Niektóre desery tak bardzo kojarzą się nam z dziecinną papką, że nawet do głowy nie przyjdzie nam sięgnąć po nie w wieku dorosłym, a szkoda, bo to nie tylko świetna okazja, aby wrócić pamięcią do tamtych miłych chwil, ale także możliwość odkrycia, iż TO świetnie smakuje. Bo przyznajcie sami, mus jabłkowy to deser idealny. Wystarczy dodać coś chrupiącego i coś słodkiego, a żaden łasuch nie przejdzie obok niego obojętnie. 

Główny sezon śliwkowy już właściwie za nami i mam nadzieję, że półki w Waszych spiżarniach uginają się pod ciężarem wielu słoiczków napełnionych powidłami. Ja jestem jak zwykle spóźniona i dopiero teraz znalazłam czas na przygotowanie małych zapasów, niestety już ze śliwek importowanych. Lepsze jednak to, niż nic. Czytałam, że prawdziwe powidła przygotowuje się z samych owoców, bez dodatku cukru. Smaży się je w sumie przez kilka godzin. Wtedy z pewnością powstają najbardziej wymarzone i luksusowe powidła pod słońcem, ale ja oczywiście musiałam zadowolić się wersją „na skróty“. Smażyłam przez godzinę, dodałam cukier, ale za to w nagrodę wzbogaciłam je odrobiną cynamonu. Moim zdaniem wyszły bardzo smaczne. 

Kwestia wyboru odpowiedniego blendera wcale nie jest prosta, ponieważ każdy z nas ma nieco inne potrzeby. Zaraz na początku nasuwa się cała masa pytań: jakie urządzenie wybrać, które czynności są dla nas niezbędne, z czego możemy zrezygnować, czy jest łatwy w obsłudze, czy zajmuje dużo miejsca i jak sprawdza się w codziennym użytkowaniu? Te wszystkie pytania potrafią przyprawić o zawrót głowy i pochłonąć ogromną ilość czasu, zanim podejmiemy ostateczną decyzję. 

Celem tego wpisu jest ułatwienie Wam wyboru i przynajmniej częściowe udzielenie odpowiedzi na Wasze pytania. Jestem pewna, że wielu z Was szuka właśnie takiego sprzętu, jaki dziś Wam zaprezentuję.

Jest to blender personalny TBP601BL firmy Blaupunkt, skierowany do osób lubiących zdrowe odżywiane, sport i aktywny styl życia. W bardzo szybki sposób pozwala on na przygotowanie sałatki, sosu do sałatki i smoothie. Te wszystkie trzy rzeczy z powodzeniem da się wykonać dosłownie w kilka minut i gotowe produkty zabrać do pracy czy do szkoły. 

2 pojemniki służące do miksowania smoothie zaopatrzone są w specjalne, szczelne zakrętki i służą jednocześnie jako kubki do picia. To idealne rozwiązanie oszczędzające czas na przygotowanie i mycie naczyń.

Myślę, że mamy niemowląt również będą zachwycone, ponieważ za pomocą tego miksera szybko można w przygotować pyszną papkę, a kilka miesięcy później, kiedy dzieci podrosną, da się szybko posiekać inne posiłki.

Ponieważ jednak sałatka, smoothie, czy papka są oczywiste i nie ma nawet cienia wątpliwości, że ten blender sobie z tymi zadaniami poradzi, postanowiłam wykreować zapiekankę z brukselki, abyście mogli się przekonać, że przygotowywanie bardziej skomplikowanych posiłków również jest możliwe i to bardzo szybko. Do wszystkich czynności użyłam tylko i wyłącznie tego miksera. 

Zaczęłam od siekania brukselki. Ponieważ ostrze jest dwupoziomowe, zajęło mi to dosłownie kilka sekund. Następnie w wąskim pojemniku przeznaczonym do smoothie zmiksowałam pokrojone, ugotowane ziemniaki ze śmietaną roślinną (również kilka sekund). Wszystkie składniki wymieszałam, wyłożyłam do naczynia żaroodpornego, ozdobiłam pomidorkami i upiekłam. Całość posypałam przed podaniem mielonymi orzechami i pistacjami, również przygotowanymi za pomocą tego samego blendera, w specjalnym pojemniczku (też tylko kilka sekund).

Ziemniaki i smażoną cebulę miałam z poprzedniego dnia, ale nawet jeśli miałabym wszystko przygotować od początku, widzicie, że nie zajęłoby to wcale dużo czasu.
Przy okazji podkreślę, że w pojemniczku, w którym mieliłam orzechy, można zmielić również kawę, a co najważniejsze, pyszne domowe masło orzechowe. 

