veggieola

Słoneczny koktajl z mango i banana

9/16/2016

Acerola – niedoścignione źródło witaminy C

9/16/2016

Dziś chciałabym napisać Wam kilka słów o cennej witaminie C i jej niedoścignionym źródle jakim jest acerola. Jak zwykle jednak, podczas zbierania informacji na ten temat zauważyłam, że to temat rzeka. Jest jednak jedna bardzo ważna sprawa dotycząca diety roślinnej, na którą chciałabym szczególnie zwrócić Waszą uwagę. Jeśli jesteście na diecie wegańskiej (nie lubię tego słowa dieta z w tym kontekście, ale jakoś to trzeba nazwać), lub jeśli macie zamiar na nią przejść, prędzej czy później spotkacie się z problemem braku niedobory żelaza. Pewnie nie z jej rzeczywistym brakiem, ale z argumentami, które będą Wam sugerować, że Was on spotka.

Tymczasem nic bardziej mylnego. Niedobór żelaza nie dotyczy tylko wegetarian i wegan, brak tego pierwiastka może spotkać również osoby odżywiające się normalnie.

Nasz organizm funkcjonuje nieco bardziej skomplikowanie niż wskazywałaby na to nasza logika. Normalnie myślimy, że na brak żelaza pomaga spożywanie dużej ilości produktów z jego zawartością (lub ostatecznie tabletek). Jednak nie tylko samo dostarczenie cennych substancji do naszego organizmu jest ważne, ale również ich przyswajanie.

Żelazo zawarte w roślinach jest nieco słabiej przyswajalne, więc warto mieć na uwadze inne substancje, które nam to przyswajanie znacznie ułatwią i sprawią, że spożyty posiłek będzie przez nasz organizm o wiele lepiej wykorzystany. W przypadku żelaza takim naturalnym wzmacniaczem jest witamina C. Pamiętajmy więc o tym, aby odpowiednio łączyć składniki w daniach. Słodka sałatka z quinoi i pomarańczy jest idealnym przykładem, gdzie dwa składniki świetnie się uzupełniają – witamina C z pomarańczy ułatwi przyswajanie żelaza zawartego w quinoi. Podobnie jest w przypadku sałatki z papryką.

Co jednak zrobić jeśli nasze codzienne odżywianie nie wystarcza do zaspokojenia naszych potrzeb lub do tej pory odżywialiśmy się tak źle, że nabawiliśmy się braków. Wtedy nie ma na co czekać, tylko szybko należy je uzupełnić. Do tego najbardziej nadają się preparaty naturalne. Są one o wiele lepiej przyswajalne niż syntetyczne.

Dziś mam dla Was świetny preparat zawierający ogromne ilości witaminy C, pozyskiwanej z Aceroli. Acerola to genialna roślina o bardzo wysokiej zawartości tej witaminy i nic innego nie jest w stanie jej dorównać. 1700 mg/100 g to jest bardzo dużo. Dla porównania pomarańcze uważane za bardzo dobre jej źródło zawierają tylko 45 mg/100 g tej witaminy. Tak więc, jeśli zależy nam na skutecznym, naturalnym i dobrze przyswajalnym preparacie, to zachęcam do sięgnięcia po ekstrakt z aceroli firmy PharmoVit kupisz w sklepie między innymi bio ekstrakty.

Witamina C jest niezbędna w wielu procesach przemiany materii, miedzy innymi wspomaga odporność, opóźnia starzenie się komórek (również skóry), jest silnym przeciwutleniaczem, czyli zwalcza skutecznie wolne rodniki. Zapobiega też różnym chorobom, między innymi cukrzycy, nadciśnieniu tętniczemu i chorobom serca. Chroni też przed udarem, ponieważ sprawia, że krew ma odpowiednią konsystencję. Odgrywa też duża rolę w gospodarce hormonalnej, poprawia elastyczność tkanek, ułatwia gojenie ran, poprawia pracę wątroby, wzmacnia mięśnie, kości i zęby, a także przyśpiesza spalanie tłuszczu.

To tylko część jej cudownych właściwości.

Zwiększone zapotrzebowanie na witaminę C mają:

sportowcy, osoby starsze, palące papierosy, kobiety w ciąży i karmiące.

Niedobór witaminy C może powodować między innymi:

krwawienie dziąseł i luźne zęby, szorstką skórę, trudne gojenie się ran, bóle mięśni i kości, zmęczenie, depresję, zwiększone ryzyko infekcji.

Witaminy C teoretycznie nie da się przedawkować, gdyż jej nadmiar zostaje wydalany z moczem, ale oczywiście nie powinno się przesadzać, gdyż zbyt duże jej ilości niepotrzebnie obciążają organizm, szczególnie nerki.

Oprócz preparatu z aceroli w sklepie tym znajdziecie całą gamę wysokiej jakości produktów, które warto włączyć do codziennej diety.

