Ten przepis jest już wypróbowany wielokrotnie, kiedyś piekłam w maszynie do pieczenia chleba, ale jakiś czas temu wyzionęła ducha i od tej pory musiałam zadowolić się kupnym pieczywem. Bardzo brakowało mi takiego domowego, ale tak sobie wbiłam do głowy, że bez maszyny ani rusz, że nawet nie przyszło mi do głowy, żeby po prostu upiec normalnie. Czasami jesteśmy niewolnikami własnych przyzwyczajeń i bezmyślności. Na szczęście doznałam olśnienia i wczoraj upiekłam aż dwa chleby. No co, jak już się wzięłam do roboty, piekarnik był już gorący, to już piekłam, jak w piekarni.
Często czytałam na blogach, że niektórzy pieką chleb w piekarniku, ale ciasto odstawiają na kilka godzin i dopiero później pieką. To mnie zawsze zniechęcało, bo jako „niecierpliwiec niesforny“, muszę wszystko mieć natychmiast. Zresztą moja maszyna też nie stała cały dzień bezczynnie, tylko wyrobiła ciasto i zaraz piekła, więc dlaczego nie mam robić tak samo. A więc, od dziś przygotowanie ciasta zajmuje mi 5 minut i kupno nowej maszyny stawiam pod znakiem zapytania. Chyba, że kupię ot tak dla luksusu, ale na pewno nie z konieczności.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Wasze cebule pewnie też już nie chcą siedzieć cicho w szafce, poczuły wiosnę i postanowiły wypuścić jasnozielone szczypiorki. Z takiej niecierpliwej cebuli nic już dobrego nie będzie, jest zwiędła i miękka, przeważnie ląduje w śmietniku. Ja jednak witam takie aktywistki z ochotą, zapewniem im zakwaterowanie na moim kuchennym parapecie i po kilku dniach mam na kolację smaczny chleb posmarowany twarożkiem, ze szczypiorkiem, lekko posolony, z dodatkiem świeżo zmielonego pieprzu. Pycha! Pomyślcie o tym następnym razem, zanim westchniecie, że cebula znów do niczego :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Cebulę należy umieścić w naczyniu z wodą, tak, aby korzonki były zanurzone w wodzie.

Sałatkę ziemniaczną lubimy chyba wszyscy, choć każdy z nas ma swój „koncent życzeń“ dotyczący składników, bo ten nie lubi tego, ten nie lubi tamtego, a jeszcze inni nie lubią jej krojenia, bo niby taka strasznie czasochłonna. Już kiedyś prezentowałam wam jedną szybką sałatkę, zrezygnowałam ze składników, które zajmują dużo czasu przy obieraniu i krojeniu. Walory smakowe takiej zredukowanej wersji wcale nie są gorsze, a ogromną zaletą jest to, że można ją robić dość często, w tak zwanym międzyczasie. Dziś bez groszku, gdzyż wiem, że sporo osób od niego stroni. Za to dodałam smażoną cebulę, nadaje ona niesamowitego smaku. Na smażoną cebulę mam swój wypróbowany sposób, otóż obieram ją (większą ilość), umieszczam w mikserze (ręcznym), który sieka mi ją na kawałeczki (nie muszą być równe kosteczki), smażę powoli na dużej patelni na złoto i po ostudzeniu zamrażam w małych porcjach. Jest to ogromna oszczędność czasu, kiedy przygotowujemy szybkie danie. Potem wystarczy ją tylko odpowiednio wcześniej wyjąć z zamrażalnika i gotowe.
Zapraszam Was więc dziś na bardzo szybką, smaczną, aromatyczną sałatkę.

