Nie mogłam się zdecydować na nazwę. Słyszę, że u Was strasznie gorąco się zrobiło, więc śpieszę z przepisem na genialną sałatkę. Powstała przypadkiem. Powód był złożony. Po pierwsze już dawno planowałam zrobienie sałatki pomidorowo arbuzowej, bo te dwa owoce/warzywa cudownie smakują w duecie. Po drugie musiałam gdzieś upchnąć niessssamowicie kwaśne winogrona bezpestkowe. To chyba najkwaśniejsze winogrona, jakie udało mi się kiedykolwiek nabyć i już myślałam, że muszę je wyrzucić, ale w ostatniej chwili wpadłam na pomysł ratunkowy. Świetnie zagrały swoją kwaśną rolę. Reszta to już zupełna improwizacja. Moje kostki tofu smażone z rozmarynem spotkaliście już tutaj. Miałam ogromne szczęście, bo ten rozmaryn powoduje, że... ach spróbujcie sami, sałatka rozpływa się w ustach :-)

© Mariola Streim

Lubicie żółty z zielonym? Założę się, że lubicie. Ostatnio czytam tu i tam, że kurkuma ma właściwości lecznicze, co mnie bardzo cieszy, bo już od dawna dodaję ją do wielu potraw. Nawet, gdyby nie miała tego swojego zaczarowanego działania i tak warto ją dodawać, chociażby dla koloru. No a zielony groszek? Już go zachwalałam przy mojej groszkowej paście i jeszcze raz powtarzam – szczególnie wegetarianie i weganie powinni jeść go, ile się da. Mnie tam namawiać nie trzeba, mam zawsze zapas w zamrażarce i dodaję również, gdzie się da. Czekam do następnej wiosny, bo już wiele razy Wam pisałam o moich przyszłorocznych planach na własny warzywnik.
Dzisiejsze danie jest jak zwykle bardzo proste, dacie radę przygotować je dosłownie w kilka minut.
Czasami dochodzą mnie słuchy, że gotowanie warzyw jest takie pracochłonne i potrzeba na to tyle czasu. Czyżby? Moim zdaniem, to zupełnie subiektywne. Tym, którzy mi nie wierzą, proponuję włączenie stopera i zrealizowanie tego przepisu. Założę się, że zmieścicie się w krótszym czasie niż czekanie na zamówioną pizzę. Ci, którzy przeprowadzą doświadczenie, mogą poinformować mnie w komentarzu, ciekawa jestem, kto ugotuje najszybciej :-)

© Mariola Streim

Zupa w taki upał?  A nie Sałatka? Sałatka też może być, ale taka lekka zupka smakuje przepysznie. Jak komuś za gorąco, może zjeść chłodną lub całkiem zimną. Często takie robię, ale ta jest wyjątkowa. Jakoś tak się udała, więc szybko zapisałam i już Wam podaję, bo wiem, że niektórzy cukinii mają nadmiar. Ja niestety nadmiaru nie mam, raczej notoryczny jej niedobór, ale już ogłaszam wszem i wobec, że w przyszłym roku MUSZĄ być warzywa własnej produkcji. Nawet, jeżeli tylko jedna cukinia miałaby mi wyrosnąć w moim kamieniołomie, to i tak warto. Póki co, znoszę je z supermarketu i przygotowuję, jak często się da. Swoją drogą, sałatkę z surowej cukinii też można robić, ale o tym innym razem.
W zupie jest jeszcze niedoceniana kalarepa, polecam, jest tania i pyszna.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Witajcie. Dziś właściwie nie ma przepisu, a raczej przypomnienie – jedzcie owoce! To niby oczywiste i banalne, ale wiem, jak to jest. Kupujemy niby owoce, leżą niby w zasięgu ręki, ale jakoś niektórzy mają na nie długie zęby. Jak temu zaradzić? Apetycznie je podać. Pokrojone i podane z lodami lub jogurtem, będą smakowały nawet najzacieklejszym niejadkom. Każdy owoc smakuje inaczej, a połączone razem uzupełniają się wzajemnie i są po prostu pyszne. O tym, że zdrowe wspominać chyba nie muszę. Zapraszam!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Pomysł na taki budyń przyszedł mi nagle i nie wiadomo skąd. Jak zwykle, w chwilach, kiedy powinnam robić coś innego (ważniejszego), mój umysł usamodzielnia się i tworzy zupełnie niepytany o zdanie, nowe kreacje. Jak on to robi? Skąd wie, że mam w lodówce otwarte mleczko kokosowe, że w szafce dżemie mąka kukurydziana, i że niedawno dostałam w prezencie cudowny sok malinowy (domowej roboty, oczywiście)? Taki system nawet mi odpowiada, ja tu sobie funkcjonuję w życiu codziennym, a mój mózg sam wykonuje tę dodatkową robotę, ja tylko muszę szybko ugotować, ciach, ciach, pstryknąć fotki i jest. Na szczęście parę malin gdzieś mi się w ogródku znalazło, też nie wiadomo skąd, bo nikt ich u nas nigdy nie sadził :-)

