. Ze spokojem „wygładziłam“ jeszcze trochę mój krem włączając program „smoothie“ i po kilku minutach delektowaliśmy się pyszną zupą.

Blender ten posiada duży kielich ze szkła hartowanego o pojemności 1,5 litra, który można używać zarówno do miksowania dań gorących (maksymalnie 70 ºC) , jak i do kruszenia lodu. Dzięki ostrym nożykom pokrytym tytanem, rozdrabnianie jest bardzo dokładne i trwa krótko. Ostrza można demontować, co pozwala na dokładne czyszczenie wnętrza kielicha. Kielich oczywiście można myć w zmywarce.

Jest to duże i solidne urządzenie o eleganckim wyglądzie. Bardzo podoba mi się kwadratowy przekrój kielicha, co powoduje, że można umieszczać go w dowolną stronę. Nie trzeba szukać żadnej konkretnej pozycji, ani przekręcać w poszukiwaniu zatrzasku, wystarczy wstawić kielich w kwadratową podstawę i można już działać. Czy jesteśmy prawo- czy leworęczni, nie ma znaczenia. Umieszczony w rogu „dziubek“, doskonale ułatwia precyzyjne wylewanie zawartości, szczególnie, jeśli weźmiemy pod uwagę, iż kielich jest dość ciężki.

Podczas miksowania mamy do wyboru ustawienie prędkości, albo jeden z trzech przycisków z z automatycznymi programami. Można wybrać „kruszenie lodu“, „smoothie“ lub „interval“ (tryb pulsacyjny).

Jeśli planujecie zakup nowego blendera kielichowego, to bardzo polecam. Zebrałam dla Was najważniejsze plusy i minusy:

Duże plusy:

- duża pojemność kielicha (1,5 L)

- kielich ze szkła hartowanego odpornego na niskie i wysokie temperatury (maksymalnie 70 ºC)

- kielich wyposażony jest w miarkę

- ostrza pokryte tytanem, 10 x trwalsze niż stalowe

- łatwe czyszczenie i możliwość mycia kielicha w zmywarce

- 3 automatyczne programy

- regulacja prędkości

- kwadratowy przekrój kielicha i możliwość precyzyjnego wylewania zawartości

- przyssawki uniemożliwiające przesuwanie się urządzenia na blacie kuchennym

- perfekcyjne rezultaty pracy

Minusów na razie nie znalazłam, ale do tej pory nie miałam okazji sprawdzenia funkcji kruszenia lodu oraz miksowania surowych warzyw i owoców. Gdy tylko zostanie to przeze mnie przetestowane, dopiszę tutaj moje spostrzeżenia.

Z pewnością nastąpi to już niedługo, ponieważ blender ten będzie pewnie prawie codziennie w użyciu. O ile blenderem ręcznym miksuję wszystkie gęste pasty, ten kielichowy będzie służył mi do przygotowywania smoothie, zup i sosów.

750 g marchwi

2 małe cebule

1 duży ziemniak

50 ml mleczka kokosowego

czubek łyżeczki cynamonu

sok z dwóch pomarańczy

świeży imbir (ok. 2 cm)

nieco oliwy z oliwek

sól

tabasco

świeża bazylia

Cebule pokrojone w kostkę usmażyć powoli z oliwą. Marchew, ziemniaka i imbir obrać i pokroić na małe kawałki. Zalać taką ilością wody, aby warzywa były pod jej powierzchnią, ale nie większą. Gotować do miękkości, a następnie wystudzić. Umieścić w kielichu blendera, dodać usmażoną cebulę, sok z pomarańczy, sól oraz cynamon i zmiksować na gładko (najlepiej zastosować program „smoothie“). Przelać zupę do wazy. Przed podaniem polać mleczkiem kokosowym, tabasco i ozdobić listkami bazylii. Można również umieścić w miseczkach małe, obrane i blanszowane marchewki.

