Jarmuż jest z pewnością przepysznym warzywem, ale u mnie jeszcze bywa niezbyt często i jeszcze nie jestem do końca pewna, czy lubię. No lubię, ale nie tak bardzo. Pewnie dlatego, że jeszcze szukam optymalnego przepisu. Nie poddaję się jednak i widząc na targu fioletowy, nie mogłam go nie kupić. Po ugotowaniu znów zzieleniał, ale przynajmniej na początku wyglądał pięknie.
Dzisiejszy przepis jest nawet niezły, choć głównie dzięki smacznym kostkom tofu. Te kostki uwielbiam zdecydowanie i wiem, że będę je dodawać do wielu dań. Dość długo zastanawiałam się, jak oswoić tofu tak na dobre. Do tej pory kupowałam różne rodzaje i smaki i jakoś nie byłam do końca przekonana, a tymczasem znów proste rozwiązanie okazało się idealne. Otóż kupiłam zwykłe, naturalne tofu w kostce, pokroiłam, usmażyłam na pysznej oliwie z oliwek z dodatkiem sproszkowanego rozmarynu i odrobiną soli. Był to strzał w dziesiątkę. Pycha, spróbujcie. Możecie dodawać do wielu dań, zarówno tych na ciepło, jak i do sałatek. Założę się, że będą smakowały nie tylko weganom.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Znowu zupa? Tak, tak, moi drodzy, chłody nadeszły to trzeba się rozgrzać. Najlepiej pyszną, ostrą zupą. Do tego tanią, jak barszcz, choć o barszczu dziś wcale nie będzie. Z poprzedniego dnia zostało mi kilka ugotowanych ziemniaków, a aktualnego dnia, czyli wtedy, kiedy powstała zupa, doniesiono mi że: „nigdy nie ma u nas zupy selerowej“. „Jak to nigdy nie ma“ – odpowiedziałam zdziwiona – „zaraz Ci pokaże na moim blogu, że niedawno była“. Niestety. Moja pamięć mnie kompletnie zawiodła, owszem zupa selerowa była u nas, ale całe wieki temu, tak dawno, że nie było jej do tej pory na moim blogu. To skandal – pomyślałam i od ręki postanowiłam ten błąd naprawić. Bo co jak co, ale TA zupa jest tak pyszna, że stanowczo zasługuje na częste gotowanie.

© Mariola Streim

Nie ma nic pyszniejszego do chleba (najlepiej własnego wypieku) od własnej roboty past. Ostatnio trochę kombinowałam ze smakami, choć czasu na wszystko jakby mam coraz mniej. Na wszystko w dokładnym słowa znaczeniu. Trochę Was zaniedbałam pod względem częstotliwości ukazywania się wpisów, ale mam nadzieję, że moje propozycje są dla Was na tyle interesujące, że Wam to w jakiś sposób wynagrodzą. Mniej wpisów na blogu oznacza, że coś tak, za kulisami dla Was produkuję, ale na razie to tajemnica, żeby nie zapeszyć :-)
Dzisiejszą pastę musicie koniecznie spróbować. Jest rewelacyjna. Fasoli kiedyś nie cierpiałam, ale teraz, z perspektywy czasu podejrzewam, że nie miałam okazji jeść jej w ciekawym daniu. Jeżeli chociaż jednego „nielubiciela“ fasoli uda mi się dziś przekonać, to już będę mieć satysfakcję, a „lubicieli“ z pewnością przekonywać nie muszę. Polecam ugotować fasolę od początku. Czyli namoczyć przez noc i dopiero na drug dzień ugotować do miękkości. Fasola z puszki może być już w ostatecznej ostateczności. Po pierwsze smakowo, a po drugie produkty z puszki generalnie nie są godne polecenia, jeżeli mamy możliwość wyboru, zawsze powinniśmy sięgać po świeże, nieprzetworzone produkty.

