© Mariola Streim

© Mariola Streim

Pasty do chleba to nieodzowny element diety wegańskiej. Od kiedy zdecydowałam, że nie będę jadła sera pochodzenia odzwierzęcego, stały się one dla mnie niezbędne i cały czas wymyślam nowe. Na początku je kupowałam, ale szybko doszłam do wniosku, że to strata pieniędzy. Są bardzo łatwe do zrobienia, a możliwości smakowe są nieograniczone. W dodatku można spakować je w słoiczek i zabrać do pracy. Przygotowując dużą ilość i wekując, można mieć je na zapas.
W pastach bardzo ważną rolę odgrywa konsystencja. Na początku nie zawsze była idealna, ale znalazłam na to sposób. Dzięki płatkom drożdżowym pasty będą kremowe i ich smak o wiele lepszy. Warto się w nie zaopatrzyć, bo nadają się również do przygotowywania sosów, szczególnie takich, które mają przypominać smakiem serowe. Poza tym można je dodawać do różnych innych dań, na przykład do lasagne, zup lub sałatek. Można używać je też do panierowania. Tego jeszcze nie testowałam, ale niebawem wypróbuję. Wyobrażam sobie, że panierowana cukinia byłaby pyszna.
Ze względu na delikatnie serowy smak, a przede na wszystkim właściwości odżywcze, nie powinno zabraknąć ich w żadnej kuchni, nawet tej niewegańskiej. Dostarczą one naszemu organizmowi sporo witam z grupy B, kwasu foliowego, magnezu, żelaza, fosforu, chromu, cynku, selenu i biotyny.
Dzisiejsza pasta jest z zielonej soczewicy, również bardzo polecanej w diecie roślinnej ze względu na bardzo dużą zawartość białka i błonnika.
Dziś dodałam majeranku, którego do tej pory nie używałam, nawet nie miałam, gdyż kojarzył mi się głównie z tradycyjną kuchnią polską, z dużą ilością potraw mięsnych. Tymczasem świetnie sprawdził się w dzisiejszym przepisie i będę z nim dalej eksperymentować.

© Mariola Streim

Ajvar to pyszna pasta, którą można spotkać głównie w kuchni bałkańskiej. Do tej pory kupowałam gotową, w sklepie tureckim, ale pomyślałam, że najwyższy czas spróbować zrobić ją domowym sposobem. Okazało się, że to nic trudnego. Dwa podstawowe składniki to oberżyna i czerwona papryka, resztę można dodać według własnych upodobań. Warto zrobić więcej i zamknąć w słoiczki, bo jest to idealny dodatek do wszystkiego. My podajemy najczęściej dodatek do smażonych warzyw, ale równie dobrze można użyć jako sos do spaghetti lub pastę do chleba. Ostatnio odkryłam, że jest świetnym dipem do snacków błonnikowych firmy SONKO. Wszystkie smaki pasują do ajvaru idealnie i już wiem, że tej kombinacji nie może zabraknąć na naszym najbliższym urlopie, gdzie nie będziemy mieć wielkich możliwości kucharzenia. Ajvar zapakuję w słoiczki, a snacki są zupełnie bezproblemowe w podróży. Będziemy z pewnością zabierać je na nasze piesze wycieczki, ponieważ praktycznie nic nie ważą. Błonnikowe to nowość w asortymencie firmy SONKO, można je kupić w czterech różnych smakach (włoskie, 7 warzyw, pizza i bruschetta), więc każdy znajdzie coś dla siebie. Zarówno snacki, jak i ajvar nie zawierają glutenu.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Nadają się na każdą okazję, ale najbardziej lubię je przed telewizorem, zamiast chipsów. Ostatnio chrupaliśmy je bez niczego, ale oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby zorganizować sobie do nich pyszny dip. Zrobiłam dip z mango na ostro. Wszystkie trzy smaki popcoolowych chipsów pasują do niego rewelacyjnie. Ciekawa jestem, który Waszym zdaniem jest najpyszniejszy, fromage, zielona cebulka, czy papryka. Mi chyba najbardziej smakował ten papryką, bo mój dip był nieco słodkawy i ostry, więc smaki doskonale się uzupełniały. Zdecydowanie dodajemy chipsy pop cool do kolekcji naszych bezglutenowych przegryzek i Wam również je polecamy, tak do chrupnięcia, kiedy tylko przyjdzie Wam na to ochota.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Czy też macie czasami takie sytuacje, że chcielibyście przegryźć coś maleńkiego, wytrawnego? Na co pada wtedy Wasz wybór? Dziś mam dla Was bardzo lekką, chrupiącą propozycję – snacki błonnikowe firmy SONKO. Bez glutenu, bez laktozy i wegańską, o tym wspominać raczej nie muszę. Jak sama nazwa mówi, zawierają dużo błonnika, a tego w naszej codziennej diecie nie powinno zabraknąć. Ponadto zawierają minerały pochodzenia naturalnego, magnez, fosfor, żelazo i cynk.
Idealna przegryzka, kiedy mamy gości, przemiła kolacja już za nami, ale przecież przy pustym stole siedzieć nie wypada. Możemy więc postawić takie małe co-nie-co, bez zastanawiania się, który to z gości czego nie toleruje. Przy takiej przekąsce miło się rozmawia i goście z pewnością do domu nie będą się śpieszyć. U nas, oprócz takich wspólnych wieczorów, sięgamy po nie przed telewizorem, zamiast normalnych chipsów, które niestety nie zawsze są bezglutenowe.
Dla mnie takie snaki są idealne, gdy jestem poza domem. Są lekkie, z powodzeniem zmieszczą się w torebce.W ten sposób dam radę przetrwać do następnego posiłku, bez konieczności jedzenia w mieście byle czego. Polecam Wam gorąco i zapraszam przy okazji do wypróbowania mojego ziołowego kremu  ryżowego.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Dziś mam dla Was absolutną rewelację. Obojętnie, czy jesteście bezglutenowcami, weganami czy kim tam chcecie. Mogę założyć się, że nie znajdzie się osoba, której TO nie smakowałoby.
Pyszna pasta z ciecierzycy w kombinacji z waflami ryżowymi. Najpierw napiszę Wam o zaletach pasty... eee, albo nie będę pisać. To i tak nie odzwierciedli jej smaku. Po prostu spróbujcie, a może będzie to Wasza ulubiona pasta. U nas w domu jest ona absolutnym hitem i teraz muszę robić ją już w sporych ilościach. Ma jedną malusieńką wadę – ciecierzycę należy namoczyć, najlepiej przez noc, a potem gotować około 2 godzin na wolnym ogniu. Ale to jedyne utrudnienie i warto przez nie przebrnąć, bo tak naprawdę czynności te robią się prawie same. Natomiast zalet wafli jest kilka. Po pierwsze, już wspomniałam, że są bezpieczne dla bezglutenowców, poza tym mogą sobie długo leżeć w szafce i nic się z nimi nie dzieje, więc nie mam stresu, że w domu zabraknie czegoś w rodzaju chleba. Trzecią zaletą jest bardzo krótka lista składników, co jest dla mnie bardzo ważne, na przykład 96,4% ryżu, 3% ziaren słonecznika i sól. Tak przejrzyste listy lubię. Kolejną zaletą i to bardzo ważną jest to, że nie zawierają dużo kalorii, dzięki temu możemy się nimi porządnie objadać. To dla mnie bardzo istotne, bo gdy już przygotowałam tę pyszną pastę, naczekałam się na tę cieciorkę, to nie mam zamiaru na jednej, biednej kromeczce skończyć, tylko się nią porządnie podelektować.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Od kiedy nie możemy już sobie szaleć z glutenem, cały czas szukamy nowych opcji dotyczących pieczywa. Najczęściej takie poszukiwania kończą się sukcesem i znów nie możemy się nadziwić, jak bardzo takie ograniczenie rozszerza nasze horyzonty. O waflach ryżowych wiedzieliśmy już od lat, ale jakoś nasze przyzwyczajenia raczej nie prowadziły nas do tych regałów, na których można je spotkać. Jakoś były nam obojętne. Natomiast teraz musiały znaleźć się w naszym fokusie, jak pewnie w fokusie każdego bezglutenowca. No i świetnie, że się znalazły, bo okazuje się, że niektóre kombinacje smakowe są po prostu dla siebie stworzone i tylko czekają na to, aby je odkryć. Dziś zaproponuję Wam moją ulubioną pastę z groszku i awokado w kombinacji z waflami ryżowymi błonnikowymi. Nie będę Was namawiać do spróbowania, wystarczy, iż napiszę Wam, że mój bezglutenowiec nie lubi(ł) ani groszku, ani awokado, ani wafli ryżowych, a te kanapki zajadał i nie mógł wyjść z zachwytu.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Ciągle kombinuję z dodatkami do chleba. Odkąd nie kupuję sera, koniecznie potrzebuję alternatywę w postaci pysznych i pożywnych past. Kupne są dość drogie, pałaszujemy je na jeden raz, a skład nie zawsze jest cudowny.

© Mariola Streim

Ja tu znów z tym groszkiem wyskakuję, jak Filip z konopi, ale nie mogę się powstrzymać. Wiem, że wielu z Was go nie lubi (groszku, nie Filipa), ale ja nie przestanę Was do niego zachęcać. Stanowi on cenne źródło ważnych witamin. Niedawno robiłam pastę, ale dziś, z braku czasu, dosłownie podczas blogowania, zrobiłam jej błyskawiczną, pyszną wersję. Czas przygotowania to ok. 7 minut. Smak genialny, wartości odżywcze idealne, kolor piękny. Pasta smakuje cudownie z chlebem pełnoziarnistym, własnej produkcji (polecam podstawowy przepis, na jego bazie można piec dowolne chleby, można dodać też zakwasu). Zapraszam.

© Mariola Streim to zdjęcie możesz kupić tutaj

Moja przyjaźń z groszkiem była taka sobie. Raczej nie przepadałam. Nie przeszkadzał mi szczególnie, ale gdyby nie istniał, pewnie nie zauważyłabym tego. Potem lubiłam coraz bardziej, a teraz to już jestem jego totalną fanką! Szczególnie, kiedy naczytałam się, że ma on wiele cennych witamin i przede wszystkim wegetarianie oraz weganie powinni go często spożywać. Zabrałam się więc z projekt groszek, niestety mrożony, bo tu jakoś nigdzie nie można dostać świeżego, a u mnie w ogrodzie to raczej nic porządnego nie wyrośnie, jedynie ślimaki by się ucieszyły. Niezależnie od groszku, nurtuje mnie od dawna sprawa past do chleba. Już kilka z nich mam opracowanych, ale jednak chciałabym mieć większy wybór i całkowicie zrezygnować z kupnych, ze względu na ich nie zawsze ciekawy skład. Tak więc moje dwa życzenia połączyłam w jedno i wykombinowałam przepyszną pastę, jest w prawdzie do chleba, ale najchętniej jadłabym ją samą, łyżkami, jak kiedyś taki jeden niezdrowy krem na literę n. Spróbujcie, jestem pewna, że polubicie. Jutro będzie o pysznym chlebie do tej pasty, zapraszam.

Dziś powtórka z rozrywki. Nie myście sobie, że ten majonez, który Wam ostatnio prezentowałam, ma być tak oszczędnie podawany. Ostatnio nakładam go zwyczajnie na kanapki. Zamiast niewegańskiego twarożku. Mmm... pycha, wystarczy tylko porządnie przyprawić i aż mi wiosną zasmakowało. Szczypiorku tylko brakuje, niestety nie miałam pod ręką, może następnym razem. Jak jeszcze nie wypróbowaliście, to najwyższy czas :-)

© Mariola Streim

Jak radzą sobie weganie bez majonezu? Różnie. Jednym pewnie przychodzi to łatwo, inni motają się i szukają produktów zastępczych. Taki los spotkał i mnie, bo majonez uwielbiam ponad wszystko i dodaję go do wszystkiego. Piszę, że dodaję, bo rzeczywiście mam jeszcze w lodówce majonez i jest to chyba jedyna rzecz, z której nie mogłam do tej pory zrezygnować. Znalazłam w sklepie wegański majonez na bazie soi, który jest nawet niezły, ale jego konsystencja nie jest wystarczająco gładka.
Tak więc myślałam, myślałam i wymyśliłam. Już widzieliście go na zdjęciu w poprzednim wpisie. Dla mnie jest to już naprawdę świetna alternatywa do normalnego majonezu, w smaku jest super, jedynie kolor jest zielonkawy, zamiast żółtawego. Ale co tam kolor, to tylko nasze przyzwyczajenie mówi nam, że majonez musi być jasnożółtawy.
Bardzo gorąco zachęcam Was wszystkich do spróbowania. Weganie będą zachwyceni, a dla nie-wegan jest to niezłe urozmaicenie. Jak wiecie, moje produkty są testowane na osobniku mięsożernym, więc są uniwersalne. Do dzisiejszego dipu można dodawać różne inne składniki, na przykład czosnek lub pasujące kolorem wasabi.

© Mariola Streim