Mam dziś dla Was absolutny hit. Ciasto, które możecie zrobić na poczekaniu. Wprawdzie z jakiegoś powodu nie wyszło mi takie wysokie, jak autorce bloga gęba w niebie, pewnie coś pokręciłam z ilością składników, ale nie ma to znaczenia. Wiem, że będę je często robić, gdyż można dowolnie kombinować z dodatkami. U mnie była wersja podstawowa, czyli normalnie ugotowana kasza manna z dodatkiem wanilii. Ciastka kupiłam pełnoziarniste, bo jak wiecie, nie ma prawie u mnie w kuchni białego pieczywa.
Tak sobie myślę, że w takiej płaskiej wersji mógłby nawet być nowoczesnym mazurkiem, dla spóźnialskich, żeby nie mieli wymówki, że czasowo się nie wyrobili przed świętami ;-)

Witajcie! Dziś przepisowo nic szczególnego, ale wiosna jakoś tak pozytywnie na wszystkich działa, że chyba mi się też udzieliło i postanowiłam dziś blognąć ot tak sobie, dla samego blogowania :-)
Przy okazji mam dla Was dobrą wiadomość, od dziś moje zdjęcia na blogu będą większe. Niby nic takiego, ale zobaczycie, będzie o wiele milej tutaj, przynajmniej takie jest założenie.
Tymczasem skoczcie do zamrażarki i zmiksujcie sobie taki oto miksik jagodowy, rzućcie okiem za okno, z pewnością jest gdzieś w zasięgu wzroku jakieś kwitnące drzewo i cieszcie się wiosennym powiewem. Pozdrawia i do następnego razu, chyba będą jakieś placki.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Sklep Natura Art jest jednym z obszarów działalności spółdzielni MASTVITA. Zajmujemy się sprzedażą zdrowej żywności i wspieramy misje i cele spółdzielni. W sklepie znajdziecie szeroką ofertę wysokiej jakości zdrowych i dietetycznych produktów. Zdrowa alternatywa nie tylko dla diabetyków.
Oferujemy szeroki asortyment produktów, od tych z pochodzących z ekologicznych upraw, przez te obniżoną zawartością tłuszczu, glutenu, przez różnego rodzaju suszone owoce, bakalie, dania gotowe, słodziki, cukry, aż po zdrowe pełne witamin syropy i napoje.
U nas z pewnością znajdziesz coś dla siebie

Zapraszamy do korzystania z naszych usług. Gwarantujemy wysoką jakość produktów.