Urządzenie składa się z jednej części zawierającej silnik i kilku części, które do tego silnika są podłączane, stąd wiele różnych funkcji, mimo niewielkich rozmiarów.

Wszystkie części przystosowane są do mycia w zmywarce i później nie zajmują dużo miejsca. Z powodzeniem mogą zastąpić kilka urządzeń, między innymi młynek do kawy, mikser do sałatek i mikser kielichowy do smoothie.

Podsumowanie:

Duże plusy:
- łatwa obsługa
- możliwość mycia naczyń w zmywarce
- dwa trytanowe kubki służące jednocześnie do przygotowania, jak i do transportu
- szczelne zakrętki na kubki z zawieszką oraz dziubkiem do picia
- specjalnie zaprojektowane, wyjmowane ostrza
- rozdrabniacz i młynek w zestawie
- wysokiej jakości materiały bez BPA

Na razie żadnych negatywnych cech nie zauważyłam, polecam każdemu, kto chciałby mieć praktyczny, codzienny blender będący zawsze pod ręką.

Produkt można zakupić w Autoryzowanym Sklepie Blaupunkt www.blaupunkt-sklep.pl

500 g brukselki

2 małe, ugotowane ziemniaki

1 cebula

nieco oliwy z oliwek do smażenia oraz do posmarowania foremki

1 śmietana roślinna (250 ml), na przykład ryżowa

4 pomidorki koktajlowe

25 g solonych orzeszków arachidowych

25 g wyłuskanych pistacji

sól i chili do smaku

Cebulę pokroić w kostkę i usmażyć z oliwą na zloty kolor. Brukselkę oczyścić z zewnętrznych listków i każdą główkę przekroić na pół. Posiekać w największej misie miksera.

Ziemniaki pokroić na małe kawałki i zmiksować ze śmietaną w pojemniku do przygotowywania smoothie. Tak zmiksowany sos oraz cebulę dodać do zmiksowanej brukselki, przyprawić i dokładnie wymieszać. masę wyłożyć do wysmarowanej olejem foremki żaroodpornej, wygładzić i ułożyć na wierzchu połówki pomidorków. Piec przez ok. 30 minut w temperaturze 200 ºC we wcześniej nagrzanym piekarniku.

Przed podaniem posypać zmiksowanymi w młynku orzeszkami i pistacjami.

Dla wielu z nas zbieranie grzybów, to już nie tylko sposób spędzania wolnego czasu, to wprost rytuał. Zaopatrzeni w ciepłą kurtkę, nożyk i wygodne obuwie wędrujemy rankiem do lasu, aby tam wypatrywać dojrzałych okazów. A jest czego, bo w Polsce występuje aż tysiąc gatunków grzybów jadalnych.

Wokół grzybów krąży wiele mitów. Utarło się, że są ciężkostrawne, ale to nie do końca jest prawdą. Zgadza się, że zawierają szczególny rodzaj błonnika zwany chityną i to z jej trawieniem niektórzy z nas mają problem, ale jednocześnie właśnie ta włóknista substancja stymuluje trawienie i regularne spożywanie grzybów, na dłuższą metę, poprawia pracę układu trawiennego. Nie należy więc ich unikać, wystarczy odpowiednio długo gotować (najkrócej 15 minut), pokroić na małe kawałki i powoli jeść, a ich przyswajanie znacznie się  poprawi.


Brak wartości odżywczych w grzybach to kolejna, bardzo szeroko rozpowszechniona opinia. Tymczasem zawierają  one bardzo dużo białka, błonnika, potasu, żelaza, cynku, selenu, witaminy A, a także witaminy z grupy B. Znajdziemy w nich także witaminę D i co ciekawe, susząc grzyby na słońcu, możemy znacznie podwyższyć jej zawartość.

Grzyby, jako jedyny organizm niezwierzęcy dostarczają nam witaminy B12, co może byś szczególnie ważne dla wegetarian i wegan. Występuje  ona wprawdzie tylko w niektórych odmianach i w małych ilościach, ale zawsze to już  coś.

Generalnie wpływają one dobrze na odporność naszego organizmu, a niektórym z nich przypisuje się nawet działanie przeciwnowotworowe. Wbrew przekonaniom wielu z nas, grzyby wcale nie są roślinami. Nie są też, oczywiście, zwierzętami, stanowią kategorię same w sobie.


