- uzyskuje do 90% soku z owoców

- 1l pojemnik na sok i 1l pojemnik na pulpę

- efektywność wyciskania soku nawet z najtwardszych owoców i warzyw

- silikonowe szczotki redukujące zapychanie sita

Zachęcam do wypróbowania mojego poniższego przepisu, będziecie zachwyceni różnorodnością smaku. Jest on zarazem delikatnie słodki jak i lekko kwaśny, nieporównywalny z niczym, co piłam do tej pory.

Produkt można zakupić w Autoryzowanym Sklepie Blaupunkt www.blaupunkt-sklep.pl

1 zielona papryka

1 kiwi

2 łodygi selera naciowego

10 cm ogórka

1 zielone lub żółte jabłko

świeża mięta

Wszystkie składniki pokroić na kawałki (bez obierania) i wycisnąć z nich sok. Podawać natychmiast z listkami świeżej mięty.

Moi Drodzy, obiecałam Wam jakiś czas temu temat, który mnie nurtuje i związany jest z moją złością na przemysł spożywczy i najnowszym jego odkryciem, ale temat jest dla mnie tak nieapatyczny, że nie mogę zabrać się za napisanie wpisu. Nawet nie mam pojęcia jakie zdjęcie miałby się w nim pojawić. Pewnego dnia dam pewnie radę go sklecić i będę miała za sobą, a w tym czasie oczywiście nie próżnuję. Pracowałam dużo nad sesjami zdjęciowymi dla firmy Blaupunkt, niektóre produkty pojawią się również tutaj na blogu, ale nie wszystko związane jest z gotowaniem. Ciekawych zapraszam na mój profil firmowy. No i oczywiście cały czas powstają nowe przepisy dla czasopisma Vege i dla agencji StockFood. Jak widzicie, życie blogerki wcale nie jest takie beztroskie i nawet w tym całym zamieszaniu zaniedbałam mojego drugiego bloga. Mam nadzieję, że uda mi się chociaż przed Wielkanocą kilka nowych pomysłów na dekoracje.

Dzisiejsza zupa powstała podczas mroźnych dni i już myślałam, że z publikacją będę musiała poczekać do przyszłego roku, a tymczasem po małym przebłysku wiosny, spadło dziś u nas mnóstwo cudownego, puszystego śniegu, więc takie rozgrzewające danie pasuje idealnie.

Przy okazji zwracam Wam uwagę na mój słodki garnuszek, wiecie skąd go mam? Już Wam pewnie o tym pisałam, ale dla mnie jest to niesamowite. To oryginalny garnek mojego męża z jego dzieciństwa. Jego mama zaopatrzyła go w małą patelenkę, mały garnuszek i pomagał jej przy gotowaniu stojąc na stołeczku przy piecu. Czyż nie jest to urocze wspomnienie? Drogie mamy! Bierzcie przykład z mojej teściowej, czym skorupka za młodu nasiąknie :-)

1/2 kg marchwi

50 g czerwonej soczewicy (przed ugotowaniem)

1 czerwona papryka

1 cebula

1 cm świeżego imbiru

1 ząbek czosnku

oliwa z oliwy do smażenia

2 łyżki octu winnego (lub więcej, jeśli lubimy)

1 mała puszeczka koncentratu pomidorowego

1 łyżeczka cukru

chili i sól do smaku

świeże zioła, na przykład oregano

Cebulę pokroić w kostkę i usmażyć na złoto z oliwą w dużym garnku. Dodać pokrojoną w krążki marchew, pokrojoną na małe kawałki paprykę, drobno posiekany czosnek oraz imbir i smażyć na małym ogniu pod przykryciem 3 minuty. Można dodać nieco wody i mieszać od czasu do czasu, aby warzywa się nie przypaliły. Dodać soczewicę, zalać wszystko wodą i gotować, aż soczewica zacznie się rozpadać. Lekko wystudzić i zmiksować. Dodać koncentrat pomidorowy, ocet, cukier i przyprawy, zagotować jeszcze raz i podawać ze świeżymi, drobno posiekanymi ziołami oraz pieczywem.

Wpis sponsorowany

Oczywiście znów mam mały poślizg i kolejka postów czekających na publikację nieco się wydłuża, ale jakoś to nadrobimy. Teraz najważniejsza jest dla Was wiadomość, kto otrzyma wyczekiwaną książkę GOD FOOD. Muszę przyznać, że decyzja jeszcze nigdy nie była dla mnie tak trudna jak tym razem, bo wszystkie komentarze były cudowne. Tyle napisaliście mi o sobie, o sytuacji, w której się znajdujecie, nawet wiersze tworzyliście. Co tu robić? Mam tylko jedną książkę, a tyle osób na nią zasłużyło... Mam nadzieję, Ci, którzy tym razem nie mieli szczęścia wybaczą mi i będą cierpliwie czekać na nowe konkursy na moim blogu.

Dzisiejszą nagrodę postanowiłam przyznać Margot (komentarz na blogu), ponieważ wiem, że bardzo angażuje się ona w ratowanie bezdomnych zwierząt. Inwestuje prywatne pieniądze i mnóstwo czasu, aby dać dom porzuconym kociakom i psiakom. Niestety wielu właścicieli nieodpowiedzialnie podchodzi do tematu i wyrzuca zwierzęta na bruk. Zaangażowanie osób takich jak Margot pomaga tym nieszczęsnym czworonogom przetrwać, a czasami daje szansę na nowy, cudowny dom.

Myślę, że takie działania zasługują na pochwałę i wyróżnienie.

Droga Margot, gratuluję i proszę o kontakt mejlowy :-)

Wszystkich pozostałych czytelników zapraszam do obserwowania bloga, obiecuję, że nie jest to ostania książka, którą dla Was mam.

Moi drodzy! Dziś chciałabym zaprezentować Wam wyjątkową książkę i muszę przyznać, że trochę denerwuję się, bo nie wiem, czy znajdę odpowiednie słowa, aby godnie ją opisać.

Pierwsza myśl, która przyszła mi do głowy po wstępnym obejrzeniu tej pozycji była następująca: „cóż za szczęście, że ta książka zawiera tylko i wyłącznie dania roślinne, inaczej nie wpadłaby w moje ręce, a byłaby to wielka szkoda“.

Znajdziecie w niej nie tylko przepisy. To ogromna porcja duchowości, refleksji i szczególnego klimatu. Czeka na Was coś do poczytania, do przemyślenia i oczywiście do ugotowania, ale to gotowanie nie będzie oderwane od kontekstu. Będzie otoczone chwilą zastanowienia nad cytatem oraz historią dołączoną do danego dania. Książka ta zawiera tyle ciekawych opowieści, że koniecznie trzeba przeczytać ją od deski do deski.

Tyle zachęcających słów już Wam napisałam, więc zdradzę, że jest to książka pod tytułem „Boska kuchnia Malki Kafki GOD FOOD“ (wydawnictwo Znak). Prawie 300 pięknie wydanych stron inspiracji.

Malka Kafka to wspaniała, kreatywna osoba o ogromnej wiedzy, założycielka sieci restauracji TEL AVIV, jednych z najpopularniejszych w Warszawie. Nazwałam ją po cichu osobą inter-religijną, gdyż wychowała się jako ortodoksyjna żydówka, ale w tej chwili czerpie energię z różnych religii i kierunków filozoficznych, dlatego jej książka pełna jest cytatów z biblii, koranu, a także wielu znanych osobistości.

Przepisy pasują idealnie do całej koncepcji i mają swoje korzenie w różnych części świata i tradycjach religijnych. Dziś przygotowałam dla Was ziemniaczane róże, ale już w najbliższym czasie zabiorę się za dania brzmiące dla mnie bardzo egzotycznie, na przykład baba ghanoush, szermula, amba czy szakszuka. Już po tych nazwach widać, że autorka zaprasza nas w wielką, interesującą podróż po kulinarnym świecie.

Książka ta jest w równym stopniu o gotowaniu, jak i o miłości oraz wzajemnym szacunku, przynajmniej dla mnie.

Jeśli ktoś z Was chciałby stać się jej szczęśliwym posiadaczem, mam jeden egzemplarz do podarowania. Wystarczy pozostawić tutaj lub na FB komentarz i napisać coś, co przekona mnie o tym, że książka trafi w dobre ręce. Wyniki już za tydzień. Zapraszam!

Porcja dla 4 osób, 12 róż

1 kg obranych ziemniaków (6 – 7 średniej wielkości)

ulubione przyprawy (u mnie majeranek)

sól

Posolić tuż przed podaniem.

Idealne dla gości!

Czy Wy świętujecie Walentynki? Zdania są podzielone, a pewnie złoty środek jest najlepszy, czyli można świętować, ale z przymrużeniem oka. Bo co stanie się wielkiego, jeśli o tym zapomnimy? Nic. Jeśli poza tym wszystko jest w porządku i na co dzień pamiętamy o innych, ważniejszych sprawach, nic złego przecież się nie dzieje. Każdego dnia można przecież podarować kwiaty, czy zorganizować miły wieczór przy świecach.

Jeśli jednak jesteście zwolennikami celebrowania miłości właśnie w tym dniu i na dodatek Wasza pamięć zawiodła kompletnie, mam dla Was błyskawiczne rozwiązanie, Wystarczy, że zorganizujecie sobie wafle ryżowe firmy SONKO i kolorowy lukier. Lukier przygotowuje się z cukru pudru (najlepiej całego opakowania) i kilku łyżeczek wody. Do pofarbowania można wykorzystać farbki spożywcze lub sok z buraka lum z malin. Uwaga, czerwony barwnik często produkowany jest z koszeliny, więc nie jest wegański, dlatego należy zaopatrzyć się w syntetyczną farbkę i dokładnie sprawdzić skład. Lukier powinien być konsystencji pasty do zębów, a do jego wyciskania można wykorzystać rękaw cukierniczy lub zwykły woreczek foliowy z odciętym rogiem. Do dzieła, bo czasu jest już niewiele :-)

Więcej pomysłów na Walentynki znajdziecie tutaj.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Ostatnio staram się, aby na blogu było jak najwięcej zdrowych dań, ale niestety bez przerwy są okazje na zjedzenie czegoś słodkiego. Dopiero był tłusty czwartek i oponki, a już czekają na nas Walentyki. Człowiek wiecznie musi walczyć z tą chyba największą słabością na świecie, uzależnieniem od słodyczy. Najważniejsze jednak jest to, aby nie zwariować, czyli jeśli jest okazja to ją świętować, a w pozostałe dni pamiętać o tym, że nasze organizmy potrzebują jak najwięcej witamin.

Tak więc, dziś kolejny przykład na bardzo szybki, zdrowy i tani makaron z kalarepy. Można wykonać go w kilka minut zwykłą obieraczką, więc nie ma żadnej wymówki, że nie macie sprzętu. Ci z Was, którzy jednak nie poradzą sobie z tym zadaniem, będę mieli okazję już niedługo poznać tu świetny sprzęt elektryczny do wykonywania wszelkich spiralek warzywnych w kilka sekund i zupełnie bez wysiłku. Zapraszam do obserwowania :-)

© Mariola Streim

2 kalarepy

Moi drodzy, jak ten czas szybko leci. Dopiero przygotowywaliśmy się do wigilii, a tu już tłusty czwartek... Czy u Was też tak szybko wszystko się kręci? Jedyne pocieszenie, że w tym tempie szybciej przyjdzie wiosna :-).

Tymczasem nie zmieniajmy tematu, dziś chodzi o najedzenie się do syta, bez wyrzutów sumienia i bez liczenia kalorii. Liczyć możemy jedynie ilość zjedzonych pączków lub donatów.

Dzisiejszy przepis bazuje na wypróbowanej wersji drożdżówki, możecie jedynie dodać nieco więcej mąki, jeśli będziecie mieć problemy z formowaniem oponek.

500 g mąki (nieco do wyrobienia ciasta)

2 łyżki oleju o neutralnym smaku, na przykład rzepakowego lub słonecznikowego

3 łyżki cukru

245 ml mleka roślinnego (u mnie ryżowe)

1 saszetka drożdży suszonych

Olej wlać do szerokiego garnka, rozgrzać, układać na nim oponki i smażyć powoli z obu stron na złoto. Wykładać na papier kuchenny do wystudzenia.
Po wystudzeniu polać lukrem i posypać kolorową posypką.

Moi drodzy, jak spędziliście weekend? Czy na Waszych talerzach znalazły się wyłącznie zdrowe dania i zero słodyczy? Jeśli tak, to muszę zacząć brać z Was przykład. Prawię Wam o tym, jak porządnie się odżywiać, a sama zajadam takie oto bomby kaloryczne! Moim jedynym usprawiedliwieniem jest to, że budyń przygotowałam samodzielnie, osłodziłam go z rozsądkiem, a dodatkowym argumentem przemawiającym na moją korzyść jest obecność pełnego witamin banana. Co ja poradzę, że ten deser jest szybki w przygotowaniu i taki pyszny. W końcu śnieg spadł, to już jest wystarczający powód, aby zjeść coś słodkiego, no nie?

Czy lubicie zimowe spacery w ośnieżonym lesie? My bardzo i zobaczcie na instagramie, jaki autfit mają moje psy. Balou wystąpił w superowych zielonych butach, a Flocke... brakuje jej tylko ciemnych okularów, bo przecież ma dres... i również buty.

Wiem, wielu z Was oburzy się pewnie, że męczymy zwierzęta, ale nasze zwierzęta nie są normalne. Przynajmniej Flocke jest bardzo nieszczęśliwa i patrzy na mnie z wyrzutem, kiedy traktuję ją jak psa. Dopiero, kiedy wyciągam jej ubranka, cieszy się jak szalona, kładzie się na grzbiecie, robi małe oczy (szczyt szczęścia) i czeka, aż jej wszystko pozakładam. Później pędzi z prędkością wiatru przez głębokie zaspy. Próbowaliśmy chodzić z nią na spacery jak z normalnym psem, ale kończyło się to kompletnym oblepieniem całych łap śniegiem i ostateczną kapitulacją zwierzaka.

Wkładaliśmy ją wtedy do plecaka i nieśliśmy do domu, co jej się niezmiernie podobało, ale wtedy po jakimś zasie trzęsła się z zimna, bo te klumpy śniegu były w tym plecaku razem z nią. W żaden sposób nie dało ich się usunąć z długiej sierści. Nawet po powrocie do domu nie było za bardzo jak się ich pozbyć. Dopiero ubranko z nogawkami i przyszytymi do niego butami okazały się strzałem w dziesiątkę i dzięki temu możemy bez obaw wyruszać do lasu, aby cieszyć się jego zimowym urokiem. Nareszcie!

dowolny budyń waniliowy, gotowy lub na przykład jaglany z tego przepisu

odpowiednia ilość mleka roślinnego

cukier do smaku

kilka sucharków

1 banan

Sucharki ułożyć na dnie foremki, zalać budyniem, na wierzchu ułożyć kolejną warstwę sucharków, umieścić na nie pokrojone w krążki banany i posypać ciemnym kakao. Do tego świetnie pasują listki świeżej mięty.