Moi Drodzy! Ostatni wpis przed świętami i mnóstwo życzeń dla Was, abyście miło je spędzili

i porządnie odpoczęli.

Jakie będą moje święta? Mam nadzieję, że leniwe. Ostatnio bardzo dużo pracowałam, dlatego zamierzam dla równowagi w te wolne dni nie robić nic. W moim wykonaniu nic-nierobienie to oczywiście i tak pełno planów, ale będą one niezobowiązujące. Może w końcu uda mi się nieco porysować, piórka oraz tusz są już zakupione i mam nadzieję, że jeszcze pamiętam, jak się je używa :-) Efekty, o ile będą tego warte, pokażę Wam na moim drugim blogu. Aparat i komputer raczej schowam w najbardziej odległym kącie i postaram się sięgnąć po nie dopiero w przyszłym tygodniu.

Kulinarnie będzie również bez stresu, przygotuję pewnie sałatkę ziemniaczaną (z wegańskim majonezem i bez jajek, za to z zielonym groszkiem), pasztet (zamiast pomidorów dodam oliwki i włoskie przyprawy) i może jakąś wiosenną zupę. (W mojej książce znajdziecie przepis na bardzo łatwą i pyszną zupę groszkową). Do tego pewnie będzie sernik jaglany.

Najważniejsze jednak jest to, że święta będą bez jajek. Jedyne jajka jakie będziemy jeść, to te ciastkowe, zamieszczam Wam na zdjęciach.

Do zobaczenia po świętach!

wpis sponsorowany

Może przyda Wam się na święta? U mnie bywa na co dzień. Mamy taką umowę: im więcej uda mi się przygotować pysznych dań mogących zastąpić dania mięsne, tym mniej mięsa spożywa moja druga połówka. Tak więc staram się i cieszę się, że ta metoda działa. Pasztety i klopsy bywają więc u nas bardzo często. Oczywiście są jeszcze inne możliwości przygotowania dań mięsopodobnych, pewnie jeszcze lepiej imitujących mięso, na przykład z dodatkiem seitanu czy soi, ale ich stosowanie jest u nas prawie niemożliwe. Soję używam, ale w małych ilościach ze względu na alergię, natomiast seitan to czysty gluten, więc mogę jedynie od czasu do czasu przygotować dla siebie. Jeśli możecie spożywać gluten, zachęcam do spróbowania seitanu na zasadzie interesującego doświadczenia. Jest to jasny proszek, który po zmieszaniu z odrobiną wody, natychmiast przybiera konsystencję gumowatą i dość zbitą. Potem można pokroić na kawałki, przyprawić i smażyć podobnie jak kawałki mięsa. Można też przygotować sos, dodać warzywa i w ten sposób otrzymamy świetny gulasz. Myślę, że to bardzo ciekawy składnik i pewnie coś Wam tu wkrótce zaprezentuję.

Tymczasem zachęcam do wypróbowania pasztetu, jest bardzo aromatyczny i nadaje się do podania na ciepło lub na zimno. Sama oczywiście nie miałabym ambicji naśladowania dań mięsnych, ale jak wiadomo życie pełne jest kompromisów, a przy okazji powstają tak zwane dania wspólne, które każdemu bardzo smakują, bez względu na dietę.

Przed świętami wszyscy szukają inspiracji i przepisów na słodkie wypieki, tak więc śpieszę z łatwymi, bezglutenowymi babeczkami. Oczywiście nadają się one na każdy dzień, nie tylko na świąteczny. Ich główną zaletą jest szybkie wykonanie, a o pysznym, nieco karmelowym smaku nawet nie wspomnę. Kto jeszcze nie próbował karobu, niech to szybko nadrabia. Niepowtarzalny smak, świetna alternatywa dla osób z nietolerancjami, na przykład histaminową.

Dziś mam dla Was coś łatwego i pysznego, wszyscy wielbiciele słodyczy proszeni są o uwagę. Nie wykluczając mnie oczywiście, gdyż skłonność do słodkich smaków mam chyba zakodowaną genetycznie. Wprawdzie zmieniły się moje upodobania od kiedy bardzo zwracam uwagę na to, aby moje posiłki były pełne wartościowych składników i nie jadam byle czego, ale jednak dzień bez małej słodkiej przekąski to dzień stracony. Jeśli macie nagłe napady apatytu na słodycze i w dodatku trudno jest zachować Wam umiar, polecam po pierwsze wykreślić całkowicie z jadłospisu pszenicę (i gluten), zaprzestać kupowania gotowych słodyczy oraz wprowadzić do jadłospisu większą ilość warzyw. Jestem pewna, że te trzy małe zmiany Wam pomogą. Przy okazji, jak za pomocą magicznej różdżki zniknie Wam kilka zbędnych kilogramów. Przy tym nie trzeba wcale rezygnować ze słodkich przekąsek, ważne jest tylko, aby zawierały zdrowe składniki i były proste. Żadnych snickersów i innych batonów, jeśli czekolada, to ta uczciwa, czyli ciemna, z dużą zawartością kakao i krótką listą składników. U nas w szufladzie znajdziecie tylko taką właśnie czekoladę, suszone owoce (szczególnie daktyle uwielbiamy) i to właściwie wszystko. Dodatkowo kupuję jeszcze masło orzechowe i nie przejmuję się jego kalorycznością, ponieważ orzechy w diecie roślinnej są bardzo ważne oraz melasę buraczaną, którą dodaję do wielu różnych dań. Melasa jest wprawdzie słodka i kaloryczna, ale zawiera dużo żelaza, jeśli więc słodzić, to już tak, aby coś nasz organizm z tego miał.

