veggieola

Marynowane papryczki faszerowane ziołowym tofu

9/08/2016

Po ostatnim wpisie otrzymałam od Was dużo wiadomości dotyczących wekowania. Oznacza to, że praca u Was idzie pełną parą, mam więc dla Was kolejną propozycję. Tym razem nie będzie to nic słodkiego.

Przy okazji pracy nad tym przepisem, odkryłam, że prawie z tych samych składników da się przygotować pyszną i szybką zupę, koniecznie muszę to tutaj osobno opisać. Zachęcam do wypróbowania poniższej propozycji, a jeśli przygotujecie, koniecznie napiszcie, czy przypadła Wam do gustu. Tymczasem nie zawracam Wam już głowy, pewnie jesteście zapracowani, jeśli nie zawodowo, to z całą pewnością wekujecie. U mnie ostatnio bardzo dużo się dzieje, właśnie lecę pracować nad bardzo przyjemną sesją zdjęciową, mam nadzieję, że niedługo będę mogła zdradzić Wam szczegóły.

Pozdrawiam Was słonecznie i przypominam o trwającym jeszcze kilka dni konkursie.

Przepis ukazał się w czasopiśmie Vege.

małe kolorowe papryczki

tofu naturalne

czosnek

rozmaryn suszony mielony

nieco oliwy z oliwek

nieco sosu sojowego

świeże gałązki rozmarynu

zalewa octowa (1 część wody, 1 część jasnego octu winnego, sól i cukier do smaku)

Usunąć ogonki i gniazdka z nasionami z papryczek. Tofu pokroić w kostki i usmażyć z oliwą, suszonym rozmarynem i sosem sojowym w miarę możliwości ze wszystkich stron. Umieścić po jednej kostce w każdej papryczce. Papryczki ułożyć w dużych sterylnych słoikach (weck lub twist-off) zalać zalewą octową, dodać do każdego słoika gałązkę świeżego rozmarynu i przekrojony ząbek czosnku. Słoiki zamknąć i pasteryzować w kąpieli wodnej około 1 godziny przy temperaturze 120 ˚C.

Ważne: temperatura słoików i wody na początku powinna być taka sama, w tym przypadku pokojowa. Czas gotowania zamkniętych słoików liczy się od czasu, kiedy kąpiel wodna osiągnie pożądaną temperaturę.

desery i słodycze

Lato, lato, już po lecie?

8/31/2016

Skądże! Późne lato to istny raj dla roślinożerców. Kolorowe stragany kuszą swoją obfitością, że aż chciałoby się kupić więcej niż da się udźwignąć. Marzy nam się, aby ten czas nigdy się nie kończył, abyśmy przez cały rok mogli czerpać z bogactwa sezonowych zbiorów. Podobno nie ma rzeczy niemożliwych i choć lata przedłużyć się nie da, da się jednak przechować jego smak.

Możliwości konserwacji warzyw i owoców jest całe mnóstwo i do wieków się je stosuje. Moda na domowe zaprawy, po krótkiej przerwie znów wraca i całe szczęście, ponieważ pracy wcale nie ma aż tak dużo, a widok zapełnionej spiżarni lub choćby jednej szafki kuchennej z pewnością nam ten trud wynagrodzi. Przechować da się praktycznie wszystko, więc tylko od naszej fantazji i upodobań smakowych zależy, na co się zdecydujemy.

W zależności od produktu, powinniśmy dobrać odpowiednią metodę konserwacji.

Suszenie:

To bardzo łatwa i szybka metoda. Zioła, grzyby, plasterki pomidorów i niektóre owoce wystarczy suszyć przez noc specjalnej suszarce i potem zamknąć w szczelnych pojemniczkach. To wszystko. Tak zrobione zapasy bez problemu przetrwają przez całą zimę bez utraty aromatu.

Mrożenie:

Najpopularniejszy sposób na zatrzymanie lata, nie wymaga wiele pracy, a efekt może być niesamowity.

