Kiedyś nie przepadałam za arbuzami, za to teraz je uwielbiam. Mam też wrażenie, że dawniej nie były one aż tak słodkie. To chyba jedyna rzecz, o której nie można powiedzieć, że „kiedyś było lepiej“.

Od razu przypomina mi się epizod z książki „Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął“ właśnie o arbuzach, które przez niezbyt uczciwego handlarza były dosładzane wodą z cukrem za pomocą strzykawki. Mam nadzieję, że te, które ze smakiem zajadam, nie zostały poddane podobnej procedurze...

W każdym razie lubię je i mam nadzieję, że ich słodycz jest pochodzenia naturalnego i zasługą promieni słonecznych. Swoją drogą książka jest świetna, jeśli nie czytaliście, gorąco polecam.

Dziś będzie bez przepisu. Do przygotowania potrzebny jest tylko słodki arbuz i gorzka czekolada rozpuszczona w kąpieli wodnej. Kupując kolorową posypkę, należy dokładnie przeczytać jej skład, ponieważ często kolor czerwony w słodyczach jest pochodzenia zwierzęcego (koszelina pozyskiwana jest z mszyc, E-120). Niezbyt apetyczne zakończenie wpisu, bardzo mi przykro. Ostatecznie można posypkę całkowicie pominąć, jeśli nie ma się pewności, że jest wegańska :-)

Czy zdarza Wam się zapomnieć o istnieniu białej kapusty? Założę się, że tak. Owszem, każdy z nas od czasu do czasu coś z niej ugotuje, ale żeby zaraz popadać nad nią w zachwyt? Przecież jest zwykła, tania, dostępna praktycznie przez cały rok, jednym słowem nic specjalnego.

Tymczasem coraz głośniej mówi się o tym, że ma ona działanie przeciwnowotworowe, ale czy wiedzieliście, że pomaga również uporać się z dolegliwościami żołądka? Aby skutecznie mogła zadziałać, zaleca się jej codzienne spożycie w surowej postaci, szczególnie soku wyciśniętego za pomocą sokowirówki. Wbrew opinii, iż kapusta jest ciężkostrawna, bardzo korzystnie wpływa ona na żołądek i jelita.

Surówkę z białej kapusty można przygotować dosłownie w kilka minut i oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby zabrać ją do pracy. Wprawdzie ma może ona trochę staromodny image, ale jeśli dodamy kilka niestandardowych składników, może okazać się niezłym hitem smakowym, może nawet godnym imprezy.

Prozdrowotne właściwości kapusty:

- łagodzi dolegliwości żołądkowe, niektóre badania potwierdzają, że leczy wrzody żołądka

- może zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka

- działa przeciwzapalnie

- obniża poziom cholesterolu

- zawiera dużo żelaza, magnezu i miedzi

Tanio, pysznie i zdrowo – od czasu, kiedy sobie te fakty uświadomiłam, przygotowuję surówki z kapusty o wiele częściej.

Przepis przygotowałam dla czasopisma VEGE.

200 g białej kapusty

1 cebula

2 łyżki oliwy z oliwek

garść listków rukoli

1 pomarańcza

2 łyżki wegańskiego majonezu lub jogurtu roślinnego

1 łyżeczka ostrej musztardy

1 łyżeczka cukru

sól

Kapustę poszatkować na drobno (najlepiej za pomocą robota kuchennego), posolić, wymieszać i odstawić na kilka minut. Rukolę pokroić, pomarańczę pofiletować i również pokroić. Wszystkie składniki dokładnie wymieszać i natychmiast podawać z lekkim pieczywem.

Goście! Ogromną radość i jednocześnie panika. Przecież mieszkanie trzeba posprzątać, zakupy zrobić, pyszne dania przygotować i to wszystko oczywiście tak mimochodem, po pracy. Któż z nas tego nie zna. Jak sobie z tą sytuacją radzić? Po wielu stresowych sytuacjach opracowałam sobie w końcu strategię, którą chciałbym się z Wami podzielić.

