Zdecydowanie tak! Z całą pewnością pomaga w realizacji celów. Jak wiecie, od jakiegoś czasu fotografuję dla agencji StockFood. Kiedyś, pracując w agencjach reklamowych, kupowałam w imieniu klientów oferowane tam fotografie i wykorzystywałam je do różnych projektów graficznych. Pamiętam, jak wzdychałam z podziwem do tych pięknych zdjęć, robiłam się głodna na ich widok i nigdy nie przypuszczałam, że moje prace również się tam kiedyś znajdą.

Kilka dni temu, na blogu StockFood pojawił się krótki wpis o mnie, zapraszam do przeczytania i do obejrzenia mojej (jeszcze niewielkiej) galerii.

Mam nadzieję, że to dopiero początek, i że moje zdjęcia będą coraz piękniejsze. Trzymajcie koniecznie kciuki, bo to dzięki Wam stało się to wszystko możliwe.

P. S.

W sierpniu minie 6 lat od założenia bloga i z tej okazji szykuje się tu konkurs. Nagrody właśnie organizuję, a jedną z nich będzie moja książka z dedykacją. Zapraszam do śledzenia wpisów na FB, wtedy z pewnością nic Wam nie umknie.

Dlaczego nie? Ostatni przepis na wegańskie, łatwe naleśniki spotkał się z Waszym ogromnym zachwytem, na FB, przybyło całe grono nowych fanów, więc postanowiłam podrzucić Wam jeszcze wersję karobową. Można oczywiście dodać do podstawowego ciasta ciemnego kakao, ale karob, to karob, ma niepowtarzalny smak, a i osoby uczulone na kakao spokojnie mogą po niego sięgać. Smak, to coś pomiędzy karmelem a czekoladą. Dla mnie super, do tego owoce, cukier puder i obiad, kolacja lub deser gotowy. Radzę Wam od razu przygotować większą porcję, ja musiałam robić moje ciasto dwa razy! Przepis podstawowy znajdziecie tutaj, do tego wystarczy dodać 1 łyżkę karobu i dokładnie wszystko zmiksować.

Bezglutenowcy niestety nie spróbują, ale i dla nich będę miała niedługo coś pysznego.

Przepis ten ukazał się w czasopiśmie Vege.

Czy Wy też miewacie ulubione smakowe fazy? Nie da się chyba tego inaczej nazwać, bo nie jest to nawet modą. To raczej indywidualne zjawisko, które każdego dopaść może w innym czasie i dotyczyć zupełnie innych kombinacji smakowych. U mnie, absolutnym hitem tego lata jest połączenie kalarepy z koprem. Ach, jak ja to uwielbiam. Kalarepa praktycznie nic nie kosztuje, długo można ją przechowywać, więc zawsze mam pod ręką, a koperek zrywam sobie w moim małym ogródku. Jeśli mam akurat marchewkę, to również dodaję i mogę jeść tego tony. Oczywiście przed zjedzeniem należy dodać jeszcze wegański majonez lub sos od sałatek. Przypominają mi się wtedy czasy, kiedy przed kilkoma laty mieszkaliśmy w Polsce i na każdym kroku można było kupić świeże surówki. Jak wiadomo, nie jestem fanką gotowców, ale to akurat było super. W Niemczech takie sałatki nie są popularne i wywołują nawet zdziwienie, że są takie „matschig“ (rozpaćkane), i że tyle w nich sosu. A tam, niech sobie gadają, ja je uwielbiam i już. Do tego młode ziemniaczki i jest pycha. Przepisu oczywiście nie będzie, bo to prościzna :-)

Każdy je lubi, nikt nie kręci nosem, wręcz radosne okrzyki mogą wystąpić, kiedy oznajmimy naszym domownikom, że planujemy je usmażyć. Nie jestem wyjątkiem i też bardzo je lubię, choć ostatnio nieco rzadziej robię takie klasyczne, ze względu na gluten. Dziś jednak są, na wypadek, gdyby komuś przydał się niezawodny wegański przepis. Jest on tak prosty, że aż dziwne, że całe wieki do ciasta naleśnikowego dodawane były jajka. Przecież widać, że zupełnie niepotrzebnie, przekonajcie się i spróbujcie. Lubię wersję wytrawną nawet bardziej od słodkiej, polecam pastę z karczochów lub z pietruszki, ale oczywiście pasuje każde pyszne smarowidło. Na słodko, idealny jest czekoladowy hummus.

