Jeśli skorzystaliście z mojej ostatniej propozycji i grillowaliście paprykę, to wspaniale! Jeśli była pyszna, to bardzo mnie to cieszy. Jeśli przygotowaliście ogromną ilość grillowanej papryki i mimo wilczego apetytu nie daliście rady wszystkiego zjeść to świetnie, ponieważ dziś zachęcę Was do przygotowania pasty z grillowanej papryki, która stanowi rewelacyjny dodatek do wszystkiego.

Wystarczy zmiksować ją z dodatkiem kilku składników i gotowe. Alternatywnie można paprykę usmażyć na patelni. Zapraszam :-)

2 papryki, najlepiej jednego koloru

1 cebula

1 ząbek czosnku

sól

chili

oliwa do smażenia

3 łyżki nasion słonecznika

2 łyżki płatków drożdżowych

nieco octu balsamicznego do smaku

Cebulę pokroić w piórka i usmażyć na złoto z oliwą na dużej patelni. Dodać pokrojoną paprykę oraz czosnek i smażyć powoli pod przykryciem do miękkości. Od czasu do czasu przemieszać, aby całość usmażyła się równomiernie. Lekko wystudzić, umieścić w wąskim wysokim naczyniu, dodać nasiona słonecznika i płatki drożdżowe i zmiksować. Na koniec przyprawić i pokropić octem. Podawać z lekkim pieczywem lub dowolnymi chipsami.

Czy już Wasze grille są gotowe na dzisiejsze pierwsze majowe popołudnie? Na szczęście minęły te czasy, kiedy uważało się, że to tylko dla mięsożerców. Weganie wcale nie muszą się ukrywać i pełną parą mogą konkurować z pozostałą społecznością. Penie nawet będzie się ich niektórych smakołyków zazdrościło i podkradało. Mój oddzielny grill, zakupiony tylko i wyłącznie do warzyw, również dziś zapłonie, a przygotuję pyszną paprykę oraz cukinię, a na deser banany i arbuza.

Grillowanie to czysta przyjemność, ponieważ ilość pracy jest minimalna, a czas spędzony z przyjaciółmi wykorzystany jest przy tej czynności na maksa. W dodatku, nic nie sprosta smakowi dań z grilla jedzonych na świeżym powietrzu. Jeśli nie posiadacie ogródka, możecie wykorzystać choćby najmniejszy balkonik i grill elektryczny, albo zachęcam do wybrania się na łono natury.

Przepis przygotowałam dla czasopisma VEGE.

2 żółte i 2 czerwone papryki

1 ząbek czosnku

4 łyżki oliwy z oliwek

świeże zioła (oregano, tymianek, bazylia)

ocet balsamiczny do pokropienia

sól do smaku

Paprykę pokroić na dość duże kawałki i smażyć z obu stron na grillu. Podawać natychmiast z sałatą i lekkim pieczywem.

Grillowaną paprykę można zalać oliwą i przechowywać w lodówce przez kilka dni.

Zanim jednak będą plony, minie jeszcze trochę czasu, a tymczasem zadowalam się kupnymi składnikami. Połączyłam cykorię, rukolę oraz awokado i wyszło pysznie i zdrowo. Pewnie się powtarzam, ale goryczka zawarta w rukoli i cykorii bardzo korzystnie wpływa na pracę układu pokarmowego, a zawarte w awokado tłuszcze i witaminy dodadzą nam niezbędnej energii.
Limonka pokreśli smak i spowoduje, że awokado tak szybko nie ściemnieje, a pomidorki to już prawdziwa kropka nad „i“. Zapraszam!

© Mariola Streim

1 dojrzałe awokado
1 cykoria
1 limonka
garść rukoli
kilka pomidorków koktajlowych
natka pietruszki
2 łyżki oliwy z oliwek
sól do smaku

Dziś zdradzę Wam naszą tajemnicę i przedstawię Wam nasze domowe ulubione danie. Trudno nawet je określić, bo niby to placek, ale jednak nie do końca. Jak wiecie, mieszkam w Niemczech, a ulubionym, tradycyjnym daniem w Niemczech są Klöße (kløːsə), czyli duże ziemniaczane kluchy, podobne do naszych polskich pyz (a może nawet identyczne?). Normalnie podaje się je z czerwoną kapustą i (niestety) z mięsem.