Ostatnio, moją ulubioną przekąską stały się wafle ryżowe, posmarowane masłem orzechowym i polne melasą. Szczególnie wafle z solą morską idealnie do tego pasują. Zachęcam do spróbowania i jestem pewna, że na jednym waflu się nie skończy, nie martwcie się jednak, to nic strasznego. W przypadku prostych w składzie słodyczy, nasz organizm łatwiej rozpozna stan sytości. Może nie od razu, ale kiedy wykluczycie z Waszych codziennych posiłków złe przyzwyczajenia, po pewnym czasie stan nasycenia i głodu stanie bardziej wyrazisty i łatwiej przez Was rozpoznawalny.

Tu mam dla Was kolejny typ, może nie jest on ostatnio bardzo popularny, ale w moim przypadku się sprawdza. Zapomnijcie o kilku małych posiłkach w ciągu dnia, najedzcie się porządnie rano, w południe i wieczorem, jak robiły to nasze babcie i zobaczycie, że zniknie frustracja i stan wiecznego niedosytu. Wasz układ trawienny też się ucieszy, gdyż potrzebuje on przerwy pomiędzy posiłkami, aby mógł dobrze funkcjonować, a burczenie w brzuchu jest bardzo pożądane i oznacza, że w Waszych jelitach jest właśnie akcja sprzątania. (Informacje zaczerpnięte z książki „Darm mit Charme: Alles über ein unterschätztes Organ“, Autorka: Giulia Enders).

Zapraszam na chrupiące wafle!

wpis sponsorowany

Spaghetti to jedno z najpopularniejszych dań, pewnie ze względu na swoją prostotę i dużą swobodę interpretacji podczas jego przygotowywania. Nie ma osoby, która nie potrafiłaby go ugotować, ale są osoby, które ze względu na dietę bezglutenową nie mogą go spożywać. Świetną alternatywą dla nich jest spaghetti z warzyw. Nie uwierzycie, jak dobrze smakuje i jak szybko się je robi.

Dziś przygotowałam dla Was wersję z kalarepy z wegańskim sosem bolognese (przepis znajdziecie tutaj) i jest to już moje drugie takie danie w ciągu kilku dni, ponieważ po pierwszym teście oszalałam totalnie na jego punkcie. O zaletach nie muszę nikogo przekonywać, można włączyć je do każdej diety; odchudzającej, wegańskiej, bezglutenowej, paloeo, surowej i oczywiście mieszanej. Już dawno o takim daniu myślałam, ale brakowało mi odpowiedniego narzędzia. Okazało się jednak, że marzenia się spełniają, wystarczy tylko intensywnie o nich myśleć. Tak więc, myślałam o tym spaghetti, myślałam, aż pewnego dnia w mojej skrzynce mailowej znalazła się propozycja wypróbowania spiralizera firmy Benriner. Oczywiście nie odmówiłam!

Teraz już nie wyobrażam sobie mojej kuchni bez tego urządzenia i już mam w planach całe mnóstwo świderków z różnych warzyw z rozmaitymi sosami. W kilka minut „makaron“ jest gotowy, a jego grubość i długość zależy od rodzaju nożyka, jaki zastosujemy i sposobu umieszczenia kawałka warzywa. Krótkie kawałki śiwetnie sprawdzą się do przygotowywania sałatek lub do krojenia cebuli.

Bardzo praktyczny pomocnik kuchenny, szczególnie podoba mi się jego prostota i niewielkie rozmiary, z pewnością zabierzemy go latem na urlop.

Ciekawi jesteście jak dzisiejsze danie smakuje? Pysznie! Lepiej niż tradycyjne spaghetti.

Pieczone ziemniaki należą do jednych z moich ulubionych dań i przygotowuję je bardzo często, w wielu różnych wersjach. Na blogu były już kilka razy, między innymi tutaj. Dziś mam dla Was wyjątkowy przepis, świetnie nadający się na co dzień, ale również możecie miło zaskoczyć nim gości. Smak jest bowiem delikatny i wyszukany, a sposób przygotowania bardzo łatwy i szybki. Inspirację znalazłam wiele lat temu w mojej ulubionej restauracji i jakoś tak sobie teraz przypomniałam, i nieco zmodyfikowałam, dodając na przykład awokado. Zapraszam i życzę smacznego.