Nie jest tajemnicą, że grzyby leśne są dużo smaczniejsze, niż ich kuzyni z hodowli przemysłowych. Kuchnia polska, jak chyba żadna inna, zawiera mnóstwo przepisów na potrawy z grzybów. Mogą być one samodzielnym daniem lub stanowić smaczny dodatek smakowy, wykorzystamy je jako lub składnik farszu do pierogów, zamarynujemy  albo spożyjemy na wiele innych sposobów. Dziś zapraszam Was na smaczną zupę grzybową.

Przepis przygotowałam dla czasopisma VEGE.

duża garść suszonych grzybów

250 g brązowych pieczarek

1 duża cebula

250 ml śmietany roślinnej na przykład ryżowej

2 l bulionu roślinnego lub wody

sól do smaku

Suszone grzyby moczyć w zimnej wodzie w lodówce przez noc. Cebulę pokroić w kostkę i zeszklić z olejem w garnku. Pieczarki pokroić, dodać do cebuli i usmażyć. Dodać pokrojone suszone grzyby, zalać wodą lub bulionem gotować przez ok. 30 minut. Posolić, dodać śmietanę i natychmiast podawać z lekkim pieczywem.

Źródło: https://www.zentrum-der-gesundheit.de/pilze.html

Gdy zobaczyłam na straganie te kolory, musiałam kupić. Ciemna, głęboka zieleń i jaskrawa czerwień sprawiły, że nie mogłam oderwać oczu. Od razu też było jasne, co ugotuję z tych przepięknych liści. 

Najpierw wstawiłam je do wazonu, niczym kwiaty, aby się nimi nacieszyć, później pokroiłam na kawałki (bardzo mi ich szkoda było) i ugotowałam bardzo prostą, ale niezwykle pyszną zupę. 

Jak zwykle znalazło się w niej niewiele składników, naprawdę tylko klika tych niezbędnych. 

Zapraszam do wypróbowania, szczególnie pyszna i bardziej intensywna w smaku jest następnego dnia, warto więc ugotować większy garnek. Nie podaję Wam dokładnych ilości, ponieważ wszystko zależy od wielkości liści. Przy tak niewielu składnikach, zalecam kierować się smakiem.

kilka dużych liści boćwiny (mangold)

2 duże cebule

nieco oliwy z oliwek do smażenia

1 opakowanie (250 ml) śmietany roślinnej 

kilka łyżek octu

nieco cukru

sól do smaku

Cebule pokroić w piórka i usmażyć z oliwą w dużym garnku. Dodać pokrojone liście boćwiny, zalać wodą, tak, aby przykryła zawartość garnka i gotować do miękkości. Dodać pozostałe składniki i podawać z lekkim pieczywem.

Czy lubicie burgery? Ja je uwielbiam, choć wcale się na nich nie wychowałam i nie mam żadnych mięsnych skojarzeń. Roślinne wersje burgerów nie są dla mnie żadnymi zastępnikami, po prostu lubię je takie, jakie są. A są pyszne! Przeważnie jest z nimi nieco pracy i trzeba zwracać uwagę, aby „materiał“ z którego je wykonamy nie rozpadał się podczas smażenia. Dzisiejsza wersja jest idealna i  (jak na burgery) ekspresowa. Zapewniam, że będziecie wniebowzięci ich konsystencją. W środku miękkie, ale jest co ugryźć, a na zewnątrz chrupiące. Praktycznie dwa główne składniki i taki efekt! Jeśli nie możecie lub nie chcecie spożywać białego pieczywa, możecie podać je ze zdrowszą, pełnoziarnistą wersją bułki i zabrać ze sobą do pracy lub na jesienny piknik.

Przepis przygotowałam dla sonko.pl

Czy jesteście już w jesiennym nastroju? Ja jeszcze się waham, tym bardziej, że u nas temperatury znów wzrastają i zapowiada się prawie letni weekend. Czas w końcu poświęcić nieco czasu na ogród i posprzątać złote liście. Kilka z nich suszę każdego roku w grubej książce i później wykorzystuję do dekoracji w jesiennych klimatach. Dzisiejsze zdjęcia wykonałam i prezentowałam na moim drugim blogu rok temu, a przepis pochodzi z tej książki. Koniecznie wypróbujcie, różni się nico od tradycyjnych ciast, ale jest niesamowicie pyszne. Przepis znajdziecie tutaj. Smacznego!