O mrożonych truskawkach, malinach czy jagodach już nie warto wspominać, każdy pewnie je gromadzi, ale można pomyśleć na przykład o kwiatach. Wiele z nich jest jadalnych i nic nie stroi na przeszkodzie, aby uwiecznić je w kostkach lodu. Można sobie wyobrazić miny gości, kiedy wieczorową porą w środku zimy, podamy im koktajl udekorowany kostkami lodu z zatopionymi fiołkami lub kwiatkami dzikiego bzu.

Bardziej roboczym produktem, mniej umilającym oko, ale za to podniebienie, jest mus z dyni. Ten idealny półprodukt o szerokim zastosowaniu można wykorzystać zimą do deserów, wypieków i zup. Dynię wystarczy pokroić w księżyce, usunąć pestki, upiec i zmiksować. Poporcjowana i (koniecznie) opisana pulpa, spokojnie będzie sobie czekała w zamrażarce na jej zastosowanie.

Wekowanie:

Wymaga nieco pracy, ale za to bardzo przyjemnej, tym bardziej, że od czasu do czasu można skubnąć sobie świeżutką, wypestkowaną wisienkę, zanim zostanie zamknięta na długie miesiące.

Do wyboru mamy dwa rodzaje słoików – nowoczesne twist-off, z metalowymi nakrętkami oraz nieco nostalgiczne weck ze szklanymi dekielkami, gumkami i klamerkami. Oba rodzaje słoików świetnie funkcjonują i można je używać wielokrotnie, pod warunkiem, że nie są uszkodzone.

Cała procedura wekowanie jest dziecinnie łatwa, ale słoiki przed użyciem muszą być sterylnie czyste, co wcale nie jest trudne.

Najpierw słoiki i dekielki należy dokładnie umyć (na przykład w zmywarce) a następnie:

- zalać na kilka minut wrzątkiem

- lub wstawić do piekarnika na minimum 10 minut przy temperaturze 120˚C

- lub napełnione wodą (otwarte) wstawić do mikrofalówki i doprowadzić do wrzenia, dekielki zalać na kilka minut wrzątkiem.

Tak przygotowane słoiki oczywiście muszą aż do zamknięcia pozostać w miarę możliwości sterylne, to znaczy, podczas pracy nie należy dotykać ręką gwintów, ani wewnętrznej strony dekielków. Chodzi o to, aby jak najmniej bakterii dostało się do wnętrza słoika podczas pracy. Aby czysto napełnić słoiki zawartością, warto zorganizować sobie specjalny lejek z szerokim otworem odpowiedniej wielkości, wtedy nic nam się nie rozleje i brzegów nie trzeba będzie wycierać. Jeśli już nam się jednak mały wypadek wydarzy, należy użyć czystej ściereczki.

Kiedy już słoiki zostaną zapełnione i chcemy przechowywać je przez dłuższy okres czasu, konieczna jest ich pasteryzacja. To nic innego, jak podgrzewanie zamkniętych zapraw w kąpieli wodnej lub w piekarniku. Czas i dokładna temperatura zależy od produktu, owoce możemy pasteryzować krócej, wystarczy 10 minut, przy temperaturze 90 ˚C. Natomiast warzywa wymagają dłuższego czasu i wyższej temperatury. Generalna zasada jest tak, że im więcej białka zawiera produkt, tym dłużej powinniśmy pasteryzować słoiki.

Na przykład zupę z soczewicą powinniśmy gotować aż 90 minut przy temperaturze 100 ˚C.

Jak widać cały proces wekowania nie jest trudny, ale należy wykonać go starannie, ponieważ w nieodpowiednio zapasteryzowanych słoiczkach mogą rozmnożyć się niebezpieczne dla zdrowia bakterie.

Po tym małym wykładzie technicznym pora w końcu przejść do samych przetworów, w końcu to o nie tutaj chodzi.

Gdy wykonamy już naszą pracę, czeka nas zimą prawdziwa radość. Będziemy wyciągać słoiczek po słoiczku, delektować się jego zawartością i dziwić się, że to nasze własne dzieło.

A może sprezentujemy nasze skarby ukochanej osobie? Nie ma nic piękniejszego, niż domowej roboty, w dodatku jadalne podarunki.