Po pierwsze włączyć muzykę. Najlepiej taką, która jest spokojna i pomoże Wam osiągnąć tak zwany „flow“ (stan umysłu, kiedy jesteśmy całkowicie skupieni podczas danego zadania, które wykonywane jest dla czystej przyjemności z samej tej aktywności). U mnie najlepiej sprawdza się tu muzyka Chopina. CD z jego utworami było u nas w domu już od zawsze i jestem chyba od niego uzależniona. Obojętnie, czy gotuję, czy obrabiam moje zdjęcia, zawsze mogę liczyć na to, że ta muzyka pomoże mi się skupić i czerpać radość z mojej pracy. Spróbujcie, efekty gwarantowane.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

woda z puszki po cieciorce, ok. 100 ml (aquafaba)

250 g pieczarek

Ciasto pociąć (najlepiej nożyczkami) na kwadraty i wyłożyć nimi dołki w foremce do muffinek posmarowanych oliwą z oliwek. Umieścić w nich pieczarki i piec przez ok. 30 minut w temperaturze 180 ºC we wcześniej nagrzanym piekarniku. Podawać ze świeżą sałatą i pieczoną cieciorką. 

1 puszka z cieciorką, 240 g po odcedzeniu (wodę należy zachować do przygotowania lodów)

Czy macie własny ogródek? Własne warzywa? Jeśli tak, to z pewnością możecie czuć się szczęściarzami. Nie tyko wiecie co jecie i jakich nawozów „brakuje“ waszym plonom, ale na dodatek macie pewność, że są naprawdę świeże. Ostatnio w mediach o tym coraz głośniej. Jedną z cech wysokiej jakości warzyw i owoców jest ich świeżość. Niby banalna sprawa, ale jednak w dobie globalizacji i wożenia towarów po całym świecie, warto zwracać uwagę na regionalność produktów i krótki czas dostawy. Nie tylko ze względu na ekologię i dbałość o środowisko, ale również dlatego, że tylko świeże produkty zawierają najlepsze wartości odżywcze. Jeśli jesteście alergikami i cierpicie na nietolerancję histaminy, odgrywa to jeszcze większą rolę.

Moje ogródkowe szczęście jest tylko połowiczne, ponieważ mój „urban garden“ jest bardzo malutki. Z braku czasu udało mi się zagospodarować tylko jedną skrzynię, ale mam w niej fasolę (już są małe strączki!) pietruszkę, koperek, szczaw, bazylię, miętę, melisę, rozmaryn, szałwię, ziele o aromacie curry, ziele o smaku oliwek, truskawki, rabarbar i wasabi. Ostatnio dostałam od przyjaciółki korzeń świeżego chrzanu i oczywiście natychmiast go posadziłam. Tu w Niemczech chrzan to istny skarb, bo nie ma go nigdzie na łąkach!

Z pewnością moje zbiory nie wystarczą aby się najeść, ale mam pod ręką świeżą zieleninę do zdjęć i ogromną radochę, że coś wyrosło. Przy okazji coś tam uszczypniemy i dodamy do sałaty. Niedługo odwiedzi mnie moja siostra z rodziną i mamy w planach rozbudować warzywnik, aby w przyszłym roku zbiory były większe.

Aha, zupełnie zapomniałabym... mam jeszcze szczypiorek, ale mam też jakiegoś tajemniczego zwierzaka, który od czasu do czasu pojawia się w naszym ogrodzie i mi cały zjada. Taki sam los spotkał sałatę, ale reszta pozostaje nienaruszona. Dziwne upodobania smakowe. Macie pomysł co to może być? Chyba sarenka :-)

Koniecznie też muszę opowiedzieć wam historię moich ziemniaków. Widziałam w internecie, że zwykłą róże, którą zdarzy nam się od kogoś otrzymać, można wbić w ziemniaka i posadzić w ziemi. Po jakimś czasie z małej róży wyrośnie duży, kwitnący krzew. Widząc pięknie kwitnącą różę w ogródku sąsiadów, postanowiłam na niej tę metodę wypróbować. Posadziłam w mojej skrzyni, ale zamiast róży wyrósł mi ziemniak :-) Logiczne, no nie? No nic, lepsze własne ziemniaki, niż nic.

