Szybko, szybko, jeszcze szybciej. Mam wrażenie, że tak właśnie kręci się świat wokół nas.

A my? Cóż, każdy ponarzeka i wraca do codziennych spraw, mając nadzieję, że w końcu ze wszystkim zdąży. Dla wszystkich, którym marzy się chwila wytchnienia, mam coś cudownego. Natychmiastowe ciasto z mikrofalówki! Na razie jest z normalnej mąki, ale myślę, że wkrótce podam Wam przepis na wersję bezglutenową. Możecie je przygotować w najbardziej polowych warunkach, na przykład podczas przeprowadzki lub w pracy. Choć prawie nie używam mikrofalówki i już chciałam ją nawet wytransportować z mojej kuchni, muszę przyznać, że ten pyszny kąsek spowodował, że jeszcze jej nie usunę. Koniecznie spróbujcie, najlepiej natychmiast.

Przepis ukazał się w czasopiśmie Vege.

3 łyżki mąki

Lekko wystudzić, ale najlepiej smakuje jeszcze ciepłe. 

Koniecznie pieczcie tylko minutę, przy dłuższym czasie ciasto robi się suche i ścisłe. Jeśli wykonacie je ściśle według przepisu, będzie mięciutkie i wilgotne, po prostu idealne :-)

U mnie raczej szybko niż leniwie, bo o leniuchowaniu ostatnio nawet mowy nie ma, wręcz przeciwnie. Bardzo możliwe, że niedługo dojdzie mi jeszcze ogromny (cudowny!) projekt, ale nie martwicie się, blog nie jest na razie zagrożony :-)

Czasopisma i poradniki pękają w szwach od cudownych porad, jak radzić sobie z codziennym stresem. Czy rzeczywiście mamy tyle na głowie, czy tylko nam się ta wydaje? W całym tym wszechobecnym narzekaniu, że mamy coraz mniej czasu coś jednak jest. Większość z nas pewnie nie czuje się komfortowo już na samą myśl na ten temat i uważa, że ten codzienny kołowrotek, to jedynie brak organizacji. Bądźmy jednak szczerzy – brak czasu i nadmiar obowiązków jest po prostu faktem. Dla uzyskania jasności, sporządźmy listę spraw, które udaje nam się załatwić w ciągu jednego dnia. Okaże się, że jest tego sporo, więc nasze uczucie wiecznego pośpiechu jest jak najbardziej uzasadnione. Bądźmy więc nieco milsi dla siebie samych i zróbmy sobie małą przerwę, a w nagrodę za nasze małe, ale ważne osiągnięcia, przygotujmy sobie coś słodkiego. Coś, co pozwoli nam na chwilę odetchnąć i przyznać przed samym sobą, że jesteśmy świetni, i że w pełni zasługujemy na leniwy deser, na którego wykonanie nie musimy tracić dużo cennego czasu.

Okazuje się, że tak niewiele trzeba, żeby poczuć się lepiej...

Artykuł i przepis ukazał się w czasopiśmie Vege.

200 g tofu naturalnego

3 łyżki jogurtu roślinnego

8 łyżek mieszanki mąk:

2 gryczanej

2 skrobi kukurydzianej

2 kokosowej

2 ryżowej

nieco wanilii

do podania: jagody* na sos jagodowy, cukier do smaku i jogurt roślinny

Zagotować wodę w dużym garnku. Tofu oraz jogurt zmiksować, a następnie wymieszać z 2/3 mieszanki mąk i wanilią. Pozostałą mąkę wysypać na blat kuchenny, wyłożyć na nią ciasto i uformować z niego wałek o średnicy mniej więcej 2 cm. Odcinać skośne krążki i wrzucać na gotującą się wodę. Gotować do czasu, aż pierogi wypłyną na powierzchnię. Odcedzić i podawać z sosem jagodowym, cukrem i jogurtem.

Sos jagodowy:

Jagody rozgnieść widelcem, wymieszać z cukrem i gotować chwilę, aż powstanie sos.

*Można użyć jagody lub inne owoce mrożone.

