Zwykle zastanawiamy się co tu ugotować i wtedy przychodzą nam najdziwniejsze składniki, trudne pomysły, które skutecznie utrudniają nam gotowanie. Bo przecież to takie mozolne. Czy nie macie tak od czasu do czasu? Nawet ja, totalna fanatyczka gotowania, mam niestety czasami takie dni, że chce mi się powiedzieć – nie, dziś kuchnia zamknięta. Ale spokojne, wystarczy wtedy policzyć do dziesięciu (jak w większości kryzysowych sytuacji), wykonać kilka głębokich oddechów, wyłączyć myślenie i zajrzeć do lodówki. A tam na sto procent znajdzie się marchewka. Ziemniaki i tak każdy w domu ma, do tego można dodać jeszcze groszek i stworzyć zupełnie bez stresu, bardzo prostą i pyszną zapiekankę. Jest ona wegańska i oczywiście nie zawiera glutenu. Podpowiem Wam po cichu, że super smakuje z ketchupem. Zapraszam.

© Mariola Streim

Czy myśleliście czasami o osobach, które muszą unikać niektórych składników spożywczych ze współczuciem? Zupełne niepotrzebnie. Każde ograniczenie stawia nam granicę i w jej ramach musimy się poruszać, ale granica nie zawsze musi być czymś złym. Dzięki temu, że jest, nie rozpraszamy się, tylko z tego małego obszaru, który mamy do dyspozycji, wyciskamy ile się da. Skupiamy się na tym, co mamy i dzięki temu odkrywamy cudowne rozwiązania, których być może wcale nie zauważylibyśmy, mając większe pole do działania. Dotyczy to nie tylko kuchni. W pracy kreatywnej również ma się zawsze jakieś ograniczenia, jeżeli nie są narzucone z góry, to określone przez twórcę. Dzięki temu cała idea staje się bardziej czytelna i jednoznaczna. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że projekt jest wtedy lepszy, jeżeli nie wrzucimy zbyt wielu pomysłów do jednego wora. Gotowanie niczym się od projektowania nie różni, pod warunkiem, że odejdziemy od powielania przepisów, a zaczniemy tworzyć własne kompozycje.
Wracając jednak do prozy życia, mój przepis nie jest nowym odkryciem, podpatrzyłam go na blogu foodmania i nieco zmodyfikowałam, a moim ograniczeniem był gluten. Efekt niesamowicie pyszny. Spróbujcie nawet, jeżeli nie jesteście weganami, ani bezglutenowcami. Deser ten w niczym nie przypomina w smaku jakiejś nudnej diety, a Ci, którzy mieli przyjemność spróbować mieli zadowolone miny :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim zdjęcie z tej serii możesz kupić tutaj

Wykluczenie glutenu z jadłospisu nie jest trudne, gdyby nie chleb. Od razu pierwszego dnia, kiedy postanowiłam przeprowadzić ten eksperyment, zauważyłam, że ogarnęła mnie lekka panika na myśl o chlebie. Ale dlaczego, przecież i tak zawsze pieczemy sami, więc wystarczy tylko zamienić mąkę. Niby tak, ale nieco się tego obawiałam. Bułki wyszły ok., więc nie dało mi to spokoju, zaraz postanowiłam spróbować upiec podobny chleb. Udał się bez problemu, ale porywając się na takie przepisy musicie o kilku rzeczach wiedzieć. Taki chleb nigdy Wam nie wyrośnie taki duży i puchaty, jak z jasnej mąki pszennej. Zawsze będzie miał nieco zbitą konsystencję, podobną do razowego. Podczas przygotowywania ciasta możecie się nieco przestraszyć, bo ciasto jest nieco... rozpaćkane. Nie trzyma się razem, gdybyście próbowali ulepić z niego dużą chlebową kulę, to założę się, że nic z tego. Po prostu takie rzadkawe ciasto należy zostawić jakie jest, nic się nie przejmować, wlać do foremki i upiec. Idealnie wychodzi w automacie, ale jestem pewna, że w normalnej foremce, w piecu też się uda.
Na razie używam gotowej mąki ryżowej i gryczanej, ale przy najbliższej okazji spróbuję zmielić ryż i kaszę, bo jest to pewnie o niebo tańsze. Nie kupuję gotowej mąki bezglutenowej, kiedyś dla naszego bezglutenowego gościa chciałam upiec chleb z takiej mąki i skończyło się katastrofą. Nie dosyć, że był twardy jak kamień, to jeszcze w smaku był jak papier, albo coś podobnego, bezsmakowego. Lepiej popróbować z różnymi mąkami, tym bardziej, że w takim chlebie mamy całą gamę smaków.