Nieźle się rozpisałam, a właściwie miało być tylko o tym, że sezon na ogródkowe cukinie już trwa. Zapraszam Was na pyszną i szybką zupę.

Przepis przygotowałam dla czasopisma VEGE.

1 duża cebula

Cebulę pokroić w kostkę i usmażyć na złoto z oliwą. Cukinię zetrzeć na tarce o dużych oczkach, dodać do cebuli i smażyć 5 minut. Dolać 1 litr wody oraz pozostałe składniki i jeszcze raz krótko zagotować. Podawać z lekkim pieczywem.

Czas ucieka, to jest pewne, ale żeby aż tak szybko? Pamiętacie moje tiramisu? Wpis był tu już bardzo dawno temu, a ja do dziś nie znalazłam czasu na opublikowanie przepisu na biszkopty. Co za skandal! Ci z Was, którzy regularnie czytają czasopismo Vege byli w lepszej sytuacji, ponieważ tam przepis znaleźli.

© Mariola Streim

Jest lato? Jest! Może pogoda nie jest dość stabilna i trzeba się kilka razy dziennie przebierać, ale generalnie można złapać kilka upalnych chwil w ogrodzie lub na balkonie. Cudownie! Koniecznie namawiam Was do wykorzystywania choćby króciutkich wolnych chwil na tankowanie energii, bo ten letni czas nie będzie trwał wiecznie (niestety). Wygrzewanie się w słońcu to najlepsza metoda na poprawienie humoru, zarumienienie policzków i (bardzo ważne) uzupełnienie witaminy D odpowiedzialnej za odporność organizmu. Tak więc, zakładajcie klapki i lećcie na zewnątrz.

Jeśli cały dzień siedzicie w szaro-burym biurze lub atelier (tak jak ja), tym bardziej zwracajcie na to uwagę i korzystajcie z każdej sekundy. Zamiast jechać do pracy tramwajem lub samochodem, warto przejść się kawałek pieszo. Najlepiej wysiąść za wcześnie lub zaparkować samochód specjalnie dość daleko, wtedy nie ma się już wyboru.

Mój nowy, choć już 10-letni pies Flocke, dba o to, abym codziennie, przynajmniej przez pół godziny była na zewnątrz, bez względu na pogodę. Na początku było mi ciężko zebrać moje kości, szczególnie rano i wytchnąć nos za drzwi, ale z czasem, a minęły już 3 miesiące, nabrałyśmy nieco rutyny i maszerujemy dość prężnym krokiem przez łąki i pagórki.

Adopcja psa może więc być dobrym rozwiązaniem dla szczególnie leniwych, takich jak ja :-)

W ciągu dnia, wychodzimy do ogródka na krótką „przerwę“ i odprężamy się słuchając świergotania ptaków. Do tego zajadamy domowe lody...

Ostatnio okazało się, że Flocke chętnie zajada rośliny. Nie tylko uwielbia wegańską karmę, ale także kradnie mi orzechy z planu fotograficznego. Moje wegańskie domowe lody też należą do jej ulubionych smakołyków, ale nie daję jej za dużo, bo nic dla mnie nie zostanie.

wafle ryżowe z algami morskimi mini Sonko fit

250 ml śmietany roślinnej

250 ml mleczka kokosowego

2 łyżki skrobi kukurydzianej

2 łyżki oleju kokosowego

garść świeżych liści bazylii

sól

Dodatkowo potrzebne będą patyczki do lizaków i foremki do pieczenia ciastek-lizaków.