Załoga sklepu

Sklep Natura Art

Wpis nie jest sponsorowany

Moi mili, jak tam wiosenne rozleniwienie? Coraz mniej chce Wam się gotować, a coraz więcej czasu chce Wam się spędzać na zielonej łące? Nie zniechęcajcie się, jest przecież cała masa szybkich i łatwych przepisów. Dziś przygotowałam dla Was może nie najszybsze danie, ale za to takie, które można sobie ze spokojem przygotować wcześniej i potem tylko do piekarnika z nim i jest gotowe. Na przykład dla gości, którzy być może zapowiedzieli się u Was na weekend. Na dodatek jest to znów danie, które jest uwielbiane prze nie-wegan.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Wiosna już na dobre zawitała, aż się wierzyć nie chce, że w tym roku zima mnie prawie ominęła :-) Tak więc podziwiam moje kwitnące rośliny i staram się tym wszystkim nacieszyć. Dziś pogoda nieco smutniejsza, ale taka mała przerwa się przyda, można czmychnąć szybko do kuchni i przygotować coś słodkiego. Dziś ekspresowe kulki z czekolady, z dodatkiem migdałów i amarantusa. Dziecinnie proste, szybkie i urocze :-) Zachęcam Was do zrobienia, doskonale nadają się też na prezent.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Już bardzo dawno nie było tu nic wegetariańskiego. Jak to – pomyślicie – przecież cały blog jest wegetariański. No i macie rację, ale ostatnio wszystko było wegańskie, a tymczasem niektórzy może nie nadążają. Już wyjaśniam o co chodzi. Ostatnio miałam gości, kompletnych mięsożerców. Wielokrotnie już u nas jadali, ale zawsze było jakoś tak wszystkiego po trochu, między innymi mięsa. Więc nie narzekali, wcinali to co wegańskie, wegetariańskie i mięsne. A ostatnio zapowiadali, że nie będą dużo jeść, bo na krótko wpadną, więc żebyśmy nie robili wielkiej akcji. No dobra, no to robimy mniejszą akcję, czyli mało dań. I szybko żeby było. W trakcie poszukiwania odpowiedniego dania takie oto myśli po głowie mi krążyły. Dla wegan to normalne, że są weganami, że rano sięga się po mleko, oczywiście owsiane. Potem w ciągu dnia jakieś inne danka rutynowo się kombinuje, na chlebie ląduje oczywiście jakaś pasta z fasoli, bo niby z czego i tak wszystko idzie, jak z płatka. Ale teraz pomyślcie, jak daleko od takiego codziennego menu wegańskiego oddalony jest jadłospis mięsożercy. O 100 km, jak nie więcej. No więc po co ich tak stresować. Dla niektórych mięsożerców to nawet danie wegetariańskie może być szokiem kulturowym, jeżeli występuje w wersji solowej. A co dopiero,  jeżeli zapytaliby Was o przepis, a Wy recytujecie jakieś silken tofu, quinoa, karob... ojej, chyba nie nadążyliby. U niektórych, do każdego posiłku podawane jest mięso. Pamiętajcie więc o tym, żeby nie oddalać się za bardzo mentalnie od otoczenia. Wasze cztery ściany i Wasza codzienność to jedno, a kontakt ze światem to drugie. O rozprawach nawróceniowych nawet nie wspomnę. Są absolutnie zakazane. Stąd moje dzisiejsze danie – wegetariańskie. Wiąże się to z małą premierą, mam okazję po raz pierwszy użyć znaczek z napisem „vegetarian“.

Napatrzyłam się na te piękne, okrąglutkie cuda, najczęściej posypane cukrem pudrem i myślała, że to dla mnie nie osiągalne. Gdzie tam – ja i pączki. Przecież to trzeba starannie i dokładnie się z tym ciastem obejść, żeby takie ładne wyszły, a jednocześnie nie umęczyć ich, żeby twarde jak kamienie nie były (niestety piszę to z własnego doświadczenia). W dodatku jakaś wersja wegańska przecież by się przydała. Pierwsza próba była nieudana. Wciągnęliśmy je, bo my wszystko zjadamy, nawet kulinarne niewypały, ale dla Was się nie nadawały i nie dawało mi to spokoju. I tak sobie chodziłam, pod nosem kombinowałam, myślałam i w końcu podjęłam kolejną próbę. Bazowałam na moim przepisie na wegańską drożdżówkę, ale dodałam 2 łyżki zmielonego siemienia lnianego i dosłownie na czubeczku łyżeczki trochę proszku do pieczenia. No i stało się! Wspomogłam się automatem do pieczenia chleba, włączyłam na program ciasto i czekałam co będzie. Nie musicie używać automatu, jestem pewna, że jak zrobicie ciasto ręcznie, efekt będzie taki sam, ale piszę o tym dlatego, żebyście mogli sobie lepiej wyobrazić, jak to ciasto wyrosło. Otóż tak bardzo, że dosięgnęło przykrycia i musiałam je przed upływem czasu wyjąć, bo inaczej całe by wykipiało. Skoro takie puchate mi ciasto wyszło, to już nic z nim nie kombinowałam, tylko dwiema łyżkami nakładałam na rozgrzany tłuszcz i przyglądałam się, jak rosną :-) Koniecznie spróbujcie, nie mają wcale tak dużo kalorii, jak tłuszcz będzie dobrze rozgrzany, to nawet dużo się nie napiją. Słowo!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Lubicie cebulową? Już precyzuję moje pytanie – lubicie jeść cebulową? Pewnie odpowiedź brzmi – TAK! A czy lubicie gotować cebulową? Już widzę Wasze miny i wiem, że nie lubicie. Morze wylanych łez, ten zapach w całym domu i jeszcze może nawet przed domem, na klatce schodowej, ba... nawet może na ulicy przed Waszym domem. I te godziny stania i pilnowania, aby się podczas smażenia cebula nie przypaliła... Na te wszystkie niemiłe skutki uboczne mam swoje sposoby i dziś się z Wami nimi podzielę. Nie sprawi to, że zupa nagle stanie się szybką
i bezzapachową, ale znacznie łatwiej będzie Wam się z nią uporać.