Wpis sponsorowany

Źródła:

http://www.apotheken-umschau.de/Acerola

https://www.zentrum-der-gesundheit.de

konkursy

Ogłoszenie wyników konkursu

9/15/2016

konkursy

Konkurs – ostatnia szansa

9/14/2016

pasty i dipy

Ajvar na zimę

9/13/2016

konkursy

Przypomnienie o konkursie

9/10/2016

przekąski

Marynowane papryczki faszerowane ziołowym tofu

9/08/2016

Po ostatnim wpisie otrzymałam od Was dużo wiadomości dotyczących wekowania. Oznacza to, że praca u Was idzie pełną parą, mam więc dla Was kolejną propozycję. Tym razem nie będzie to nic słodkiego.

Przy okazji pracy nad tym przepisem, odkryłam, że prawie z tych samych składników da się przygotować pyszną i szybką zupę, koniecznie muszę to tutaj osobno opisać. Zachęcam do wypróbowania poniższej propozycji, a jeśli przygotujecie, koniecznie napiszcie, czy przypadła Wam do gustu. Tymczasem nie zawracam Wam już głowy, pewnie jesteście zapracowani, jeśli nie zawodowo, to z całą pewnością wekujecie. U mnie ostatnio bardzo dużo się dzieje, właśnie lecę pracować nad bardzo przyjemną sesją zdjęciową, mam nadzieję, że niedługo będę mogła zdradzić Wam szczegóły.

Pozdrawiam Was słonecznie i przypominam o trwającym jeszcze kilka dni konkursie.

Przepis ukazał się w czasopiśmie Vege.

małe kolorowe papryczki

tofu naturalne

czosnek

rozmaryn suszony mielony

nieco oliwy z oliwek

nieco sosu sojowego

świeże gałązki rozmarynu

zalewa octowa (1 część wody, 1 część jasnego octu winnego, sól i cukier do smaku)

Usunąć ogonki i gniazdka z nasionami z papryczek. Tofu pokroić w kostki i usmażyć z oliwą, suszonym rozmarynem i sosem sojowym w miarę możliwości ze wszystkich stron. Umieścić po jednej kostce w każdej papryczce. Papryczki ułożyć w dużych sterylnych słoikach (weck lub twist-off) zalać zalewą octową, dodać do każdego słoika gałązkę świeżego rozmarynu i przekrojony ząbek czosnku. Słoiki zamknąć i pasteryzować w kąpieli wodnej około 1 godziny przy temperaturze 120 ˚C.

Ważne: temperatura słoików i wody na początku powinna być taka sama, w tym przypadku pokojowa. Czas gotowania zamkniętych słoików liczy się od czasu, kiedy kąpiel wodna osiągnie pożądaną temperaturę.

desery i słodycze

Lato, lato, już po lecie?

8/31/2016

Skądże! Późne lato to istny raj dla roślinożerców. Kolorowe stragany kuszą swoją obfitością, że aż chciałoby się kupić więcej niż da się udźwignąć. Marzy nam się, aby ten czas nigdy się nie kończył, abyśmy przez cały rok mogli czerpać z bogactwa sezonowych zbiorów. Podobno nie ma rzeczy niemożliwych i choć lata przedłużyć się nie da, da się jednak przechować jego smak.

Możliwości konserwacji warzyw i owoców jest całe mnóstwo i do wieków się je stosuje. Moda na domowe zaprawy, po krótkiej przerwie znów wraca i całe szczęście, ponieważ pracy wcale nie ma aż tak dużo, a widok zapełnionej spiżarni lub choćby jednej szafki kuchennej z pewnością nam ten trud wynagrodzi. Przechować da się praktycznie wszystko, więc tylko od naszej fantazji i upodobań smakowych zależy, na co się zdecydujemy.

W zależności od produktu, powinniśmy dobrać odpowiednią metodę konserwacji.

Suszenie:

To bardzo łatwa i szybka metoda. Zioła, grzyby, plasterki pomidorów i niektóre owoce wystarczy suszyć przez noc specjalnej suszarce i potem zamknąć w szczelnych pojemniczkach. To wszystko. Tak zrobione zapasy bez problemu przetrwają przez całą zimę bez utraty aromatu.

Mrożenie:

Najpopularniejszy sposób na zatrzymanie lata, nie wymaga wiele pracy, a efekt może być niesamowity.

O mrożonych truskawkach, malinach czy jagodach już nie warto wspominać, każdy pewnie je gromadzi, ale można pomyśleć na przykład o kwiatach. Wiele z nich jest jadalnych i nic nie stroi na przeszkodzie, aby uwiecznić je w kostkach lodu. Można sobie wyobrazić miny gości, kiedy wieczorową porą w środku zimy, podamy im koktajl udekorowany kostkami lodu z zatopionymi fiołkami lub kwiatkami dzikiego bzu.

Bardziej roboczym produktem, mniej umilającym oko, ale za to podniebienie, jest mus z dyni. Ten idealny półprodukt o szerokim zastosowaniu można wykorzystać zimą do deserów, wypieków i zup. Dynię wystarczy pokroić w księżyce, usunąć pestki, upiec i zmiksować. Poporcjowana i (koniecznie) opisana pulpa, spokojnie będzie sobie czekała w zamrażarce na jej zastosowanie.

