veggieola: zupy

Zupa z dyni, nowa wersja

10/31/2016

Uwaga, tej zupy lepiej nie jedzcie wieczorem. Chyba, że wybieracie się na nocne patry halloween. Poza tym raczej namawiam do spożycia jej w ciągu dnia, najlepiej do godziny 15.00, ponieważ imbir i kardamon nieźle Was rozgrzeją i przede wszystkim dodadzą Wam energii. Kiedy my zjedliśmy ją na kolację, spędziliśmy ponad pół nocy na czytaniu książek, bez cienia zmęczenia. Za to następnego dnia... co tu dużo mówić, zmęczenie było i to niezłe. Zupa ta wcale nie jest bardzo ostra, jej smak jest bardzo wyważony, a i tak świetnie zapobiega jesiennym chłodom. Oczywiście możecie dodać też nieco chili, jeśli lubicie.

U mnie w tym roku nie będzie żadnych makabrycznych przepisów, żadnych strachów, chociaż bardzo żałuję. Może w przyszłym roku w końcu zdążę na czas :-) A na razie mam dla Was tę zupę i BOO! Trzymajcie się nie dajcie się wystraszyć.

Przepis przygotowałam do czasopisma Vege.

1 mała dynia

2 małe marchwie

2 małe, kwaśne jabłka

1 cebula

2 ziemniaki

nieco oliwy z oliwek

3 łyżki octu jabłkowego (lub więcej, do smaku)

1/4 łyżeczki kardamonu

1//4 łyżeczki kurkumy

1 cm świeżego, obranego ze skórki imbiru

1 malutki ząbek czosnku

chili (opcjonalnie)

sól

do podania

nieco śmietany roślinnej i obrane pestki dyni do dekoracji, małe dynie

Cebulę usmażyć na złoto z oliwą. Dynię przekroić, łyżką usunąć pestki i włókna, po czym pokroić ją na małe kawałki i umieścić w dużym garnku. Nie jest konieczne jej obieranie. Obrane ziemniaki, jabłka i marchew również pokroić na kawałki i dodać do dyni. Wlać do warzyw tyle wody, aby zakryła warzywa i gotować do ich miękkości. Dodać pozostałe składniki i zmiksować na gładko. Jeszcze raz zagotować, po czym podawać w wydrążonych dyniach z dodatkiem śmietany roślinnej oraz pestek z dyni.

zupy

Botwinka z własnych buraczków

6/19/2016

Wielu z Was pewnie zauważyło w moich komentarzach, że od dawna ubolewałam nad brakiem botwinki. W Niemczech niestety nie można jej kupić. Już ogromnym postępem jest fakt, że w supermarketach dostępne są normalne, czyli dość duże buraczki. Jakiś czas temu nie było nawet o tym mowy i mam takie ciche podejrzenie, że to spora ilość Polaków mieszkających tutaj, przyczyniła się do tego pozytywnego rozwoju. Może kiedyś doczekam się również botwinki, ale póki co, postanowiłam wziąć sprawę w swoje ręce i założyć własną uprawę. O moich ogrodowych skrzyniach możecie poczytać na drugim blogu, tam dowiecie się, jak je założyć. Niby robi się to wiosną, ale są rośliny, które można sadzić i siać przez cały czas, na przykład sałatę, rzodkiewki, pietruszkę czy szczypiorek. Często wysadzam do ogrodu zioła, które kupiłam w supermarkecie i potem mam je przez lata. Przykładem na to jest mój szczaw, szczypiorek, szałwia, melisa, mięta, oregano i rozmaryn.

Wiosną posadziłam więc maluteńkie sadzonki buraczków w mojej skrzyni w nadziei, że coś wyrośnie i udało się. Jeszcze nadal są małe, ale już nie mogłam się doczekać i kilka musiałam już wykorzystać do mojej ulubionej zupy. Efekty możecie zobaczyć na zdjęciach.

Pęczek botwinki wraz z buraczkami

1 śmietana roślinna

1 łyżka oliwy z oliwek

1 mała cebulka

sól

odrobina cukru

2 łyżki octu winnego lub soku z cytryny

nieco gładkiej pietruszki

Cebulkę pokroić w drobną kostkę i usmażyć na złoto z oliwą w garnku. Botwinkę pokroić, dodać do cebuli, zalać wodą i gotować kilka minut. Na koniec dodać pozostałe składniki i dokładnie wymieszać. Podawać z dodatkiem posiekanej pietruszki, ze świeżym pieczywem lub z odsmażanymi ziemniakami.

bez glutenu

Słynny barszcz czerwony

12/18/2015

Święta to czas, kiedy spotykamy się rodziną, przyjaciółmi i opowiadamy przeróżne historie. Opowiem Wam więc dziś historię o moim słynnym barszczu. Jak pewnie wielu z Was wie, w Niemczech nie ma zwyczaju popijania barszczu z czerwonych buraczków w Wigilię i warzywo to wcale nie należy do ulubionych. Raczej na samą nazwę ludzie reagują dość sceptycznie i trochę marszczą nos.