Jak nie płakać?
Z cebulą należy obchodzić się bez ceregieli. Szybko obierać, odkładać do jakiegoś pojemnika
i przykryć deklem. Można robić to na siedząco, bo gaz wydobywający się z cebuli unosi się do góry, więc jeżeli nasze oczy nie będą bezpośrednią nad nią, znacznie mniej odczujemy pieczenie oczu. Gdy wszystkie cebule są obrane, należy szybko je pokroić. Najlepiej posłużyć się jakimś robotem. Ja mam taki ręczny z korbką, niezawodny. Staramy się, aby cebula była przykryta, czyli robot najlepszy jest taki z deklem. Rozdrobnioną cebulę umieścić w szerokim, najlepiej teflonowym garnku i również od razu przykryć.
Jeżeli nie mamy absolutnie żadnego robota, musimy cebulę pokroić ręcznie. Staramy się również zrobić to szybko. Najpierw przekrawamy je wzdłuż, na pół, kładziemy na desce wszystkie przekrojoną powierzchnią do deski, potem każdą połówkę kroimy również wzdłuż,
w piórka, ale zostawiamy jak najdłużej stuloną połówkę, aby jak najmniej gazu wydobyło się
z naciętych powierzchni.
Potem szybko do garnka i przykrywamy.

Skąd całe osiedle wie, że dziś u nas cebulowa?
Aby ograniczyć zapach, najlepiej włączyć pochłaniacz, uchylić okno i smażyć cebulę pod przykryciem. Bardzo należy uważać, aby cebula się nie przypaliła, więc ustawiamy piec na malutką temperaturę i używamy minutnika. Nastawiamy minutnik na kilka minut (u mnie 5)
i po pięciu minutach mieszamy cebulę. I tak co 5 minut, aż cebula będzie mieć piękny, złoty kolor. Pamiętamy: Nie wychodzimy nigdzie z kuchni, może nam się bowiem zdarzyć, że coś odwróci naszą uwagę i będzie klapa. Nie wolno nam również zapomnieć każdorazowo nastawić minutnika.
Jeżeli podejdziemy do akcji smażenia sumiennie, sukces będzie gwarantowany. Możemy w tym czasie posprzątać kuchnię, a cebula usmaży się jakby sama :-)

Tyle wysiłku i tak mało zupy?
Nie zdziwcie się, jeżeli Wasza z trudem obrana i usmażona cebula skurczyła się o... chyba o 100 razy?
Ona tak ma. Ale i na to jest sposób. Najlepiej usmażyć jej naprawdę dużo, (u mnie dziś 2 kg)
i część usmażonej zamrozić. Jest to świetna metoda. Taką cebulkę można potem szybko ugotować z wodą, doprawić i jest cebulowa w kilka minut. Poza tym taka usmażona cebulka przydaje się do wielu potraw :-)

No i co? Przekonałam Was? A może macie jeszcze lepsze sposoby? Wiem, maska do nurkowania też  się przydaje, ale ja takowej nie posiadam ;-)

© Mariola Streim

Brokuł jest bardzo fajnym warzywem, przede wszystkim ratuje mnie, kiedy zupełnie nie mam pojęcia co ugotować na obiad. W każdej chwili mogę sięgnąć po poczciwego brokuła i obojętnie co z niego zrobię – po prostu smakuje :-) W dodatku, podobno jest bardzo zdrowy i zawiera substancje chroniące nas przed rakiem. Czy rzeczywiście tak jest, tego nie wiem, ale na wszelki wypadek serwuję go często, przeważnie z makaronem lub w postaci zupy. Ostatnio znów naszła mnie fala zup i zupek, więc się nie zdziwcie, jak pojawi się tu znów cały ich wysyp.
Jeżeli nie wiecie co dziś zrobić na obiad, to zachęcam Was do ugotowania mojej pysznej i łatwej zupki.

© Mariola Streim

© Mariola Streim