Śmietanę, olej kokosowy, mleczko kokosowe oraz skrobię połączyć w garnku i gotować powoli, aż masa zgęstnieje, po czym odstawić i lekko wystudzić.

Masę posolić do smaku i podzielić na pół.

Jedną część wyłożyć do połówki foremek (kilka łyżeczek odjąć i odstawić na później). Do drugiej części dodać posiekaną bazylię, wyłożyć ją do pozostałych foremek, a do każdego dołka przykleić po jednym waflu ryżowym.

Obie foremki wstawić na dwie godziny do zamrażalnika, a następnie wyjąć i posmarować wafelki odrobiną masy, którą wcześniej odstawiliśmy.

Półkule zamrożonej masy bez wafelków wyjąć z foremki i przykleić do posmarowanych masą wafli mini i jeszcze raz zamrozić, aby kule się skleiły. Patyczki wbić w wafelki pomiędzy półkule (inaczej niż na zdjęciu).

Więcej smacznych inspiracji mojego autorstwa znajdziesz na stronie Sonkofit

Nie wiem jak u Was, ale u mnie trwa w tej chwili fala upałów. Dla mnie to dobrze, przynajmniej nie jest mi zimno :-) To oczywiście żart, ale kiedyś rzeczywiście marzłam przy każdej chłodniejszej temperaturze. Najgorsze były zimowe miesiące, wtedy wewnętrzne zimno trzęsło mną bez przerwy i nic nie pomagały wełniane skarpety i trzy koce na kanapie. Na szczęście problem minął, a co ciekawe, jest mi ciepło, odkąd postanowiłam moje odżywianie konsekwentnie przestawić na wegańskie. Zbieg okoliczności? Może macie podobne doświadczenia? Gdybym wiedziała, że to takie proste, pewnie odważyłabym się na ten krok o wiele wcześniej. Dlaczego tak długo czekałam? Choć od dzieciństwa byłam wegetarianką, wahałam się posunąć o ten jeden ostatni krok. Problem polegał na straszeniu ze strony mojego otoczenia. Pewnie też wielokrotnie słyszycie takie argumenty: bo Ci żelaza zabraknie, bo słaba będziesz, bo Ci białka i wapnia zabraknie, bo Ci zęby wypadną, bo Ci... bboooo Ciiiii... booooo!

A tymczasem okazuje się, że to wszystko puste straszenie. Fakty (i badania morfologiczne) bowiem potwierdzają, że organizm świetnie radzi sobie na diecie roślinnej, a dostarczane mu witaminy i minerały są o wiele lepiej przyswajane i wykorzystywane.

Tak więc, jeśli nosicie się z zamiarem zostania weganinem, nie czekajcie i nie dajcie się straszyć.

Jeśli niektórzy z Was na początku będą się źle czuć, zachęcam do bliższego przyjrzenia się sprawie, może to wcale nie dieta roślinna jest przyczyną kłopotów zdrowotnych, lecz jakieś inne schorzenie. Często lekarzom nie chce się szukać przyczyny, słysząc o diecie wegańskiej pochopnie stawiają szybką (często mylną) diagnozę i radzą jeść mięso! Co za skandal! Sama również miałam taki problem, poradzono mi zmianę diety, po czym ja oczywiście zmieniłam lekarza :-) Cóż, uparta jestem i już! Jeśli Wasz lekarz nie akceptuje Waszego stylu życia, nie jest dla Was dobrym lekarzem, nawet gdy jest on, obiektywnie rzecz biorąc, świetnym fachowcem. W takiej sytuacji lepiej poszukać kogoś bardziej tolerancyjnego.