© Mariola Streim

Staram się nie być fanatyczką zdrowego odżywiana, ale tak to już jest, że im więcej na jakiś temat wiemy, tym więcej chcemy wiedzieć i z czasem trochę się tych informacji nazbiera. W ostatnim czasie pojawiło się wiele nowych, czasami sprzecznych teorii na temat żywienia, że sama muszę przyznać, nie wiadomo czym tak naprawdę się kierować. Współczuję osobom, które mają problemy ze zdrowiem, muszą żyć z alergiami i dietami. Nawet będąc zupełnie zdrowym człowiekiem, bez nadwagi, można pogubić się w tej dżungli. Dlatego z wielkim zaciekawieniem oglądałam program z Timem Mälzerem (jest on bardzo znanym, lubianym, nowoczesnym kucharzem, propagującym zdrową, prostą i smaczną kuchnię w Niemczech), którego też nurtowało pytanie, czy niezdrowe jedzenie jest rzeczywiście niezdrowe.

Czy aż tak duży wpływ na nasze zdrowie ma nasze odżywianie, jak nam się to wmawia? Od razu zaznaczam – nie chodzi o propagowanie niezdrowej żywności, ale o eksperyment, który pozwoli nam się nieco wyluzować.

Otóż Tim stworzył 3 grupy młodych, zdrowych mężczyzn i każda z tych grup musiała poddać się przez kilka tygodni innej, ścisłej diecie. Pierwsza grupa miała lekkostrawny, śródziemnomorski, pełen warzyw jadłospis. Druga grupa jadła według tradycyjnej kuchni niemieckiej (podobnej dość do polskiej), czyli dużo mięsa, kiełbas, pieczywa, ziemniaków, dość dużo tłuszczu. Trzecia grupa mogła jeść tylko fast food (dość wąsko rozumiany, czyli frytki, hamburgery it.p.).

Każdemu uczestnikowi zbadano przed tym eksperymentem krew, aby porównać wyniki na końcu eksperymentu.
Każda z grup otzrymywała tę samą ilość kalorii dziennie, co już od razu miało ogromny wpływ na uczestników. Grupa pierwsza, środziemnomosrka mogła cieszyć się największymi porcjami, gdyż jedznie to było najmniej kaloryczne. Najmniejsze porcje miała grupa fast food i oni mieli najgorsze humory, bo ciągle byłi głodni. W pewnym momencie nawet zagozili przerwaniem doświadczenia z powodu tego głodu. Na to Tim znalazł radę i jednorazowo zwiększył każdej grupie ilość kalorii, aby w końcu ci z fast fooda mieli choć raz pełne żałądki. Musielibyście miny tych od zdrowej kuchni zobaczyć, kiedy musieli tego wieczoru wciągnąć ogromniaste porcje. Wszyscy jednak dali radę i udało się przeprowadzić doświadczenie do końca.

Na końcu zbadano ponownie uczestnikom krew i wiece co się okazało?
To straszne! Okazało się, że żadna z tych grup nie miała ani trochę gorszych wyników. Nawet ta, co cały czas żywiła się frytkami i hamburgerami! Niektóre parametry były nawet lepsze niż przed eksperymentem. Według badań, tylko witaminy C jest za mało w fast foodzie, ale to bardzo łatwo nadrobić wypijając szklankę soku pomarańczowego.

Byłam zdruzgotana (Tim był również zaskoczony).

Wniosek Tima, do którego się dołączam jest następujący: zdrowe odżywianie jest bardzo ważne, ale nie dajmy się zwariować. Jeżeli jesteśmy zdrowi, normalni, nic nam nie dolega, to spokojnie możemy od czasu do czasu zjeść coś niezdrowego i nic się nie stanie.

O kaloriach warto tak z grubsza pamiętać, bo wiadomo, co za dużo to jednak niezdrowo.

Ja oczywiście następnego dnia poleciałam do Burger Kinga na hamburgera wegetariańskiego i znieśliśmy u nas w domu zakaz jedzenia frytek, którego i tak nie przestrzegaliśmy.

Przepisu nie będzie, po frytki można udać się do najbliższej budki :-)

© Mariola Streim

Zbliża się wiosna (choć jeszcze zdarza jej się gdzieś tam zabłądzić po drodze, zamiast szybko do nas pędzić) i wiadomo, nikt z nas w tym czasie nie jest zadowolony z brutalnego testu wagowego. Każdy marudzi, że spodnie za ciasne, że coś tam, coś tam, a apetyt niestety nadal jest. Na takie rozbieżności interesów mam takie małe co-nie-co. Niby nic, a jednak smaczne jest i oko też się trochę nacieszy.

© Mariola Streim

Dla tych, którzy nie oswoili się jeszcze z tym warzywem, prezentuję kolejne, bardzo łatwe i smaczne danie. Ja już dawno jestem z nim za pan brat i mam w zanadrzu kilka różnych przepisów, które co jakiś czas będą się tu pojawiać. Jeden już był tutaj.

Dziś przygotowałam z serem i bez sera w dwóch oddzielnych foremkach. Już wspominałam kiedyś, że u nas w domu jest trochę pogmatwane, ja jestem wegetarianką, natomiast moja druga połówka nie je sera. Na szczęście dogadaliśmy się w kwestii piekarnika i tolerujemy na wzajem rzeczy których nie jemy, gdy pieką się razem obok siebie. Oczywiście muszą mieć oddzielne naczynia :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Najlepsze są ciastka, które nie sprawiają kłopotu podczas wykonania, są chrupiące, smaczne i może nawet zdrowe (?). Takie właśnie upiekłam ostatnio i już je polubiłam, nie tylko pod względem smakowym, ale również dlatego, że można wymyślać niezliczoną ilość ich wersji. Dziś podstawowa. Przepis od mojej znajomej, krąży od kuchni do kuchni, na skrawkach papieru, zapisany, gdzieś w pośpiechu na kolanie.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Moje inspiracje czerpię z wielu miejsc i podobnie jak muzyk, który gdzieś tam usłyszał ładną melodię próbuje ją później odtworzyć, tak i ja próbuję wyczarować coś, co zasłużyło na moją uwagę.
W pobliskim centrum handlowym jest taki mały sklepik z produktami kuchni... no właśnie dokładnie nie wiem jakiej. Jest napisane, że południowej, ale to trochę ogólnie. Większość produktów pochodzi z Hiszpanii, więc dla mnie jest to sklep hiszpański. Tak, jak Włosi mają swoje lady z niezliczoną ilością lodów, tak w tym hiszpańskiem sklepie można zastać całą paletę past do chleba o różnych kolorach i smakach.
Nie udaje mi się nigdy przejść obok i niczego nie kupić, ale niestety nie jest to ani tanio, ani po drodze, więc postanowiłam sama spróbować wykreować podobne produkty. Dziś pierwsza moja pasta w hiszpańskim stylu. Ole!

© Mariola Streim

Pamiętacie, pisałam o moich dwóch, nowych, prześlicznych kotkach, które miały u nas zamieszkać.
No i niestety, dziś w dzień kota, pierwszy dzień bez nich :-(
Powarkiwaniom, poprychiwaniom, różniastym syrenom i kłótniom z naszą wielmożną Kotką nie było końca i dwie ślicznotki musiały nas opuścić. Nie martwcie się jednak, wszystko skończyło się dobrze. Okazało się, że jednak mogą wrócić do swojej Pańci, która powitała je z łezką szczęścia w oku.

Nasza Kotka trochę niedowierzała, że goście sobie pojechali, ale po jej minie dziś rano widziałam, że z zadowoleniem planuje dłuższą, spokojną drzemkę :-)

© Mariola Streim

Walentynki JUŻ jutro, szczególnie podkreślam słowo JUŻ. Pewnie niejednej osóbce zdażyło się zagapić i teraz nic, tylko paniczne poszukiwanie prezentu. Nie ma jednak problemu, bo przecież nie ma nic piękniejszego niż podarunki własnej roboty. Dla wszystkich, którzy jeszcze nic nie mają, mam bardzo szybki do zrealizowania przepis na ciastka walentynkowe.
Lubię eksperymentować, ale jak ma być szybko i sprawnie, to sięgam po sprawdzone rozwiązania.
Upiekłam je więc identycznie jak te.

Przepis, jak zwykle ten, a przepis na masę cukrową znalazłam tu i tu, ale podaję wam na dole, żebyście nie musieli szukać, w końcu nie ma czasu :-)

© Mariola Streim