Wekowanie:

Wymaga nieco pracy, ale za to bardzo przyjemnej, tym bardziej, że od czasu do czasu można skubnąć sobie świeżutką, wypestkowaną wisienkę, zanim zostanie zamknięta na długie miesiące.

Do wyboru mamy dwa rodzaje słoików – nowoczesne twist-off, z metalowymi nakrętkami oraz nieco nostalgiczne weck ze szklanymi dekielkami, gumkami i klamerkami. Oba rodzaje słoików świetnie funkcjonują i można je używać wielokrotnie, pod warunkiem, że nie są uszkodzone.

Cała procedura wekowanie jest dziecinnie łatwa, ale słoiki przed użyciem muszą być sterylnie czyste, co wcale nie jest trudne.

Najpierw słoiki i dekielki należy dokładnie umyć (na przykład w zmywarce) a następnie:

- zalać na kilka minut wrzątkiem

- lub wstawić do piekarnika na minimum 10 minut przy temperaturze 120˚C

- lub napełnione wodą (otwarte) wstawić do mikrofalówki i doprowadzić do wrzenia, dekielki zalać na kilka minut wrzątkiem.

Tak przygotowane słoiki oczywiście muszą aż do zamknięcia pozostać w miarę możliwości sterylne, to znaczy, podczas pracy nie należy dotykać ręką gwintów, ani wewnętrznej strony dekielków. Chodzi o to, aby jak najmniej bakterii dostało się do wnętrza słoika podczas pracy. Aby czysto napełnić słoiki zawartością, warto zorganizować sobie specjalny lejek z szerokim otworem odpowiedniej wielkości, wtedy nic nam się nie rozleje i brzegów nie trzeba będzie wycierać. Jeśli już nam się jednak mały wypadek wydarzy, należy użyć czystej ściereczki.

Kiedy już słoiki zostaną zapełnione i chcemy przechowywać je przez dłuższy okres czasu, konieczna jest ich pasteryzacja. To nic innego, jak podgrzewanie zamkniętych zapraw w kąpieli wodnej lub w piekarniku. Czas i dokładna temperatura zależy od produktu, owoce możemy pasteryzować krócej, wystarczy 10 minut, przy temperaturze 90 ˚C. Natomiast warzywa wymagają dłuższego czasu i wyższej temperatury. Generalna zasada jest tak, że im więcej białka zawiera produkt, tym dłużej powinniśmy pasteryzować słoiki.

Na przykład zupę z soczewicą powinniśmy gotować aż 90 minut przy temperaturze 100 ˚C.

Jak widać cały proces wekowania nie jest trudny, ale należy wykonać go starannie, ponieważ w nieodpowiednio zapasteryzowanych słoiczkach mogą rozmnożyć się niebezpieczne dla zdrowia bakterie.

Po tym małym wykładzie technicznym pora w końcu przejść do samych przetworów, w końcu to o nie tutaj chodzi.

Gdy wykonamy już naszą pracę, czeka nas zimą prawdziwa radość. Będziemy wyciągać słoiczek po słoiczku, delektować się jego zawartością i dziwić się, że to nasze własne dzieło.

A może sprezentujemy nasze skarby ukochanej osobie? Nie ma nic piękniejszego, niż domowej roboty, w dodatku jadalne podarunki.

W kolejnych wpisach zaprezentuję Wam kolejne przepisy na zimowe zapasy, zapraszam!

P.S.

Przypominam o konkursie i wspaniałych nagrodach!

Artykuł i przepis ukazał się w czasopiśmie Vege.

Dwukolorowy dżem śliwkowo gruszkowy

(idealny na prezent, do krótkoterminowego przechowywania)

dowolne ciemne śliwki, na przykład węgierki

gruszki

cukier żelujący (ilość odpowiednia do ilości owców według opisu na opakowaniu, w sprzedaży są różne rodzaje)

agar opcjonalnie

Warstwy należy przygotować równocześnie w dwóch osobnych garnkach.

Warstwa śliwkowa:

Śliwki przekroić na pół i zagotować wraz cukrem żelującym ściśle według opisu na opakowaniu. Nie trzeba usuwać pestek, ponieważ po ugotowaniu należy przetrzeć masę przez sitko. W ten sposób pozbędziemy się zarówno skórek, jak i pestek. Jeśli chcemy mieć pewność, że dżem będzie dość gęsty i warstwy się nie wymieszają, można dodać nieco agaru (mniej niż podane jest na opakowaniu, gdyż cukier już nam masę zagęści). Gotowy dżem wlać do połowy sterylnych słoiczków twist-off i przestudzić.

Warstwa gruszkowa:

Gruszki obrać, usunąć gniazdka, pokroić i zagotować wraz cukrem żelującym ściśle według opisu na opakowaniu.

Można również dodać nieco agaru, aby mieć pewność, że dżem wystarczająco stężeje.

Gotową masą dopełnić słoiczki i szybko zamknąć.

Przechowywać w lodówce, najdłużej kilka tygodni.