Każdy z nas zna te chwile, gdy nagle mamy ochotę na coś słodkiego. Szczególnie jesienią chwile takie zdarzają się coraz częściej. To pewnie zmiana światła i temperatury na zewnątrz powoduje, iż nasze organizmy ogarnia panika, że nie dostaną w najbliższym czasie wystarczającej ilości energii. Ale moi Drodzy, bez paniki. Ten nagły głód da się szybko i zdrowo zaspokoić. Dzisiejszy deser przygotowałam dosłownie w kilka minut, jest bez glutenu, bez laktozy, za to z pysznymi, zdrowymi składnikami. Szczególnie chciałabym zwrócić uwagę na kardamon, który ostatnio stał się moim kulinarnym ulubieńcem. Rozgrzewa i pozytywnie nastawa do życia. Spróbujcie i przekonajcie się sami.

80 g polenty

200 ml mleka roślinnego

wanilia lub cukier waniliowy

2 łyżeczki cukru

na wierzch:

2 jabłka

czubek łyżeczki cynamonu

czubek łyżeczki kardamonu

1 łyżeczka błonnika jabłkowego

1 łyżeczka cukru

nieco wody

nieco syropu z agawy do podania

Polentę wymieszać z mlekiem, cukrem oraz wanilią i doprowadzić do wrzenia ciągle mieszając. Przykryć pokrywką i gotować 10 minut od czasu do czasu mieszając na bardzo małym ogniu. Wyłożyć do foremek żaroodpornych. Obrane jabłka pokroić na kawałki i z odrobiną wody smażyć do czasu aż woda wyparuje. Cukier, cynamon, kardamon i błonnik jabłkowy wymieszać, dodać do jabłek, w razie potrzeby dodać jeszcze nieco wody i wymieszać. Gotowe jabłka wyłożyć na polentę. Można podać od razu z dodatkiem syropu z agawy lub zapiec w piekarniku (15 minut, 200 ˚C we wcześniej nagrzanym piekarniku)

Błonnik jabłkowy możesz kupić w sklepie Pharmovit

Skądże! Późne lato to istny raj dla roślinożerców. Kolorowe stragany kuszą swoją obfitością, że aż chciałoby się kupić więcej niż da się udźwignąć. Marzy nam się, aby ten czas nigdy się nie kończył, abyśmy przez cały rok mogli czerpać z bogactwa sezonowych zbiorów. Podobno nie ma rzeczy niemożliwych i choć lata przedłużyć się nie da, da się jednak przechować jego smak.

Możliwości konserwacji warzyw i owoców jest całe mnóstwo i do wieków się je stosuje. Moda na domowe zaprawy, po krótkiej przerwie znów wraca i całe szczęście, ponieważ pracy wcale nie ma aż tak dużo, a widok zapełnionej spiżarni lub choćby jednej szafki kuchennej z pewnością nam ten trud wynagrodzi. Przechować da się praktycznie wszystko, więc tylko od naszej fantazji i upodobań smakowych zależy, na co się zdecydujemy.

W zależności od produktu, powinniśmy dobrać odpowiednią metodę konserwacji.

Suszenie:

To bardzo łatwa i szybka metoda. Zioła, grzyby, plasterki pomidorów i niektóre owoce wystarczy suszyć przez noc specjalnej suszarce i potem zamknąć w szczelnych pojemniczkach. To wszystko. Tak zrobione zapasy bez problemu przetrwają przez całą zimę bez utraty aromatu.

Mrożenie:

Najpopularniejszy sposób na zatrzymanie lata, nie wymaga wiele pracy, a efekt może być niesamowity.

O mrożonych truskawkach, malinach czy jagodach już nie warto wspominać, każdy pewnie je gromadzi, ale można pomyśleć na przykład o kwiatach. Wiele z nich jest jadalnych i nic nie stroi na przeszkodzie, aby uwiecznić je w kostkach lodu. Można sobie wyobrazić miny gości, kiedy wieczorową porą w środku zimy, podamy im koktajl udekorowany kostkami lodu z zatopionymi fiołkami lub kwiatkami dzikiego bzu.