wpis sponsorowany

Po drożdżówkach z ziemniakami przyszedł czas na pączki i ich dodatkiem. Doskonale udadzą się z z takiego samego ciasta, z którego były drożdżówki, ale tym razem zamieniłam mąki na bezglutenowe i odpowiednio dopasowałam pozostałe składniki. Nie byłam pewna, czy wyjdą, ale jak widać są nie tylko ładne, ale i pyszne. Mąki bez glutenu są nieco trudniejsze w obróbce i nie dają się tak łatwo formować w kulki, ale wpadłam na pomysł z zastosowaniem łyżki do lodów i kładzenia ich od razu na gorący olej. Udało się, są nawet dość okrągłe. Z wypełnieniem też nie było normalnie. Miałam w planie uformowanie placków i zapakowanie w nich dżemu, ale w związku z tym, że ani kulek ani placków nie dało się zrobić, usmażyłam pączki bez nadzienia i wstrzyknęłam do nich dżem za pomocą rękawa cukierniczego wykonanego ze zwykłego woreczka foliowego. Po tych całych improwizacjach z przyjemnością usiadłam z kubkiem herbaty, żeby w końcu spróbować jak smakują i okazało się, że są bardzo interesujące, jakby lekko karmelowe. Nie są bardzo słodkie, jeśli lubicie, możecie dodać podwójną porcję cukru. Zapraszam do wypróbowania, bez względu na to, czy wolicie wykorzystać zwykłą mąkę,  czy też odważycie się przetestować ten przepis.

2 opakowanie suszonych drożdży

1/2 filiżanki ugotowanych ziemniaków (ilość po zmiksowaniu)

2 filiżanka letniej wody po ugotowanych ziemniakach

1/8 filiżanki cukru

1 łyżeczka soli

1/4 filiżanki margaryny roślinnej

2 filiżanki mąki z bananów warzywnych (plantanów)

1 filiżanka skrobi kukurydzianej 

Dodatkowo:

cukier puder

dżem

Ziemniaki i wodę zmiksować na gładką masę, wymieszać dokładnie z pozostałymi składnikami do ciasta i pozostawić w ciepłym miejscu pod przykryciem na około 1 godzinę. Ciasto powinno podwoić swoją objętość. Jeśli używamy automatu, wystarczy umieścić w nim składniki i wybrać program „ciasto“ (bez pieczenia).

Rozgrzać w dużīm garnku olej i nakładać ciasto łyżką do nakładania lodów. Smażyć powoli z obu stron, a po wyjęciu położyć na papierowym ręczniku, aby pozbyć się nadmiaru tłuszczu.

Przed podaniem wstrzyknąć dżem przy pomocy rękawa cukierniczego i posypać cukrem pudrem.

Podobne pączki prezentowałam tutaj.

Co z tym zrobić? Moja rada jest prosta. Należy przeanalizować jakie słodycze jadamy i postarać się zamienić je na zdrowsze. 

Zakazy nic nam nie dadzą. Jeśli zabronimy sobie czegoś ukochanego, możemy być pewni, że zakaz będzie prędzej czy później złamany i będziemy mieć później poczucie frustracji, bo w końcu nie daliśmy rady dotrzymać danego słowa. We własnych oczach jesteśmy wtedy niewiele warci, bo osoba, która nie dotrzymuje obietnic nie zasłużyła na nasz szacunek. A skoro jesteśmy niewiele warci, to już nie ma znaczenia, czy zjemy dodatkową furę niezdrowych słodyczy, czy nie. Wręcz przeciwnie, ich zjedzenie może być to dla nas pocieszeniem. Oczywiście takie pocieszenia nie są dobre i powodują kolejne wyrzuty sumienia. Takie diabelskie koło może kręcić się w nieskończoność i bardzo trudno z niego wyjść. Aby tego uniknąć warto zastosować metodę małych kroków i nie rezygnować z zakazanych smaków całkowicie. Jest całe mnóstwo produktów, które oprócz słodkiego smaku dostarczają nam cennych witamin i błonnika, więc nie są aż tak straszne jak gotowe słodycze, w których niczego pożytecznego nie znajdziemy. 