© Mariola Streim

Moi drodzy, rozpoczynamy nowy cykl – 60 dni bez glutenu. Jest to eksperyment. Pomysł wywodzi się z nagłej potrzeby, gdyż moja druga połówka prawdopodobnie ma nietolerancję glutenu. Postanowiliśmy to sprawdzić, a najlepszym sposobem jest przeprowadzenie testu polegającego na rygorystycznym wyłączeniu glutenu z diety. Oczywiście można wykonać badania, ale w przypadku alergika i osoby bardzo wrażliwej, ustalenie alergenów i substancji powodujących złe samopoczucie nie jest wcale takie łatwe. Ponieważ lubię kulinarne wyzwania i ograniczenia, jestem niezmiernie podekscytowana i ciekawa jak to będzie. Bo przysięgam, że nie mam wpisów na zapas, będę improwizować i przekonam się, jak to jest, kiedy połączymy weganizm z dietą bezglutenową. Oczywiście nadal ma być smacznie, to jest sprawa najważniejsza. Jak myślicie, czy jest to proste? Zobaczymy.

Jeżeli macie ochotę, dołączcie do nas, może też okaże się, że nagle będziecie mieć o wiele więcej sił witalnych. Chętni mogą dodać banerek, na swoich blogach i podlinkować do tego wpisu.

Gluten zawierają wszystkie zboża:
pszenica, żyto, owies, jęczmień, orkisz, pszenżyto, bulgur, kuskus

Glutenu nie zawierają:
kukurydza, ryż, dziki ryż (to nasiona kwiatów), gryka, proso, amarant, mączka chleba świętojańskiego, quinoa

W daniach gotowych może być zawarty gluten, najlepiej ich unikać, a jeżeli już kupujemy, to czytajmy dokładnie listę składników.

Pamiętajcie, że w przypadku złego samopoczucia konieczna jest konsultacja z lekarzem. Możliwe, że lekarz znajdzie trop i wykryje przyczynę. Jeżeli jednak lekarz przeprowadził wiele badań i stwierdził, że nic Wam właściwie nie dolega, to wtedy możecie sami trochę poeksperymentować. Nie macie nic do stracenia. Najlepiej jest prowadzić przez jakiś czas dziennik i dokładnie zapisywać, co jecie i jak się kiedy czujecie. Potem możecie przeanalizować i zobaczyć, czy widzicie jakieś zależności.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Jest jesień, są jabłka, jest zupa. Niby to oczywiste, ale zupa jabłkowa? Spotkaliście już taką? Ja do tej pory jeszcze nie jadłam, ale moja druga połówka pojechała na szkolenie, a oprócz niezbędnej wiedzy zawodowej przywiozła pomysł na zupę. Niestety zupa nie została tam spróbowana, więc nie mamy pojęcia, czy smakowała tak, jak moja, ale właściwie nie ma to znaczenia, bo moja jest wystarczająco pyszna. I taka łatwa i szybka. I tania. I wegańska. I słodka, kwaśna, a jednocześnie ostra. Czy trzeba czegoś więcej? Spróbujcie!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim to zdjęcie możesz kupić tutaj