Czy macie czasami ochotę na coś niezdrowego? Na coś, czego na co dzień nie tkniecie? Ostatnio widziałam program w telewizji, o osobach tak bardzo wkręconych w ideę zdrowego odżywiania, że trafiają one do kliniki, gdzie uczą się jeść „normalnie“. Czyli niby mania zdrowego odżywiania może stać się chorobą porównywalną z anoreksją. Co o tym myślicie? Dla mnie sprawa nie jest jednoznaczna. Sama chcę decydować o tym co jem, podobnie, jak o innych sprawach dotyczących mojej osoby i nie lubię, jak ktoś mi próbuje wmówić, że w jedzeniu pełnym dziwnych składników nie ma nic złego. Zaraz mam wrażenie, że za tymi terapiami stoi przemysł spożywczy, walczący o każdego z nas, widzący w nas tylko i wyłącznie potencjalnego klienta. Każda „nawrócowna“ osoba, będzie przecież przynosić zyski przez długie lata swojego życia. Tak więc bardzo sceptycznie nastawił mnie ten program i po krótkim zastanowieniu, stwierdziłam, że zostaję przy swoich poglądach. 

Z drugiej strony nie ubię żadnego fanatyzmu i skoro sama nie chcę, aby mi się ktoś wtrącał, staram się nie przekonywać innych do zmian w jadłospisie. Nie jest to łatwe, ponieważ czasami ponosi mnie entuzjazm i opowiadam znajomym o cudownych zmianach w naszych organizmach, od kiedy wykluczyliśmy z naszej diety gluten. Bo jak nie fascynować się kilogramami, które tak po prostu poszły w las, jak nie dziwić się energią, pozwalająca nam pracować produktywnie przez cały dzień, a nie tylko przez pół, jak było to kiedyś? Takie właśnie są nasze doświadczenia ze zdrowych odżywianiem, ale nie oznacza to, że dla każdego jest to idealna droga. Każdy z nas jest inny i musi sam zdecydować o swoich sprawach. Przede wszystkim należałoby zastanowić się, co „zdrowe odżywianie“ oznacza. Każdy z nas ma pewnie zupełnie inne wyobrażenie na ten temat. Jedno jednak jest pewne, ze zdrowym jedzeniem jest podobnie jak z hałasem, jeśli raz uświadomimy sobie, że nam przeszkadza, nie ma sposobu, aby był nam obojętny. Czasami zastanawiam się, co byłoby, gdybym zrobiła takie bardzo niezdrowe zakupy? Przede wszystkim kupiłabym całe góry słodyczy, trochę gotowców, puszek, zup w proszku, mrożonek (w tym pizzy) i to wszystko bez jednego spojrzenia na składniki... Niby mogę, bo kto mi zabroni, ale muszę Wam powiedzieć, że wcale nie chcę. Czy weganie i wszyscy, którzy czytają etykietki powinni rezerwować sobie miejsce w klinice? Czy może jednak nie ma w tym niczego złego, wręcz przeciwnie, może warto zadbać o temat tak ważny, jak nasze codzienne posiłki? Piszcie, co o tym myślicie. Czy spotkaliście się z opinią, że jesteście dziwakami?

Dziś mam dla Was danie, za którym może wielu z Was tęskni, ale w dość zdrowej wersji, z niezdrowym (z mojego punktu widzenia) elementem w postaci glutenu. Zapraszam!

Moi Drodzy, już za chwileczkę, już za momencik! Wielkimi krokami zbliża się premiera książki.

Nie będę pisać Wam o tym, co dzieję się tu za kulisami, bo chyba każdy może sobie wyobrazić, że panuje stan podekscytowania.

Książka pod tytułem „Wege – Tu się kroi coś pysznego“ skierowana jest właśnie do Was. Przepisy utrzymane są w mojej sprawdzonej konwencji, czyli są łatwe i szybkie, co pozwoli każdemu korzystać z nich na co dzień. Książkę tę kieruję do wegan, wegetarian, ale też do osób, które szukają możliwości ograniczenia spożycia produktów pochodzenia zwierzęcego. Kto wie, może część z nich przekona się, że nie jest to trudne i zafascynuje się wegańskim stylem życia? Również osoby z nietolerancjami znajdą przepisy dla siebie, gdyż wszystkie są bez laktozy, a wiele z nich bez glutenu. 

Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zawarte w książce przepisy przygotować razem z dziećmi, większość przepisów jest, jak to się mówi, dziecinnie łatwa.

Dla każdego, coś pysznego!

Mam nadzieję, że moja książka przypadnie Wam do gustu, jest kolorowa, ze zdjęciami

i ilustracjami. Podzielona jest na sałatki, pasty i dipy, zupy, dania główne oraz desery.

Można zamawiać ją u mnie na blogu. Zapraszam!

 

Patroni medialni:

vege

vege runners

wege maluch

ulica ekologiczna

czytamy etykiety

samouzdrawianie

wegetarianski świat

Wszystkim, którzy pomogli mi w tworzeniu książki oraz tym, którzy przejęli nad nią patronat bardzo dziękuję.