Moje doświadczenia, potwierdzone Waszymi komentarzami utwierdzają mnie w przekonaniu, że im zdrowiej się odżywiamy, tym mniej mamy ochotę na coś słodkiego. Generalnie, ataki nagłego głodu zanikają. Również medycyna chińska to potwierdza. Według niej, jeśli po posiłku mamy niedosyt i ochotę na coś słodkiego, to znaczy, że się porządnie nie najedliśmy. Nawet mając bardzo pełen żołądek możemy być nienajedzeni. Dobrze najedzeni jesteśmy, gdy zjedliśmy posiłek wartościowy dla naszego organizmu. Ostatnio nawet przeczytałam interesujące hasło napisane w związku z odchudzaniem. Brzmiało ono mniej więcej tak: „jedz lepiej, nie mniej!“ Tak więc, zapraszam na pyszny krem, który z pewnością będzie świetną alternatywą do gotowych smarowideł z supermarketu.

Pamiętajcie jednak, że cukier to cukier, bez względu na to czy pochodzi z waszej cukierniczki, czy z owoców. Ostatecznym celem powinno być jego jak najmniejsze spożycie.

180 g daktyli

2 duże, dojrzałe banany

2 łyżeczki karobu (ewentualnie ciemnego kakao)

2 garście orzechów nerkowca (ewentualnie fistaszków)

Daktyle, banany, korab i orzechy zmiksować. Jeśli daktyle są mocno wysuszone, można wcześniej zalać je wrzątkiem i moczyć przez godzinę aby zmiękły. Gwarantuję, że to jest pyszne!

Więcej smacznych inspiracji mojego autorstwa znajdziesz na stronie Sonkofit

Kasztany jadalne* bardzo rzadko goszczą na naszym stole, a szkoda, ponieważ są bardzo smaczne i zawierają sporo cennych substancji odżywczych. Między innymi witaminy z grupy B, potas, wapń, magnez i zdrowe tłuszcze nienasycone. Więcej informacji na ten temat znajdziecie w poradniku zdrowie. Zimą można dostać je na każdym kroku, nawet gotowe, czyli ugotowane i zamknięte hermetycznie w folii. Może za mało rozpowszechnione są w naszych przepisach? Może moja dzisiejsza propozycja trochę nas z nimi oswoi? Jeśli odważycie się upiec ciasteczka według tego przepisu, z pewnością tego nie pożałujecie.  Są pyszne i nie zawierają glutenu.

Przy pomocy mojego nowego blendera Blaupunkt HBD501BK wykonanie ich zajęło mi dosłownie chwilę. Stalową nasadkę użyłam do zmiksowania masy na gładko, a orzechy posiekałam w naczyniu wyposażonym w nożyk siekający, ponieważ zależało mi na tym, aby nie były one zmiksowane na gładko. Chciałam, aby wyczuwało się kawałki w ciastkach i udało się to idealnie.

Do niedawna miksowałam moje dania starym, pewnie już 40-letnim mikserem (dosłownie), ale teraz na szczęście staruszek może sobie odpocząć, bo zastąpił go elegancki blender w czarnym, matowym wydaniu z podświetlonym elementem do regulacji prędkości. Ostre nożyki sprawiają, że masa szybko robi się gładka, a dzięki specjalnemu, wąskiemu naczyniu, nic a nic się nie rozpryskuje. Dla mnie to dość ważne kryterium, ponieważ bardzo dużo gotuję, mam otwartą kuchnię i nie lubię, kiedy część moich dań ląduje na ścianach.