Bardziej roboczym produktem, mniej umilającym oko, ale za to podniebienie, jest mus z dyni. Ten idealny półprodukt o szerokim zastosowaniu można wykorzystać zimą do deserów, wypieków i zup. Dynię wystarczy pokroić w księżyce, usunąć pestki, upiec i zmiksować. Poporcjowana i (koniecznie) opisana pulpa, spokojnie będzie sobie czekała w zamrażarce na jej zastosowanie.

Wekowanie:

Wymaga nieco pracy, ale za to bardzo przyjemnej, tym bardziej, że od czasu do czasu można skubnąć sobie świeżutką, wypestkowaną wisienkę, zanim zostanie zamknięta na długie miesiące.

Do wyboru mamy dwa rodzaje słoików – nowoczesne twist-off, z metalowymi nakrętkami oraz nieco nostalgiczne weck ze szklanymi dekielkami, gumkami i klamerkami. Oba rodzaje słoików świetnie funkcjonują i można je używać wielokrotnie, pod warunkiem, że nie są uszkodzone.

Cała procedura wekowanie jest dziecinnie łatwa, ale słoiki przed użyciem muszą być sterylnie czyste, co wcale nie jest trudne.

Najpierw słoiki i dekielki należy dokładnie umyć (na przykład w zmywarce) a następnie:

- zalać na kilka minut wrzątkiem

- lub wstawić do piekarnika na minimum 10 minut przy temperaturze 120˚C

- lub napełnione wodą (otwarte) wstawić do mikrofalówki i doprowadzić do wrzenia, dekielki zalać na kilka minut wrzątkiem.

Tak przygotowane słoiki oczywiście muszą aż do zamknięcia pozostać w miarę możliwości sterylne, to znaczy, podczas pracy nie należy dotykać ręką gwintów, ani wewnętrznej strony dekielków. Chodzi o to, aby jak najmniej bakterii dostało się do wnętrza słoika podczas pracy. Aby czysto napełnić słoiki zawartością, warto zorganizować sobie specjalny lejek z szerokim otworem odpowiedniej wielkości, wtedy nic nam się nie rozleje i brzegów nie trzeba będzie wycierać. Jeśli już nam się jednak mały wypadek wydarzy, należy użyć czystej ściereczki.

Kiedy już słoiki zostaną zapełnione i chcemy przechowywać je przez dłuższy okres czasu, konieczna jest ich pasteryzacja. To nic innego, jak podgrzewanie zamkniętych zapraw w kąpieli wodnej lub w piekarniku. Czas i dokładna temperatura zależy od produktu, owoce możemy pasteryzować krócej, wystarczy 10 minut, przy temperaturze 90 ˚C. Natomiast warzywa wymagają dłuższego czasu i wyższej temperatury. Generalna zasada jest tak, że im więcej białka zawiera produkt, tym dłużej powinniśmy pasteryzować słoiki.

Na przykład zupę z soczewicą powinniśmy gotować aż 90 minut przy temperaturze 100 ˚C.

Jak widać cały proces wekowania nie jest trudny, ale należy wykonać go starannie, ponieważ w nieodpowiednio zapasteryzowanych słoiczkach mogą rozmnożyć się niebezpieczne dla zdrowia bakterie.

Po tym małym wykładzie technicznym pora w końcu przejść do samych przetworów, w końcu to o nie tutaj chodzi.

Gdy wykonamy już naszą pracę, czeka nas zimą prawdziwa radość. Będziemy wyciągać słoiczek po słoiczku, delektować się jego zawartością i dziwić się, że to nasze własne dzieło.

A może sprezentujemy nasze skarby ukochanej osobie? Nie ma nic piękniejszego, niż domowej roboty, w dodatku jadalne podarunki.

W kolejnych wpisach zaprezentuję Wam kolejne przepisy na zimowe zapasy, zapraszam!

P.S.

Przypominam o konkursie i wspaniałych nagrodach!

Dwukolorowy dżem śliwkowo gruszkowy 

(idealny na prezent, do krótkoterminowego przechowywania)

dowolne ciemne śliwki, na przykład węgierki

gruszki

cukier żelujący (ilość odpowiednia do ilości owców według opisu na opakowaniu, w sprzedaży są różne rodzaje)

agar opcjonalnie

Warstwy należy przygotować równocześnie w dwóch osobnych garnkach. 

