Witajcie! Czy myślicie już powoli o przygotowaniach przedświątecznych? Jest jeszcze sporo czasu, ale jestem pewna, że wielu z nas święta jak zwykle zaskoczą. Tak więc, jeśli natkniecie się na łatwe przepisy, zapisujcie koniecznie, później w stresie nie będzie wiadomo w co ręce włożyć. Pieczone jabłka świetnie nadają się na cały jesienno-zimowy sezon, są pyszne, tanie i pewnie jest milion pomysłów na ich przygotowanie. Jeśli dodamy do nadzienia przyprawy typowe dla świątecznych smakołyków, możemy w bardzo łatwy i szybki sposób zaskoczyć gości. Już widzę, jak siedzicie z całą rodziną, przy oświetlonej choince, miłej muzyce, może z rozpalonym kominkiem w tle i zajadacie soczyste, smakowite jabłka. Zapraszam!

4 jabłka

4 łyżki mleka ryżowego
2 łyżki płatków owsianych
2 łyżki ekspandowanej quinoi
2 łyżki ekspandowanego amarantusa

2 łyżki syropu z agawy
1/2 łyżeczki przyprawy do pierników
cukier puder do posypania

Odkroić górne części jabłek, wydrążyć środki i wypełnić nadzieniem z wymieszanych pozostałych składników. Przykryć odkrojonymi częściami, wstawić do naczynia żaroodpornego i piec przez 30 minut w temperaturze 200 ºC. Podawać na gorąco, posypane cukrem pudrem.

Nasz wegański biegacz Michał (https://www.facebook.com/biegajacyroslinozerca) przypomina mi nieustannie o moim postanowieniu, że i ja w końcu ruszę w drogę, ale muszę się Wam przyznać, że ten klej, za pomocą którego przymocowana jestem do komputera, jest silniejszy ode mnie. A przecież to takie proste – tłumaczę sama sobie – świeże powietrze jest przed drzwiami, wystarczy tylko wskoczyć w buty, jakieś wygodne klamoty i już. Może stworzymy tu na blogu wirtualną grupę (byłych) leni i ruszymy wspólnymi siłami? Co o tym myślicie?

Michała przekonywać nie trzeba, on po prostu biega jak nakręcony. Ostatnio robił to nawet w Chinach! To kolejny dowód na to, że dla chcącego nie ma nic trudnego. Michał był tam w celach zawodowych, ale znalazł oczywiście czas na obligatoryjne kilometry na nieznanym terenie. Myślę, że bieganie w obcym miejscu może mieć szczególny urok, gdyż jesteśmy o wiele szybsi niż normalni piesi, więc możemy sporo zobaczyć, nie siedzimy zamknięci w jakimś dusznym metrze, a przy okazji się ruszamy. Przemyślcie tę kwestię przed kolejną delegacją, może w Waszej walizeczce znajdzie się trochę miejsca na sportowe obuwie?

O sportowych wyczynach Michała możecie poczytać na jego profilu FB i tutaj na blogu.

Tymczasem mam dla Michała i dla Was, pyszne i zdrowe kanapeczki z trzema różnymi pastami. Jako bazę polecam pumpernikiel, gdyż jest to szczególny rodzaj pieczywa. W jego skład wchodzi tylko gruboziarnista mąka żytnia i zakwas (jeśli jest dobrej jakości). Piecze się go bardzo długo, nawet ponad 20 godzin, w niskiej temperaturze, dzięki czemu powstaje typowy, słodkawy smak. Właśnie dzięki tej powolnej produkcji, bardzo korzystnie wpływa on na pracę układu trawiennego. Duża zawartość błonnika powoduje, że szybko czujemy się najedzeni, a uczucie sytości utrzymuje się dość długo. Do jego smaku może na początku trzeba się trochę przyzwyczaić, ale jak już raz polubicie, to już na całego :-)

Dziś przygotowałam trzy nowe pasty i zapewniam, że tym kanapeczkom nie oprze się nikt!

Do miksowania przydał mi się niezawodny blender ręczny HBD801BK firmy Blaupunkt.