My oczywiście ich samodzielnie nie przygotowujemy, ponieważ wystarczyło, że usłyszeliśmy od naszej cioci, najprawdziwszej Niemki, jak skomplikowana jest procedura i zniechęciliśmy się na zawsze. Nawet nie potrafię Wam tego opisać, ale należy wykonać całe mnóstwo czynności, aby uzyskać idealny efekt. Jedyne rozwiązanie to Klöße z supermarketu i mamy taki jeden ulubiony rodzaj, ale najczęściej nie gotujemy ich w formie pyz lecz smażymy z nich placki i w naszym domu mają one polską nazwę: „poduszki“ :-) Na szczęście skład jest na tyle ok, że pozwalamy sobie na tego (chyba jedynego) gotowca. Smakuje on fantastycznie do wszystkich dań, zarówno na słodko, jak i wytrawnie. Oczywiście można przygotować je samodzielnie, wystarczy zmiksować na gładko ugotowane ziemniaki, dodać trochę ziemniaków surowych startych na bardzo drobnej tarce i dodać nieco skrobi ziemniaczanej. Proporcje nie mają aż tak dużego znaczenia, ponieważ takie kluchy w oryginale też występują w najróżniejszych wersjach. Masa ziemniaczana może stanowić bazę do bardzo wielu pomysłów kulinarnych. Można wykorzystać ją jako spód do bezglutenowej pizzy, usmażyć placki ziemniaczane cienkie, placki ziemniaczane grube (właśnie nasze poduszki), knedle z owocem w środku, małe kluseczki ziemniaczane rzucane na wodę lub klasyczne okrągłe pyzy. U mnie był dziś duży placek z cukrem i musem jabłkowym, takie lubię chyba najbardziej. Lekko gumowa konsystencja to szczególna cecha tego dania :-)

- uzyskuje do 90% soku z owoców

- 1l pojemnik na sok i 1l pojemnik na pulpę

- efektywność wyciskania soku nawet z najtwardszych owoców i warzyw

- silikonowe szczotki redukujące zapychanie sita

Zachęcam do wypróbowania mojego poniższego przepisu, będziecie zachwyceni różnorodnością smaku. Jest on zarazem delikatnie słodki jak i lekko kwaśny, nieporównywalny z niczym, co piłam do tej pory.

Produkt można zakupić w Autoryzowanym Sklepie Blaupunkt www.blaupunkt-sklep.pl

1 zielona papryka

1 kiwi

2 łodygi selera naciowego

10 cm ogórka

1 zielone lub żółte jabłko

świeża mięta

Wszystkie składniki pokroić na kawałki (bez obierania) i wycisnąć z nich sok. Podawać natychmiast z listkami świeżej mięty.

Moi Drodzy, obiecałam Wam jakiś czas temu temat, który mnie nurtuje i związany jest z moją złością na przemysł spożywczy i najnowszym jego odkryciem, ale temat jest dla mnie tak nieapatyczny, że nie mogę zabrać się za napisanie wpisu. Nawet nie mam pojęcia jakie zdjęcie miałby się w nim pojawić. Pewnego dnia dam pewnie radę go sklecić i będę miała za sobą, a w tym czasie oczywiście nie próżnuję. Pracowałam dużo nad sesjami zdjęciowymi dla firmy Blaupunkt, niektóre produkty pojawią się również tutaj na blogu, ale nie wszystko związane jest z gotowaniem. Ciekawych zapraszam na mój profil firmowy. No i oczywiście cały czas powstają nowe przepisy dla czasopisma Vege i dla agencji StockFood. Jak widzicie, życie blogerki wcale nie jest takie beztroskie i nawet w tym całym zamieszaniu zaniedbałam mojego drugiego bloga. Mam nadzieję, że uda mi się chociaż przed Wielkanocą kilka nowych pomysłów na dekoracje.

Dzisiejsza zupa powstała podczas mroźnych dni i już myślałam, że z publikacją będę musiała poczekać do przyszłego roku, a tymczasem po małym przebłysku wiosny, spadło dziś u nas mnóstwo cudownego, puszystego śniegu, więc takie rozgrzewające danie pasuje idealnie.

Przy okazji zwracam Wam uwagę na mój słodki garnuszek, wiecie skąd go mam? Już Wam pewnie o tym pisałam, ale dla mnie jest to niesamowite. To oryginalny garnek mojego męża z jego dzieciństwa. Jego mama zaopatrzyła go w małą patelenkę, mały garnuszek i pomagał jej przy gotowaniu stojąc na stołeczku przy piecu. Czyż nie jest to urocze wspomnienie? Drogie mamy! Bierzcie przykład z mojej teściowej, czym skorupka za młodu nasiąknie :-)

1/2 kg marchwi

50 g czerwonej soczewicy (przed ugotowaniem)

1 czerwona papryka

1 cebula

1 cm świeżego imbiru

1 ząbek czosnku

oliwa z oliwy do smażenia

2 łyżki octu winnego (lub więcej, jeśli lubimy)

1 mała puszeczka koncentratu pomidorowego

1 łyżeczka cukru

chili i sól do smaku

świeże zioła, na przykład oregano

Cebulę pokroić w kostkę i usmażyć na złoto z oliwą w dużym garnku. Dodać pokrojoną w krążki marchew, pokrojoną na małe kawałki paprykę, drobno posiekany czosnek oraz imbir i smażyć na małym ogniu pod przykryciem 3 minuty. Można dodać nieco wody i mieszać od czasu do czasu, aby warzywa się nie przypaliły. Dodać soczewicę, zalać wszystko wodą i gotować, aż soczewica zacznie się rozpadać. Lekko wystudzić i zmiksować. Dodać koncentrat pomidorowy, ocet, cukier i przyprawy, zagotować jeszcze raz i podawać ze świeżymi, drobno posiekanymi ziołami oraz pieczywem.