Wiecie co mnie najbardziej w tym wszystkim boli? Często widzę rodziny na zakupach w supermarkecie. Kiedy czekają w kolejce przed ladą z mięsem, dzieci pytają, dlaczego muszą jeść mięso, przecież to są zabite zwierzątka, małe cielaczki i prosiaczki. Tak, dzieci o tym doskonale wiedzą. Rodzice wtedy odpowiadają, że to normalne i że mięsko jest bardzo zdrowe. Bez komentarza!

Moim zdaniem weganizm nie jest niebezpieczny, ale należy pamiętać o spożywaniu wartościowych posiłków, najlepiej całkowicie pozbyć się ton kupnych słodyczy i od czasu do czasu (dla pewności) zbadać krew. Zalecane jest uzupełnianie witaminy B12, ponieważ została ona przez przemysł rolny oraz nadmierną higienę, całkowicie wyeliminowana ze środowiska naturalnego. Ostatnio wyczytałam również, że witamina K2 (roślinna wersja: MK-7), niezbędna do prawidłowego przyswajania wapnia, również powinna być przyjmowana przez wegan w postaci tabletek. Jeśli więc boicie się, że Wasze kości będą słabe, nie musicie dostarczać im ogromnej ilości wapnia, lecz postarajcie się, aby dotarł on tam, gdzie powinien. I nie dajcie sobie wmówić, że to mleko Wam te kości wzmocni. Wręcz przeciwnie. Mleko zakwasza organizm, a ten z kolei, ratując się jak może, pobiera sobie wapń z kości (!), aby to zneutralizować. O pozostałe witaminy i minerały nie trzeba się tak strasznie martwić, jeśli codzienny jadłospis jest w nie bogaty i nie cierpi się na żadne schorzenie utrudniające ich przyswajanie.

Jeśli macie wątpliwości, a dodatkowo chcecie przekonać Wasze mamy, babie i ciocie, że nic złego Wam nie grozi, czytajcie fachowe informacje na ten diety roślinnej, interesujcie się zdrowym odżywianiem, argumentujcie rzeczowo i ze spokojem. Pamiętajcie o cierpliwości, gdyż trudno wymagać od osób postronnych szybkiego zrozumienia naszego punktu widzenia, kiedy my sami poświęciliśmy na przemyślenia o wiele więcej czasu i energii.

Mam nadzieję, że nieco Was uspokoiłam i zapraszam na pełen witamin chłodnik.

Przepis przygotowałam dla czasopisma VEGE.

2 ziemniaki

1 mała cebula

1 awokado

sok z połowy cytryny

olej do smażenia

sól do smaku

tabasco do smaku

rzeżucha lub natka pietruszki do dekoracji

Cebulę pokroić w kostkę i zeszklić z olejem w garnku. Ziemniaki pokroić w kostkę, dodać do cebuli zalać wodą, tak, aby tylko były pod powierzchnią wody i gotować ok. 10 minut (do miękkości ziemniaków). Lekko wystudzić, dodać obrane awokado oraz sok z cytryny i zmiksować wszystko na krem. Wstawić na godzinę do lodówki i podawać ze świeżą rzeżuchą z tostowanym lekkim pieczywem.

Ostatnio moją uwagę przykuła nowa książka Katarzyny Gubały pod tytułem „Warzywa Górą! od korzeni po liście“. Prezentuje ona tylko i wyłącznie przepisy roślinne, a sporo z nich zawiera składniki bez glutenu, co jest bardzo przejrzyście oznaczone. Ponieważ sama mam ten problem, a także coraz więcej moich czytelników również rezygnuje ze spożywania produktów zawierających gluten, postanowiłam Wam tę książkę przybliżyć. Wszystkie przepisy są bardzo „w moim stylu“, czyli nieskomplikowane, szybkie i smaczne, więc książka będzie u mnie dość często w użyciu.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Odciąć nać od marchewek, obrać je i smażyć powoli z oliwą i cukrem od czasu do czasu odwracając. Wystarczy kilka minut, powinny być lekko twarde.