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Czy widujecie w sklepach radicchio i zastanawiacie z czym się to je? Może nawet się nie zastanawiacie, ponieważ już sobie to odpuściliście, w przekonaniu, że jest to do niczego. Wiele lat ja również miałam takie podejście, ale ostatnio odkryłam, że da się z niego coś wykrzesać, nawet coś całkiem przyzwoitego. Często dodaję surowe liście do salaty, aby nadać jej koloru i charakteru dzięki delikatnej goryczce. Gdy całość posolimy, dodamy dobrej jakości oleju i octu, okazuje się, że wszystko świetnie się komponuje. Niedawno jednak odkryłam, że w kuchni włoskiej podaje się główki radicchio duszone z octem balsamicznym i mówię Wam, dawno czegoś tak pysznego nie jadłam. Ważne jest jednak, aby się nie śpieszyć i rzeczywiście porządnie je udusić, do momentu aż będą całkiem miękkie. Najlepiej już w sklepie wybierać te najmniejsze egzemplarze, kilka zewnętrznych liści usunąć (te lepsze można dodać właśnie do salaty, całkiem zewnętrzne wyrzucić) i wykorzystać do duszenia tylko te delikatniejsze części.

Radicchio jest spokrewnione z cykorią, również charakteryzującą się specyficznym gorzkawym smakiem. Warto tę goryczkę polubić, gdyż właśnie dzięki niej nasz organizm zaopatrzy się w substancje bardzo pozytywnie wpływające na jego zdrowie, szczególnie na pracę układu trawiennego. Można wprawdzie nieco ten smak złagodzić, wystarczy moczyć pokrojone liście prze kilka minut w letniej wodzie, ale wtedy oczywiście pozytywne działanie również zostanie zmniejszone. Pisałam już wielokrotnie o tym, że nasze upodobania adaptują się do różnych smaków, w zależności od tego co jemy, więc do smaku radicchio i cykorii również można się przyzwyczaić, a nawet go polubić. Tak jest w moim przypadku, im bardziej gorzką cykorię dopadnę, tym szerszy uśmiech na mojej twarzy. Najbardziej lubię środki, ponieważ smakują najbardziej intensywnie. 

2 małe główki radicchio

1 mała cebula

2 świeże pomidory

2 łyżki oliwy z oliwek

1 łyżka octu balsamicznego

1 łyżeczka cukru

sól do smaku

Cebulę pokroić w piórka i usmażyć z oliwą na dużej patelni. Radicchio przekroić wzdłuż na pół i jeszcze raz na pół, a następnie umieścić na patelni i smażyć przez trzy minuty na średnim ogniu. Odwrócić i drugą stronę również smażyć przez trzy minuty. Dodać ocet, cukier i sól oraz kilka łyżek wody, przykryć pokrywką i dusić do miękkości, przez przynajmniej 15 minut na małym ogniu. Pomidory pokroić w księżyce, dodać do radicchio i wszystko razem smażyć bez przykrycia przez 5 minut.

Nadszedł dzień, na który niektórzy w Was z niecierpliwością czekali. Z okazji 6 rocznicy prowadzenia bloga, obiecałam Wam jeden darmowy egzemplarz mojej książki. Znajdziecie w niej łatwe przepisy, które pomogą Wam znaleźć rozwiązanie na wiele wegańskich posiłków.

Oj zrobiło się tu fioletowo na tym blogu... ale najważniejsze, żeby smakowało :-) Dzisiejsza kapusta to właściwie klasyk, przynajmniej tu w Niemczech, ale muszę przyznać, że nie zawsze mi ona smakuje. Co najgorsze często spotykam się z tym, że nie jest to danie wegańskie! Co za skandal, czy ci wszyscy kucharze i producenci wszystko muszą „zanieczyścić“ jakimiś smalcami i tym podobnymi substancjami? Jeśli są ludzie, którzy chcą jeść mięso, to nie znaczy, że trzeba zepsuć radość jedzenie pozostałej części społeczeństwa. W takiej sytuacji „bezpieczniej“, smaczniej i taniej jest ugotować samemu. Szybciej może też jest, ponieważ właściwie wszystko gotuje się prawie samo.
Jej smak i kolor podkręcicie dodając na koniec gotowania ocet winny lub jabłkowy. 

Zawijamy więc rękawy i do dzieła!

Przepis przygotowałam dla czasopisma VEGE.

P.S.
Pamiętacie o mojej książce, która jest do rozdania?

2 małe cebule

2 marchwie

1 jabłko

1 łyżka oliwy z oliwek

1/2 łyżeczki cukru

2 łyżki octu jabłkowego

czubek łyżeczki cynamonu

sól do smaku

Cebulę pokroić w kostkę i usmażyć z oliwą w dużym garnku. Dodać poszatkowaną kapustę i pokrojoną w krążki marchew, dolać kilka łyżek wody i dusić przez 15 minut pod przykryciem, od czasu do czasu mieszając. Dodać pokrojone na małe kawałki jabłko oraz pozostałe składniki i gotować powoli przez 5 minut.