Zapraszam również do przeczytania poprzednich wpisów na ten temat i skorzystania z przepisów:

wegańskie śniadanie dla biegacza

wegański obiad dla biegacza

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Wartości odżywcze:
waga 381 g
Wpis sponsorowany

Czy też macie wrażenie, że wszystkiego wokół nas jest za dużo? Za dużo hałasu, za dużo pośpiechu, za dużo rzeczy materialnych, za dużo śmieci... Wszędzie robi się ciasno. Nasz czas również jest zaśmiecany, przede wszystkim zbędnymi informacjami przekazywanymi nam przez media. Czuję, że nadeszła pora na wielkie wyzwolenie i zastąpienie nadmiaru zwykłą prostotą pod każdym względem. Ostatnio przeczesuję wszystkie obiekty znajdujące się w moim domu, sortuję, wyrzucam i sprzedaję co tylko się da. Stałam się wielką fanką sprzedawania, ponieważ wiele rzeczy jest w zbyt dobrym stanie, aby je wyrzucić. Oddając je w dobre ręce, nawet nieodpłatnie, chronimy środowisko, ponieważ wszystkie te rzeczy zostały wyprodukowane, pochłonęły materiał i energię. Najlepiej mieć to na uwadze już podczas zakupów i nie otaczać się zbędnymi przedmiotami, ale nie jest to łatwe i co jakiś czas każdy z nas powinien pozbyć się nadmiernego balastu.

© Mariola Streim

Oj, znów czas mi uciekł, dziś przecież miałam Was powiadomić, więc powiadamiam, ale przyznam, że robię to w pośpiechu. Oczywiście Wasze propozycje studiowałam na bieżąco i od razu kilka fajnych w oko mi wpadło, mam więc z czego wybierać.

Nadszedł czas na podsumowanie konkursu.

Najbardziej spodobał mi się sernik z kaszy jaglanej i to właśnie to ciasto pokażę Wam jako pierwsze. Inne Wasze propozycje nie zginą, też je zrealizuję, ale może nie tak od razu, ponieważ mam jeszcze kilka pilniejszych pomysłów, tak więc śledźcie wszystko, myślę, że będzie ciekawie.

Tymczasem ogłaszam wszem i wobec, że nagroda w postaci dwóch książek poleci do

Agnieszki Miotke, która dodała komentarz na FB.

Bardzo dziękuję za udział, poproszę Agnieszkę o kontakt, a wszystkich zapraszam do odwiedzania mojego bloga i korzystania z łatwych przepisów. Przypominam, że moja książka dostępna jest bezpośrednio u mnie, wystarczy się skontaktować.

Czekajcie też na filmy, będą już niebawem!

Moi drodzy, nasz power-weganin zasłużył na nasz wielki podziw! Michał (biegajacy roślinożerca), zajął w Supraskim Maratonie Leśnym 2 miejsce! Czy da się wycisnąć siły witalne z roślin? Pewnie, że się da! Jeśli Wasze babcie, ciocie i inne bliskie osoby martwią się, że bez produktów pochodzenia zwierzęcego nie będziecie mieć siły (mam nadzieję, że takich osób jest coraz mniej), pokażcie im stronę Michała, jego sukcesy i zadowoloną minę.

Kolejną pozytywną niespodzianką tego biegu przygotowali jego organizatorzy, w postaci najprawdziwszego w świecie wegańskiego bufetu. Michał na swoim profilu FB pisze: „Tu były burgery, zupa na mleku kokosowym z warzywami, tortille, hummusy, pasty z fasoli, leczo. Wszystko wegańskie dla wszystkich. Nikt nie marudził, jedli wszyscy.“ Czyż nie brzmi to wspaniale? Organizatorzy na medal!

Po każdym dużym wysiłku biegacze zasługują na coś pysznego i regenerującego. Najlepiej nadają się do tego pożywne, pełne witamin koktajle. Dziś mam dla Was aż trzy propozycje.