W kolejnych wpisach zaprezentuję Wam kolejne przepisy na zimowe zapasy, zapraszam!

P.S.

Przypominam o konkursie i wspaniałych nagrodach!

Artykuł i przepis ukazał się w czasopiśmie Vege.

Dwukolorowy dżem śliwkowo gruszkowy

(idealny na prezent, do krótkoterminowego przechowywania)

dowolne ciemne śliwki, na przykład węgierki

gruszki

cukier żelujący (ilość odpowiednia do ilości owców według opisu na opakowaniu, w sprzedaży są różne rodzaje)

agar opcjonalnie

Warstwy należy przygotować równocześnie w dwóch osobnych garnkach.

Warstwa śliwkowa:

Śliwki przekroić na pół i zagotować wraz cukrem żelującym ściśle według opisu na opakowaniu. Nie trzeba usuwać pestek, ponieważ po ugotowaniu należy przetrzeć masę przez sitko. W ten sposób pozbędziemy się zarówno skórek, jak i pestek. Jeśli chcemy mieć pewność, że dżem będzie dość gęsty i warstwy się nie wymieszają, można dodać nieco agaru (mniej niż podane jest na opakowaniu, gdyż cukier już nam masę zagęści). Gotowy dżem wlać do połowy sterylnych słoiczków twist-off i przestudzić.

Warstwa gruszkowa:

Gruszki obrać, usunąć gniazdka, pokroić i zagotować wraz cukrem żelującym ściśle według opisu na opakowaniu.

Można również dodać nieco agaru, aby mieć pewność, że dżem wystarczająco stężeje.

Gotową masą dopełnić słoiczki i szybko zamknąć.

Przechowywać w lodówce, najdłużej kilka tygodni.

sałatki

Sałatka z surowych buraczków i marchwi

8/24/2016

konkursy

5 lat bloga i konkurs

8/21/2016

Zielona sałatka z ogórka, kapusty pekińskiej i kalarepy

8/18/2016

Sierpień to mój ulubiony miesiąc. To czas urlopów, ciepłych wieczorów i spotkań ze znajomymi. Wprawdzie jest to dla mnie miesiąc pracowity, jednak jest to inna praca niż w pozostałej części roku. Wszystko jest spokojniejsze, skrzynka mailowa nie pęka w szwach, a raz nawet zdarzyło mi się wysłać do sobie samej maila testowego, bo myślałam, że coś nie działa. Dzięki tej ciszy można się lepiej skupić i na każdą czynność poświęcić nieco więcej czasu. Uwielbiam pracować bez konieczności patrzenia na zegarek.

Pełnia lata to również czas, gdy można posiedzieć ze znajomymi wieczorem w ogrodzie i pogawędzić przy akompaniamencie świerszczy. Aby nie tracić tego cennego, leniwego czasu na skomplikowane gotowanie, można przyłączyć się do wszechobecnego ostatnio trendu i przygotować szybkie dania w szklaneczkach lub słoiczkach. To świetny sposób na estetyczne podanie imprezowych dań, pozwalający nam przyrządzić wszystko nieco wcześniej i zachować przy tym świeży i apetyczny wygląd potraw.

Dzisiejszą sałatkę można opisać w kilku słowach: szybka, zdrowa, tania, łatwa i smaczna.

Kombinację ogórka, kalarepy i kapusty pekińskiej odkryłam na urlopie, kiedy to nie mieliśmy już nic innego do wyboru, a do kilkanaście kilometrów oddalonego supermarketu nikomu nie uśmiechało się jechać. I dobrze, że się nie chciało, bo okazuje się, że sałatka jest wyjątkowo pyszna, szczególnie z dodatkiem cennych ziarenek. Idealna jest do tego prażona kasza jęczmienna i trójkolorowa quinoa. Firma SONKO ma w swojej ofercie taką mieszankę w praktycznych woreczkach, które gotuje się tylko 8 minut. Niezwykła przydatna oszczędność czasu, kiedy wolimy wygrzewać się w słońcu, zamiast dusić się w kuchni.