Warstwa śliwkowa:

Śliwki przekroić na pół i zagotować wraz cukrem żelującym ściśle według opisu na opakowaniu. Nie trzeba usuwać pestek, ponieważ po ugotowaniu należy przetrzeć masę przez sitko. W ten sposób pozbędziemy się zarówno skórek, jak i pestek. Jeśli chcemy mieć pewność, że dżem będzie dość gęsty i warstwy się nie wymieszają, można dodać nieco agaru (mniej niż podane jest na opakowaniu, gdyż cukier już nam masę zagęści). Gotowy dżem wlać do połowy sterylnych słoiczków twist-off i przestudzić.

Warstwa gruszkowa:

Gruszki obrać, usunąć gniazdka, pokroić i zagotować wraz cukrem żelującym ściśle według opisu na opakowaniu.

Można również dodać nieco agaru, aby mieć pewność, że dżem wystarczająco stężeje. 

Gotową masą dopełnić słoiczki i szybko zamknąć.

Przechowywać w lodówce, najdłużej kilka tygodni.

Hummus mogłabym jeść codziennie, tym bardziej, że tyle jest możliwości tworzenia jego nowych smaków. Czy próbowaliście już na słodko? Jeśli jesteście łasuchami, jest to smarowidło dla Was. Jest ono nie tylko pyszne, ale i zdrowe.

Przy okazji przedstawię Wam nowe wafle superfoods firmy SONKO, to właśnie one zainspirowały mnie do wypróbowania dzisiejszego przepisu, ponieważ doskonale do niego pasują. Jak widzicie na zdjęciu, wafle te są bardzo cienkie, chrupiące i składają się z kaszy jaglanej oraz trójkolorowej komosy. Z całą pewnością zdrowe, zaliczające się do nowej grupy produktów SONKOfit. Białko, magnez, żelazo i cynk to tylko najważniejsze cenne substancje, zawarte w tym produkcie. Niestety mogą zawierać małe ilości glutenu, ale osoby, które nie są na niego uczulone, aczkolwiek ograniczają jego spożycie, spokojnie mogą po nie sięgnąć. Posmarowane dzisiejszym hummusem z pewnością wywołają uśmiech na Waszych twarzach. 

400 g ugotowanej cieciorki (ewentualnie może być z puszki)

1 łyżka ciemnego kakao

3 miękkie daktyle

1 łyżka syropu z agawy lub klonowego

wanilia

Kakao wymieszać z odrobiną wrzątku, następnie wszystkie składniki zmiksować.

wpis sponsorowany

To jeden z moich ulubionych deserów. Pełen zdrowych substancji i letnich smaków. Truskawki są tu u mnie w tym roku na wagę złota, więc niestety nie kupuję ich codziennie jak zeszłego lata, ale od czasu do czasu po prostu muszę... Zachęcam Was do spróbowania nasion chia, jeśli jeszcze nadal tego nie zrobiliście. Zapewnią one Wam sporą dawkę omega-3, białka, wapnia, żelaza, cynku, witaminy B3 i błonnika. Istne cudo natury i w dodatku bardzo łatwe do przygotowania.

Kilka godzin wcześniej wystarczy wymieszać je z jogurtem, śmietaną lub mlekiem roślinnym albo mleczkiem kokosowym i gotowe. Do tego dodaję zmiksowane truskawki, nieco cukru i to wszystko. Smacznego.

P.S.

Przypominam o konkursie, możecie zgłaszać się jeszcze tylko do jutra.

10 łyżek płatków jęczmiennych SONKOfit

2 łyżki ziarenek sezamu

2 łyżki dmuchanego amarantusa

2 łyżki dmuchanej quinoi

2 łyżki nasion słonecznika

2 łyżki rodzynek (można na chwilę zalać wrzątkiem, aby napęczniały i potem odcedzić)

1 łyżka roztopionego oleju kokosowego

2 łyżki syropu z agawy

2 łyżki naturalnego jogurtu roślinnego (u mnie z łubinu)

Wszystkie składniki dokładnie wymieszać i wyłożyć do płaskiego, prostokątnego naczynia, wyłożonego folią spożywczą. Masę przykryć również folią spożywczą i ugnieść, aby była dość ścisła. Wstawić na kilka godzin do lodówki, po czym pokroić na małe prostokąty i podawać.