Pozdrawiam Was słoneczno-jesiennie i do następnego razu :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Powoli mogę się zaliczać do wielbicieli zup. Ach, te niezliczone możliwości! Kiedyś zupa była po prostu zupą. Ogórkowa, pomidorowa, fasolowa... każda miała dokładnie zdefiniowany smak i wygląd, a przepis był oczywiście ściśle ustalony. Jedne zupy lubiłam mniej, inne bardziej, ale poza ich zjedzeniem nie interesowałam się nimi bliżej. Natomiast od jakiegoś czasu nie ma u mnie powtarzalnych zup i to jest najwspanialsze. Zaczynając gotowanie, nigdy nie wiem, jaki będzie efekt końcowy, ale na razie nie zawiodłam się na mojej intuicji. Was również namawiam do wypróbowania Waszych indywidualnych, kreatywnych zup. Bierzecie to, co macie pod ręka i już. Dziś u mnie kapuściano-pomidorowa – pyszna i łatwa!

© Mariola Streim

Lubię mieć gości i dla nich gotować. Jeszcze bardziej lubię gotować razem z gośćmi i potem wspólnie jeść. Dlatego zwołałam kilka osób i mimo dzielących nas setek kilometrów, udało się nam razem popichcić. Każda kucharka trochę swojej inwencji włożyła, już doszły mnie słuchy, że jakieś tajemne składniki przez niektóre z nich zostały dodane, więc strasznie jestem ciekawa rezultatów. Zupa pewnie u każdej nieco inna wyszła, mam jednak nadzieję, że wszystkie wersje były smaczne.

© Mariola Streim

W wirtualnej kuchni spotkali się:

• Łucja autorka bloga fabryka kulinarnych inspiracji
• Angie autorka bloga i adore cinnamon
• Zufik autorka bloga zufikowo
• Karmelitka autorka bloga karmel-itka
• Aurora autorka bloga blog czekolady
• Basia autorka bloga przepisownia barbary
• Ilona autorka bloga vegetarian and indian food
• Justinka autorka bloga justinka
• Patyska autorka bloga smakołyki alergika
• Veggie, czyli autorka tego właśnie bloga

Wszystko co lubię w jednym daniu. Kalafiora uwielbiam chyba we wszystkich możliwych wariacjach. Do tego smak curry i do tego koniecznie musi być makaron pełnoziarnisty. Ostatnio żadnego innego u nas w domu nie ma. To dość długa historia, jak do tego doszło. Zaczęło się od pięty Achillesa, czyli pięty mojej „drugiej połówki“. Otóż uwzięła się i bolała niemiłosiernie, a lekarz na to, że koniecznie należy zrezygnować z cukru i mąki. Trochę się zdziwiliśmy, ale że chętnie podejmujemy różne wyzwania dietetyczne, postanowiliśmy zrezygnować z mąki pszennej i ograniczyć spożywanie słodyczy. Bo tak prawdę mówiąc, co naszemu organizmowi daje biała mąka pszenna i cukier? Jemu nie daje nic, oprócz niezdefiniowanej masy, z którą nie wie tak naprawdę co począć. Tak więc nie zrezygnowaliśmy całkowicie z mąki, ale postanowiliśmy kupować produkty pełnoziarniste, najlepiej z mąki orkiszowej, czyli takie, z których organizm może czerpać korzyści. I jak myślicie, czerpie? A no czerpie, jak się patrzy! U mnie prawie wszystko jest bez zmian, gdyż (nie chwaląc się, hłe, hłe) odżywiam się już prawie poprawnie, więc tylko ubyło mi tych dwóch zbędnych kilogramów, które nie chciały się ode mnie od dłuższego czasu odkleić. Ale moja druga połówka to zupełnie szoku doznała. Otóż prawie natychmiast po wprowadzeniu naszej zasady, 5 kg poszło w las! Bez głodowania, ma się rozumieć. I co Wy na to? Nadal lubicie białe, puchate bułeczki na śniadanie? Pamiętajcie przy następnych zakupach makaronu i pieczywa, omijajcie te jasne i zróbcie zapas ciemnych, zresztą i tak smakują o wiele lepiej.
A tymczasem zapraszam na pysznego kalafiora.

P.S.
Zapraszam koniecznie w niedzielę, będzie wspólne gotowanie...