Wpis sponsorowany

Oczywiście znów mam mały poślizg i kolejka postów czekających na publikację nieco się wydłuża, ale jakoś to nadrobimy. Teraz najważniejsza jest dla Was wiadomość, kto otrzyma wyczekiwaną książkę GOD FOOD. Muszę przyznać, że decyzja jeszcze nigdy nie była dla mnie tak trudna jak tym razem, bo wszystkie komentarze były cudowne. Tyle napisaliście mi o sobie, o sytuacji, w której się znajdujecie, nawet wiersze tworzyliście. Co tu robić? Mam tylko jedną książkę, a tyle osób na nią zasłużyło... Mam nadzieję, Ci, którzy tym razem nie mieli szczęścia wybaczą mi i będą cierpliwie czekać na nowe konkursy na moim blogu.

Dzisiejszą nagrodę postanowiłam przyznać Margot (komentarz na blogu), ponieważ wiem, że bardzo angażuje się ona w ratowanie bezdomnych zwierząt. Inwestuje prywatne pieniądze i mnóstwo czasu, aby dać dom porzuconym kociakom i psiakom. Niestety wielu właścicieli nieodpowiedzialnie podchodzi do tematu i wyrzuca zwierzęta na bruk. Zaangażowanie osób takich jak Margot pomaga tym nieszczęsnym czworonogom przetrwać, a czasami daje szansę na nowy, cudowny dom.

Myślę, że takie działania zasługują na pochwałę i wyróżnienie.

Droga Margot, gratuluję i proszę o kontakt mejlowy :-)

Wszystkich pozostałych czytelników zapraszam do obserwowania bloga, obiecuję, że nie jest to ostania książka, którą dla Was mam.

Moi drodzy! Dziś chciałabym zaprezentować Wam wyjątkową książkę i muszę przyznać, że trochę denerwuję się, bo nie wiem, czy znajdę odpowiednie słowa, aby godnie ją opisać.

Pierwsza myśl, która przyszła mi do głowy po wstępnym obejrzeniu tej pozycji była następująca: „cóż za szczęście, że ta książka zawiera tylko i wyłącznie dania roślinne, inaczej nie wpadłaby w moje ręce, a byłaby to wielka szkoda“.

Znajdziecie w niej nie tylko przepisy. To ogromna porcja duchowości, refleksji i szczególnego klimatu. Czeka na Was coś do poczytania, do przemyślenia i oczywiście do ugotowania, ale to gotowanie nie będzie oderwane od kontekstu. Będzie otoczone chwilą zastanowienia nad cytatem oraz historią dołączoną do danego dania. Książka ta zawiera tyle ciekawych opowieści, że koniecznie trzeba przeczytać ją od deski do deski.

Tyle zachęcających słów już Wam napisałam, więc zdradzę, że jest to książka pod tytułem „Boska kuchnia Malki Kafki GOD FOOD“ (wydawnictwo Znak). Prawie 300 pięknie wydanych stron inspiracji.

Malka Kafka to wspaniała, kreatywna osoba o ogromnej wiedzy, założycielka sieci restauracji TEL AVIV, jednych z najpopularniejszych w Warszawie. Nazwałam ją po cichu osobą inter-religijną, gdyż wychowała się jako ortodoksyjna żydówka, ale w tej chwili czerpie energię z różnych religii i kierunków filozoficznych, dlatego jej książka pełna jest cytatów z biblii, koranu, a także wielu znanych osobistości.

Przepisy pasują idealnie do całej koncepcji i mają swoje korzenie w różnych części świata i tradycjach religijnych. Dziś przygotowałam dla Was ziemniaczane róże, ale już w najbliższym czasie zabiorę się za dania brzmiące dla mnie bardzo egzotycznie, na przykład baba ghanoush, szermula, amba czy szakszuka. Już po tych nazwach widać, że autorka zaprasza nas w wielką, interesującą podróż po kulinarnym świecie.

Książka ta jest w równym stopniu o gotowaniu, jak i o miłości oraz wzajemnym szacunku, przynajmniej dla mnie.

Jeśli ktoś z Was chciałby stać się jej szczęśliwym posiadaczem, mam jeden egzemplarz do podarowania. Wystarczy pozostawić tutaj lub na FB komentarz i napisać coś, co przekona mnie o tym, że książka trafi w dobre ręce. Wyniki już za tydzień. Zapraszam!

Porcja dla 4 osób, 12 róż

1 kg obranych ziemniaków (6 – 7 średniej wielkości)

ulubione przyprawy (u mnie majeranek)

sól

Posolić tuż przed podaniem.

Idealne dla gości!