Kiedyś pojechałam na zakupy do mojego wiejskiego sklepu (przepraszam, do dużego supermarketu, bo moja wieś jest wyjątkowa) i kogo widzę? Nie uwierzycie. Właśnie w ten jeden jedyny dzień, kiedy wystawiłam nos poza dom w starych portkach i bez makijażu, spotykam znajomą, której nie widziałam całe 10 lat! Mało tego, mówi mi ona, że mieszka od dwóch lat w tej samej wsi co ja. To dość duży zbieg okoliczności, bo kiedyś mieszkała dość daleko ode mnie, i że akurat wylądowała tutaj, to niesamowite. Tym bardziej, że ona spędziła w międzyczasie kilka lat w Hiszpanii, ja w Polsce i nagle spotkałyśmy się po tym wszystkim tutaj. Tak więc stałyśmy sobie między regałami i wspominałyśmy dawne czasy, a ona mi tu mówi, że pamięta ten mój słynny, przepyszny, polski barszcz z czerwonych buraków, który kiedyś przyniosłam do pracy. Czy uwierzycie? Pękłam z dumy. Nie dlatego, że mój barszcz był podobno dobry, ale że tu, na obczyźnie, ktoś tyle czasu go pamiętał i wychwalał!

Tak więc zapraszam Was dziś na mój najprostszy na świecie barszcz, ponieważ niewiele do niego dodaję. Lubię po prostu smak buraka. Do niego oczywiście pasują idealnie uszka lub małe, chrupkie pieczywo, a ponieważ mój domowy bezglutenowiec nie może nic takiego jeść, odkryłam, że świetnie pasują do tego Popcoole. Można nawet wrzucić je bezpośrednio do barszczu, jak rozmiękną, są jeszcze pyszniejsze.

bez glutenu

Jesienna zupa z dyni i cieciorki – bardzo łatwa

11/26/2015

Czy u Was też czas tak bardzo przyśpiesza? Koniec roku zawsze jest u mnie ekspresowy, nie wiem w co ręce włożyć, a zadań z dnia na dzień przybywa, ale mam zasadę, że nie może na tym ucierpieć nasze odżywianie. Od zdrowego jedzenia zależy, ile mamy energii i jak sobie z tymi wszystkimi przedświątecznymi obowiązkami poradzimy. Nie znajdziecie więc tu pewnie w najbliższym czasie pracochłonnych, skomplikowanych dań, raczej będą one błyskawiczne i łatwe – jak dzisiejsza zupa. Całość trochę ciągnie się w czasie, ale sama praca nie trwa długo, więc zachęcam do spróbowania. A... i moje teksty chyba też teraz będą krótsze, bo po prostu czasu nie mam :-)

zupy

Zupa jabłkowa z imbirem, na ostro

11/02/2014

Jest jesień, są jabłka, jest zupa. Niby to oczywiste, ale zupa jabłkowa? Spotkaliście już taką? Ja do tej pory jeszcze nie jadłam, ale moja druga połówka pojechała na szkolenie, a oprócz niezbędnej wiedzy zawodowej przywiozła pomysł na zupę. Niestety zupa nie została tam spróbowana, więc nie mamy pojęcia, czy smakowała tak, jak moja, ale właściwie nie ma to znaczenia, bo moja jest wystarczająco pyszna. I taka łatwa i szybka. I tania. I wegańska. I słodka, kwaśna, a jednocześnie ostra. Czy trzeba czegoś więcej? Spróbujcie!

zupy

Zupa rozgrzewająca, uwaga – bardzo ostra

8/18/2014

Nie ma co udawać. Lata w tej chwili nie ma (16º w samo południe). Spójrzmy więc, nie tylko przez okno, ale i prawdzie w oczy, i po prostu rozgrzejmy się innym sposobem. Nie jestem już taka okropna i nie będę Wam pokazywać zdjęć z płonącym ogniem w kominku. Nie zapaliłam jeszcze w nim, choć już kilka razy byłam już prawie na to zdecydowana. Pomyślałam jednak, że nie każdy z Was ma kominek, więc lepiej znaleźć metodę ogólnodostępną. Moja zupa wyszła jak eksport prosto z Indii i nawet pod względem ostrości nie ma sobie równej. Jedliśmy ze łzami (szczęścia) w oczach i stwierdziliśmy, że dla gości to nie, ale dla nas idealna!
Sami zdecydujcie, na ile chcecie się masakrować, ale jedno jest pewne, taka bardzo ostra, porządnie Was rozgrzeje :-)

zupy

Zupa latem? Tak! Najlepiej z cukinii i kalarepy

7/22/2014

Zupa w taki upał? A nie Sałatka? Sałatka też może być, ale taka lekka zupka smakuje przepysznie. Jak komuś za gorąco, może zjeść chłodną lub całkiem zimną. Często takie robię, ale ta jest wyjątkowa. Jakoś tak się udała, więc szybko zapisałam i już Wam podaję, bo wiem, że niektórzy cukinii mają nadmiar. Ja niestety nadmiaru nie mam, raczej notoryczny jej niedobór, ale już ogłaszam wszem i wobec, że w przyszłym roku MUSZĄ być warzywa własnej produkcji. Nawet, jeżeli tylko jedna cukinia miałaby mi wyrosnąć w moim kamieniołomie, to i tak warto. Póki co, znoszę je z supermarketu i przygotowuję, jak często się da. Swoją drogą, sałatkę z surowej cukinii też można robić, ale o tym innym razem.
W zupie jest jeszcze niedoceniana kalarepa, polecam, jest tania i pyszna.

zupy

Szybka zupa z młodego szpinaku

6/28/2014

Zmierzyłam czas i taki obiad możecie przygotować w czasie krótszym, nić pół godziny. Razem ze wszystkim, włącznie ze sprzątnięciem kuchni. Czyż nie jest to dobra wiadomość? Dla tych, którzy zostali zarażeni w czasach przedszkolnych niechęcią do szpinaku, zapewniam, że ta pyszna, lekka zupa nie ma nic wspólnego z zieloną pampą, którą próbowano Wam wciskać.
Już kiedyś była u mnie tutaj zupa szpinakowa, ale w tedy z mrożonego szpinaku. Jest ok, jeżeli nie mamy świeżego, ale jeżeli jest tylko taka możliwość, korzystajcie ze świeżych warzyw i owoców.
Właściwie już zapomniałam o tej zupie, ale zadzwoniła do mnie siostra z pytaniem, jak gotuję zupę szczawiową, bo całą furę szczawiu kupiła. No więc ja tam produkuję się i tłumaczę, a tymczasem niepotrzebnie, bo okazało się, że to szpinak :-) Przepis zadziałał i na szpinak, a zupa była podobno pyszna. Postanowiłam więc i ja ugotować. Tym bardziej, że u nas w sklepach pojawiła się śmietana ryżowa i koniecznie musiałam ją wypróbować.

zupy

Jak ujarzmić zupę cebulową?

2/22/2014

Lubicie cebulową? Już precyzuję moje pytanie – lubicie jeść cebulową? Pewnie odpowiedź brzmi – TAK! A czy lubicie gotować cebulową? Już widzę Wasze miny i wiem, że nie lubicie. Morze wylanych łez, ten zapach w całym domu i jeszcze może nawet przed domem, na klatce schodowej, ba... nawet może na ulicy przed Waszym domem. I te godziny stania i pilnowania, aby się podczas smażenia cebula nie przypaliła... Na te wszystkie niemiłe skutki uboczne mam swoje sposoby i dziś się z Wami nimi podzielę. Nie sprawi to, że zupa nagle stanie się szybką
i bezzapachową, ale znacznie łatwiej będzie Wam się z nią uporać.

Jak nie płakać?
Z cebulą należy obchodzić się bez ceregieli. Szybko obierać, odkładać do jakiegoś pojemnika
i przykryć deklem. Można robić to na siedząco, bo gaz wydobywający się z cebuli unosi się do góry, więc jeżeli nasze oczy nie będą bezpośrednią nad nią, znacznie mniej odczujemy pieczenie oczu. Gdy wszystkie cebule są obrane, należy szybko je pokroić. Najlepiej posłużyć się jakimś robotem. Ja mam taki ręczny z korbką, niezawodny. Staramy się, aby cebula była przykryta, czyli robot najlepszy jest taki z deklem. Rozdrobnioną cebulę umieścić w szerokim, najlepiej teflonowym garnku i również od razu przykryć.
Jeżeli nie mamy absolutnie żadnego robota, musimy cebulę pokroić ręcznie. Staramy się również zrobić to szybko. Najpierw przekrawamy je wzdłuż, na pół, kładziemy na desce wszystkie przekrojoną powierzchnią do deski, potem każdą połówkę kroimy również wzdłuż,
w piórka, ale zostawiamy jak najdłużej stuloną połówkę, aby jak najmniej gazu wydobyło się
z naciętych powierzchni.
Potem szybko do garnka i przykrywamy.

Skąd całe osiedle wie, że dziś u nas cebulowa?
Aby ograniczyć zapach, najlepiej włączyć pochłaniacz, uchylić okno i smażyć cebulę pod przykryciem. Bardzo należy uważać, aby cebula się nie przypaliła, więc ustawiamy piec na malutką temperaturę i używamy minutnika. Nastawiamy minutnik na kilka minut (u mnie 5)
i po pięciu minutach mieszamy cebulę. I tak co 5 minut, aż cebula będzie mieć piękny, złoty kolor. Pamiętamy: Nie wychodzimy nigdzie z kuchni, może nam się bowiem zdarzyć, że coś odwróci naszą uwagę i będzie klapa. Nie wolno nam również zapomnieć każdorazowo nastawić minutnika.
Jeżeli podejdziemy do akcji smażenia sumiennie, sukces będzie gwarantowany. Możemy w tym czasie posprzątać kuchnię, a cebula usmaży się jakby sama :-)

Tyle wysiłku i tak mało zupy?
Nie zdziwcie się, jeżeli Wasza z trudem obrana i usmażona cebula skurczyła się o... chyba o 100 razy?
Ona tak ma. Ale i na to jest sposób. Najlepiej usmażyć jej naprawdę dużo, (u mnie dziś 2 kg)
i część usmażonej zamrozić. Jest to świetna metoda. Taką cebulkę można potem szybko ugotować z wodą, doprawić i jest cebulowa w kilka minut. Poza tym taka usmażona cebulka przydaje się do wielu potraw :-)

No i co? Przekonałam Was? A może macie jeszcze lepsze sposoby? Wiem, maska do nurkowania też się przydaje, ale ja takowej nie posiadam ;-)

zupy

Delikatna zupa brokułowa

2/18/2014

Brokuł jest bardzo fajnym warzywem, przede wszystkim ratuje mnie, kiedy zupełnie nie mam pojęcia co ugotować na obiad. W każdej chwili mogę sięgnąć po poczciwego brokuła i obojętnie co z niego zrobię – po prostu smakuje :-) W dodatku, podobno jest bardzo zdrowy i zawiera substancje chroniące nas przed rakiem. Czy rzeczywiście tak jest, tego nie wiem, ale na wszelki wypadek serwuję go często, przeważnie z makaronem lub w postaci zupy. Ostatnio znów naszła mnie fala zup i zupek, więc się nie zdziwcie, jak pojawi się tu znów cały ich wysyp.
Jeżeli nie wiecie co dziś zrobić na obiad, to zachęcam Was do ugotowania mojej pysznej i łatwej zupki.

zupy

Pyszna, ostra zupa selerowa

11/21/2013

Znowu zupa? Tak, tak, moi drodzy, chłody nadeszły to trzeba się rozgrzać. Najlepiej pyszną, ostrą zupą. Do tego tanią, jak barszcz, choć o barszczu dziś wcale nie będzie. Z poprzedniego dnia zostało mi kilka ugotowanych ziemniaków, a aktualnego dnia, czyli wtedy, kiedy powstała zupa, doniesiono mi że: „nigdy nie ma u nas zupy selerowej“. „Jak to nigdy nie ma“ – odpowiedziałam zdziwiona – „zaraz Ci pokaże na moim blogu, że niedawno była“. Niestety. Moja pamięć mnie kompletnie zawiodła, owszem zupa selerowa była u nas, ale całe wieki temu, tak dawno, że nie było jej do tej pory na moim blogu. To skandal – pomyślałam i od ręki postanowiłam ten błąd naprawić. Bo co jak co, ale TA zupa jest tak pyszna, że stanowczo zasługuje na częste gotowanie.

zupy

Zupa kapuściano-pomidorowa

11/03/2013

Powoli mogę się zaliczać do wielbicieli zup. Ach, te niezliczone możliwości! Kiedyś zupa była po prostu zupą. Ogórkowa, pomidorowa, fasolowa... każda miała dokładnie zdefiniowany smak i wygląd, a przepis był oczywiście ściśle ustalony. Jedne zupy lubiłam mniej, inne bardziej, ale poza ich zjedzeniem nie interesowałam się nimi bliżej. Natomiast od jakiegoś czasu nie ma u mnie powtarzalnych zup i to jest najwspanialsze. Zaczynając gotowanie, nigdy nie wiem, jaki będzie efekt końcowy, ale na razie nie zawiodłam się na mojej intuicji. Was również namawiam do wypróbowania Waszych indywidualnych, kreatywnych zup. Bierzecie to, co macie pod ręka i już. Dziś u mnie kapuściano-pomidorowa – pyszna i łatwa!