© Mariola Streim

Lubicie musztardę? Dla mnie jest niezastąpiona. Już jako mała dziewczynka doceniałam jej wielkie zalety, gdyż doskonale nadawała się, w parze z pajdą chleba, do zagłuszenia smaku parówek, które wtedy jeszcze niestety musiałam jeść. Tak więc peeełno musztardy, duży gryz chleba i maciupeńki gryzek parówki. I tak na przemian, aż w końcu cała musztarda z chlebem zniknęły, a pozostała jedynie samotna resztka parówki oraz orzeczenie, iż „już nie mogę“ :-)
Teraz już nic zagłuszać nie muszę, ale musztardę nadal bardzo lubię, jako dodatek do wszystkiego. Pochłaniam jej niemałe ilości i lubię próbować różne wyszukane rodzaje i smaki. Niestety odbija się to dość pokaźnie na portfelu, bo dobre musztardy nie są tanie. Stąd mój pomysł, żeby przygotować ją samodzielnie, w takich ilościach, żeby nie musieć się krępować przy nakładaniu jej łychą na talerz. Okazało się to tak proste, że chyba już zawsze będę sama ją robić. Przede wszystkim mogę zrobić taką, jaką lubię, niemiłosiernie ostrą.
Zapraszam Was również do wypróbowania, wystarczy tylko zaopatrzyć się w ziarna gorczycy, można kupić już zmielone.

Przepis podaję na oko, bo właściwie każdy może zrobić musztardę według uznania, po prostu trzeba spróbować i w razie potrzeby dodać trochę więcej octu lub cukru. Głównie od rodzaju gorczycy zależy smak i ostrość musztardy.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Odkąd wprowadziłam moje etykietki z napisami „vegan“ i „vegetarian“, okazało się, że na razie nie pojawił się jeszcze żaden przepis wegetariański. Czyżby okazało się, że ta jedna etykietka jest bezużyteczna? Nie... myślę, że jeszcze będą wegetariańskie, ale póki co, jestem oczywiście zadowolona, że wegańskich jest coraz więcej.
Nadal jeszcze trochę testuję ciasta wegańskie, choć, te, które do tej pory piekłam są już całkiem niezłe. Pamiętacie drożdżówkę wegańską. Piekłam ją po raz drugi, z wiśniami, aby upewnić się, czy na pewno się udaje i potwierdzam – przepis jest godny polecenia. Za drugim razem drożdżówka wyszła jeszcze bardziej puszysta.
Dziś pyszne babeczki. Przepis znalazłam u Avki z bloga zielone love, nieco zmodyfikowałam i również mogę Wam polecić.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Nadszedł ten dzień. Dzień ogłoszenia wyników w konkursie, w którym można było trzymać kartę VIP na targi ekologiczne NATURA FOOD w Łodzi. Dla Was to dzień pełen oczekiwania, a dla mnie smutku, że tylko jedną osobę mogłam wylosować. Jak widzicie na załączonym obrazku, wejściówkę otrzyma Joanna z bloga http://www.skoraczek.blogspot.com. Gratuluję Joasiu i czekam na obszerną relację z targów :-)
Bardzo dziękuję wszystkim chętnym za udział i zapraszam ponownie.

Jesień wprawdzie daje nam nieco odetchnąć, mamy ostatnio sporo ciepełka, ale nie łudźmy się, chłody przyjdą z całą pewnością. Widać to po niejednym żółtym liściu. Dziś rano cały trawnik przed naszym domem pokryty był czymś białym... okazało się że to pierwsze przymrozki. Nie dajmy się więc zaskoczyć i oprócz puchatych swetrów, miejmy w zanadrzu pyszną, jesienną zupę, z sezonowych warzyw.
A tak nawiasem mówiąc, jak to z Wami jest, lubicie jesień? Co lubicie jesienią najbardziej?
Ja muszę przyznać, że jedynym pocieszeniem są dla mnie kolory bo za zimniskiem, wiatrzyskiem i błotem nie przepadam. Może uda Wam się mnie przekonać :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim