Czy macie czasami ochotę na coś niezdrowego? Na coś, czego na co dzień nie tkniecie? Ostatnio widziałam program w telewizji, o osobach tak bardzo wkręconych w ideę zdrowego odżywiania, że trafiają one do kliniki, gdzie uczą się jeść „normalnie“. Czyli niby mania zdrowego odżywiania może stać się chorobą porównywalną z anoreksją. Co o tym myślicie? Dla mnie sprawa nie jest jednoznaczna. Sama chcę decydować o tym co jem, podobnie, jak o innych sprawach dotyczących mojej osoby i nie lubię, jak ktoś mi próbuje wmówić, że w jedzeniu pełnym dziwnych składników nie ma nic złego. Zaraz mam wrażenie, że za tymi terapiami stoi przemysł spożywczy, walczący o każdego z nas, widzący w nas tylko i wyłącznie potencjalnego klienta. Każda „nawrócowna“ osoba, będzie przecież przynosić zyski przez długie lata swojego życia. Tak więc bardzo sceptycznie nastawił mnie ten program i po krótkim zastanowieniu, stwierdziłam, że zostaję przy swoich poglądach. 

Z drugiej strony nie ubię żadnego fanatyzmu i skoro sama nie chcę, aby mi się ktoś wtrącał, staram się nie przekonywać innych do zmian w jadłospisie. Nie jest to łatwe, ponieważ czasami ponosi mnie entuzjazm i opowiadam znajomym o cudownych zmianach w naszych organizmach, od kiedy wykluczyliśmy z naszej diety gluten. Bo jak nie fascynować się kilogramami, które tak po prostu poszły w las, jak nie dziwić się energią, pozwalająca nam pracować produktywnie przez cały dzień, a nie tylko przez pół, jak było to kiedyś? Takie właśnie są nasze doświadczenia ze zdrowych odżywianiem, ale nie oznacza to, że dla każdego jest to idealna droga. Każdy z nas jest inny i musi sam zdecydować o swoich sprawach. Przede wszystkim należałoby zastanowić się, co „zdrowe odżywianie“ oznacza. Każdy z nas ma pewnie zupełnie inne wyobrażenie na ten temat. Jedno jednak jest pewne, ze zdrowym jedzeniem jest podobnie jak z hałasem, jeśli raz uświadomimy sobie, że nam przeszkadza, nie ma sposobu, aby był nam obojętny. Czasami zastanawiam się, co byłoby, gdybym zrobiła takie bardzo niezdrowe zakupy? Przede wszystkim kupiłabym całe góry słodyczy, trochę gotowców, puszek, zup w proszku, mrożonek (w tym pizzy) i to wszystko bez jednego spojrzenia na składniki... Niby mogę, bo kto mi zabroni, ale muszę Wam powiedzieć, że wcale nie chcę. Czy weganie i wszyscy, którzy czytają etykietki powinni rezerwować sobie miejsce w klinice? Czy może jednak nie ma w tym niczego złego, wręcz przeciwnie, może warto zadbać o temat tak ważny, jak nasze codzienne posiłki? Piszcie, co o tym myślicie. Czy spotkaliście się z opinią, że jesteście dziwakami?

Dziś mam dla Was danie, za którym może wielu z Was tęskni, ale w dość zdrowej wersji, z niezdrowym (z mojego punktu widzenia) elementem w postaci glutenu. Zapraszam!

Moi Drodzy, już za chwileczkę, już za momencik! Wielkimi krokami zbliża się premiera książki.

Nie będę pisać Wam o tym, co dzieję się tu za kulisami, bo chyba każdy może sobie wyobrazić, że panuje stan podekscytowania.

Książka pod tytułem „Wege – Tu się kroi coś pysznego“ skierowana jest właśnie do Was. Przepisy utrzymane są w mojej sprawdzonej konwencji, czyli są łatwe i szybkie, co pozwoli każdemu korzystać z nich na co dzień. Książkę tę kieruję do wegan, wegetarian, ale też do osób, które szukają możliwości ograniczenia spożycia produktów pochodzenia zwierzęcego. Kto wie, może część z nich przekona się, że nie jest to trudne i zafascynuje się wegańskim stylem życia? Również osoby z nietolerancjami znajdą przepisy dla siebie, gdyż wszystkie są bez laktozy, a wiele z nich bez glutenu. 

Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zawarte w książce przepisy przygotować razem z dziećmi, większość przepisów jest, jak to się mówi, dziecinnie łatwa.

Dla każdego, coś pysznego!

Mam nadzieję, że moja książka przypadnie Wam do gustu, jest kolorowa, ze zdjęciami

i ilustracjami. Podzielona jest na sałatki, pasty i dipy, zupy, dania główne oraz desery.

Można zamawiać ją u mnie na blogu. Zapraszam!

 

Patroni medialni:

vege

vege runners

wege maluch

ulica ekologiczna

czytamy etykiety

samouzdrawianie

wegetarianski świat

Wszystkim, którzy pomogli mi w tworzeniu książki oraz tym, którzy przejęli nad nią patronat bardzo dziękuję.

Jak wiecie, oprócz przepisów na pasztety, kolekcjonuję też przepisy na smaczne pasty. Od kiedy nie jadamy żadnych serów ani twarożków, stanowią one bardzo ważny element w naszej kuchni. Gotowe pasty ze sklepu kupowałam tylko na początku, aby zobaczyć jakie są, jak smakują i jaki mają skład. Wtedy też nie miałam jeszcze opracowanej rutyny. Po latach sięgania do lodówki po żółty ser, musiałam wyrobić sobie nowe przyzwyczajenie, czyli miksowanie. Większość past, które w tej chwili przygotowuję robi się bardzo szybko i z bardzo małej ilości składników. Tak też jest dziś.

Bardzo lubimy serca karczochów, ale często zdarza się, że znajdują się w nich nieco twardsze włókna, co nas zawsze do nich zniechęca. Smak uwielbiamy, więc zmiksowanie ich jest idealnym rozwiązaniem. Tak więc, dziś zmiksowałam kilka serc ze słoika wraz z tofu naturalnym. Właściwie te dwa składniki już wystarczą, ale można sobie nieco wzbogacić smak dodając garść świeżych ziół. U mnie bazylia, pietruszka i szczypiorek. Smarowidło wyszło pyszne, zachęcam do spróbowania. Świetnie pasuje do wafli ryżowych, polecam, szczególnie jeśli unikacie glutenu. Przepisu dziś nie podaję, bo na dwa składniki?

Dziś kolejna propozycja na łatwy i szybki w realizacji walentynkowy deser. Najlepiej zabierzcie się za przygotowania już teraz, do jutra wszystko dobrze stężeje i niespodzianka będzie udana. Pracy jest niewiele, a wasze szanse na zdobycie serca wybranej osoby tymi smakowitymi łakociami są bardzo duże, przekonajcie się sami. U mnie wszystko jest już gotowe i dobrze ukryte w odległym kącie lodówki, za stertą warzyw :-)

Dla tych, którzy nie są świadomi – Walentynki już jutro!

Warto zaskoczyć bliską osobę i przygotować jakieś pyszne danie lub coś wyjątkowego na deser. Słodkimi pysznościami nikt nie pogardzi, więc uśmiech obdarowanej osoby na ich widok mamy gwarantowany. Najmilsze niespodzianki są te zrobione własnoręcznie, często też nie wymagają dużo czasu i nie musimy sięgać głęboko do portfela. Wystarczy dosłownie kilka składników, aby wyczarować fajne, niepowtarzalne, domowe słodycze. Jak zwykle znajdziecie u mnie łatwe przepisy, takie, które zdążycie przygotować na ostatnią chwilę. Dziś lizaki, a jutro panna cotta i cukrowe serduszka.

Przepis został opublikowany w aktualnym wydaniu wegańskiego czasopisma Vege

W tym całym nawale pracy, zapomniałam zupełnie, że obiecałam Wam nowy, szybki przepis na domową musztardę. Już nadrabiam zaległości. Zapomnijcie o tych wszystkich musztardach, które możecie kupić w sklepie. Jest to dla mnie zagadką, dlaczego musztarda ze sklepu nawet w połowie nie jest tak ostra, jak domowa. Niby łagodne ziarna, niby z czasem nieco traci na ostrości, ale jeśli chcecie wiedzieć co o tym myślę, to Wam powiem. Myślę, że podobnie jak wiele innych produktów, część musztardy, czyli masy z ziaren gorczycy zastępowana jest emulgatorami. Co to są emulgatory? Są to substancje chemiczne, które doskonale zagęszczą wszystko, co tylko chcecie. Czyli możecie zrobić produkt z wody, farby spożywczej, chemicznie wyprodukowanej substancji naśladującej dowolny smak i oczywiście wszechmogącego emulgatora. Wielu producentów różnych produktów korzysta z tego chytrego sposobu, aby sprzedać nam w słoiczku nieco produktu i dużo wody z emulgatorem. Czy chcecie czymś takim się żywić? Ja zdecydowanie podziękuję i co tylko umiem, robię sama. Wymaga to czasami kilku prób, ponieważ nie zawsze uda się domowym sposobem zrobić coś, co przypomina produkt, do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Tak więc, na razie nie mam idealnego rozwiązania na przykład na ketchup. Mój domowy smakuje już całkiem nieźle, ale mimo wszystko nieco inaczej. Sposób na tę rozbieżność – kolejne próby i stopniowa zmiana przyzwyczajeń smakowych. Od czasu do czasu kupuję jeszcze produkt w sklepie w ramach fazy przejściowej i przeplatam go z domową wersją. W końcu pewnego razu stwierdzamy, że kupna wersja wcale nam nie smakuje i po sprawie. W czasie adaptacji, domowy przepis zostaje dopracowany i kolejny produkt powstaje w naszej domowej kuchni. Zachęcam, jest to często o wiele tańsze i wcale nie zajmuje dużo czasu, jak pokazuje poniższy przykład. Już kiedyś prezentowałam przepis, ale ten jest zdecydowanie łatwiejszy. Zapraszam na musztardę i uwaga – jest bardzo ostra!

Już sobie planuję, że świetnie smakowałaby z dodatkiem mango, jak zrobię, to Wam o tym napiszę.

Obecnie w mojej kuchni jest podobnie jak z pogodą. Nie mogę się zdecydować, czy to jeszcze zima, czy też już nieśmiałe początki wiosny. Jeszcze w weekend cieszyliśmy się dość głębokim śniegiem, a dziś mamy piękny, słoneczny dzień i głośno ćwierkające ptaki. Moje dania też przeplatam. Znajdziecie tu jeszcze typowo zimowe, sycące przepisy, ale już powoli powinniśmy przygotować nasze figury do nadchodzącego lata.

Odkąd podjęłam decyzję o tym, że będę weganką, dużo się zmieniło w moim sposobie odżywiania. Zawsze zwracałam uwagę na to co jem, ale mój weganizm potraktowałam jeszcze poważniej i celowo kupuję produkty, które mają odżywić mój organizm i dodać mu sił witalnych, a nie tylko zaspokoić głód. Pewnie nie uwierzycie, ale twierdzę, że zdrowe odżywianie może uzależnić. Im więcej wartościowych składników znajduje się na moim talerzu, tym bardziej mam na nie ochotę i tym mniej ciągnie mnie do tych rzeczy, które nic dobrego dla organizmu nie wnoszą. Tak więc moja szuflada z zapasem gotowych słodyczy już dawno została zlikwidowana, powstała nowa z suszonymi owocami, nasionami i orzechami. Podobnie jest z owocami. Kiedyś wpadałam w panikę, kiedy w domu nie było czekolady (tej byle jakiej, z małą ilością kakao i dużą ilością cukru), a teraz nie czuję się komfortowo, kiedy duża misa z owocami zaczyna świecić pustkami.

Często przygotowuję sałatki owocowe, ponieważ wyglądają one zawsze bardzo zachęcająco i nawet ci, którzy za świeżymi owocami nie przepadają, sałatki nigdy nie odmówią (sprawdzone wielokrotnie). Jeśli dodamy do niej na przykład kaszy, otrzymamy pełnowartościowy posiłek nadający się na każdą porę dnia. Dziś wypróbowałam nowy produkt – kaszę owsianą pęczak. Są to całe ziarna, prażone, więc szybko się gotują. Pół godziny wystarczy na przygotowanie całości, bo tyle czasu potrzebuje kasza, a w tym czasie zdążymy pokroić owoce. Koniecznie spróbujcie, kasza jest bardzo łagodna w smaku, więc można dodawać ją zarówno do dań słodkich, jak i wytrawnych.

Witajcie. Prowadzenie bloga ma tę ogromną zaletę, że mam możliwość testowania wielu nowych produktów i robienia tego co lubię, czyli wymyślania nowych przepisów. Z drugiej strony wszystko to musi być zjedzone, w związku z tym, zwykły obiad składający się z gotowanych ziemniaków, surówki i klopsów, bywa u nas bardzo rzadko. Mimo, że lubię te wszystkie eksperymenty, przyznam, że czasami mam ochotę właśnie na ten polski klasyk. Tak więc, zabrałam się do pracy. Ziemniaki, surówka z kiszonej kapusty, marchewki i jabłka (to niezwykły wyczyn, ponieważ tutaj nie ma dobrej kapusty kiszonej na każdym kroku) i klopsy. Możliwości na zrobienie pysznych klopsów roślinnych jest wiele, kilka z nich już Wam tu prezentowałam, ale dziś proponuję wam spróbowanie mojego nowego odkrycia. Nie twierdzę, że udają te klasyczne mięsne, bo wcale nie mam zamiaru ich naśladować, ale pewne jest, że smakują. Możecie dzisiejszy przepis przetestować na osobach, które z dietą roślinną nie mają nic wspólnego, ciekawa jestem ich opinii.

Będziecie pozytywnie zaskoczeni małą ilością składników i błyskawicznym czasem przygotowania. Nie licząc czasu smażenia, możecie przygotować klopsy w kilka minut. Do tego najlepiej smakuje oczywiście domowa musztarda. Nowy, błyskawiczny przepis następnym razem.

Nigdy wcześniej nie przygotowywałam sushi i również do tej pory nie jadłam. Nawet nie miałam zamiaru go jeść, myślałam, że to nie dla mnie. Tymczasem okazało się, że to świetna zabawa i pyszna przekąska. Smakuje bardzo ciekawie, jeśli jedliście, to nie muszę Wam o tym pisać, a tym, którzy jeszcze nie próbowali powiem tylko, że ma smak morza... Szczególnie lubię z dodatkiem awokado, ale pewnie każdy z Was znalazłby swoją osobistą kombinację smakową.