© Mariola Streim

Mleko owsiane jest w tej chwili już dość popularne i nikogo nie dziwi. Do niedawna je kupowałam, zadowolona, że nie było aż tak strasznie drogie i nie zawierało wielu dodatkowych składników. Nie zawierało? Niby nie, ale... Zacznę od początku. No więc kupowałam to mleko owsiane, bez zastanowienia, bo przecież jest roślinne i sprawa załatwiona. Używaliśmy je do wszystkiego, bo świetnie zastępuje mleko krowie i sprawdza się w każdym przepisie. Głównie jednak było podstawowym składnikiem naszego porannego musli, ale pewnego dnia doznaliśmy olśnienia. Zaraz, zaraz... mleko owsiane, a do tego płatki owsiane? Przecież to masło maślane, a w dodatku kupujemy rozwodnione (i to porządnie, bo zawartość płatków wynosi na przykład tylko 8%), więc dlaczego w ogóle je kupujemy? W ten sposób zakończyła się era noszenia kartonów z wodą, minimalną ilością płatków, za to z niewiadomą ilością czegoś tam. Od tej pory kupujemy tylko delikatne płatki owsiane, miksujemy na gładko, dolewamy tyle wody ile chcemy i gotowe. Robię zawsze trochę na zapas, wstawiam do lodówki i mam do wszelkich sosów, deserów, naleśników i wszystkich innych dań. Zauważyliśmy ogromną różnicę w zawartości cukru. Musli z mlekiem kupnym nie dosładzaliśmy, natomiast z domowym konieczna jest przynajmniej 1 łyżeczka cukru na miseczkę, aby miało podobny smak. To nam pokazało, że naprawdę nie warto sięgać po gotowe, bo w tej chwili sami możemy regulować ilość cukru. Wiadomo, że smak można wytrenować i z czasem mniej słodzić dania, bez poczucia, że czegoś nam brakuje. Mleko, które ja przygotowuję nie jest odcedzane, miksuję je po prostu długo i na gładko. Jeżeli przeszkadza Wam lekko ziarnista struktura możecie odcedzić przez czystą ściereczkę, a resztki wykorzystać na przykład od upieczenia ciastek lub zrobić pyszne batony.

© Mariola Streim

© Mariola Streim to zdjęcie możesz kupić tutaj

Lato to idealny czas na wspólne grillowanie. Obojętnie, czy mamy miejsce w ogrodzie, na balkonie, na łące, czy w miejskim parku, zawsze czerpiemy wiele przyjemności z takiego spotkania. Nie tylko o jedzenie tu chodzi, w końcu trzeba zorganizować i wspólnie ustalić, na co mamy ochotę. Musimy przybyć odpowiednio wcześniej, bo przecież zanim się to rozpali i temperatura będzie odpowiednia to trochę potrwa. Czas czekania spędzimy na miłych rozmowach z przyjaciółmi i właśnie to jest najfajniejsze – grillujemy zawsze w grupie, w miłym towarzystwie. Ogień i te sprawy, to jak zwykle męskie zajęcie. Na co dzień ciężko niektórych zaangażować w kuchni, ale w plenerze mężczyźni ulegają dziwnej metamorfozie i za nic nie oddadzą dowodzenia grillowaniem. Nic nie szkodzi, za to my, dziewczyny, mamy czas na to, aby ze spokojem poplotkować i ponadziewać pyszne warzywa na patyczki tworząc różnorodne, wegańskie szaszłyki.
Grillowane warzywa zdecydowanie różnią się od tych z patelni. Nic nie zastąpi dodatkowego aromatu, który doskonale komponuje się i dopełnia smak.

© Mariola Streim

Przepis został opublikowany w wegańskim czasopiśmie Vege

Kompot z czereśni jest delikatny i nawet bez dodatkowego cukru wystarczająco słodki. Prawdziwy, letni smak tylko z dwóch składników – woda i owoce. Prościej już się nie da. Tak więc, nie będzie dziś zbędnych historii i zanudzania, nawet przepisu nie będzie, bo wystarczy tylko parę minut pogotować i wszystko. Zostawiam Was sam na sam z tą minimalistyczną pysznością :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Zmierzyłam czas i taki obiad możecie przygotować w czasie krótszym, nić pół godziny. Razem ze wszystkim, włącznie ze sprzątnięciem kuchni. Czyż nie jest to dobra wiadomość? Dla tych, którzy zostali zarażeni w czasach przedszkolnych niechęcią do szpinaku, zapewniam, że ta pyszna, lekka zupa nie ma nic wspólnego z zieloną pampą, którą próbowano Wam wciskać.
Już kiedyś była u mnie tutaj zupa szpinakowa, ale w tedy z mrożonego szpinaku. Jest ok, jeżeli nie mamy świeżego, ale jeżeli jest tylko taka możliwość, korzystajcie ze świeżych warzyw i owoców.
Właściwie już zapomniałam o tej zupie, ale zadzwoniła do mnie siostra z pytaniem, jak gotuję zupę szczawiową, bo całą furę szczawiu kupiła. No więc ja tam produkuję się i tłumaczę, a tymczasem niepotrzebnie, bo okazało się, że to szpinak :-) Przepis zadziałał i na szpinak, a zupa była podobno pyszna. Postanowiłam więc i ja ugotować. Tym bardziej, że u nas w sklepach pojawiła się śmietana ryżowa i koniecznie musiałam ją wypróbować.

© Mariola Streim

Czy lubicie proste dania? Takie najprostsze? Niektóre z nich są tak oczywiste, że dziwię się, dlaczego dopiero teraz na nie wpadłam. Czasami nie wiem, czy to co wymyślam jest nowe, czy też powszechnie znane, bo jak to możliwe, że kalarepa w takim wydaniu nie jest jadana zawsze i wszędzie? Najczęściej gotowałam kalarepę w sosie śmietanowym z dodatkiem ziół, a tym razem jakoś tak sięgnęłam po sos pomidorowy i przyprawiłam podobnie do sosu do spaghetti.

© Mariola Streim