Czy Wy też nie możecie doczekać się do lata? Ostatnio złapałam się na tym, że cały czas wymyślam przepisy na lody. Jednocześnie myślę, że to za wcześnie, że te plany muszą jeszcze trochę poczekać. Ale czy muszą? Ciepłe słońce już jest i chociaż w ostatni weekend siedzieliśmy w ogrodzie na leżakach zapakowani w śpiwory gwarantujące ciepło nawet do 30-stopniowego mrozu (nic nie zmyślam i polecam tę metodę), chwilami można nabrać przekonania, że lato jest już tuż, tuż. Tego dnia było bardzo słonecznie, ale jednak wiał dość zimny wiatr. Ponieważ mieszkamy na dość pokaźnej wysokości nad poziomem morza, na ciepełko musimy co roku czekać nieco dłużej. Po co jednak czekać, skoro na wszystko znajdzie się sposób. Otwieram więc sezon lodowy i zachęcam do wypróbowania dzisiejszego przepisu. Lody są kremowe i naprawdę bardzo pyszne.

Złoto, róż i biel to piękne połączenie, czy też tak uważacie? Ostatnio moje ulubione, choć sama jestem zaskoczona, bo przecież szarości są najpiękniejsze. Zainspirowana kolorystyką, moją starą filiżanką i nowymi płatkami owsianymi SONKO fit, postanowiłam wykreować łatwe praliny. Pisząc o opiekanych płatkach jaglanych miałam już ten pomysł i oto przedstawiam Wam realizację. Nie byłam do końca pewna, czy przepis Wam się spodoba, bo jest bardzo prosty, właściwie banalny. Sami oceńcie, czy jest w Waszym guście. U mnie kuleczki zniknęły w błyskawicznym tempie i niestety talerzyk od filiżanki również ulotnił się za sprawą Kotki. Nigdy nie skacze ona po parapetach ani innych meblach, a tym razem jednak postanowiła to zrobić i z puchatym ogonem uskuteczniła długodystansowy bieg. Wystartowała prosto z sypialni, przepędziła przez korytarz i salon, wskoczyła na kanapę i odbijając się jak na trampolinie wskoczyła na parapet... prosto na mój talerzyk. Cały był złoty i piękny... Cóż, moja wina, mogłam odstawić na stół, tam dobrze wychowana Kotka nigdy nie włazi, słowo. I tak mi teraz nikt nie uwierzy. Ubolewam okropnie nad tą stratą, dlatego koniecznie musiałam sobie zrekompensować to nowymi pralinkami i zjadłam ich pokaźną ilość. Na szczęście do zdjęć zrobiłam tylko kilka, ale przepis podaję Wam na około 25 sztuk.

Po takiej uczcie, obiad i kolacja muszą zostać u mnie dziś skreślone.

Moi Drodzy, są takie odkrycia kulinarne, które nas fascynują i mimo upływu czasu fascynacja ta nie maleje. Dla mnie tym odkryciem jest ubijanie piany z wody po cieciorce. Pełno jest już bezów na blogach, ja jednak nadal nie mogłam oprzeć się pokusie i ponownie przypominam Wam o tym, że jest  to możliwe i namawiam do wypróbowania. Używam takiej piany nie tylko do bezów, ale również do innych wypieków, w których kiedyś używałam białek z jajka kurzego (polecam babeczki karobowe lub bezglutenowe ciasto z owocami).

Kiedy robiłam bezy pierwszy raz, wyszły mi nieco płaskie, ponieważ bałam się, że piana się rozbije i pewnie ubijałam za krótko. Tym razem jednak ubiłam porządnie i jak widać są pięknie uformowane, nic nie opadły i cudownie, głośno chrupią. Pokolorowałam je farbką spożywczą, możecie oczywiście dodać nieco soku z buraczka, jeśli nie używacie farb syntetycznych.