Nareszcie jest! Teraz już pewnie przymkniecie nieco oko na to, że ostatnio tak bardzo nie angażowałam się w blogosferze i nieco mniej komentowałam Wasze wspaniałe wyczyny kulinarne.
Kilka dni temu dotarł do mnie egzemplarz próbny i ciągle nie mogę w to uwierzyć.
W połowie listopada będzie do kupienia w formie elektronicznej i drukowanej. Dla niecierpliwych przygotowałam małe losowanie na moim drugim blogu.
W tej chwili jest to wersja niemiecka, więc może dla Was nie jest takim strasznym hitem, ale wiecie, że jak pierwsze koty za płoty, to potem już z górki, czyli w planach jest wersja polska z przepisami, których nie ma tutaj na blogu. Ci, którzy trochę znają j. niemiecki spokojnie mogą się na tę książkę skusić, bo jak wiecie, moje przepisy są łatwe i opisy krótkie.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Na długo nie rozstałam się z bananami. Kiedy zobaczyłam pyszny i prosty deser u Kasi, nie mogłam z realizacją długo czekać. Przy okazji dokonałam pewnego odkrycia. Otóż od lat bałam się papieru ryżowego. DLACZEGO? Nie mam pojęcia, przecież to taka prościzna, nic się nie klei, nic nie trzeba kombinować, wystarczy tylko chwilkę namoczyć go w wodzie i zawijać, co się tylko chce. Już planuję warzywne paczuszki :-)
Przepis minimalnie zmieniłam, zróbcie jak wolicie, według mojej wersji albo tak jak podaje Kasia. Sos karmelowy wypróbuję innym razem, a teraz dodałam melasę buraczaną, którą Wam gorąco polecam, gdyż jest ona cennym źródłem żelaza i w dodatku pysznie smakuje.
Zapraszam Was gorąco do wypróbowania tego łatwego deseru, tylko nie róbcie zdjęć podczas smażenia, błagam Was, chyba że chcecie, aby Wasza kuchnia była tak zadymiona jak moja ;-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim zdjęcie z tej serii możesz kupić tutaj

© Mariola Streim

Ciągle kombinuję z dodatkami do chleba. Odkąd nie kupuję sera, koniecznie potrzebuję alternatywę w postaci pysznych i pożywnych past. Kupne są dość drogie, pałaszujemy je na jeden raz, a skład nie zawsze jest cudowny.

© Mariola Streim

Pozostajemy w smakach bananowych. Wiem, że to trochę letnie klimaty, ale nigdy nie zaszkodzi ciepełka powspominać, tym bardziej, że temperatury mamy chwilami wyższe niż bywały latem.
Kiedyś robiłam już dżem bananowy z dodatkiem kiwi, wyszedł bardzo pyszny i pomyślałam, że pomarańcze również będą pasowały. Gorąco polecam ten przepis, bardzo szybkie wykonanie, a w smaku... nic więcej nie napiszę, spróbujcie :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Przepis został opublikowany w wegańskim czasopiśmie Vege

U mnie nadal trwa cykl bananowy. Głównie dlatego, że przygotowałam jakiś czas temu, kilka przepisów bananowych do aktualnego numeru czasopisma Vege i chciałam je zaprezentować również tutaj. Niedawno zamieszczone placki z bananów i batatów również pochodzą z tego cyklu. Banany to tak wszechstronne owoce, że można je kombinować dosłownie ze wszystkim, zarówno konsystencja, jak i smak wpasują się w każde danie. Ze względu na ich słodki smak, najczęściej używamy ich do deserów, ale warto trochę oddać wodze fantazji i pokombinować z daniami wytrawnymi. Dzisiejszy koktajl mógłby być wstępem do takich eksperymentów, do normalnego, słodkiego koktajlu dodałam nieco curry i powstało coś pysznego. Można też dodać szczyptę chili.

© Mariola Streim to zdjęcie możesz kupić tutaj