Dodatkowa nasadka z nożykiem przydaje się do siekania. Dosłownie w sekundę orzechy są rozdrobnione. Do tej pory miałam do wyboru wyjmowanie z szafy mojego dużego robota kuchennego, albo siekanie na desce za pomocą noża. Oczywiście nigdy mi się nie chciało aktywować mojej maszyny, więc siekałam nożem, ale oczywiście zawsze kilka orzechów mi gdzieś wyskoczyło z deski (ku uciesze moich kotów, które na nie polowały ;-)

Teraz ja mam nowy mikser, w którym zawartość jest zamknięta, nic nie wyskakuje, a kotom kupiłam nowe, pluszowe myszki.

Mikser i jego elementy zajmują mało miejsca i łatwo się je myje. Wszystkie części oprócz rączki z motorem można myć w zmywarce. Naczynia mają specjalne gumowe podstawki, dzięki czemu nie ślizgają się na blacie kuchennym.

Mikser posiada 5 stopni prędkości obrotów nożyka i dodatkowo dwa przyciski do wyboru. Na jedynce miksuje się delikatniej, natomiast na dwójce zdecydowanie mocniej.

Bardzo mi się to urządzenie podoba, czego mi jedynie trochę brakuje, jest przycisk powodujący stałe miksowanie. Możliwe jednak, iż jest on niewskazany ze względu na bezpieczeństwo, ponieważ blender o tej mocy włączony na stałe, mógłby się spalić już po kilku minutach. Tak przypuszczam. Mój stary mikser mogę włączyć i nie muszę trzymać przycisku, ale oczywiście jest on o wiele wolniejszy, słabszy i efekty pracy nie są perfekcyjne.

Tak więc, akceptuję to, że miksuję tylko, kiedy przyciskam przycisk, za to mam o wiele lepsze rezultaty i masa jest o wiele gładsza.

Przygotowałam dla Was moje zestawienie plusów i minusów.

Duże plusy:

- ostre nożyki pokryte tytanem

- regulacja prędkości

- urządzenie zajmuje mało miejsca

- dwa w jednym (blender i siekacz)

- naczynia i nasadkę blendera można myć w zmywarce

- naczynia mają miarki

Mały minus:

- urządzenie działa tylko w momencie, kiedy trzymamy przycisk aktywujący

Porcja na około 20 ciastek

1 filiżanka ugotowanych kasztanów jadalnych (czasami można kupić gotowe, zafoliowane)

1 filiżanka płatków owsianych bez glutenu

1 filiżanka mąki kokosowej

1 filiżanka brązowego cukru

1 filiżanka nerkowców

1 budyń waniliowy

1/2 łyżeczki bezglutenowego proszku do pieczenia

3 filiżanki mleka roślinnego (u mnie ryżowe)

Nerkowce drobno posiekać. Kasztany, płatki owsiane, cukier, 1 filiżankę mleka zmiksować na gładko. Wymieszać dokładnie z pozostałymi składnikami, formować małe ciastka** i ułożyć je na blasze*** do pieczenia. Piec przez 20 minut we wcześniej nagrzanym piekarniku w temperaturze 200 ºC. 

* Uwaga, nie należy mylić kasztanów jadalnych (Castanea sativa) z owocami popularnego u nas kasztanowca zwyczajnego (Aesculus hippocastanum), które są trujące.


** Aby ciasteczka były jednakowej wielkości, można posłużyć się łyżką do nabierania lodów i potem je spłaszczyć, na przykład kubkiem.


*** Jeśli pieczesz dużo ciasteczek, warto kupić teflonową blachę perforowaną, niepotrzebne jest wtedy jej smarowanie tłuszczem ani wykładanie papierem do pieczenia.

wpis sponsorowany

Wegańskie ciasto drożdżowe wcale nie jest trudne. Kiedyś było u mnie pyszna drożdżówka z dodatkiem rozgniecionego banana zamiast jajka i z olejem zamiast masła. Niektórzy z Was wtedy pisali, że bananowego smaku w drożdżówce sobie nie wyobrażają. Moim zdaniem bananowa nuta jest minimalna, więc właściwie nikomu nie powinien przeszkadzać. Jeśli jednak, to mam dziś nowe rewelacyjne rozwiązanie – gotowane ziemniaki i woda po ich ugotowaniu. Nie wiem jak Wy, ale ja byłam zdziwiona, gdy zobaczyłam ten przepis i postanowiłam natychmiast wypróbować.