Przepis ten ukazał się w czasopiśmie Vege.

250 ml śmietany roślinnej

250 g mąki

350 ml wody

1/2 łyżki mąki ziemniaczanej

1/4 łyżeczki proszku do pieczenia

1 opakowanie cukru waniliowego (jeśli planujemy podać je na słodko)

olej do smażenia

Wszystkie składniki dokładnie wymieszać i smażyć na mocno rozgrzanej patelni z odrobiną oleju.

Podawać z dowolnym nadzieniem, wytrawnym lub słodkim.

Hummus mogłabym jeść codziennie, tym bardziej, że tyle jest możliwości tworzenia jego nowych smaków. Czy próbowaliście już na słodko? Jeśli jesteście łasuchami, jest to smarowidło dla Was. Jest ono nie tylko pyszne, ale i zdrowe.

Przy okazji przedstawię Wam nowe wafle superfoods firmy SONKO, to właśnie one zainspirowały mnie do wypróbowania dzisiejszego przepisu, ponieważ doskonale do niego pasują. Jak widzicie na zdjęciu, wafle te są bardzo cienkie, chrupiące i składają się z kaszy jaglanej oraz trójkolorowej komosy. Z całą pewnością zdrowe, zaliczające się do nowej grupy produktów SONKOfit. Białko, magnez, żelazo i cynk to tylko najważniejsze cenne substancje, zawarte w tym produkcie. Niestety mogą zawierać małe ilości glutenu, ale osoby, które nie są na niego uczulone, aczkolwiek ograniczają jego spożycie, spokojnie mogą po nie sięgnąć. Posmarowane dzisiejszym hummusem z pewnością wywołają uśmiech na Waszych twarzach. 

400 g ugotowanej cieciorki (ewentualnie może być z puszki)

1 łyżka ciemnego kakao

3 miękkie daktyle

1 łyżka syropu z agawy lub klonowego

wanilia

Kakao wymieszać z odrobiną wrzątku, następnie wszystkie składniki zmiksować.

wpis sponsorowany

Tarty nadają się na wszystkie okazje. Można dodawać do nich najróżniejsze dodatki, podawać na ciepło, na zimno, na słodko lub na słono. Są po prostu idealne. Mimo tego, dość długo nie było ich w mojej kuchni, ponieważ uważałam, że ciasto mi się nie udawało. Albo było za twarde, albo coś innego mi się nie podobało. W końcu doszłam do wniosku, że nie będę się tym przejmować. Jeśli nie będzie perfekcyjne to trudno, w końcu jak nie będę próbować, to nigdy mi nie wyjdzie. Tak więc narzekam czasami, ale nikt mnie nie słucha. Wszystko znika w mgnieniu oka. Może te moje tarty nie są takie złe? Spróbujcie sami. Dziś polecam Wam cykorię. Nieczęsto pewnie po nią sięgacie, a szkoda, zawiera ona substancje bardzo pozytywnie wpływające na prawidłowe funkcjonowanie jelit. 

Wielu z Was pewnie zauważyło w moich komentarzach, że od dawna ubolewałam nad brakiem botwinki. W Niemczech niestety nie można jej kupić. Już ogromnym postępem jest fakt, że w supermarketach dostępne są normalne, czyli dość duże buraczki. Jakiś czas temu nie było nawet o tym mowy i mam takie ciche podejrzenie, że to spora ilość Polaków mieszkających tutaj, przyczyniła się do tego pozytywnego rozwoju. Może kiedyś doczekam się również botwinki, ale póki co, postanowiłam wziąć sprawę w swoje ręce i założyć własną uprawę. O moich ogrodowych skrzyniach możecie poczytać na drugim blogu, tam dowiecie się, jak je założyć. Niby robi się to wiosną, ale są rośliny, które można sadzić i siać przez cały czas, na przykład sałatę, rzodkiewki, pietruszkę czy szczypiorek. Często wysadzam do ogrodu zioła, które kupiłam w supermarkecie i potem mam je przez lata. Przykładem na to jest mój szczaw, szczypiorek, szałwia, melisa, mięta, oregano i rozmaryn. 

Wiosną posadziłam więc maluteńkie sadzonki buraczków w mojej skrzyni w nadziei, że coś wyrośnie i udało się. Jeszcze nadal są małe, ale już nie mogłam się doczekać i kilka musiałam już wykorzystać do mojej ulubionej zupy. Efekty możecie zobaczyć na zdjęciach.

Pęczek botwinki wraz z buraczkami

1 śmietana roślinna

1 łyżka oliwy z oliwek

1 mała cebulka

sól

odrobina cukru

2 łyżki octu winnego lub soku z cytryny

nieco gładkiej pietruszki

Cebulkę pokroić w drobną kostkę i usmażyć na złoto z oliwą w garnku. Botwinkę pokroić, dodać do cebuli, zalać wodą i gotować kilka minut. Na koniec dodać pozostałe składniki i dokładnie wymieszać. Podawać z dodatkiem posiekanej pietruszki, ze świeżym pieczywem lub z odsmażanymi ziemniakami.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Myślę, że u wielu z nas jest jeden taki temat, który przewija się na okrągło. Często zastanawiamy się, co zabrać ze sobą do pracy na drugie (może pierwsze?) śniadanie. Jest sporo możliwości na pyszny i wartościowy posiłek, jednak przygotowanie go wymaga nieco dyscypliny i chwilę czasu. Wprawdzie w tej chwili pracuję w domu, niemniej jednak, mnie również ten problem dotyczy, gdyż w ciągu dnia nie mam czasu na pracochłonne gotowanie, a zjedzenie kanapki nie zawsze mnie zadowala. Ostatnio wypracowałam sobie szybką metodę na mój mały obiad. Gotuję MULTIGRANO firmy SONKO, a właściwie tylko umieszczam woreczek w gotującej się wodzie, więc samo się gotuje, a w międzyczasie kroję warzywa. Następnie mieszam wszystko, doprawiam do smaku, czasami dodaję nieco wegańskiego majonezu i gotowe. Całość, czyli przygotowanie i zjedzenie posiłku zajmuje mi pół godziny i mogę być pewna, że nie był on byle jaki. Jeśli pracujecie poza domem, możecie przygotować sałatkę wieczorem, zamknąć w słoiczku i wstawić do lodówki. Rano wystarczy tylko o niej pamiętać.

Dzisiejszą sałatkę przygotowałam celowo z pomidorami i papryką, ponieważ zawierają one dużo witaminy C, a z kolei witamina ta pomaga w przyswajaniu żelaza. Ostatnio mam bzika na punkcie żelaza. Od kiedy moje wyniki nareszcie są wzorowe, staram się bardzo zwracać uwagę na to co jem i jak jem, abym nigdy już nie musiała sięgać po tabletki (oprócz witaminy B12, ale może kiedyś i ten temat ogarnę). MULTIGRANO jest świetnym źródłem błonnika, magnezu i żelaza, a pomidory i papryka to idealny „wzmacniacz“ dla tych substancji. 

1 torebka (100 g) MULTIGRANO (kasza owsiana prażona, kasza jęczmienna mazurska, ryż paraboiled, ryż czerwony)

2 małe pomidory

papryka (u mnie po kawałku czerwonej, żółtej i pomarańczowej)

posiekana świeża gładka pietruszka

sól

nieco oliwy z oliwek

1 łyżeczka wegańskiego majonezu (opcjonalnie)

MULTIGRANO ugotować według przepisu na opakowaniu. Pomidory i paprykę pokroić na małe kawałki. Wszystkie składniki wymieszać.

wpis sponsorowany