Nawet jeśli nie jesteście biegaczami z prawdziwego zdarzenia (jak ja), możecie wprowadzić takie koktajle do Waszej codziennej diety, kiedy w końcu wskoczycie w sportowe stroje i pobiegniecie, Wasze zdrowe przyzwyczajenia będą jak znalazł ;-)

Poniżej wymienione składniki należy umieścić w mikserze kielichowym i dokładnie rozdrobnić.

U mnie do tego celu służy blender kielichowy TBG701 firmy Blaupunkt, która jednocześnie sponsoruje Michała.

Zapraszam również do przeczytania poprzednich wpisów na ten temat i skorzystania z przepisów:

wegańskie śniadanie dla biegacza

wegański obiad dla biegacza

1/2 banana (90 g)

1/2 kubeczka jogurtu roślinnego (75 g)

1/2 szklanki mleka ryżowego (75 g)*

1 łyżka mielonych orzechów włoskich (10 g)

1 nektarynka (70 g)

Wartości odżywcze:
waga 320 g
białka 6,1 g
węglowodany 43,5 g
tłuszcz 9,5 g
kcal 284

koktajl jaglany

1 szklanka mleka ryżowego (150 g)*

2 łyżki ugotowanej kaszy jaglanej (60 g)

garść suszonych jagód goji (20 g)

garść malin (80 g)

garść borówek (30 g)
2 daktyle (40 g)

Wartości odżywcze:
waga 340 g
białka 11,7 g
węglowodany 67,7 g
tłuszcz 5,0 g
kcal 356,0

koktajl warzywny

3 łyżki płatków owsianych (18 g)

świeże liście szpinaku, najlepiej baby (50 g)

1/2 kiwi (50 g)

1/2 jabłka (75 g)

1 szklanka wody mineralnej (240 g)* 

Wartości odżywcze:
waga 433 g
białka 4,5 g
węglowodany 24,4 g
tłuszcz 1,9 g
kcal 141,4

*1 szklanka = 250 ml

Kalorie i wartości odżywcze wyliczyłam na stronie: https://www.tabele-kalorii.pl

Wpis sponsorowany

Czytelnicy mojego bloga dobrze wiedzą, że często krytykuję gotowe dania. Jeśli już po nie sięgam, muszą być to produkty o dobrym składzie, bez substancji budzących moje podejrzenia. W samym pomyśle gotowców nie ma bowiem nic złego, w końcu mają ułatwić nam życie. Jeśli ich skład jest naturalny i nie różni się od składu dań domowych, można z nich skorzystać. Gdy jesteśmy zabiegani, zjedzmy lepiej zdrowego gotowca, niż coś przypadkowego.

Przetestowałam dla Was właśnie taką mieszankę naturalnych składników, która spokojnie może znaleźć się w Waszej kuchni. 

Marka The Green Woodpecker Trill, to linia wysokiej jakości produktów, w którego skład wchodzą tylko ryż lub kasza gryczana i suszone grzyby. Do tego suszone zioła i nic więcej. 

Mamy do wyboru:

- risotto z pieczarkami

- risotto z shiitake

- risotto z borowikami

- kaszotto z kurkami

- kaszotto z podgrzybkami

Na początek przygotowałam risotto z suszonymi pieczarkami, gdyż wszystkie inne (według mnie, bardziej szlachetne) grzyby, chciałam zostawić sobie na koniec, kiedy nieco poznam konsystencję i właściwości dania. Później planuję trochę się rozkręcić i poeksperymentować, ale na początku starałam się skrupulatnie trzymać opisu na opakowaniu, żeby ocenić jakość dania.

Przygotowanie okazało się dziecinnie proste. Tak naprawdę wystarczy dodać odpowiednią ilość wody i gotować powoli przez ok. 25 minut. W tym czasie przygotowałam tekst do tego wpisu, co jest dowodem na to, że czas rzeczywiście da się zaoszczędzić.

Jaki był efekt? Danie w wersji wyjściowej jest smaczne i stanowi świetną bazę do samodzielnego posiłku jednogarnkowego, farszu, dodatku do warzyw i zup.

Dobra jakość ryżu i smak pieczarek są takie, jakby ugotowało się wszystko samemu, z poszczególnych składników. Czego oczywiście brakuje, to sól, ale dla mnie to ogromna zaleta, gdyż sama mogę zdecydować o jej ilości i jakości.

Tak więc wystarczy posolić i mamy świetne, wegańskie, bezglutenowe risotto! Bez chemii.

Część ugotowałam nieco wzbogacając skład, przepis znajdziecie poniżej. Po prostu pycha, spróbujcie koniecznie. Już nie mogę się doczekać, kiedy przetestuję kolejne rodzaje.

Czy znalazłam minusy? W samym daniu nie ma nic negatywnego, ale w opisie przygotowania występuje masło i bulion, co mi się trochę nie podoba, ponieważ nie mam zamiaru promować produktów pochodzenia zwierzęcego. Gdyby producent miał ochotę zamienić w tekście masło na dobrą oliwę z oliwy, a do słowa bulion dopisałaby roślinny, byłabym w siódmym niebie. Parmezan też można pominąć. Straty nie byłoby żadnej, gdyż posiłek z dodatkiem produktów roślinnych byłoby równie smaczny, czego dowodzi mój test i poniższy sposób przygotowania.

Sam skład produktów jest absolutnie wegański, inaczej nie byłoby tego wpisu na moim blogu, tak więc bez obaw kupujcie.

Dla mnie to jedno z najlepszych dań gotowych, jakie miałam przyjemność testować, tym bardziej, że lubię jeść grzyby, ale na ich zbieranie siedmioma wołami nikt mnie nie zaciągnie ;-)

Producentem wyżej opisanych produktów jest firma Jantex Group, istniejąca na polskim rynku już od 1981 roku, specjalizująca się w produkcji i dystrybucji grzybów. Możecie być pewni, że spożywacie wysokiej jakości grzyby z polskich lasów lub sprawdzonych upraw, suszone tylko i wyłącznie za pomocą strumienia ciepłego powietrza.

W skład kaszotto wchodzi niepalona kasza, cechująca się wysoką zawartością substancji odżywczych, a risotto zawiera włoski ryż Arborio.

Ciekawostka: 

Czy wiedzieliście, że niektóre grzyby zawierają witaminę B12, tak cenną dla wegan? Jest jej wprawdzie niewiele i jest tylko w niektórych rodzajach, ale zawsze to już coś. W kurkach znajdziecie jej najwięcej. Częste spożywanie grzybów nie zastąpi wprawdzie obowiązkowej pigułki, ale dodatkowym ich atutem jest pyszny smak i inne cenne substancje odżywcze. 

Moja propozycja przygotowania

1 opakowanie risotto z pieczarkami

1 l wody lub bulionu roślinnego

2 małe cebule

1 łyżka płatków drożdżowych

3 łyżki oliwy z oliwek

100 ml białego, wytrawnego wina (opcjonalnie)

2 łyżeczki suszonego, mielonego rozmarynu

sól i chili do smaku

świeże posiekane zioła, np.: pietruszka, rozmaryn i oregano

Cebule pokroić w kostkę i usmażyć na złoto z oliwą na dużej patelni. Dodać risotto i smażyć ok. 2 minut od czasu do czasu mieszając. Całość zalać wodą i gotować powoli ok. 25 minut od czasu do czasu mieszając. Pod koniec dodać płatki drożdżowe, sól i chili. Przed podaniem posypać świeżymi ziołami.

Wpis sponsorowany

Dziś mam dla Was przepis, który jest przeznaczony dla moich wszystkich czytelników, ale najbardziej ucieszą się z niego alergicy. Oczywiście każdy alergik ma swoją własną listę zakazanych produktów, więc koniecznie dopasujcie składniki do Waszych potrzeb. 

Jakie są Wasze doświadczenia w tym zakresie, czy macie wrażenie, że wśród Waszych znajomych liczba alergików wciąż rośnie? A może sami staliście się „świeżo upieczonymi mimozami“ z całym wachlarzem uczuleń? Trochę nie lubię tu o tym pisać, ponieważ temat ten „ciężko leży mi na żołądku“. Jakiś czas temu, drogą dedukcji, a przede wszystkim metodą prób i błędów, odkryliśmy przyczynę notorycznego złego samopoczucia mojego męża. Bardzo to ograniczyło moje możliwości kulinarne i wpłynęło na mój własny sposób odżywiania, a tym samym na bloga. Dzieję się tak automatycznie, jeśli przebywa się z osobą, która z wielu rzeczy musi zrezygnować, nie ma się po prostu na nie apetytu. Starałam się jednak jak mogłam zachować różnorodność w moim jadłospisie i jakoś dawałam radę. Tymczasem okazało się (tym razem skorzystałam z pomocy lekarza), że ze mną wcale nie jest lepiej... może nawet gorzej. Wiele zakazanych rzeczy się pokrywa i nie możemy ich jeść oboje, ale część z nich doprowadza mnie do szału, ponieważ dotyczy tylko mnie i właśnie moich ulubionych rzeczy. I tak mam już ograniczony wybór będąc weganką, a tu jeszcze doszła cała gama zwykłych rzeczy takich jak na przykład wanilia, czy wszystkie zboża, włącznie z moimi kochanymi płatkami owsianymi! Wiem już o tym już dość długo, ale najpierw postanowiłam sprawdzić, czy diagnoza jest właściwa i przez kilka tygodni stosowałam ścisłą dietę. Bojąc się oczywiście, czy nie nabawię się jakichś niedoborów. Moje samopoczucie rzeczywiście zaczęło się poprawiać, choć bardzo powoli. Po kliku tygodniach mogę stwierdzić, że jest prawie ok.

Ponieważ stwierdzono u mnie „tylko“ nadwrażliwość, a nie typową alergię, powinnam po okresie ścisłego zakazu powoli i w małych ilościach wdrażać zabronione produkty do mojej diety, ale muszę przyznać, że wcale mi się z tym nie śpieszy, ponieważ obawiam się, że ten horror znów powróci. Najpierw chcę przez jakiś czas odetchnąć i czuć się normalnie. Kiedy poczuję, że nadszedł czas, zacznę powoli eksperymentować.

A co z blogiem? Czy to wszystko ma jeszcze sens? Wielokrotnie zadawałam sobie te pytania i ostatecznie Postanowiłam nic nie naginać i prezentować tu przepisy, pod którymi mogę się z czystym sumieniem podpisać. Skoro nie mogę w tej chwili jeść bananów, to oczywiście ich tu nie znajdziecie. Może to moich niektórych czytelników przestraszy, ale z drugiej strony, pewnie nie jestem sama, więc może ktoś skorzysta. A poza tym, bez względu na to, co ugotuję, nie są to przecież rzeczy trujące i każdy może je zjeść ze smakiem. A jeszcze z innej strony, może wszystko wróci znów do normy? Trzeba być cierpliwym... i optymistycznym. Na kanapkę ze zdjęcia mogę tylko popatrzeć, ponieważ wszelkie chleby są u mnie zakazane. Jedynie wafle ryżowe mogą sobie pochrupać. Myślę, że moglibyście trochę mi współczuć ;-)

Zapraszam na moją zapiekankę, którą możecie przygotować w foremce lub w słoiku i przechowywać kilka dni w lodówce lub zabrać ze sobą do pracy.

100 g ryżu, najlepiej nadaje się okrągły

700 g małych cukinii

kilka ciemnych oliwek

2 łyżki płatków drożdżowych (mogą uczulać)

1 łyżka oregano

1 ząbek czosnku

sól i chili do smaku (chili może uczulać)

nieco oleju pod posmarowania foremek

Ryż ugotować według opisu na opakowaniu i wystudzić. Można wykorzystać ryż pozostały z poprzedniego dnia. Cukinie zetrzeć na tarce o dużych oczkach. Wszystkie składniki wymieszać, umieścić w foremkach posmarowanych olejem i piec przez pół godziny ww wcześniej nagrzanym piekarniku przy temperaturze 200 °C. 

Danie można przygotować w słoikach i przechowywać kilka dni w lodówce. Jeśli słoiki zostaną wysterylizowane i po zamknięciu zapasteryzowane, można przechowywać je przez kilka tygodni.