Moim zdaniem to najlepsze ciasto drożdżowe jakie jadłam. Jest bardzo elastyczne, puszyste i po raz kolejny przekonałam się, że używanie jajek do pieczenia jest naprawdę zbędne. Ziemniaków absolutnie nie czuje się w smaku i możecie być pewni, że jeśli się nie wygadacie, nikt nie zauważy :-)

Możecie przygotować ciasto tradycyjnie, czyli wymieszać wszystkie składniki w misce i pozostawić do wyrośnięcia, albo wykorzystać do tego automat do pieczenia chleba, wybierając program „ciasto“.

Przepis otrzymałam do mojego znajomego Amerykanina, którego drożdżówki robią furorę na wszystkich spotkaniach. Oczywiście sposób wykonania musiałam nieco zmienić, ponieważ nie byłabym sobą, mam nadzieję, że jest dla Was na tyle łatwy, że się skusicie. 

Alan, thank you for the recipe!

Porcja na dwa naczynia żaroodporne o średnicy 30 cm

Ciasto:

1 opakowanie suszonych drożdży

1/2 filiżanki ugotowanych ziemniaków (ilość po zmiksowaniu)

1 filiżanka letniej wody po ugotowanych ziemniakach

1/8 filiżanki cukru

1 łyżeczka soli

1/4 filiżanki margaryny roślinnej

3 filiżanki mąki

Dodatkowo:

brązowy cukier

cynamon

nieco rozpuszczonej margaryny

Ziemniaki i wodę zmiksować na gładką masę, wymieszać dokładnie z pozostałymi składnikami do ciasta i pozostawić w ciepłym miejscu pod przykryciem na około 1 godzinę. Ciasto powinno podwoić swoją objętość. Jeśli używamy automatu, wystarczy umieścić w nim składniki i wybrać program „ciasto“ (bez pieczenia).

Podzielić ciasto na pół, jedną część rozwałkować na cienki prostokąt, posmarować rozpuszczoną margaryną, posypać cynamonem oraz brązowym cukrem i zwinąć wzdłuż w rolkę. Pokroić w krążki o grubości ok. 3 cm i ułożyć je w natłuszczonej foremce lub naczyniu żaroodpornym. Piec przez około pół godziny we wcześniej nagrzanym piekarniku w temperaturze 200 ºC. 

W tym czasie przygotować w ten sam sposób drugą porcję ciasta. 

Po ostudzeniu można posypać cukrem pudrem lub polać lukrem.

wpis sponsorowany

Macie ochotę na pyszne jabłka prosto z piekarnika? Założę się, że przy ich jedzeniu każdy się poparzy, bo nie może się już doczekać, kiedy w końcu będzie można je zjeść. Ich wygląd i zapach idealnie pasują do puszystego śniegu za oknem. Do tej pory myślałam, że są trudne do wykonania, ale bardzo się pomyliłam, nie ma nic łatwiejszego. Ten deser przygotowuje się szybciej niż najprostsze ciasto, a z pewnością jest o wiele zdrowszy. Nadzienie można oczywiście dowolnie modyfikować. Koniecznie wypróbujcie.

4 duże jabłka (najlepiej szara reneta lub antonówka)

50 g pełnoziarnistych opiekanych płatków orkiszowych Sonko fit

100 ml śmietany roślinnej lub mleczka kokosowego

2 łyżki rodzynek

2 posiekane orzechy włoskie

30 g cukru z prawdziwą wanilią

łyżeczka cynamonu

pół łyżeczki kardamonu

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim