Gotowanie jest sztuką, jak malowanie obrazów:-)

Niby są reguły, ale kto nam zabroni łączenia ze sobą rzeczy, które niby do siebie nie pasują?

Kiedyś, dawno temu, widziałam reportaż o Japonii i bardzo zdziwiło mnie, 

że tam się je budyń waniliowy polany zamiast sokiem owocowym lub innym słodkim sosem, sosem sojowym.

Połączenie rzeczywiście dziwne, ale może tylko dla nas, bo się przyzwyczailiśmy do sztywnych reguł. Postanowiłam dziś spróbować.

Żeby nie było banalnie, ugotowałam własny budyń, nie taki z paczki, ale jeżeli nam się śpieszy, to można wziąć gotowy.

Przepis na budyń waniliowy:

0,5 litra mleka (2 szklanki)

2 czubate łyżki mąki

4 łyżki cukru

1 cukier waniliowy

2 żółtka

można dodać trochę masła

Wszystkie składniki zmiksować (zacząc od mąki i dolewać po trochu mleka, aby nie było grudek) i zagotować na małym ogniu ciągle mieszając.

Gotowy budyń wlewamy do miseczek, czekamy aż ostygnie i polewamy odrobiną sosu sojowego. Gotowe!

Mimo dziwnego połączenia – jestem za!

Ostrożnym i sceptycznym proponuję najpierw małą porcję polać sosem sojowym, jeżeli okaże się, że jednak to zbyt ekstrawagancke, to pozostałe porcje można polać np. sosem karmelowym.

Zachęcam też do inspiracji stylem japońskim przy dekoracji, często wystarczy rozejrzeć się wokół, a okazuje się, że przy odrobinie fantazji da się wyczarować coś japońskiego bez wydawania dodatkowych pieniędzy. 

Tak właśnie dziś było w moim przypadku, przejrzałam moje szpargałki 

i proszę bardzo :-)

Przepis na sos karmelowy:

200 g cukru

200 ml wody

0,5 szklanki mleka

0,5 szklanka słodkiej śmietany

75 g masła

1 cukier waniliowy

Na patelni pogrzewamy (na bardzo małym ogniu) cukier i wodę aż się skarmelizuje. Dolewamy powoli mleko i śmietanę, dodajemy masło, ciągłe mieszając, aż się zrobi ciągnący, gęsty, jasnobrązowy sos. 

Niebo w gębie, ale niestety saaame kalorie.